Search results

1

Leksykograficzne świadectwo wpływu europejskich języków i kultury na Indian Nahua: Szymon Gruda, Language and Culture Contact Phenomena in the Sixteenth-Century Vocabulario trilingüe in Spanish, Latin and Nahuatl, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2018, 218 s.

100%

Koczarski Z.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

2020

|

vol. 32

2

Językoznawstwo konfrontatywne a nauczanie łaciny

100%

Kaczmarkowski M.

Vox Patrum

|

1986

|

vol. 10

61-71

EN

Eine der Stromungen in der modernen Sprachwissenschaft, die neulich entstanden sind, sich aber rasch und intensiv entwickeln, ist die sog.

3

“We who were once nursed by Latin”: the struggle for teaching classical languages in Poland between 1850s and 1950s and its political context

100%

Brzuska B.

Meander

|

2022

4

Latin as the Language of Social Communication of the Polish Nobility (Based on the Latin Heraldic Work by Szymon Okolski)

100%

Milewska-Waźbińska B.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 3: Filologia Klasyczna

55-61

EN

The article highlights the role of Latin as the language of communication of the nobility living in Polish-Lithuanian Commonwealth. At the beginning discusses the concept "latinitas", which meant not only the correct Latin, but also pointed to the ideological content of antiquity passed through the language of the ancient Romans. The article traced the process of using Latin as a tool for maintaining social ties. We studied Latin armorial "Orbis Polonus" by Simon Okolski (Cracow 1641-1645). It turned out that the language of this work was not only informative but also persuasive, propaganda and emotive. It concludes that Okolski consciously wrote his work in the language of the ancient Romans.

PL

W artykule podkreśla się rolę języka łacińskiego jako języka komunikacji społecznej szlachty zamieszkującej Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Na początku omawia się pojęcie latinitas, które oznaczało nie tylko poprawną łacinę, lecz także wskazywało na treści ideowe antyku przekazywane za pomocą języka starożytnych Rzymian. W artykule prześledzono proces wykorzystania łaciny jako narzędzia pozwalającego na utrzymanie więzi społecznej. Badaniu poddano łaciński herbarz Orbis Polonus Szymona Okolskiego (Kraków 1641-1645). Okazało się, że język tego dzieła pełnił nie tylko funkcję informacyjną, lecz także perswazyjną, propagandową i emotywną. W konkluzji stwierdza się, że Okolski świadomie napisał swe dzieło w języku starożytnych Rzymian.

5

Latin and Greek in Contemporary Names of Human Medicines on the Polish Market

94%

Grzelak-Krzymianowska A.

|

2020

|

vol. 68

|

issue 3

23-36

EN

The aim of the article is to show that Latin and Greek derived words are still effectively used in Polish pharmaceutical terminology. The study focuses on the trade names of medicinal products and the forms in which these terms appear in the above mentioned nomenclature. The author defines some noticeable and characteristic paradigms of the presence of Latin and Greek forms that occur in specific groups of medicines identified in the article, points to some visible trends in the use of non-classical languages and emphasizes the importance of Latin and Greek in the ever-growing Polish pharmaceutical market.

PL

Łacina i greka w świecie współczesnego nazewnictwa farmaceutycznego w Polsce Celem artykułu jest ukazanie, że słowa pochodzące z łaciny i greki są nadal efektywnie wykorzystywane w polskiej terminologii farmaceutycznej na przykładzie nazw handlowych leków oraz form, w jakich owe terminy pojawiają się w interesującym autora nazewnictwie. Autor pracy definiuje pewne zauważalne i charakterystyczne paradygmaty pojawiania się form łacińskich i greckich, które występują w konkretnych wyodrębnionych w artykule grupach leków, wskazuje na pewne widoczne tendencje w zastosowaniu języków innych niż klasyczne oraz podkreśla, jak ogromne znaczenie ma łacina i greka w ciągle rozwijającym się polskim przemyśle farmaceutycznym.

6

Łacińskie lōrum w świetle etymologii

84%

Witczak K. T.

LingVaria : Półrocznik Wydziału Polonistyki UJ poświęcony zagadnieniom języka i językoznawstwa

|

2017

|

issue 24

185-196

EN

The traditional etymology of Lat. lōrum n. ‘strap, girdle, rein’, according to which it is related to Arm. lar ‘strick, rope, band’ and Greek (Homeric) εὔληρα, Doric αὔληρα n. pl. ‘reins’, should be rejected for phonological and morphological reasons. The present author suggests a new explanation of the Latin term in question. It derives from the Italic archetype *lōsom n. ‘strap, belt, girdle’. Close equivalents are attested in Indo-Iranian, cf. Old Indic rā́snā- f. ‘girdle’ (< IE. *lōsnā); Khotan Saka rrānä ‘belt’, Ossetic ron ‘belt, girdle’ (< Iranian *rāhnā- < IE. *lōsnā), Sogdian r’n’(kh) ‘belt’ (< Iran. *rāhnā-ka-); Wakhi ran-dáq, ran-dak ‘leather strap’ (< Iran. *rāhna-taka-). The Indo-European root *lōs- (< PIE. *leh₃s-) is also attested in Ancient Greek, cf. Gk. λῶμα n. ‘hem, fringe, border of cloths’ (< IE. *lṓs-mn̥ n.), Aeolic λῶστοι pl. ‘stitched’, ἄλωστοι pl. ‘unstitched’, εὔλωστοι pl. ‘well-vowen’ (< IE. *lōs-tó-). The author explains Latin lōrus (m.) as an innovative form created on the basis of the irregular plural lōrī, originally nom.-acc. du. n. *lōso-ī ‘two straps, two reins’ (< PIE. *leh₃so-ih₁). The loss of the dualnumber in the early pre-literary phase of the development of the Latin language caused the reinterpretation of preserved dual forms. It is emphasized that Lat. frēnum n. ‘bit, cub, bridle’ attests not only the regular plural frēna ‘reins’, but also the irregular frēnī (orig. nom.-acc. du. n.).

7

Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy

84%

Szebla K.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 8: Liturgika

159-171

EN

The article takes up the problem of the presence of Latin in the liturgy of the Church after the Second Vatican Council. Despite the recommendations contained in the Constitution on the Liturgy, Latin was excluded from the life of the Church. The numerous testimonies of ancient authors convince about the great virtue and practicality of Latin in the worship of God and in the mutual communication. The statements of the Popes of the twentieth century include praise this ancient language and recommendation to keep it in the rites and education (especially in the study of theology). After the Second Vatican Council, there was the “sacrifice” (elimination) of that unitatis vinculum in favor of specifically conceived accessibility and comprehensibility of rites. Some lay and spiritual writers of those times do not agree with this situation. A special place have here explanations of J. Ratzinger, who in his numerous publications devoted much attention to the place of Latin in the liturgy of the Church.

PL

Artykuł podejmuje problem obecności łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Pomimo zaleceń zawartych w Konstytucji o liturgii łacina została wyłączona z życia Kościoła. Liczne świadectwa starożytnych autorów wyrażają przekonanie o wielkiej mocy i praktyczności łaciny w kulcie Bożym i wzajemnej komunikacji. Wypowiedzi papieży XX wieku zawierają pochwały tego starożytnego języka i zalecenie utrzymania go w obrzędach i edukacji (zwłaszcza w studium teologii). Po Soborze Watykańskim II doszło do „ofiarowania” (eliminacji) tego unitatis vinculum na rzecz specyficznie pojmowanej dostępność i zrozumiałości obrzędów. Niektórzy świeccy i duchowi pisarzy tamtych czasów nie pogodzili się z taką sytuacją. Szczególne miejsce zajmują tu wyjaśnienia J. Ratzingera, który miejscu łaciny w liturgii Kościoła poświęcił wiele uwagi w swoich licznych publikacjach.

8

Początki łacińskiego tekstu Pisma świętego

84%

Królikowski J.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2020

|

vol. 6

17-38

EN

The history of the biblical text constitutes one of the significant threads in the history of humanity and especially in the history of the West. The Latin version of the biblical text has been particularly inscribed in history. This version, inconspicuous at the beginning, became the paramount element of the Church life and its diverse influence. The subject of this study is the reconstruction of those origins up to the times of St. Jerome, whose life and contribution were permanently inscribed in the history of the Latin text of the Bible. In particular, we endeavour to display what literary and theological criteria were applied while creating Bible’s text in Latin and what their meaning was. Concurrently, we try to emphasise the contribution of certain theorists who actively participated in this theological and cultural process.

PL

Dzieje tekstu biblijnego stanowią jeden z ważnych wątków w dziejach kultury ludzkiej, a zwłaszcza kultury zachodniej. W szczególny sposób w te dzieje wpisała się wersja łacińska tekstu biblijnego, który, wychodząc od skromnych początków, stał się kluczowym elementem życia Kościoła i jego wielorakiego oddziaływania. Rekonstrukcja tych początków do czasów św. Hieronima, którego postać i dzieło na trwałe wpisały się w dzieje łacińskiego tekstu Biblii, stanowi przedmiot niniejszego opracowania. W szczególny sposób staramy się uchwycić, jakimi kryteriami literackimi i teologicznymi kierowano się przy opracowywaniu tekstu biblijnego w wersji łacińskiej i jakie było ich znaczenie. Zostaje podkreślony zwłaszcza wkład niektórych teoretyków, którzy w tym procesie teologicznym i kulturowym aktywnie uczestniczyli.

9

Nauczanie języka łacińskiego w nowym programie szkoły średniej

84%

Golis W.

Vox Patrum

|

1986

|

vol. 10

73-78

EN

Hoc in brevissimo nuntio scripto, qui annuali sessione linguas classicas in Seminariis Superioribus docentium a. 1985 in Lublin fusius referebatur.

10

Wykorzystanie teorii konotacji syntaktycznej czasownika w nauczaniu łaciny

84%

Kaczmarkowski M.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

435-450

EN

In derselben Zeit, d. h. im Jahre 1934, haben zwei Linguisten denselben Begriff in die Sprachwissenschaft eingefuhrt.

11

Z problematyki badań nad językiem polskich przekładów Historii Aleksandra Wielkiego

84%

Zarębski R.

Forum Lingwistyczne

|

2018

|

issue 5

39-51

EN

The author presents the research on lexis and style of Polish translations of The Story of Alexander the Great – a manuscript translation by Leonard of Bończa (1510) and an anonymous print publication of 1550 as a comparative source; both sources constitute a series of translations. The manuscript provides an interesting lexical material (especially various synonymic equivalents placed in the glosses), which can broaden our knowledge on the affluence of lexical resource of Old Polish language. The study of translational practice of a medieval author opens up new perspectives of research, because of varied use of Latin in Polish language. The 16th century print publication sheds some light on the stylistic and linguistic characteristics of the manuscript, indicating constant and variable elements of the language.

12

Sentencje w czeskich dziełach Bartłomieja Paprockiego

84%

Koczur-Lejk K.

Bohemistyka

|

2019

|

issue 3

365-378

EN

Bartholomew Paprocki is one of the writers who used maxims as an unerring medium for the expression of philosophical and ethical thought. His Czech works contain maxims provided in the Latin language (in the original version or translated into Czech), versed paraphrases of Latin proverbs and also his own maxims which have provenance in the ancient and Renaissance era, and often appear not to be formed by the author. Many a time Paprocki resorts to Czech proverbs of the time. The maxims are intertwined into the content of his works or highlighted as titles of specific poems and chapters. These maxims can be divided into topical categories. The most frequently used themes are: friendship and “woman”. Paprocki explores, again and again, the greatness of human mind, the fading of beauty, human vices and death. His maxims contain moral lessons, instructions, admonitions. The author proposes a positive model of human behaviour.

PL

Bartłomiej Paprocki należy do grona pisarzy wykorzystujących w swojej twórczości sentencję jako celną formę wyrazu myśli filozoficznej i etycznej. W jego czeskich dziełach występują sentencje w języku łacińskim (pozostawione w oryginale, lub tłumaczone na czeski), wierszowane parafrazy sentencji łacińskich, a także autorskie sentencje pisarza, które zdradzają jednak wpływy antyczne bądź renesansowe i często okazują się nieoryginalne. Niejednokrotnie Paprocki stosuje ówczesne czeskie przysłowia. Sentencje bywają wplecione w treść utworów lub wyodrębnione jako tytuły poszczególnych wierszy czy rozdziałów. Wśród sentencji można wyróżnić kilka grup tematycznych. Do najczęstszych należą: przyjaźń i kobieta. Paprocki wielokrotnie pisze też o potędze rozumu ludzkiego, przemijaniu urody, śmierci oraz wadach ludzkich. Sentencje zawierają nauki moralne, napomnienia, pouczenia, przestrogi. Autor proponuje pozytywny model postępowania człowieka.

13

Język sakralny wobec polskiego języka narodowego. Łacina

84%

Sobczykowa J.

Forum Lingwistyczne

|

2023

|

issue 11

1-12

EN

Joanna Sobczykowa’s article deals with Latin as a sacred language in the Polish cultural area in history and today. Sobczykowa outlines the situation in other areas of culture, Semitic or Slavic. She examines the status and functions of liturgical Latin in history and today, by looking at opinions of speakers, theologians, linguists, and philosophers of religion. She also looks at documents in the form of Latin works by medieval Polish preachers and their concern for the understanding of the Latin liturgy by the people. Finally, she shows and stresses the difference between verbal and spiritual understanding present in meditation and that between the tendencies towards sacralization and desacralization.

PL

Artykuł dotyczy łaciny jako języka sakralnego w polskim obszarze kulturowym w historii i współcześnie. Szkicowo potraktowano w nim sytuację w innych obszarach kultury, takich jak semicki czy słowiański. Analizie zostały poddane status i funkcje łacińskiego języka liturgicznego w ujęciu historycznym i współcześnie – w odczuciu mówiących, teologów, językoznawców, filozofów religii. W tekście przedstawiono udokumentowanie łacińskiej twórczości średniowiecznych polskich kaznodziejów i troskę o rozumienie liturgii łacińskiej przez lud. Pokazano również rozpiętość między tendencjami do sakralizacji i desakralizacji, różnicę między rozumieniem werbalnym a duchowym, danym w rozmyślaniu.

14

Od kontemplacji do twardych wymagań

84%

Sczaniecki P.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1972

|

vol. 25

244-250

EN

-

15

Anathema in lateinischen Inschriften

67%

Ehmig U., Zawadzki K.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

185-208

EN

A recently finished study of early Christian epitaphs that contain the term adiuro or coniuro to protect the tombs shows that ignoring these instructions would be penalized with a series of draconian punishments. Relevant curses and punitive formulas were borrowed from the Old and New Testaments. Inter alia the culprit should be punished by means of anathema, the eternal damnation. In recent years Konrad F. Zawadzki has intensively dealt with anathema in the literary sources of the early church and pointed out that the punishment was used in doctrinaire disputes against heretics. The use of the term in Latin inscriptions, which has not been studied so far, is the focus of this study. The eleven relevant inscriptions dating from the 6th to the 8th century are analyzed epigraphically and theologically. They are directed against moral offenses and point to a later expansion and popularization of the meaning of anathema.

PL

Ukończone niedawno badania nad chrześcijańskimi epitafiami zawierającymi terminy adiuro lub coniuro zwracają uwagę na to, że owe epitafia – mające na celu chronić groby przed profanacją – grożą klątwą każdemu, kto ośmieliłby się naruszyć miejsce pochówku zmarłych. Używane w tym kontekście groźby i sankcje karne niejednokrotnie zapożyczano ze Starego lub Nowego Testamentu. Profanacje grobów podlegały między innymi anatemie, skazującej profanatorów na karę wiecznego potępienia. Konrad F. Zawadzki, który w ostatnich latach intensywnie zajmował się użyciem terminu „anatema” w źródłach literackich, zwrócił uwagę na to, że sankcja anatemy we wczesnej literaturze chrześcijańskiej stosowana była przede wszystkim w kontekście sporów dogmatycznych z heretykami. Użycie terminu „anatema” w łacińskich inskrypcjach, które do tej pory nie było jeszcze nigdy przedmiotem badań naukowych, a które w niniejszym przedłożeniu poddane jest szczegółowej analizie, ukazuje, że kara anatemy – skierowana przeciwko profanatorom grobów – dotyczyć mogła w pierwszej linii nie odstępstw dogmatycznych, ale przewinień moralnych. Prezentowane i omawiane w artykule jedenaście inskrypcji łacińskich zawierających termin „anatema” i datowanych na czas między VI a VIII wiekiem jest wymownym dowodem na to, że sankcja anatemy – początkowo stosowana jedynie w kontekście dogmatycznym – z biegiem lat zaczęła obejmować nowe „przeklęte” obszary.

16

U zarania łacińskiego pojęcia osoby (persona). Przyczynek do teologicznego myślenia o osobie

67%

Witko K.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 64

517-528

EN

The article presents the meaning of the term persona in the Latin literature. The author shows that Boetius’ understanding of this term as individuum or rationalis naturae individua substantia is not sufficient. The author proposes to explore Tertullian’s teaching about the human person. This ancient theologian used the term persona in a Christian sense. Thus he contributed to the development of the Christian vocabulary. We notice that in the Patristic sources there are keys for the theological reflection about the human person in a soteriological aspect; we can better understand the true nature of the human being (or person) in the light of the work of salvation accomplished by Jesus Christ.

17

Polski cyceronianista Andrzej Frycz Modrzewski a łacina kościelna

67%

Malinowska J.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

451-459

EN

An article entitled "The Polish ciceronianist - Andrzej Frycz Modrzewski and the church Latin", deals with the problem of a semantic evolution of some political terms used by Modrzewski in his work "De Republica emendanda".

18

Ентолома ніфоіде czy Веселка звичайна? - łacina i greka jako źródło ukraińskich nazw grzybów wielkoowocnikowych

67%

Jóźwikiewicz P. D.

TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

|

2018

|

vol. 5

|

issue 13

175-189

UK

Класичні мови – це важливе джерело української мікологічної термінології та аналізованих у цій статті офіційних назв макроскопічних грибів. Результати досліджень, які тут представлено, вказують, що вплив зокрема латинської мови на цю лексику превеликий. Майже 75% проаналізованих назв це структури, головний член яких запозичення з латини (напр. Нектрія пеціца). Назв грибів, яких назву роду утворює українська лексема втричі менше (враховуючи й конструкції, яких оба члени були суто українськими, напр. Маслюк звичайний). Зовсім по-іншому виглядає структура дескрипторів виду. Тут переважають українські лексеми (майже тисяча одиниць, напр. Антродія вербова) і мовні кальки (більше 500 назв, напр. Головач келиховидний). У цій функції запозичення (більше ста назв, напр. Сироїжка Аврора) та гібриди (кількадесят прикладів, напр. Дощовик умбровий) виступають маргінально.

EN

This article discusses classical languages as an important source of Ukrainian mycological terminology and the names of macroscopic fungi. Research results presented in this article prove that the influence of classical languages, especially Latin, on this vocabulary is extensive. As many as 75% of names in the sample studied are structures whose main element is a loanword of mainly Latin provenance (e.g. Нектрія пеціца). Names of which the generic element was created by the Ukrainian lexeme occurred three times less often (including even constructions, both of which were strictly Ukrainian, for example, Маслюк звичайний). The structure of species epithets is completely different. Here, in turn, the dominant lexemes are Ukrainian (almost a thousand units in total, such as Антродія вербова) and calques (over 500 units, e.g. Головач келиховидний). In this role, loanwords occur only in a select few cases (slightly above one hundred units, for example, Сироїжка Аврора), similarly to hybrid structures (just dozens of examples, e.g. Дощовик умбровий).

PL

Języki klasyczne są istotnym źródłem ukraińskiej terminologii mykologicznej i analizowanych w niniejszym artykule nazw grzybów makroskopijnych. Badania, których wyniki tu przedstawiono, dowodzą, iż wpływ, zwłaszcza łaciny, na ten kompleks słownictwa jest bardzo szeroki. Aż 75% wszystkich nazw w badanej próbce stanowią struktury, których element główny to zapożyczenie właściwe o proweniencji głównie łacińskiej (np. Нектрія пеціца). Nazw, których człon rodzajowy tworzył leksem ukraiński, jest ponad trzykrotnie mniej (wliczając w to także konstrukcje, których oba człony były stricte ukraińskie, np. Маслюк звичайний). Zupełnie odmiennie rysuje się struktura epitetów gatunkowych. Tu z kolei dominują leksemy rdzennie ukraińskie (w sumie niemal tysiąc jednostek, np. Антродія вербова) i kalki (ponad 500 jednostek, np. Головач келиховидний). W funkcji tej zapożyczenia występują raczej incydentalnie (nieco powyżej stu jednostek, np. Сироїжка Аврора), podobnie jak struktury hybrydalne (kilkadziesiąt przykładów, np. Дощовик умбровий).

19

Łacińskie źródła jako kontekst badań historycznojęzykowych

67%

Rojszczak-Robińska D.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

|

2018

|

vol. 74

81-92

PL

Pytania o łacińskie źródła średniowiecznych polskich tekstów od dawna były obecne w badaniach nad początkami polskiego języka religijnego. W ostatnich latach, m.in. dzięki nowemu wydaniu Rozmyślania przemyskiego (tzw. wydanie fryburskie), w którym równolegle do tekstu zestawiono podstawę źródłową, problem źródeł zaczęli podejmować coraz częściej także historycy języka, najczęściej poprzestając na istniejących spisach źródeł. W artykule wskazano kilka problemów, które dzięki własnym poszukiwaniom źródeł łacińskich mogły uzyskać nowe rozwiązania. Autorka jest przekonana, że choć poszukiwania źródeł nie są zadaniem historii języka, to powinny stale towarzyszyć badaniom najstarszych tekstów religijnych.

EN

Questions about the Latin sources of medieval Polish texts have been asked from the outset of research in the origins of Polish religious language. The new edition of Rozmyślanie przemyskie (Przemyśl Meditation), in which Latin sources are juxtaposed with Old-Polish text, has triggered interest in sources among Polish historical linguists, most of whom have accepted the existing lists of sources. The article points to a number of problems for which new solutions have been found thanks to a new search for Latin sources. The author is convinced that while searching for sources is not the task of the history of language, it should continually accompany studies on the oldest religious texts.

20

Łacińskie pius a problemy definiowania słów i wyrażeń w językach historycznych

67%

Lipiński D., Kopernika U. M., Dawid Lipiński. Doktorant przy Katedrze Filologii Klasycznej UMK z. j. t. z. I. J. P. Z. m. l. i. i. s. w., dawid.t.lipinski@gmail.com

|

2015

|

vol. 4

EN

A linguist who studies historical languages, such as Latin, through synchronous perspective, meets one important problem - the lack of knowledge of language conventions. Basically, it is difficult to research by the lack of the ability to create your own sentences by intuition, and thus the inability to verify their hypotheses through semantic tests. As a result, he is convicted on contextual research. In this chapter, I propose a way of defining words and phrases in the historical languages. To do this, I arrange a semantic analysis of the Latin word pius. This term made many definitional problems for the authors of dictionaries and translators, above all, by the presence in a variety of contexts. As a result, the assumed existence of several equally-looking expressions was suggested. I explicates pius, assuming a theory of reductionist semantics, extended to my demands, for example verifying linguistic data with cultural data.

PL

Językoznawca zajmujący się badaniem z perspektywy synchronicznej języków historycznych, np. języka łacińskiego, natyka się na jeden znaczący problem – brak znajomości konwencji językowych. Zasadniczo utrudnia mu to prowadzenie badań przez brak możliwości tworzenia własnych zdań dzięki intuicji i tym samym przez niemożność weryfikowania swoich hipotez dzięki zasadzie sprzeczności. W efekcie tego skazany jest on na badania kontekstowe. W niniejszym artykule proponuję sposób definiowania słów i wyrażeń w językach historycznych. Do tego celu służy mi analiza semantyczna łacińskiego słowa pius. Wyraz ten nastręczał wielu problemów definicyjnych autorom słowników i tłumaczom, przede wszystkim przez występowanie w różnorodnych kontekstach. W efekcie tego zakładano a priori istnienie kilku tak samo wyglądających jednostek leksykograficznych. Przyjmując założenia semantyki redukcjonistycznej rozszerzone o swoje postulaty, m.in. weryfikowanie danych językowych z danymi ogólnokulturowymi, dokonuję eksplikacji wyrazu pius.

Refine search results

Leksykograficzne świadectwo wpływu europejskich języków i kultury na Indian Nahua: Szymon Gruda, Language and Culture Contact Phenomena in the Sixteenth-Century Vocabulario trilingüe in Spanish, Latin and Nahuatl, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2018, 218 s.

Językoznawstwo konfrontatywne a nauczanie łaciny

“We who were once nursed by Latin”: the struggle for teaching classical languages in Poland between 1850s and 1950s and its political context

Latin as the Language of Social Communication of the Polish Nobility (Based on the Latin Heraldic Work by Szymon Okolski)

Latin and Greek in Contemporary Names of Human Medicines on the Polish Market

Łacińskie lōrum w świetle etymologii

Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy

Początki łacińskiego tekstu Pisma świętego

Nauczanie języka łacińskiego w nowym programie szkoły średniej

Wykorzystanie teorii konotacji syntaktycznej czasownika w nauczaniu łaciny

Z problematyki badań nad językiem polskich przekładów Historii Aleksandra Wielkiego

Sentencje w czeskich dziełach Bartłomieja Paprockiego

Język sakralny wobec polskiego języka narodowego. Łacina

Od kontemplacji do twardych wymagań

Anathema in lateinischen Inschriften

U zarania łacińskiego pojęcia osoby (persona). Przyczynek do teologicznego myślenia o osobie

Polski cyceronianista Andrzej Frycz Modrzewski a łacina kościelna

Ентолома ніфоіде czy Веселка звичайна? - łacina i greka jako źródło ukraińskich nazw grzybów wielkoowocnikowych

Łacińskie źródła jako kontekst badań historycznojęzykowych

Łacińskie pius a problemy definiowania słów i wyrażeń w językach historycznych