Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  środki zabezpieczające
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

STOSOWANIA ŚRODKÓW ZABEZPIECZAJĄCYCH PO ORZECZENIU KARY I ŚRODKÓW KARNYCH

100%
Góralski P.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2012
|
vol. 74
|
issue 2
59-70
EN
The paper discusses the issue of admissibility and advisability of combining, within criminal code regulations, selected types of protective measures with penalties and punitive measures in a follow-up manner, i.e. after the application of penalties or punitive measures. The first issue considered is the application of protective measures after serving an imprisonment sentence. The author suggests that medicinal protective measures be systematically applied before the period of imprisonment in the case of sexual offenders. Following the imprisonment penalty, some other, non-medicinal protective measures should be applied. Another issue discussed in the paper is the possibility of applying non-isolation protective measures after the application of punitive measures and a proposed change within that area.
PL
W artykule autor omawia kwestię dopuszczalności i celowości łączenia w przepisach kodeksu karnego stosowania określonych rodzajów środków zabezpieczających z karami i środkami karnymi w sposób następczy, to jest po uprzednim wykonaniu kar lub środków karnych. W tym zakresie omówiono najpierw zagadnienie realizowania środków zabezpieczających po wykonaniu kary pozbawienia wolności. Autor proponuje, aby lecznicze środki zabezpieczające były konsekwentnie realizowane przed wykonaniem kary pozbawienia wolności – na przykład w przypadku sprawców przestępstw seksualnych. Po wykonaniu kary pozbawienia wolności powinny być realizowane nowe środki zabezpieczające o charakterze nieleczniczym. Drugim zagadnieniem omówionym w artykule jest możliwość stosowania nieizolacyjnych środków zabezpieczających po wykonaniu wobec sprawcy przestępstwa środków karnych i propozycje zmian w tym zakresie.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ocena proponowanych zmian w przepisach Kodeksu karnego dotyczących środków zabezpieczających

100%
Góralski P.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2014
|
vol. 76
|
issue 1
55-67
EN
At the turn of 2012, the Ministry of Justice released two drafts of amendments to statutory regulations in criminal law, including the Mental Health Protection Act. The proposed amendments introduce new preventive measures to be applied with respect to personally disturbed perpetrators of the most severe crimes, after they have completed 25 years prison sentence. One of such measures involves placing such individuals in a special mental treatment facility, referred to as the personality treatment centre. Application of such measure is to be adjudicated by a custody court. The author of this paper accepts the basic assumptions and objectives of the reform and makes critical evaluation of the specific amendment proposed. The main objections concern the premise that the new measure of an isolation type would not be used by a criminal court but a custody court, and the execution of this measure would be performed by an institution whose predominant role is to provide therapeutic treatment.
PL
Pod koniec roku 2012 i na początku 2013 Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało dwa projekty zmian w przepisach ustaw karnych oraz w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego. Projekty te wprowadzają możliwość stosowania nowych środków zabezpieczających wobec zaburzonych osobowościowo sprawców najcięższych przestępstw po odbyciu przez nich kary 25 lat pozbawienia wolności. Jedną z form tego typu środków ma być umieszczanie takich osób w specjalnym zakładzie psychiatrycznym, określonym przez autorów zmian jako „ośrodek terapii osobowości”. Środek ten ma być orzekany przez sąd opiekuńczy. Autor artykułu akceptuje zasadnicze założenia i cele reformy, wypowiadając się krytycznie w zakresie szczegółowych propozycji nowelizacyjnych. Główne zarzuty podniesione w publikacji dotyczą założenia, że nowy środek o charakterze izolacyjnym będzie stosowany nie przez sąd karny, lecz przez sąd opiekuńczy oraz że wykonywanie tego środka ma być realizowane w instytucji mającej przede wszystkim charakter leczniczy.
3
Publication available in full text mode
Content available

Izolacja postpenalna w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym a poszanowanie praw i wolności człowieka

100%
Trzeja P.
Polityka i Społeczeństwo
|
2021
|
vol. 19
|
issue 1
105-119
EN
The aim of this paper is to draw the reader’s attention to the issue of post-penal isolation in the form provided for by the Act of 22 November 2013 on Proceedings Against Persons with Mental Disorders Posing a Threat to the Life, Health or Sexual Freedom of Others. The paper seeks to present the origins of the said institution, constitutional doubts related to the Act as well as the practical aspects of the operation of the National Centre for the Prevention of Antisocial Behaviour (KOZZD). The author is interested in the discrepancies between the theoretical assumptions about the operation of the Centre and the actual organisation of this facility as well as conditions of isolation there. In particular, the issues of overcrowding of KOZZD and its implications for the situation of detained individuals are discussed. The entire analysis is carried out in the context of human rights and freedoms. The article concludes with a summary of the considerations and a firm objection to the violations of the dignity of individuals in a democratic state ruled by law.
PL
Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi Czytelnika na problematykę izolacji postpenalnej w kształcie nadanym ustawą z dnia 22 listopada 2013 roku o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. Praca nacelowana jest na przedstawienie genezy rzeczonej instytucji, wątpliwości natury konstytucyjnej związanych z powołaną ustawą, a także praktycznych aspektów działania KOZZD. W kręgu zainteresowania autorki pozostaje dysonans pomiędzy teoretycznymi założeniami co do funkcjonowania placówki a rzeczywistą organizacją Ośrodka i warunkami izolacji w nim. W szczególności poruszona zostaje problematyka przepełnienia KOZZD i implikacje tego dla sytuacji jednostek poddanych detencji. Całość analizy dokonywana jest w kontekście praw i wolności człowieka. Zwieńczenie artykułu stanowi podsumowanie rozważań i stanowczy sprzeciw wobec naruszania godności jednostek w demokratycznym państwie prawa.
4
Publication available in full text mode
Content available

O zwalczaniu żebractwa i włóczęgostwa w II Rzeczypospolitej (1918–1939). Studium historycznoprawne

85%
Janicka D.
Archiwum Kryminologii
|
2019
|
issue XLI/1
465-495
EN
The subject of this article is the legal issues related to combating beggary and vagrancy in Poland during the interwar period. The author presents and compares the Russian, Prussian (and later German), and Austrian criminal rules which were in force in Poland in the 19th and early 20th centuries. She clarifies how the partitioning states ordered beggars and vagrants to be punished on Polish land. The author explains that many representatives of the Polish legal doctrine and legal practice expressed the view that these ‘dregs of society’ suffer from psychophysical degeneration. She analyses when and how the issue of begging and vagrancy came to be of interest to the legislature in the Second Polish Republic. The author assesses the anti-begging rules issued in interwar Poland as quite strict and repressive. She presents not only legal provisions and doctrinal views, but also statistical data from 1924–33.
PL
Przedmiotem artykułu są zagadnienia prawne związane ze zwalczaniem żebractwa i włóczęgostwa w Polsce międzywojennej. Autorka przedstawia i porównuje przepisy prawa karnego rosyjskiego, pruskiego (a potem niemieckiego) i austriackiego, które obowiązywały na ziemiach polskich w XIX i na początku XX w. Ocenia, w jaki sposób państwa zaborcze polecały karać żebraków i włóczęgów na ziemiach polskich. Autorka wyjaśnia, że wielu przedstawicieli polskiej doktryny prawa oraz praktyki prawnej wyrażało pogląd, że omawiana kategoria ludzi z marginesu społecznego cierpi na degenerację psychofizyczną. Autorka analizuje także, kiedy i w jaki sposób zagadnienie żebractwa i włóczęgostwa stało się przedmiotem działalności ustawodawcy II Rzeczypospolitej. Oprócz przepisów prawnych i poglądów doktryny autorka prezentuje dane statystyczne z lat 1924–1933.
5
Publication available in full text mode
Content available

Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee

80%
Janicka D.
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
|
2019
|
vol. 22
185-208
EN
The interwar period was marked by a significant growth of the criminal law doctrine in Poland. Along with senior academics – professors Krzymuski and Miklaszewski, an extensive research was developed by the representatives of the younger generation, including professors Makarewicz, Makowski, Mogilnicki and Rappaport, and the representatives of the new generation, among those the most prominent were professors: Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda and others. Five university law faculties – in Warsaw, Cracow, Lviv, Vilnius and Poznań – were the most important Polish criminal law centres. The Polish scholars undertook all the fundamental and current issues regarding penal studies in a whole, including criminology and penal policy, which were structuralizing at the time. The theories and ideas presented by them corresponded to the modern European and global trends. Numerous enlightened conceptions of the Polish scholars were realised in the criminal code, administrative offences law, prison act and other legal acts. The original and modern juvenile law created in the interwar period, which was constituted in adequate sections of the criminal code and the code of penal proceedings, deserves a particularly high grade.
PL
Dwudziestolecie międzywojenne było w Polsce okresem wspaniałego rozwoju doktryny prawa karnego. Obok najstarszych profesorów – Krzymuskiego czy Miklaszewskiego, wszechstronną działalność rozwinęli przedstawiciele średniej generacji, zwłaszcza profesorowie Makarewicz, Makowski, Mogilnicki i Rappaport, a także młodego pokolenia, wśród których wyróżniali się profesorowie Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda i inni. Rolę centrów polskiej myśli prawnokarnej odgrywało pięć uniwersyteckich wydziałów prawa: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie i Poznaniu. Polscy uczeni podjęli wszystkie fundamentalne i aktualne problemy obejmujące całość nauk penalnych, w tym kształtującej się ówcześnie kryminologii i polityki kryminalnej. Głoszone teorie i idee odpowiadały nowoczesnym trendom europejskim i światowym. Wiele postępowych koncepcji polskich uczonych znalazło odzwierciedlenie w wydanym kodeksie karnym, prawie o wykroczeniach, ustawie o organizacji więziennictwa i innych aktach prawnych. Na szczególnie wysoką ocenę zasługuje wydane w dwudziestoleciu międzywojennym oryginalne i nowoczesne prawo dla nieletnich, które umieszczono w odpowiednich rozdziałach kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego.
6
Publication available in full text mode
Content available

Środki zabezpieczające dla sprawców przestępstw popełnionych w związku z uzależnieniem w świetle ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – „noweli lutowej”

80%
Tygielski M.
Studia Iuridica
|
2018
|
vol. 78
474-496
PL
This article is focused on the actual position of security measures applicable to addicted offenders in the criminal justice system as well as in the Polish penal debate. The most important problems that occurred in this context were: intersection of medical and juridical authorities in administration of justice (with domination of the experts appointed by the court), protection of the inmates rights and the possibilities of reduction of the isolation penalties and introducing forms of penal reaction that are adapted to specific criminal etiology. Reflections regarding the amendment that took effect on the 1 of July 2015 were conducted in the fields of law-abidingness, efficiency and effectiveness of the preventive measures. The obtained results allow to appraise positively such specific solutions in general, but also show their limits, organizational difficulties and potential threats.
7

Wykonywanie środków zabezpieczających na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego

80%
Ożóg-Wróbel K.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2014
|
vol. 24
|
issue 1
45-70
EN
The paper concerns the performance of protective measures under the provisions of the Executive Penal Code (k.k.w.). Primarily, it presents the authorisation and duties of one of the organs dealing with criminal enforcement proceedings, provided for in Art. 2 item 5 of k.k.w., that is a person managing another facility regulated by the criminal law. In particular, this entity is responsible for the execution of measures awarded in criminal proceedings. The above issues are current in the light of the doctrine, legal solutions, as well as from the practical point of view since it is the actions undertaken by the body of executive proceedings that determine effective and proper enforcement of the judgment whereby a protective measure was awarded against the perpetrator. This study features an analysis of the powers that a manager of another facility has, as referred to in the k.k.w. related to his/her competence to admit a perpetrator into the facility, implement the judicial decision concerning the application of protective measures, inspect the rooms where perpetrators are detained, and interfere with detainees’ contacts with the outside world. Further, the paper presents other duties of persons heading another penal facility as provided by the Executive Penal Code. It also offers an appraisal of legal solutions to be found in statutes and regulations other than statutes.
PL
Artykuł podejmuje problematykę dotyczącą wykonywania środków zabezpieczających na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego. Przede wszystkim w opracowaniu przedstawiono uprawnienia i obowiązki jednego z organów postępowania karnego wykonawczego ujętego w art. 2 pkt 5 k.k.w. – czyli osoby kierującej innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego. Podmiot ten jest odpowiedzialny w szczególności za wykonywanie środków zabezpieczających orzeczonych wyrokiem karnym. Zagadnienia te są aktualne w świetle rozważań doktrynalnych, rozwiązań prawnych, a także z praktycznego punktu widzenia, albowiem zasadniczo to właśnie działania podejmowane przez ten organ postępowania wykonawczego warunkują skuteczne i prawidłowe wykonanie wyroku, którym orzeczono wobec sprawcy środek zabezpieczający. Przedmiotem opracowania jest przede wszystkim analiza kompetencji przyznanych osobie kierującej innym zakładem, o jakim mowa w k.k.w,. związanych z przyjęciem sprawcy do zakładu i realizacji orzeczenia o zastosowaniu wobec niego środków zabezpieczających oraz dotyczących kontroli pomieszczeń, w których przebywają sprawcy i ingerencji organu w ich kontakty ze światem zewnętrznym. Ponadto w artykule zaprezentowano pozostałe obowiązki osoby kierującej innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego, a także dokonano oceny rozwiązań prawnych w zakresie podjętej problematyki zawartych w ustawach oraz w przepisach pozaustawowych.
8

Reforma czy rewolucja? Nowy kształt środków zabezpieczających

61%
Kładoczny P.
Studia Iuridica
|
2016
|
vol. 65
175-188
EN
The Act of 20 February 2015 amending the Penal Code and certain other acts introduced a completely new model of protective measures (środki zabezpieczające). The article contains a critical analysis of the principles that lay at the foundation of the legislator’s move to create the current solutions, namely wide application of non-custodial protective measures, execution of those measures only after the execution of the imprisonment sentence and application of protective measures to convicts sentenced to non-custodial punishment. The author also analyses the consequences of applying these principles in particular provisions and the controversy concerning the compliance of the new normative solutions with the Constitution. The author also points to the doubts whether the advantages of extending the application of protective measures will balance the weakening of the guaranteeing function of criminal law.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.