Search results

1

Świadkowie Zmartwychwstałego. Duch święty i świadectwo w Dziejach Apostolskich

100%

Aletti J.-N.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

127-149

PL

The article studies the narrative schemes in Acts in order to show how the apostles and other Christians became witnesses of the Resurrection. After his Resurrection in Lukes Gospel, Jesus promised that the Holy Spirit would enable the apostles to be witnesses to the events of Salvation. In Acts, Peter and the apostles choose Matthias to be a witness, since he was present from the beginning of Jesus' ministry through the Resurrection. Peters Pentecost discourse to the Jews gathered is similar to Pauls defence of Jesus Resurrection in Acts 13, in that both the apostles and Paul become missionary witnesses to all the things Jesus did, particularly proclaiming his Resurrection. Paul, therefore, becomes a creditable witness to Jesus on account of Gods calling and the Holy Spirit. His speeches in Acts are proof that he knows the Resurrected Christ and has received the Holy Spirit. Just as the Holy Spirit makes Cornelius a witness though Peter, Paul receives the Holy Spirit through Ananias, enabling him to prophesy and witness to Jesus to the ends of the earth. Narrative techniques in Acts aim at showing the reader the way to becoming a witness.

2

Teksty złożone w ziemi, czyli Archiwum Zagłady

100%

Leociak J.

|

2020

|

vol. 74

|

issue 1-2 (328-329)

36-46

PL

Autor traktuje ocalałą dokumentację Archiwum Ringelbluma jako świadectwo szczególnego rodzaju. W żadnym bowiem miejscu okupowanej Europy, w żadnym skupisku żydowskim egzystującym pod niemieckim terrorem nie podjęto inicjatywy dokumentacyjnej tak wielką skalę. Dzięki kierowanej przez Emanuela Ringelbluma grupie, która nazwała siebie „Oneg Szabat” (czyli Radość Soboty, od dnia, w którym zazwyczaj się spotykała), powstała kolekcja archiwalna, tworzona według ścisłych zasad metodologicznych i realizowana jako projekt badawczy przez zespół fachowców oraz ludzi nauki, literatury, kultury i społeczników. Ale fenomen Archiwum Ringelbluma nie polega tylko na jego historycznej, kulturowej i symbolicznej wartości. Gromadzone z narażeniem życia świadectwa zostały ukryte, zakopane w ziemi. Ich autorzy mówią do nas poprzez swoje pismo, bo ich pismo ma także wagę świadectwa. Świadczy nie tylko tym, co przekazuje, lecz także tym, że w ogóle przetrwało, że jest i jakie jest, jak wygląda. Integralną częścią Archiwum Ringelbluma jest jego materialność. Substancja świadectwa, jego tekstura, papier na jakim zostało zapisane, dukt pisma — są dla Archiwum Ringelbluma absolutnie kluczowe, Odnalezione i wykopane z ziemi teksty przeszły zwycięsko przez próbę czterech żywiołów: próbę ognia — w płonącym getcie, ognia Zagłady; próbę ziemi — rzucone w nią jak ziarno na przyszły plon; próbę wody — tellurycznej wilgoci, podziemnych strumieni rozmywających i niszczących zapis, ale też wody pogrążającej go w odmętach zapomnienia; i wreszcie próbę powietrza — odnalezienia, uwolnienia z mroku, wydobycia na światło dzienne.

EN

The author treats the rescued documentation of the Ringelblum Archive as specific testimony. Nowhere in occupied Europe, and in no concentration of a Jewish population existing in the conditions of German terror was a documentation initiative undertaken on such a scale. Thanks to a group led by Emanuel Ringelblum, which called itself “Oneg Shabbat” (i.e. Joy of the Sabbath, from the day on which it usually met) there emerged an archival collection created according to strict methodological principles and realised as a research project by a team of professionals and representatives of science, literature, and culture as well as social activists. The phenomenon of the Ringelblum Archive, however, does not consist exclusively of its historical, cultural, and symbolic value. Testimonies collected while risking life were concealed in the ground. Their authors speak to us via their writing, because that too enjoys the rank of evidence testifying not only by means of that, which it transmits, but also the fact that it survived and exists, and the way it looks. The substance of the testimony, its texture, the paper on which it was written down, and handwriting are of absolutely key importance for the Ringelblum Archive. The discovered and unearthed texts successfully passed the test of four elements: fire – in the blazing ghetto and the fire of the Holocaust; earth – into which they were cast as seed sown for a future harvest; water – telluric dampness, underground streams dissolving and destroying the records, but also water submerging them in the whirlpools of oblivion; and, finally, air – discovery, liberation from darkness, extraction into daylight.

3

Nauczyciel świadkiem wiary w szkole katolickiej

88%

Cichosz W.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2006

|

vol. 15

31-39

EN

The documents of the Church have repeatedly and categorically stated that parents constitute the first subject responsible for the upbringing of the children, but they should always be supported by school and other institutions. The school is not only an institution where knowledge is acquired, but it is also a community where people meet. Since parents are heavily involved in the dialogue between the teacher and the student, then it must be added that people should especially appreciate schools that offer a major support to parents in the sphere of the fulfillment of the responsibility of upbringing. In Christian education it is essential for a child to reach the height of humanity, thanks to the actions of parents, the school and the church. In the modern postmodernist culture, in the era of secularization and dismantling of the deposit of faith, in the period of consumerism, hedonism and easy lifestyle (living as if God did not exist) – it is not the description of reality that decides about the future, but the testimony of life and an authentic Christian identity of the master and the disciple. Hence continual training and self-education, and constant enrichment of their teaching methods and their personality are necessary for teachers, who by undertaking the service of teaching should fulfill both religious, moral and essential requirements. Teachers in a catholic school should bear in mind that that they are Christian teachers and that is why they should be the witnesses of the faith. Their identity is constituted at the same time by the mission given to them by the Church, by the necessary knowledge, mature personality and deepened spirituality. While talking about catholic school one must not forget that this school is supposed to form Catholics aware of their vocation and their place both in the Church and the modern world. Hence it is necessary to carefully select teachers who will work in catholic schools. These should be the teachers who are guided not only by their professional competence, educational and teaching skills, but also by their ethic virtues and practising the sacramental life.

4

Życie i śmierć męczenników przykładem wierności Bogu

88%

Mazurowski W.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 11

187-216

PL

L'articolo tratta del martirio dei preti di Pelplin, di cioe le vittime delta seconda guerra mondiale, morti in nome della fedelta a Dio ed alla loro vocazione. Tutti che hanno subito la morte dalle mani dei nazisti per causa del loro odio verso la fede, hanno conservato la fede ed hanno dato agli altri la testimonianza delta fedelta a Dio. Le varie forme delta fedelta a Dio e alla loro vocazione si puo intravedere da tutti i candidati all'onore di martirio. Dagli uni dominava un ministero sacramentale, dagli altri un lavoro intellettuale, ancora dagli altri una preoccupazione per i poveri e bisognosi. ,,Vi sono diversita di carismi, ma uno solo e lo Spirito; vi sono diversita di ministeri, ma uno solo e il Signore; vi sono diversita di operazioni, ma uno solo e Dio, che opera tutto in tutti" (1 Corinzi 12,4-6). Si presenta la fedelta a Dio ed alla Nocazione sacerdotale: coll'assistenza per i poveri sull'esempio di vita e martirio di Rev. Antoni Henryk Szuman ( 1882-1939); coll'edilizia degli oggetti sacrali di Rev. Konstantyn Krefft ( 1867 -1940); col paziente subire di picchiate ed umiliazioni di Rev. Paweł Prabucki (1893-1942). Pure anche un lavoro intellettuale e una forma di fedelta a Dio. Ce ne hanno dato un esempio il Rev. Józef Roskwitalski (1893-1939) e Rev. Piotr Sosnowski (1899-1939). La difesa della castita e intoccabilita della natura umana davanti al martirio e stata una forma di fedelta presentata da Rev. Reginald Krzyżanowski (1894-1939) e Rev. Jan Lesiński (1908-1940). Rev. Bernard Łosiński (1865-1940) ha dato un esempio di un uomo umile, particolarmente davanti alla morte. Rev. Jan Hamerski (1880-1939) ha sperimentato una particolare forza di proclamazione della parola di Dio. Rev. Cyryl Karczyński (1884-1940) fu un eccezionale propagatore della cultura popolare polacca. Infine Rev. Franciszek Nogalski (1911-1939) ha dato la sua vita per gli altri, e Rev. Stefan Radtke (1890-1940) s'e dimostrato veritiero dichiarando davanti degli oppressori di essere un sacerdote. Dei martiri presentati sono come una risposta ai dubbi dell'uomo contemporaneo che si chiede sulla possibilita e lo stato di una familianta dell'uomo con Dio. G li esempi di vita dei martiri che umanamente parlando si sono trovati in una situazione senza uscita, sono un ammonimento su come non abbattersi davanti al male ed alla violenza trionfanti.

5

Świadectwo Jana Chrzciciela w czwartej Ewangelii

75%

Wróbel M. S.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

213-233

EN

The present article describes the meaning and function of John the Baptist as the witness to Jesus Christ in the Fourth Gospel. The author shows the activity of John the Baptist in the wider context of the Fourth Gospel, where the various witnesses of God-Father, Son and Holy Spirit all lend a fundamental value for better understanding the existential and theological message of the Fourth Gospel. The article consists of three parts: (1) Terminology and meaning of “witness” in the Fourth Gospel; (2) John the Baptist as the witness in the text of the Fourth Gospel; (3) the theological ramifications of the mission of John the Baptist as the witness of Jesus. In this article the author tries to describe the witness of John the Baptist as not merely historical but still active and current for the people of XXI century.

PL

Niniejszy artykuł stanowi analizę znaczenia i funkcji Jana Chrzciciela jako świadka Jezusa Chrystusa w czwartej Ewangelii. Aktywność Jana Chrzciciela jako prekursora i świadka Mesjasza zostaje ukazana w szerszym kontekście narracji Janowej, w której świadectwo Ojca, świadectwo Syna i świadectwo Ducha Świętego ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia teologicznego i egzystencjalnego orędzia czwartej Ewangelii. Artykuł złożony jest z trzech części: 1. Terminologia i znaczenie świadectwa w czwartej Ewangelii; 2. Jan Chrzciciel jako świadek w narracji Ewangelii Janowej; 3. Teologiczne implikacje posłannictwa Jana Chrzciciela jako świadka Chrystusa. W niniejszym artykule autor ukazuje, że świadectwo Jana Chrzciciela nie traci nic na swojej aktualności dla współczesnego człowieka XXI wieku.

6

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

71%

Podeszwa P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2011

|

vol. 64

|

issue 4

EN

The article focuses on the analysis of five texts from the Acts of the Apostles where the name Rome (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16) is mentioned. The recurrence of the name of the Empire’s capital does not only constitute purely geographical information. This is because Rome has come to symbolize the mission of spreading the Good News being directed at all people regardless of their nationality or residence. Consequently, Rome is part of God’s “redeeming geography”, which has its beginning in Jerusalem (where salvation took place) and reaches all the corners of the globe. Paul’s mission between Jerusalem and Rome represents the Gospel leaving the Jewish world in order to reach the pagan world without excluding or neglecting anyone in the process. The Empire’s capital is also home to the continuation of the mission of Jesus himself as well as to bearing witness to Jesus’ Gospel in a courageous manner. Paul did not only bear witness to the Gospel through his teachings but also, a few years later, as a witness – martyr through his own blood shed in that very City. And just as thirty years earlier Jesus’ Gospel had taken roots in Jerusalem only to arrive in Rome, so then it radiate from Rome all over the world so that “the word of the Lord could continue to spread with influence and power” (Acts 19, 20).

PL

W artykule poddano analizie pięć tekstów z Dziejów Apostolskich, gdzie pojawia się nazwa Rzym (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16). Przywołanie nazwy stolicy cesarstwa nie jest tylko informacją geograficzną, ale Rzym staje się symbolem misji głoszenia dobrej nowiny, która obejmuje wszystkich ludzi bez względu przynależność narodową i szerokość geograficzną. Rzym jest zatem wpisany w tę „zbawczą geografię” Boga, która wiedzie od Jerozolimy, gdzie dokonało się zbawienie świata aż po krańce ziemi. Misja Pawła między Jerozolimą a Rzymem staje się symbolem przechodzenia ewangelii ze świata żydowskiego do świata pogańskiego, ale bez wykluczania czy pomijania kogokolwiek. Stolica cesarstwa jest także miejscem kontynuacji misji samego Jezusa oraz odważnego dawania świadectwa Jezusowej Ewangelii, którą Paweł poświadczył nie tylko głoszenie i nauczaniem o Jezusie, ale po kilku zaledwie latach, własną krwią świadka-męczennika przelaną właśnie w tym mieście. I tak jak około trzydziestu lat wcześniej ewangelia Jezusowa wyszła z Jerozolimy, aby dotrzeć do Rzymu, tak odtąd z Rzymu promieniuje na cały świat, aby „mocą Pana słowo Boże rozszerzało się i utwierdzało” (Dz 19, 20).

7

Świadectwo w mocy Ducha jako sposób ewangelizacji

63%

Paszkowska T.

Roczniki Teologii Duchowości

|

2013

|

vol. 5(60)

47-64

EN

The article tackles the issue of testimony as an efficient mode of evangelization. The reflection starts with giving the theological definition of the concept of “testimony” by referring it to the jurisdictional understanding of attestation of the truth. Then the problem of “the power of the Spirit” is analyzed as an indispensable element for one who already has the human qualification of the witness (by actual presence beside Jesus Christ). The article is closed with a reflection on “the mode of evangelization” by testimony in the work of new evangelization and mission ad gentes.

8

Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)

63%

Żarnowski R.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

159-172

PL

Artykuł prezentuje przegląd historycznych propozycji identyfikacji tajemniczych Dwóch Świadków z Ap 11,3-13. Problem ten był wielokrotnie podejmowany w historii egzegezy, czego rezultatem jest bardzo duża ilość proponowanych rozwiązań o rozległym zakresie tematycznym. W celu uporządkowania danych, zebrane propozycje zostały podzielone na cztery grupy – interpretacje odnoszące się do Starego Testamentu, Nowego Testamentu, identyfikacje pozabiblijne i identyfikacje symboliczne. W ramach każdej z grup zaprezentowano po kilka propozycji oraz podstawowe argumenty wysuwane przez poszczególnych badaczy. Odnotowano również fakt, że tak duża ilość proponowanych interpretacji powoduje, że zwięzłe zaprezentowanie całości zagadnienia jest bardzo trudne i już na wstępie konieczne jest zawężenie zakresu badań. Ostatecznie jednak symboliczny sposób interpretowania tekstu perykopy wydaje się najwłaściwszy.

EN

The article presents a review of historic proposals for the identification of the mysterious Two Witnesses from Rev 11,3-13. This problem has been repeatedly undertaken in the history of exegesis, which results in a very large number of proposed solutions with a wide thematic scope. In order to organize the data, the proposals were divided into four groups – interpretations referring to the Old Testament and to the New Testament, extra-biblical identifications and symbolic identifications. In each group were presented several proposals and basic arguments put forward by individual researchers. It has also been noted that such a large number of proposed interpretations makes it difficult to present the whole issue concisely and very thoroughly, and therefore at the outset it is necessary to narrow the scope of research. In conclusion, the symbolic way of interpreting the text seems to be the most appropriate.

9

“You are witnesses of these things” (Lk 24,48). Importance of Witness in Contemporary Missionary Activity

63%

Mazurek P.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 1

27-42

PL

The author deals with the theme of “mission as witness” in Luke’s Gospel and Acts of the Apostles. Then, he reflects on the concept of witness in the documents of the Church. He also presents the specificity of the vocation of the laity to bear witness in their everyday life. He also analyses the characteristics of the witness to peoples of other faiths in the light of the documents of the Missionaries of Africa. Showing a special interest in the Church in Africa, the author reflects on the new challenges which the concept of witness – through missionary activity – evokes in this continent. Today we need a change of perspective in the understanding of the mission of the Church on every continent. The new way of looking at the Church is dictated by the significant changes that have taken place in the social, political, religious and cultural levels throughout the world. The new vision of the Church will also result from the need for an in-depth analysis of those Biblical pericopes that have been misinterpreted and even distorted by individual local Churches and their missionaries in recent centuries. Missionary activity requires permanent biblical reinterpretation.

EN

Autor podejmuje temat „misji, jako dawanie świadectwa” w Ewangelii Łukasza i Dziejach Apostolskich. Następnie zastanawia się nad pojęciem świadectwa w dokumentach Kościoła. Przedstawia także specyfikę powołania świeckich do dawania świadectwa w ich życiu codziennym. Analizuje również charakterystykę świadectwa wobec innych wyznań w świetle dokumentów Misjonarzy Afryki. Okazując szczególne zainteresowanie Kościołowi w Afryce, autor zastanawia się nad nowymi wyzwaniami, jakie dawanie świadectwa – poprzez działalność misyjną – wywołuje na tym kontynencie. Dzisiaj potrzebujemy zmiany perspektywy w rozumieniu misji Kościoła na każdym kontynencie. Nowe spojrzenie na Kościół podyktowane jest istotnymi zmianami, które dokonały się na poziomie społecznym, politycznym, religijnym i kulturowym – na całym świecie. Nowa wizja Kościoła wyniknie również z konieczności dogłębnej analizy tych perykop biblijnych, które w ciągu ostatnich stuleci były niewłaściwie interpretowane, a nawet wypaczone przez poszczególne Kościoły lokalne i ich misjonarzy. Misyjna działalność wymaga permanentnej, biblijnej reinterpretacji.

10

Janowa formuła wyznania wiary utrwalona w epilogu (20,30-31) i jej ekspozycja w świadectwie Jana Chrzciciela o Jezusie (J 1,19-34)

63%

Siwek K.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 31

|

issue 2

126-145

EN

Because 20:30-31 pulls together John’s themes of witness, faith, and signs so fully, it is best to regard this conclusion as a point of departure for analyzing of the phenomenon of faith and bearing witness to Jesus. W 1:19-28 John negatively testifies that he himself is not the eschatological king, Elijah, or the Mosaic pro-phet, but that one whose slave he was not worthy to be was already among them. In 1:29-34, he positively testifies that Jesus in the lamb, and he recognized his identity as Son of God (1:34) and Spirit-bringer (1:33) because the Spirit was on Jesus (1:32-33). The “next day” provides a transition to a new christological con-fession to John’s disciples. In view of Gospel’s penchant for double entendre, that the Baptist saw Jesus “coming” (ἐρχόμενον) to him (1:29) may suggest a narrative confirmation of the one “coming” (ἐρχόμενος) after John (1:27).

11

Liturgia jako przestrzeń przepowiadania słowa Bożego

63%

Zinka J.

Studia Gdańskie

|

2016

|

issue 38

215-226

PL

Pomimo tego, iż wartość i znaczenie słowa mocno osłabły, to przepowiadanie słowa Bożego, które jest nieustannym głoszeniem kerygmatu, pozostaje nadal sprawą bardzo aktualną i potrzebną. Jak mówi św. Paweł „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, a tym, co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17). W artykule wskazano na to, że obowiązek głoszenia słowa Bożego spoczywa na wszystkich chrześcijanach. Szczególną rolę w tym odgrywają biskupi i kapłani, którzy są pierwszymi i uprzywilejowanymi podmiotami do przepowiadania słowa Bożego. Wyraźnym miejscem do głoszenia kerygmatu jest liturgia, a wyjątkową pozycję zajmuje w niej homilia, która najczęściej jest związana z Eucharystią. Nie należy pomijać faktu, iż głoszenie słowa Bożego jest mocno związane ze świadectwem życia. Podejmowane przez człowieka decyzje i jego zachowania są najbardziej skutecznym głoszeniem Ewangelii. W artykule dokonano usystematyzowania treści dotyczących przepowiadania słowa Bożego. Przedstawiono konkretne wnioski wskazując na celebrację liturgiczną, jako najbardziej powszechne i dostępne dla wszystkich miejsce głoszenia i słuchania Dobrej Nowiny. Celem artykułu było pokazanie wartości słowa Bożego, a także wpływu świadectwa życia mówiącego na jego „skuteczność”. Zwrócono również uwagę na pierwszorzędną rolę kerygmatu w głoszeniu Ewangelii.

EN

The research paper presents the most important views on the issue of sharing God’s word. It is stated that the liturgy is the most common and available sphere for both preaching and receiving the Gospel. The aim of the paper was to show the value of the God’s wisdom and the influence of the priest’s testimony on its effectiveness. The kerygma is said to be the core of sharing the Gospel.

12

Apostolski i kontemplacyjny wymiar życia naśladowców św. Franciszka w świetle Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych

63%

Fiałkowski M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 6: Teologia pastoralna

47-68

EN

The article is an attempt to answer the question: what are the apostolic and contemplative aspects of religious life with regards to St. Francis' imitators based on the “Constitutions of the Order of Friars Minor Conventual?” It may be treated as a kind of exemplar, which indicates how to combine these two aspects in proper balance and proportions for those in consecrated life, especially in the orders leading an active apostolic life. The first part of the article discusses the apostolic witness of the life of the Franciscans, their own apostolate and the apostolate commissioned by the Church hierarchy. The second part presents specific elements of contemplative life of the Franciscans: the prayer life, conversion and penance, and community life.

PL

Artykuł podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, na czym polega apostolski i kontemplacyjny wymiar życia zakonnego na przykładzie naśladowców św. Franciszka na podstawie Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych? Można to potraktować jako swego rodzaju exemplum, które wskazuje, jak w życiu konsekrowanym, przede wszystkim w zakonach prowadzących czynne życie apostolskie, łączyć dwa wspomniane wymiary, utrzymując ich właściwą proporcję i równowagę. W pierwszej części artykułu omówiono apostolstwo świadectwa życia franciszkanów, apostolstwo własne i formy apostolstwa zleconego przez hierarchię. Druga część artykułu zawiera rozważania o charakterystycznych elementach wyrażających kontemplacyjny sposób życia franciszkanów: życie modlitwy, nawrócenie i pokutę oraz wspólnotę braterską.

13

Kościół sakramentem miłosierdzia

63%

Ledwoń I. S.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

59-71

EN

The article deals with an issue of the Church being a sacrament of mercy. According to the Second Vatican Council, the Church, being a sacrament of salvation, is one only in Christ and in connection with Him. The Church's mission to the world is to communicate Christ already present in it through His grace and words; that is to unite the whole humanity with Christ. Not only does the Church show Christ's revelation of God’s charity, but also it is the Church of Christ himself as long as it remains the sign of that charity. Giving the testimony of the charity is the obligation of both the whole Church and its each and every member.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie Kościoła jako sakramentu miłosierdzia. Według Soboru Watykańskiego II Kościół jest sakramentem zbawienia, jednak jest nim wyłącznie w Chrystusie i w związku z Nim. Misja Kościoła w świecie polega na przekazywaniu Chrystusa obecnego w nim przez łaskę i słowo, a tym samym na jednoczeniu całej ludzkości z Chrystusem. Kościół nie tylko przekazuje Chrystusowe objawienie o miłosiernej miłości Boga do człowieka, ale sam o tyle jest Kościołem Chrystusowym, o ile jest skutecznym znakiem tej miłości. Świadectwo miłości miłosiernej jest obowiązkiem zarówno Kościoła jako całości, jak i każdego poszczególnego wiernego.

14

Between Testimony and Irony: Points of View in “Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future” by Swietlana Alexievich

63%

Horodecka M.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2018

|

issue 8(11) cz.1

55-68

EN

The article is an analysis of Swietlana Alexievich’s book Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future and aims to examine its predominant narrative strategies. The author points to the role of monologues, mottos, irony, titles, and subtitles, which help to describe the process of showing the witness’ point of view and, simultaneously, Alexievich’s interpretation of the gathered data.

15

Przeżyć, pamiętać, przekazać – o (auto)biografii Jo Wajsblata

63%

Ciarkowska A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2013

|

issue 3

PL

Jo Wajsblat,, więzień Auschwitz-Birkenau, w wieku 15 lat został uratowany z komory gazowej. Cudownie ocalony przez ponad 50 lat nie opowiedział nikomu swojej traumatycznej historii. Dopiero po tak długim okresie czasu zdecydował się dać świadectwo i we współpracy z dziennikarzem Gillesem Lambertem napisał autobiografi ę Nieprzewidziany świadek (Le témoin imprévu). Po pół wieku milczenia było to zadanie niezwykle trudne z uwagi na luki w pamięci, wątpliwości, a przede wszystkim konieczność powrotu do bolesnych wspomnień. Konstrukcja tekstu różni się od większości znanych świadectw po Shoah, ponieważ autor zastosował głównie narrację trzecioosobową, rzadko spotykaną w dokumentach osobistych. Chwyt ten sprawia, że tę autobiografi ę można określić jako „biografi ę samego siebie”, w której Wajsblat opowiada swoją historię głosem „Innego”. Jest to szczególny sposób zmierzenia się z własną historią i jednocześnie próba uwiarygodnienia „niewiarygodnej” historii.

EN

Jo Wasblat, a prisoner of Auschwitz-Birkenau, was 15 when he was rescued from the gas chambers. Saved by a miracle, he didn’t speak about his traumatic history for the next 50 years. Aft er this long period he decided to give testimony, and wrote an autobiographical account Unexpected witness (Le témoin imprévu) in collaboration with Gilles Lambert, a journalist. Aft er fi ve decades of silence, writing was a very tough task due to gaps in memory, distrust and, most of all, the necessity to return to painful memories. This process of re-working his trauma has a profound infl uence on the text. Its construction is far diff erent from most Shoah testimonies because it uses mostly third-person narrative, rare in personal documents. This specifi c perspective allows us to call this text an (auto)biography – a biography of “myself” where Wajsblat tells a story about himself using a voice of the “Other”. In this specifi c way the author faces his own history and tries to make the “unbelievable” story believable.

16

„Ja” rekolekcjonisty w książce Adama Szustaka OP pt. Plaster miodu

63%

Jatczak P., Pietrzak M.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2018

|

vol. 4

195-207

EN

The material basis of the sketch is a modified record of Advent retreats named Honeycomb delivered by a popular Dominican preacher Adam Szustak in 2014. The analysis was carried out in two ways. Authors studied linguistic manners of an addresser presence (a retreat preacher’s “I” and “we”) and defined semantic roles of the addresser (a spiritual guide, a Bible expert and interpreter but especially a cinema expert, a member of an order and family communities; furthermore his presence was also noticed thanks to confessions on personal relationships with God). The research allowed answering a question about privacy exposure in addresser’s manifestation – if and how it is present in the text. It has been demonstrated that both confessions on private God’s experiences and details of personal life seem to be a reasonable mean creating bonds with a reader-exercitant and increasing an effectiveness of the preaching.

PL

Podstawą materiałową artykułu jest zmodyfikowany zapis rekolekcji adwentowych Plaster miodu wygłoszonych w 2014 roku przez popularnego kaznodzieję dominikanina Adama Szustaka. Analizy zostały przeprowadzone dwutorowo. Autorki zbadały językowe sposoby uobecnienia się nadawcy („ja” i „my” rekolekcjonisty) oraz określiły role semantyczne nadawcy (kierownika duchowego, znawcy oraz interpretatora Biblii, a szczególnie znawcy kina, członka wspólnoty zakonnej i rodzinnej oraz uobecnianie się za pomocą zwierzeń z osobistej relacji z Bogiem). Badania te posłużyły znalezieniu odpowiedzi na pytanie o ekspozycję prywatności w sposobie manifestowania się nadawcy – czy i w jaki sposób jest obecna w tekście. Autorki wykazały, że wyznania o własnym doświadczeniu Boga i zwierzanie się ze szczegółów życia prywatnego są uzasadnionym zabiegiem budującym więź z czytelnikiem-rekolektantem i zwiększającym skuteczność wygłaszanej nauki.

17

Świadectwo nawrócenia w przekazie katechetycznym

63%

Gogolik M.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

45-59

PL

Współczesna posługa katechetyczna Kościoła, jak całość działań ewangelizacyjnych, podlega nieustannej refleksji, a dzięki temu poszukuje nowych rozwiązań dla jeszcze skuteczniejszej edukacji i wychowania. Refleksja ta dokonuje się także w obrębie badań nad językiem katechezy i formami przekazu treści katechetycznych, których fundamentem staje się niewątpliwie rozumienie człowieka, jego godności i tożsamości. Wśród wypracowanych przez wieki narzędzi językowych i form przekazu Bożego Słowa istnieje przestrzeń świadectwa wiary i nawrócenia, które właściwie wyartykułowane, pobudzają słuchacza do rozwoju religijnego i właściwej owocnej przemiany na drodze wiary. Niniejsze opracowanie analizuje wykorzystanie w katechezie świadectwa jako formy przekazu treści katechetycznych, ze szczególnym uwzględnieniem faktu nawrócenia.

XX

Contemporary catechetical ministry of the Church as a whole evangelistic subject come under constant reflection, and thus looks for new solutions for more effective education and upbringing. This reflection is also carried out within the study of language catechesis and catechetical forms of media content, which the foundation is undoubtedly the understanding of man, his dignity and identity. Among developed through centuries of linguistic tools and forms of communication of God’s Word, there is space testimony of faith and conversion, which stimulates the listener properly articulated in religious development and proper fruitful transformed by faith. In this paper we look at the use of certificates in catechesis, as a form of media catechetical content, taking particular account of conversion to the faith.

18

Wiara jako pierwszorzędny cel katechezy

63%

Szpet J.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2014

|

issue 1

101-118

PL

Na wiarę jako podstawowy cel katechezy wskazują dokumenty i doświadczenie Kościoła. Wiara ukazana w perspektywie tożsamości katechezy wymaga odnowionego spojrzenia na cały proces jej formacji. Trzeba rozpoznać trudności w realizacji celu oraz główne faktory dojrzałej postawy wiary. Znaczącą rolę w tym procesie odgrywa osoba i działanie katechety oraz wykorzystana pedagogia.

EN

Faith as a fundamental objective of catechesis indicate the documents and the experience of the Church. Faith shown in the perspective of the identity of catechesis requires a renewed look at the whole process of its formation. It is very important to recognize the difficulties in achieving the objective and the main parts of mature attitude of faith. A signifi cant role in this process is the person and action of the catechist and the pedagogy used.

19

Środki społecznego przekazu pomocą w prowadzeniu do wiary

63%

Kopiczko T.

Studia Katechetyczne

|

2014

|

vol. 10

163-173

PL

Autor rozważając wspomagającą rolę środków społecznego przekazu w katechezie podkreśla, iż Kościół nie może nie korzystać ze współczesnych zdobyczy techniki. Człowiek wierzący ma obowiązek dzielenia się wiarą, a mass-media umożliwiają to składanie świadectwa na różnych płaszczyznach. Oprócz informacji, lub też tekstów źródłowych, właśnie w cyberprzestrzeni może dojść do pierwszego spotkania z wiarą i jej świadectwem. Jednocześnie osobowe spotkanie, nawrócenie, przylgniecie do Chrystusa, osobowa relacja wymaga już jednak wspólnoty rzeczywistej i osobowej. Artykuł wskazuje, iż Kościół - obecny żywo w świecie, biorący aktywny udział w przemianach społecznych i kulturowych, winien także wykorzystywać potężne narzędzie, jakim są środki społecznego przekazu, aby poprowadzić ludzi do wiary i zbawienia.

EN

It should be stated that the church, which guides people to holiness and to salvation, is obliged to use the newest means of communication. Believers have duty to share their faith with others. Here a question arises: “What do I think about my relationship with God?”, or “What do others think about their faith? How do their experience it?” The reality created by the modern mass media (the Internet, television, newspapers, radio) may be perceived as a space of exchanging of various ideas. Cyberspace is a place where a human being, not only can find some information, but also can encounter with faith and the testimony of it. However, personal encounter, conversion, adherence to Christ, personal relationship require a real community of believers. This article is a sign of hope that the Church would be able to use mass media as the instrument of leading people to faith and to salvation.

IT

L’autore in considerazione del ruolo di supporto dei mezzi di comunicazione nella catechesi sottolinea che la Chiesa non può che utilizzare moderne conquiste tecnologiche. Il credente ha l’obbligo di testimoniare la propria fede e mass media permetterglielo in vari livelli. Oltre a testi informativi o d’origine, è cyberspazio stesso dove può venire al primo incontro con la fede e la sua testimonianza. Allo stesso tempo, l’incontro personale, la conversione, l’adesione a Cristo, rapporto personale richiedono già comunità reale e personale. L’articolo sottolinea che la Chiesa – presente nel mondo, attivamente partecipante nelle trasformazioni sociali e culturali –, dovrebbe anche usufruire di strumenti potenti quali sono i mezzi di comunicazione sociale per condurre le persone alla fede e alla salvezza.

20

Zamieszkanie Słowa Wcielonego

63%

Pierzchała K.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 1

73-89

EN

The author’s views are founded on the thesis that the Prologue to theFourth Gospel is based on an early Christian hymn from the second part ofthe 1st century, originating in the diaspora, interwoven with additions thatconnect it with the whole Gospel.

Refine search results

Świadkowie Zmartwychwstałego. Duch święty i świadectwo w Dziejach Apostolskich