Praca jest krytyczną edycją tekstów dokumentów rozejmu zawartego w Dywilinie w 1618 roku poprzedzoną obszernym wstępem źródłoznawczym i archiwoznawczym. Edycja została przygotowana w zgodzie z zasadami wydawniczymi obowiązującymi w Rosji. Z dwóch oryginalnych gramot rozejmu dywilińskiego zachował się jedynie „litewski protiven przechowywany obecnie w Rosyjskim Państwowym Archiwum Akt Dawnych Tekst dokumentu zachował się w trzech identycznych co do składu i bliskich chronologicznie „polskich”księgach poselskich Każda z nich zawiera także tekst dodatkowego porozumienia zawartego nad rzeką Polanówką 1 (11) czerwca 1619 r. Umowa dywilińska zachowywała swoją moc prawną nieprzerwanie do jej naruszenia przez stronę rosyjską w 1632 r. Jest to bardzo ważna dla polskiej historiografii edycja źródłowa, która umożliwi historykom badanie istotnego wydarzenia w dziejach polskiej dyplomacji i historii w ogóle.
EN
The work is a critical text edition of the documents of the Treaty of Dywilino signed in 1618, preceded by an extensive source and archival study introduction. The edition was prepared in accordance with the publishing rules in force in Russia. Of the two original gramota of the Treaty of Diwilino, only the “Lithuanian” protiven has survived and is currently stored in the Russian State Archives of Ancient Documents. The text of the document has been preserved in three “Polish” books of deputies, identical in composition and chronologically close. Each of them also contains the text of an additional agreement concluded on the Polanówka River on June 1(11), 1619. The Truce of Diwilino remained legally binding until its violation by the Russian side in 1632. This is a source edition of great importance for Polish historiography, which will enable historians to study a significant event in the history of Polish diplomacy and history in general.
RU
Работа представляет собой критическое издание текстов документов перемирии, заключенного в Деулине в 1618 году, которому предшествует обширное источнико- и архивоведческое введение. Издание подготовлено в соответствии с российскими правилами. Из двух оригинальных грамот деулинского перемирия уцелела только «литовская» противень в настоящее время хранящаяся в Российском государственном архиве древних актов в Москве. Текст документа сохранился в трех идентичных и хронологически близких «польских» книгах посольских, каждая из которых содержит также текст дополнительного соглашения, заключенного на речке Поляновке 1 (11) июня 1619 года. Деулинское соглашение сохраняло юридическую силу до его нарушения российской стороной в 1632 году. Это очень важное для польской историографии источниковое издание, которое позволит историкам изучать важное событие в истории польской дипломатии и истории в целом.
The Lithuanian Chancellor, Lev Sapieha, effectively controlled the policy of Polish-Lithuanian Commonwealth towards the Muscovite state from the beginning of his career. This was especially visible during the Time of Troubles, when at the expense of the interests of Sigismund III and the Tsar-elect, prince Wladyslaw, he reinforced the position of the Grand Duchy of Lithuania within the Polish-Lithuanian Commonwealth and muscovite policy. The article, based on unused and unknown before source documents, outlines Sapieha’s activity in the final stage of the Time of Troubles - the Moscow expedition of Prince Wladyslaw in 1617-1618.
PL
Kanclerz litewski Lew Sapieha od początku swojej kariery urzędniczej skutecznie kontrolował politykę Rzeczypospolitej wobec państwa moskiewskiego. Uwidoczniło się to zwłaszcza w czasie moskiewskiej smuty, kiedy kosztem interesów Zygmunta III i cara-elekta, królewicza Władysława, forsował on wzmocnienie pozycji Wielkiego Księstwa Litewskiego w ramach polsko-litewskiego państwa i polityki moskiewskiej. W artykule, opartym o niewykorzystywane i nieznane dokumenty źródłowe, została zarysowana działalność Sapiehy w końcowej fazie smuty moskiewskiej – ekspedycji królewicza Władysława z lat 1617-1618.
RU
Канцлер ВКЛ Лев Сапега с самого начала своей официальной карьеры эффективно контролировал политику Речи Посполитой в отношении Московского государства. Особенно это проявилось во время Смуты, когда за счет интересов Сигизмунда III и избранного царя, королевича Владислава он форсировал усиление позиций Великого княжества Литовского в польско-литовском государстве и реляциях с Московским государством. В статье, основанной на неиспользованных и неизвестных первоисточниках, рассказывается о деятельности Сапеги на последнем этапе Смуты – московском походе королевича Владислава в 1617-1618 годах.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.