Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: антисемитизм

Sort By:

Limit search:

Marcowy przełom w życiu prof. Emanuela Halicza

100%

Kozłowski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

2017

vol. XVIII (LXIX)

issue 4 (262)

110-119

Colonel Emanuel Halicz (1921–2015) was a historian of the 19th century. Since 1952 he worked at the Feliks Dzerzhinsky Military Political Academy in Warsaw, since 1960 as associate professor. As a result of the events of March 1968 his career broke. In the Military Archive in Nowy Dwór Mazowiecki materials presenting the inside story of the end of this historian’s career at the Military Political Academy survived. In 1971 he emigrated to Denmark and Wojciech Jaruzelski decided to demote him to the rank of private. In 1972–1982 he was a professor at Odense University, in 1982–1990 at the University of Copenhagen. He collaborated with the Polish emigration periodical „Zeszyty Historyczne”.

Полковник Эмануэль Халич (1921–2015) был историком XIX века. С 1952 г. он был работником Армейской Политической Академии им. Феликса Дзержинского в Варшаве. С 1960 г. – профессор „надзвычайны”. В результате мартовских событий 1968 г. его карьера перестала идти в гору. В Армейском Архиве (Новы Двур Мазовецки) сохранились материалы, проливающие свет на закулисье последнего этапа карьеры историка в Армейской Политической Академии. Ученый был сначала отстранен от деятельности Польской объединенной рабочей партии, а затем уволен с должности преподавателя. В 1971 г. он эмигрировал вместе с семьей в Данию. По решению Войцеха Ярузельского он был разжалован до звания рядового. В 1972–1982 гг. был профессором в университете в Оденсе, а в 1982–1990 – в университете в Копенгагене. Также он был сотрудником эмиграционных „Исторических тетрадей”.

Pułkownik Emanuel Halicz (1921–2015) był historykiem XIX w. Od 1952 r. był pracownikiem Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Od 1960 r. profesor nadzwyczajny. W wyniku wydarzeń marcowych 1968 r. jego kariera uległa załamaniu. W Archiwum Wojskowym w Nowym Dworze Mazowieckim zachowały się materiały przedstawiające kulisy końca kariery historyka w Wojskowej Akademii Politycznej. Naukowiec został najpierw usunięty z szeregów PZPR, a następnie ze stanowiska wykładowcy. W 1971 r. wyemigrował wraz z rodziną do Danii. Decyzją Wojciecha Jaruzelskiego został zdegradowany do stopnia szeregowca. W latach 1972–1982 był profesorem uniwersytetu w Odense, 1982–1990 uniwersytetu w Kopenhadze. Był współpracownikiem emigracyjnych „Zeszytów Historycznych”.

Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)

88%

Kozubel M. B.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

2021

vol. XXII (LXXIII)

issue 1 (275)

172-205

The article concerns Oleksandr Kozyr-Zirka, who was one of the most famous Ukrainian warlords associated with the 1917–1921 Ukrainian War of Independence. Kozyr-Zirka served as a military unit commander for the Directorate of the Ukrainian People’s Republic from November 1918 to December 1919. During this period, he challenged the authority of the recently installed Hetman of Ukraine Paweł Skoropadski and fought against both the Red Army and military factions from the South of Russia. He was famous mainly for conducting robberies in the areas behind the advancing Ukrainian troops and participating in the 1918 and 1919 pogroms carried out in Owrucz. His fate inspired Mikhail Bulgakov to create the bloody warlord Kozyr-Laszka, who appeared as a character in his novel „The White Guard”.

Статья посвящена Олесю Козырь-Зирке, одному из самых известных украинских атаманов периода украинской национальной революции 1917–1921 годов. Его карьера командира подразделения пришлась на период с ноября 1918 г. по декабрь 1919 г. В это время он воевал на стороне Директории Украинской Народной Республики против власти гетмана Павла Скоропадского, Красной Армии и Вооруженных Сил Юга России. Он прославился в основном грабежами в тылу украинских войск и погромами, совершенными в Овруче на рубеже 1918–1919 годов. Его судьба вдохновила Михаила Булгакова на создание персонажа кровавого атамана Козыря-Лешко, одного из второстепенных героев романа „Белая гвардия”.

Artykuł jest poświęcony Ołeksandrowi Kozyrowi-Zirce, jednemu z najsłynniejszych ukraińskich atamanów okresu ukraińskiej rewolucji narodowej 1917–1921. Jego kariera jako dowódcy oddziału obejmowała okres od listopada 1918 r. do grudnia 1919 r. W tym czasie walczył po stronie Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej przeciwko władzy hetmana Pawła Skoropadskiego, Armii Czerwonej i Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Zasłynął głównie z rozbojów na tyłach wojsk ukraińskich oraz pogromów dokonanych w Owruczu na przełomie 1918 i 1919 r. Jego losy zainspirowały Michaiła Bułhakowa do stworzenia postaci krwawego atamana Kozyra-Laszki, jednego z pobocznych bohaterów powieści Biała gwardia.

Refine search results

2 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 2021

1 2017

1 Kozubel M. B.

1 Kozłowski M.

Search results

Marcowy przełom w życiu prof. Emanuela Halicza

Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)