Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: мотив предательства

Sort By:

Limit search:

Репрезентация новозаветной традиции в современном контексте

100%

Tarangul I.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

2013

issue 3(3)

35-44

The purpose of the article is to study the trends of formal content representation, problem-thematic aspects of the traditional New Testament figurative plot material in a modern context. The theoretical and methodological concept of traditional plots and images of A. E. Niamtsu was chosen as a research methodology. Special attention is paid to the forms and ways of transformation of traditional structures suggested by A.E. Niamtsu: appendage, continuation and apocryphasation. The given article is a research one: our focus concentrates on the principles of the gospel’s artistic figurative plot material implementation in the context of twentieth century literature. The emphasize is given to the thought that the revival of the New Testament images, themes, motives in a modern context is connected with the society’s need to understand the existential contradictions of its’ era. Twentieth century literature is the most productive as to an active use of the traditional structures of the New Testament. The activation of the New Testament figurative plot material in the contemporary art process is caused by the loss of moral guidelines which accompanied the social processes of the twentieth century. The preservation of moral and psychological “core” of the known sample without which its further transformation is impossible and is confirmed to be dominant in the process of the New Testament plots and images rethinking. The main tendencies of rethinking the betrayal motive as a dominant in characteristics of Judas image are given as an example. One of the specific features of the genre of “the literary gospel” is the development of new plot lines, and also focusing the author’s attention on the secondary characters for the canonical text is noted. Hence the idea of the most productive forms of the New Testament collisions rethinking: continuation, appendage and apocryphasation is used. The main statements of the article may be used in the development of the courses “The History of Foreign Literature” and “The traditional plots and images”. The proposed research results will serve as the basis for further investigations of the complex problem “The New Testament and Literature”. The study of the New Testament traditional structure transformation is rather a perspective for further research of their individual aspects: conjugation peculiarities polyphony and modernity in new versions, the study of transformational polyphony of female characters of the New Testament and the perception study of the canonical text in the postmodern tendency.

Celem artykułu jest badanie formalnotreściowych i problemowo-tematycznych aspektów nowotestamentowego materiału dotyczącego fabuł i postaci we współczesnym kontekście. Jako metodologię badawczą wybrano teoretycznometodologiczną koncepcję tradycyjnych fabuł i postaci, autorem której jest A.Niamcu. Szczególną uwagę poświęcono zaproponowanym przez A.Niamcu formom i sposobom transformacji struktur tradycyjnych: dopisywaniu, kontynuacji, apokryfizacji. Niniejszy artykuł ma charakter badawczy: uwagę skupiono na zasadach inkorporacji ewangelicznego, artystycznego, fabularnego materiału do kontekstu literatury XX w. Zdaniem autorki, odrodzenie nowotestamentowych postaci, fabuł, wątków we współczesnym kontekście z reguły wiązano z tym, że społeczeństwo potrzebuje zrozumienia egzystencjalnych sprzeczności swojej epoki. Literatura XX wieku wykorzystuje najbardziej efektywnie tradycyjne struktury Nowego Testamentu. Aktywizacja nowotestamentowego materiału fabularnego we współczesnym procesie artystycznym spowodowana została konstatacją towarzyszącą procesom społecznym XX wieku w zakresie utraty orientacji moralnej. W artykule stwierdzono, że w toku nadania nowego sensu nowotestamentowym fabułom i postaciom przeważa zachowanie moralnopsychologicznego „jądra” ze znanym wzorem, bez którego dalsza transformacja jest niemożliwa. Przykładem może być nadanie nowego sensu motywom zdrady, która jest główną cechą charakteryzującą postać Judasza. Skonstatowano, że specyficzną cechą „ewangelii literackiej” jest opracowanie nowych linii fabularnych oraz skupienie uwagi autora utworu na postaciach, które w tekście kanonicznym są drugorzędne. Z podstawowych twierdzeń artykułu można skorzystać przy opracowaniu kursów „Historia literatury obcej”, „Tradycyjne fabuły i postaci”. Uzyskane rezultaty mogą być podstawą dla dalszych badań problemu kompleksowego „Nowy Testament a literatura” oraz jego poszczególnych aspektów, a mianowicie osobliwości połączenia w nowych wersjach przestrzeni i czasu fabuły pierwotnej oraz współczesności; badanie transformacyjnej polifonii nowotestamentowych postaci kobiecych; studiowanie postrzegania tekstu kanonicznego z punktu widzenia postmodernizmu.

Refine search results

1 Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

1 2013

1 Tarangul I.

Search results

Репрезентация новозаветной традиции в современном контексте