Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  пропаганда
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
RU
В статье поднимаются проблемы влияния социальных сетей на ход так назы­ваемой Революции Достоинства (Revolution of Dignity), имевшей место в Украи­не в 2013–2014 гг. Автор отмечает, что развитие инструментов социальной ком­муникации в виртуальной сети значительно повлиял на гражданскую активность населения, среди прочего, благодаря неограниченному доступу к альтернативным источникам информации. Преимущества, вытекающие из использования интернета, принесли за собой также ряд опасностей, связанных с массовым процессом комму­никации. В особенности, автор подчеркивает значение дезинформации, а также про­пагандистской деятельности, проводимой российскими СМИ, активность которых, сыграла важную роль в описываемых событиях.
PL
Artykuł podejmuje problem wpływu sieci społecznościowych na przebieg tzw. Rewo­lucji Godności (Revolution of Dignity) mającej miejsce na Ukrainie w latach 2013–2014. Autor zaznacza w nim, że rozwój instrumentów komunikacji społecznej w wirtualnej sieci wpłynął znacząco na aktywność obywatelską społeczeństwa, m.in. dzięki nieograniczo­nemu dostępowi do alternatywnych źródeł informacji. Korzyści płynące z wykorzystania Internetu pociągnęły za sobą również szereg niebezpieczeństw, związanych z masowym procesem komunikacji. W szczególności autor podkreśla znaczenie dezinformacji oraz działań propagandowych prowadzonych przez rosyjskie media, których aktywność ode­grała istotną rolę w opisywanych wydarzeniach.
UK
У дослідженні енциклопедичні видання висвітлено з точки зору їхнього впливу на громадську думку. Зауважено, що за радянської доби найвагоміші енциклопедії, як-то «Велика радянська енциклопедія» чи «Українська радянська енциклопедія», слугували стратегічним інструментом пропаганди комуністичної ідеології, популяризації радянського соціалізму тощо. З’ясовано, що підготовка енциклопедичних видань національного характеру в сьогоднішніх умовах може розглядатися як дієвий засіб прищеплювання національних цінностей в українському суспільстві.
EN
Encyclopedias are studied in view of an effect of the encyclopedic information on the public opinion. It is noted that during the Soviet era, the most important encyclopedias, such as the Soviet Encyclopedia or the Ukrainian Soviet Encyclopedia, functioned as a strategic tool for the propaganda of communist ideo­logy, the popularization of Soviet socialism, and others like that. It is concluded that nowadays the making of national encyclopedias can be considered as an effective activity in promoting of national values in Ukrainian contemporary society.
EN
The Red Army’s struggle with the Wehrmacht was accompanied by information and propaganda activities. In the beginning of 1945 those activities changed its main ideological goal from the incurring of hatred for the enemy in the soldiers and the call for revenge on him to the return of internationalism, manifesting itself in the dissemination of the slogan of the liberation of European nations, including Germans, from fascism. One of the main groups tasked with changing the social attitudes were war correspondents, depicting the conflict in the soviet mass-media. In the article, the author presents the functioning of the „correspondent system” in the Red Army during the war and the activity of journalists in the ranks of the 2nd Belarusian Front. 2nd Belarusian Front at that time was advancing from the line of the Narew river in the direction of the Vistula Lagoon, that is, trough the East Prussia, treated by the Red Army’s soldiers as a lair of German militarism and only later as a part of the post-war Poland.
RU
Битвам Красной Армии с Вермахтом сопутствовали информационно-пропагандистские действия, в начале 1945 года поменявшие свою главную идеологическую цель. Подогревание в солдатах ненависти к врагу и желания отомстить ему сменилось возвращением интернационализма, проявляющегося в распространении лозунгов об освобождении народов Европы, в том числе и немцев, от фашизма. Одной из главных групп, работающих в направлении изменения общественных настроений, были военные корреспонденты, представляющие образ конфликта в средствах массовой информации. В данной статье автор исследует функционирование журналистской системы Красной Армии во время войны и действия журналистов на 2-м Белорусском фронте, атакующим в то время со стороны Нарева по направлению к Вислинскому (Калининградскому) заливу, то есть на территории Восточных Пруссов, воспринимаемых тогда красноармейцами как место концентрации немецкого милитаризма, а позднее – как часть, принадлежащая послевоенной Польше.
PL
Walkom Armii Czerwonej z Wehrmachtem towarzyszyły działania informacyjno-propagandowe. W początkach 1945 r. zmieniły swój główny cel ideologiczny z dotychczasowego wzbudzania w żołnierzach nienawiści do wroga i wzywania do zemsty na nim na powrót internacjonalizmu, objawiającego się upowszechnianiem hasła wyzwolenia narodów Europy, również Niemców, od faszyzmu. Jedną z głównych grup dokonujących zmiany postaw społecznych byli korespondenci wojenni, przedstawiający obraz konfliktu w sowieckich massmediach. W artykule autor prezentuje funkcjonowanie systemu korespondenckiego w Armii Czerwonej w latach wojny oraz działalność dziennikarzy w ramach 2 Frontu Białoruskiego. Front ten nacierał wówczas znad Narwi w kierunku Zalewu Wiślanego, czyli przez Prusy Wschodnie, wówczas traktowane przez czerwonoarmistów jako matecznik niemieckiego militaryzmu, a dopiero później jako część przynależna powojennej Polsce.
RU
В статье раскрываются особенности мотива свободы и его развитие из "Великого Инквизитора" (роман "Братья Карамазовы") Ф.М. Достоевского в роман "Время секонд хэнд" С.А. Алексиевич. Анализируются параллели и различия между двумя авторами и их позициями в текстах. Мотив свободы исследован как ведущий элемент русской культуры, литературы, политической жизни и исторического контекста. Также в статье показаны элементы пропаганды в пересечении с данными литературными текстами.
EN
The article explains the motif of freedom and its development from "The Grand Inquisitor" (as part of the novel "The Brothers Karamazov") by F.M. Dostoyevsky to "Secondhand Time" by S.A. Alexievich. The parallels and the differences between the two authors respective views are analysed. The motif of freedom is investigated as one of the main elements in Russian culture, literature, political life and in the historical context. The elements containing propaganda are revealed in reference to actual citations from these books.
EN
The goal of this study is an analysis of the newspaper articles recalling the events on the Eastern front during World War II. The study attempts at answering the following questions: how did the information published in the newspaper reflect reality? Also, how are the events from the considered timeline of the clash in the East described? Based on the information in the “Nowy Głos Lubelski”, the author focuses on a critical moment when the initiative slowly shifts to the Soviet side. This article outlines how the information regarding the most important Eastern front events was conveyed to the people of the occupied lands through the medium of “Nowy Głos Lubelski”.
PL
Celem niniejszej pracy jest przeanalizowanie artykułów prasowych wspominajacych tematykę frontu wschodniego w czasie II wojny światowej. Autor próbuje odpowiedzieć w jaki sposób informacje w nich zawarte odzwierciedlają faktyczne wydarzenia?, a także: w jaki sposób opisane są zdarzenia mające wpływ na przebieg starć na wschodzie? W swoich rozważaniach nad informacjami zawartymi w „Nowym Głosie Lubelskim” Autor skupia się nad momentem, kiedy inicjatywa powoli przechodzi na stronę sowiecką. Analizuje w jaki sposób informacje o najważniejszych wydarzeniach z frontu wschodniego przekazywane były ludności terenów okupowanych za pośrednictwem „Nowego Głosu Lubelskiego”.
RU
Целью данной работы является анализ статей в прессе, напоминающих о теме Восточного фронта во время Второй мировой войны. Автор пытается ответить, как содержащаяся в нем информация отражает реальные события? А также: как описываются события, влияющие на ход столкновений на востоке? В своих размышлениях об информации, содержащейся в «Новом Глосе Люблинском», автор акцентирует внимание на том моменте, когда инициатива медленно переходит на советскую сторону. В нем анализируется, как информация о наиболее важных событиях с Восточного фронта передавалась населению оккупированных районов через «Новый голос Люблинский».
RU
Целью статьи является анализ повествовательных стратегий и приемов, используемых в репортажах Дмитрия Соколова-Митрича. В центре внимания автора статьи находятся отношения между «объективной», жанровой, формой репортажа и идеологическим посланием, скрытым в тексте. Исследование охватывает объективизирующие повествовательные приемы и процедуры убеждения, которые выполняют функцию автоматических психологических механизмов воздействия на читателя и «мягкими» средствами актуализируют картину мира, навязываемую российской государственной пропагандой. В ходе анализа автор статьи приходит к выводу, что классическая форма репортажа, основанная на системе объективизирующих стратегий и не содержащая текстуальных детерминант художественной литературы, не может гарантировать объективность и правдивость представленных фактов. Вера в правдивость рассказанной истории может быть только результатом «референциального пакта», а не формальных процедур, применяемых репортером. Анализ произведений Соколова-Митрича показывает, что текст репортажа может использоваться не только в целях имплицитного воздействия на аудиторию, но и скрытого продвижения взглядов и идей, которые подвергаются критике в основном (буквальном) слое текста.
PL
Celem niniejszego artykułu jest analiza strategii i technik narracyjnych obecnych w reportażach Dmitrija Sokołowa-Mitricza. Autor artykułu skupia się na relacji między „obiektywną” gatunkową formą reportażu a ideologicznym przekazem ukrytym w tekście. Badanie obejmuje obiektywizujące techniki narracyjne, a także formy perswazyjne, które są powiązane z automatycznymi mechanizmami psychologicznymi czytelnika i za pomocą „miękkich” środków aktualizują obraz świata, który stara się narzucać w sposób agresywny rosyjska propaganda państwowa. W toku analizy autor artykułu dochodzi do wniosku, że klasyczna forma reportażu, oparta na systemie strategii obiektywizujących i nie zawierająca tekstowych wyznaczników fikcji, nie może gwarantować obiektywności i prawdziwości przedstawionych faktów. Wiara w prawdziwość opowiadanej historii może być jedynie wynikiem „paktu referencjalnego”, a nie formalnych procedur stosowanych przez reportera. Analiza twórczości Sokołowa-Mitricza pokazuje, że tekst reportażu może być wykorzystany nie tylko do niejawnego oddziaływania na publiczność, ale także w sposób zamaskowany propagować poglądy i idee krytykowane w prymarnej (dosłownej) warstwie tekstu.
EN
The aim of this article is to analyze the narrative strategies and techniques present in Dmitry Sokolov-Mitrich's reportage. The author of the article focuses on the relationship between the "objective" genre form of reportage and the ideological message hidden in the text. The study includes objectivizing narrative techniques as well as persuasive forms that are linked to the reader's automatic psychological mechanisms and by "soft" means update the image of the world that Russian state propaganda tries to impose aggressively.                The author of the article comes to the conclusion that the classic form of reportage, based on a system of objectifying strategies and not containing textual determinants of fiction, cannot guarantee the objectivity and truthfulness of the presented facts. Belief in the truthfulness of the story told can only be the result of the "referential pact" and not the formal procedures used by the reporter. The analysis of Sokolov-Mitrich's work shows that the text of a reportage can be used not only to secretly influence the audience, but also to disguise views and ideas criticized in the primary (literal) layer of the text.
EN
The aim of this article is to show the place of Polish women in the public space of our country during the communist era. From the very beginning of the Polish People’s Republic the press had been recognized as one of the main instruments to build a “new socialist man”. Polish communist propaganda also included women’s press, which means magazines for women, for example, the ones indicted in the subtitle. It, too, influenced content, the method of recognition of topics, the structure and form of the language. The first magazine for women which was published after World War II was a monthly entitled Moda i Życie Praktyczne (Fashion and Practical Life). A decade later it was transformed into the weekly issued under the name Kobieta i Życie (Woman and Life). The magazine was published from January 1946 to February 2002. In 2008 it reappeared as a monthly and is present on the market today. Then Filipinka, the first magazine for teenage girls, appeared on 15 May 1957. The biweekly magazine was created as a younger sister of Kobieta i Życie and was published by RSW Prasa-Książka-Ruch – the main, if not the only publishing company at that time. Analyzing the content of articles in these two magazines within the following thirty years it is easy to state that the magazines were under the constant control of communist authorities and were the subject of their propaganda. The perfect confirmation of the situation is a model of the woman promoted by authorities which perceived her mainly in terms of economic activity. At the beginning of the 1950s, the Polish media were dominated by the Soviet standards. Consequently , a simple, resourceful woman-worker participating in the socialist labour race became an exemplar to follow. Then, in the late 1950s the situation changed as a result of high unemployment among women. The press no longer promoted the previous model. They began to present profiles of the women who fulfilled their household chores and felt satisfied as mothers and wives.
RU
Цель данной статьи показать место польских женщин в публичном пространстве в период Польской Народной Республики (ПНР). Пресса в это время была признанна за один из основных инструментов, которые служат для создания «нового социалистического человека». Политическая пропаганда ПНР охватила также женскую прессу. Первым журналом для женщин, который был создан после Второй мировой войны был ежемесячник, позже декада, издаваемый под названием «Мода и практическая жизнь», позже еженедельник «Женщина и жизнь», который издавался в 1946––2002 гг. с 2008 г. выходит как ежемесячное издание. В свою очередь журнал «Филиппинка», который издавался раз на две недели, был первым журналом для подростков. Анализируя тексты на страницах журналов «Женщина и жизнь» и «Филиппинки» на протяжении более 30 лет, можно сказать, что все это время они были под контролем и пропагандой коммунистической власти. Прекрасным подтверждением этого является пример женщины, который пропагандировался, главным образом в вопросах их профессиональной деятельности. В начале 50-х годов в польских СМИ доминировала советская модель, поэтому примером для польских женщин должна была стать советская женщина – простая работница, находчивая, принимающая участие в гонке социалистического труда. Тем не менее, в конце 50-х годов, когда проблемой стала высокая безработица среди женщин, из прессы исчезла личностная модель, пропагандировавшаяся несколько лет раньше. Началось представление модели женщин, которые исполняя свои домашние обязанности, реализуются как матери и жены.
EN
The article is devoted to the problem of Bialystok Pogrom of 1906. Utmost attention is paid to the issue of everyday life in the city in 1903–1906. Different kinds of sources allow to analyze the city’s atmosphere before the Pogrom. Different aspects of urban activity are investigated. Some of them are: the evolution of worker’s activity from economic strikes to political ones, the origin and development of illegal political organizations such as Bund, anarchists’ groups and others. What is more, the aspect of terroristic activity and its perception by different groups of Bialystok’s inhabitants was examined. The analyses of revolutionary organizations’ activity allow to affirm that it was aimed at “class enemies” regardless of their ethnic or religious affiliation. Despite this fact, police, official administration and army as well tried to promote the idea of the “Jewish Threat”. Active participation of Jewish youth in revolutionary organizations and numerous and bloody terroristic acts were used as an opportunity for anti-Semitic propaganda and the result of anti-Jewish and anti-revolutionary artificial organizations was pogrom in June 1906.
RU
Статья посвящена проблеме Белостокского погрома в 1906 г. Основное внимание сконцентрировано на повседневной жизни в городе в 1903–1906 гг. На основе широкого комплекса источников проанализирована городская атмосфера, которая предшествовала погрому. Рассмотрены различные аспекты жизни города, среди которых: әволюция рабочего движения от әкономических до политических забастовок, процесс возникновения нелегальных политических организаций, таких как Бунд, различных анархических групп и др. Также освещен аспект террористической активности и ее восприятия различными группами жителей Белостока. Анализ деятельности революционных организаций позволяет утверждать, что она была направлена против «классовых врагов» независимо от их национальной или религиозной принадлежности. Несмотря на әто, представители государственного аппарата и армии пытались представить деятельность нелегальных партий в качестве проявления «Еврейской угрозы». Активное участие еврейской молодежи в революционных организациях, многочисленные и кровавые терриристические акты были использованы в качестве удобного повода для антисемитской пропаганды и, как результат – антиреволюционного и одновременно антиеврейского погрома в июне 1906 г.
RU
26 февраля 2014 г. Российская Федерация аннексировала Крымский полуостров. Противоправные действия России осудило международное сообщество, что никоим образом не изменило решения властей в Кремле. Чтобы доказать легитимность оккупации Крыма, Российская Федерация начала дезинформационно-пропагандистскую кампанию, направленную, прежде всего, на внутреннюю арену, то есть непосредственно к россиянам. Цель статьи - проанализировать отдельные высказывания президента Владимира Путина по поводу аннексии Крыма и попытаться ответить на вопрос, была ли эффективна дезинформация и внутренняя пропаганда, чтобы убедить россиян в том, что оккупация Крыма была актом восстановления исторической справедливости. Для целей статьи использованы методы исследования, соответствующие наукам о международных отношениях.
EN
On February 26, 2014, the Russian Federation annexed the Crimean Peninsula. Russia’s unlawful actions have been condemned in the international arena, but this has in no way changed the decision of the authorities in the Kremlin. In order to prove the legitimacy of the occupation of Crimea, the Russian Federation launched a disinformation and propaganda campaign aimed primarily at the internal arena, i.e. at the Russians. The aim of the article is to analyze selected statements by Vladimir Putin regarding the annexation of Crimea and to try to answer the question of whether disinformation and internal propaganda were effective in convincing Russians that the occupation of Crimea was an act of restoring historical justice. For the purposes of the article, research methods appropriate for international relations were used.
RU
В августе 2020 года в Беларуси начались массовые протесты против фальсификации президентских выборов, на которых, по официальным данным, в очередной раз победил Александр Лукашенко. Оппозиция вышла на улицу под традиционным бело-красно-белым знаменем. В глазах многих российских публицистов это сочетание стало цветами новой «цветной революции». По их мнению, «домохозяйка» Светлана Тихановская - это современный Лжедмитрий, который с помощью польских спецслужб пытался осуществить государственный переворот, чтобы вырвать Беларусь из «русского мира» и подчинить современному аналогу имперского проекта Речи Посполитой. Образ «бело-красно-белой революции» в зеркале российской публицистики описан с помощью имагологической терминологии, разработанной Валерием Земсковым.
EN
In August 2020, mass protests in Belarus against the rigging of the presidential elections, which, according to the official resources, were once again won by Alexander Lukashenko, began. The opposition took to the streets under the traditional white-red-white flag. In many Russian publicists’ opinion, this combination has become the colors of the next “color revolution”. According to them, the “housewife” Svetlana Tikhanovskaya is a modern False Dmitry, who, with the help of the Polish special services, tried to carry out a coup d’etat in order to wrest Belarus from the “Russian world” and subordinate it to the modern analogue of the imperial project of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The image of the “white- red-white revolution” in the mirror of Russian journalism is described using imagological terminology developed by Valery Zemskov.
PL
W sierpniu 2020 roku na Białorusi wybuchły masowe protesty przeciwko sfałszowaniu wyborów prezydenckich, w których, według oficjalnej wersji, po raz kolejny zwyciężył Alaksandr Łukaszenka. Opozycja wyszła na ulice pod tradycyjnym biało-czerwono-białym sztandarem. W oczach wielu publicystów rosyjskich barwy te stały się barwami nowej „kolorowej rewolucji”. Ich zdaniem, „gospodyni domowa” Swiatłana Cichanouska jest współczesnym Dymitrem Samozwańcem, który z pomocą polskich służb specjalnych próbował dokonać zamachu stanu, żeby wyrwać Białoruś z „ruskiego świata” i podporządkować współczesnej wersji projektu imperialnego Rzeczpospolitej. Obraz „biało-czerwono-białej rewolucji” w zwierciadle publicystyki rosyjskiej został przedstawiony za pomocą terminologii imagologicznej, opracowanej przez Walerija Ziemskowa.
EN
The Vietnam War, also known as the Second Indochina War, was an event that significantly impacted the ongoing Cold War during the 1960s and 1970s. The conflict was also observed and analyzed in the Polish People’s Republic. Of course, the country’s military institutions paid the greatest attention to the US military presence in South Vietnam, but party elements also took an interest in the situation. In 1966, the Central Committee of the Polish United Workers’ Party (via the Department of Propaganda and Agitation) prepared and disseminated lecture material concerning the dynamics of the Vietnamese conflict through its provincial party structures. This text is a critical edition of a fragment of a document concerning the military aspects of the war that was taking place at that time. It is not only an attempt to present a Polish People's propaganda way of seeing the Vietnam War, but it also reveals the existence of communist manipulation and the process behind the creation of an ahistorical image of the Vietnamese struggle.
RU
Война во Вьетнаме, также известная как Вторая Индокитайская война, была событием, которое в значительной степени определило ситуацию холодной войны в 1960-х и 1970-х г. Этот вопрос также изучался и анализи ровался на Висле. Конечно, наибольший интерес к военному присутствию США в Южном Вьетнаме вызвали военные факторы Польской Народной Республики, но и партийные факторы также играли здесь свою роль. В 1966 г. отдел пропаганды и агитации ЦК Польской объединенной рабочей партии подготовил и разослал по воеводским структурам лекцию под названием „Замечания к динамике вьетнамского конфликта”. Этот текст представляет собой критическую редакцию фрагмента документа, касающегося милитарных аспектов длящейся в то время войны. Это попытка не только показать восприятие войны во Вьетнаме пропагандой Польской Народной Республики, но еще и раскрыть коммунистические манипуляции и процесс создания собственного – неисторического – образа вьетнамской борьбы.
PL
Wojna w Wietnamie, znana również jako II konflikt indochiński, była wydarzeniem, które w znaczący sposób determinowało sytuację zimnowojenną w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w. Kwestia ta była również obserwowana i analizowana nad Wisłą. Oczywiście największą uwagę obecność militarna armii Stanów Zjednoczonych w Południowym Wietnamie budziła w czynnikach wojskowych PRL, niemniej jednak również była to problematyka znajdująca się w zasięgu zainteresowania czynników partyjnych. W 1966 r. Wydział Propagandy i Agitacji KC PZPR przygotował i rozesłał po strukturach wojewódzkich partii wykład lektorski pt. Uwagi o dynamice konfliktu wietnamskiego. Niniejszy tekst jest krytyczną edycją fragmentu dokumentu dotyczącą aspektów militarnych toczącej się wówczas wojny. Stanowi próbę ukazania nie tylko sposobu postrzegania wojny wietnamskiej przez propagandę PRL, ale także odsłania komunistyczną manipulację i proces tworzenia własnego – ahistorycznego obrazu wietnamskich zmagań.
EN
One of the most-popular sources of information is the press, which belongs to the oldest mass media. In the period of The People's Poland, when the State was controlled by the communists, printed publications constituted an important source of legitimacy for authority. The foreground figure described at that time was Bolesław Bierut, President of Poland and Chairman of the Polish United Workers' Party. In order to show how the image of a leader was created in the press of the time, the article depicts how the editorial staff of "Życie Lubelskie", a newspaper that was the protoplast of "Kurier Lubelski", presented the commemoration of the 60th anniversary of birth of Bierut, which fell on 18 April 1952. The quality analysis of the press material dedicated to the celebrations, including a reflection on the amount of space taken up by the articles related to the event, as well as the assessment of the visual devices used and their effectiveness, prove that the anniversary was the most-important topic in the analysed period. The linguistic analysis of the references to Bierut confirms the premise that particular emphasis was put on a majestic and idealised portrayal of the figure. All the conclusions drawn are evaluated, along with research conducted by press experts, both in Poland and in the countries of the West. Also important is the take on the issue in the context of propaganda and party newspeak, including the entire ideological apparatus used by the communists.
RU
Пресса – один из более распространенных и самых старых среди СМИ источников информаций. Во время Польской Народной Республики, когда правили коммунисты, печатные издательства были важным источником легитимности власти. Главным описываемым тогда лицом был Болеслав Берут, президент Польши и председатель Польской объединенной рабочей партии. Чтобы показать, как в тогдашней прессе строился портрет вождя, в статье указывается, каким образом в «Люблинской жизни» (которая была предшественником «Люблинского курьера») описывался юбилей 60-летия Берута (18 IV 1952). Анализ количества материала посвященного празднику вместе с рефлексией об месте, которое занимали статьи на эту тему, а также оценка визуальных средств и их эффективности свидетельствуют о том, что годовщина была тогда самой главной темой. Анализ языка информаций связанных с Берутом подтверждает, что главной целью было идеализировать и указать величие вождя. Все выводы были сопоставлены с исследованиями теоретиков прессы так в Польше, как и на Западе. Важным является также указание проблемы в контексте тогдашней пропаганды и партийного новояза вместе с использованным коммунистами идеологическим аппаратом.
PL
Jednym z najbardziej rozpowszechnionych źródeł informacji jest prasa, należąca do najstarszych mediów masowych. W okresie Polski Ludowej, gdy państwem rządzili komuniści, wydawnictwa drukowane stanowiły ważne źródło legitymizacji władzy. Pierwszoplanową opisywaną wówczas postacią był Bolesław Bierut, Prezydent RP i przewodniczący Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Aby pokazać w jaki sposób w ówczesnej prasie kreowano wizerunek przywódcy, w artykule ukazano, jak redakcja „Życia Lubelskiego”, dziennika będącego protoplastą „Kuriera Lubelskiego”, prezentowała obchody 60. rocznicy urodzin Bieruta, przypadającej na 18 IV 1952 r. Analiza ilościowa materiału prasowego poświęconego uroczystościom, wraz z refleksją nad powierzchnią zajmowaną przez artykuły związane z wydarzeniem, a także ocena stosowanych środków wizualnych i ich skuteczności udowodni, iż rocznica była w badanym okresie tematem najważniejszym. Analiza językowa wzmianek związanych z Bierutem potwierdza tezę, iż szczególny nacisk położono na majestatyczne i wyidealizowane ukazanie postaci. Wszelkie wyciągnięte wnioski skonfrontowano z badaniami, prowadzonymi przez prasoznawców zarówno w Polsce, jak i w państwach Zachodu. Ważne jest również ujęcie problemu w kontekście ówczesnej propagandy i nowomowy partyjnej, wraz z całym stosowanym przez komunistów aparatem ideologicznym.
DE
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
EN
The volume contains only abstracts in English.
FR
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
PL
Tom zawiera abstrakty tylko w języku angielskim.
RU
Том не содержит аннотаций на английской языке.
EN
One of the most-popular sources of information is the press, which belongs to the oldest mass media. In the period of The People's Poland, when the State was controlled by the communists, printed publications constituted an important source of legitimacy for authority. The foreground figure described at that time was Bolesław Bierut, President of Poland and Chairman of the Polish United Workers' Party. In order to show how the image of a leader was created in the press of the time, the article depicts how the editorial staff of "Życie Lubelskie", a newspaper that was the protoplast of "Kurier Lubelski", presented the commemoration of the 60th anniversary of birth of Bierut, which fell on 18 April 1952. The quality analysis of the press material dedicated to the celebrations, including a reflection on the amount of space taken up by the articles related to the event, as well as the assessment of the visual devices used and their effectiveness, prove that the anniversary was the most-important topic in the analysed period. The linguistic analysis of the references to Bierut confirms the premise that particular emphasis was put on a majestic and idealised portrayal of the figure. All the conclusions drawn are evaluated, along with research conducted by press experts, both in Poland and in the countries of the West. Also important is the take on the issue in the context of propaganda and party newspeak, including the entire ideological apparatus used by the communists.
RU
Пресса – один из более распространенных и самых старых среди СМИ источников информаций. Во время Польской Народной Республики, когда правили коммунисты, печатные издательства были важным источником легитимности власти. Главным описываемым тогда лицом был Болеслав Берут, президент Польши и председатель Польской объединенной рабочей партии. Чтобы показать, как в тогдашней прессе строился портрет вождя, в статье указывается, каким образом в «Люблинской жизни» (которая была предшественником «Люблинского курьера») описывался юбилей 60-летия Берута (18 IV 1952). Анализ количества материала посвященного празднику вместе с рефлексией об месте, которое занимали статьи на эту тему, а также оценка визуальных средств и их эффективности свидетельствуют о том, что годовщина была тогда самой главной темой. Анализ языка информаций связанных с Берутом подтверждает, что главной целью было идеализировать и указать величие вождя. Все выводы были сопоставлены с исследованиями теоретиков прессы так в Польше, как и на Западе. Важным является также указание проблемы в контексте тогдашней пропаганды и партийного новояза вместе с использованным коммунистами идеологическим аппаратом.
PL
Jednym z najbardziej rozpowszechnionych źródeł informacji jest prasa, należąca do najstarszych mediów masowych. W okresie Polski Ludowej, gdy państwem rządzili komuniści, wydawnictwa drukowane stanowiły ważne źródło legitymizacji władzy. Pierwszoplanową opisywaną wówczas postacią był Bolesław Bierut, Prezydent RP i przewodniczący Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Aby pokazać w jaki sposób w ówczesnej prasie kreowano wizerunek przywódcy, w artykule ukazano, jak redakcja „Życia Lubelskiego”, dziennika będącego protoplastą „Kuriera Lubelskiego”, prezentowała obchody 60. rocznicy urodzin Bieruta, przypadającej na 18 IV 1952 r. Analiza ilościowa materiału prasowego poświęconego uroczystościom, wraz z refleksją nad powierzchnią zajmowaną przez artykuły związane z wydarzeniem, a także ocena stosowanych środków wizualnych i ich skuteczności udowodni, iż rocznica była w badanym okresie tematem najważniejszym. Analiza językowa wzmianek związanych z Bierutem potwierdza tezę, iż szczególny nacisk położono na majestatyczne i wyidealizowane ukazanie postaci. Wszelkie wyciągnięte wnioski skonfrontowano z badaniami, prowadzonymi przez prasoznawców zarówno w Polsce, jak i w państwach Zachodu. Ważne jest również ujęcie problemu w kontekście ówczesnej propagandy i nowomowy partyjnej, wraz z całym stosowanym przez komunistów aparatem ideologicznym.
15
Publication available in full text mode
Content available

Losy westerplatczyków

63%
EN
Westerplatte was where the mission of the only Polish army unit stationed beyond the borders of the Second Polish Republic lasted for over 13 years. After the seven-day defence in September 1939, the defenders were taken to POW camps, labor camps or even concentration camps across the whole Europe. After the war, most Westerplatte defenders came back to Poland, while some dispersed around the world, unable to return to their homeland controlled by the Soviets. Those who came back had to face a new political reality. They were gradually eradicated from the collective memory, and the times of humiliation, surveillance and persecution followed. In the next years, the propaganda of the Polish People’s Republic partly opened up for their voice. Monuments were erected, and schools, streets and military units were named after them. Simultaneously, fates of the individual Westerplatte defenders remained beyond the interest of the authorities of that time. It was not until the beginning of the Third Polish Republic when most of the living and fallen fighters were decorated with the War Order of Virtuti Militari.
RU
На Вестерплатте в течение более 13 лет продолжалась история одного подразделения Войска Польского, оказавшегося за границами Второй Польской Республики. После семидневного сражения в сентябре 1939 г. защитники Вестерплатте попали в лагеря военнопленных, на принудительные работы и даже в концентрационные лагеря по всей Европе. После войны большинство из них вернулись в Польшу, часть из рассеялись по всему миру, будучи лишёнными возможности вернуться в оккупированные Советами родные края. Возвратившихся ожидала новая политическая реальность. Первоначально их подвиг пытались стереть из народной памяти, потом настали времена унижений, слежки и преследований. В последующие годы коммунистическая пропаганда частично открыла правду. Были воздвигнуты памятники, в честь Вестерплатте назывались школы, улицы и воинские подразделения. В то же время персональные судьбы защитников Вестерплатте оставалась за гранью интересов властей того времени. Они дождались признания только в начале Третьей Республики, когда большинство живущих и умерших были награждены ордером Воинской Доблести.
PL
Na Westerplatte przez ponad 13 lat trwała misja jedynego oddziału Wojska Polskiego stacjonującego poza granicami II Rzeczypospolitej. Po siedmiodniowej walce we wrześniu 1939 r. obrońcy trafili do obozów jenieckich, miejsc pracy przymusowej, a nawet obozów koncentracyjnych w całej Europie. Po wojnie większość westerplatczyków powróciła do Polski, część rozproszyła się po świecie, pozbawiona możliwości powrotu do zajętych przez Sowietów stron rodzinnych. Na wracających czekała nowa rzeczywistość polityczna. Początkowo wypierano ich ze zbiorowej pamięci, później nastał czas poniżania, inwigilacji i prześladowań. W kolejnych latach propaganda PRL częściowo dopuściła ich do głosu. Stawiano pomniki oraz nadawano westerplackie imiona szkołom, ulicom i jednostkom wojskowym. Jednocześnie indywidualny los westerplatczyków pozostawał poza zainteresowaniem ówczesnych władz, uznania doczekali się dopiero na początku III RP, gdy większość żyjących oraz zmarłych odznaczono Orderem Virtuti Militari.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.