Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: сенаторы

Sort By:

Limit search:

Kariery dygnitarzy duchownych koronnych Wazów

100%

Dorobisz J.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

2019

vol. XVI (2019)

issue 2: „Jedno nierozdzielne i nieróżne ciało”. Studia z dziejów polsko-litewskiej Rzeczypospolitej, pod red. Artura Goszczyńskiego

29-45

Dygnitarze duchowni – sekretarze wielcy (od 1472 r.) oraz referendarze (od 1507 r.) rozpoczynali swoje kariery jako sekretarze w kancelarii królewskiej. Konstytucja z 1504 r. przyznawała sekretarzom wielkim pierwszeństwo w ubieganiu się o awans na podkanclerstwo oraz godności kościelne. Za panowania ostatnich Jagiellonów sekretarze wielcy zazwyczaj wybierali służbę państwu, w trakcie której otrzymywali nominacje na najważniejsze biskupstwa w Koronie. Z powodów politycznych w ostatniej ćwierci XVI w. nominacje na podkanclerstwo zaczęli otrzymywać również referendarze. Za Wazów dygnitarie koronne piastowało 29 duchownych – piętnastu sekretarię wielką, przy czym dwóch łączyło ją z referendarią, czterech awansowało z niej na sekretarię, a czternastu było wyłącznie referendarzami. Z dwudziestu czterech dygnitarzy duchownych Wazów, którzy awansowali, dwunastu piastowało urząd pieczętarza koronnego, również dwunastu wybrało wyłącznie ścieżkę kariery biskupiej. W obu tych grupach osoby sprawujące te funkcje osiągały najwyższe godności biskupie (Gniezno, Kraków, Kujawy, Poznań, Płock i Warmia), ale szybsze kariery były udziałem duchownych piastujących urzędy kanclerza i podkanclerzego. Byli dygnitarze duchowni Wazów otrzymywali pieczęcie do połowy panowania Jana III Sobieskiego (1674–1696), później praktyka ta zanikła niemal całkowicie. Miało to przełożenie na kariery dygnitarzy duchownych w czasach saskich (1697–1763), z których połowa wprawdzie osiągnęła biskupstwa, ale niższe hierarchicznie, niż za Wazów.

The dignitaries from the clergy – a Grand Secretary (from 1472) and Referendary (from 1507) began their careers as Royal Secretaries in the Chancellery of the Crown. The statute of 1504 gave the Grand Secretaries a priority in promotions to Crown Vice-Chancellor office and church dignities. For the last Jagiellons, the Grand Secretaries most often chose the service of the state (Crown), during which they obtained important bishoprics thrones in the Crown. For political reasons, in the last quarter of the 16th century, the Referendaries also began to become Vice-Chancellors of the Crown. Out of 29 church dignitaries from the Crown, during Vasa governments, 5 died in the office of Grand Secretaries (2) or Referendaries (3); 12 officials in office or former dignitaries took over the Vice-Chancellors and bishoprics, also 12 chose only a spiritual career. In both these groups, spiritual careers ended after obtaining the most important bishoprics in the Crown (Gniezno, Kraków, Kujawy, Poznań, Płock, and Warmia), but faster and higher were promoted the clergymen who were Chancellors and Vice-Chancellors. The practice of advancing the dignitaries of the clergy to Vice-Chancellors office disappeared during the period of the reign of John III Sobieski (1674–1696). In Saxon times (1697–1763), half of the Grand Secretaries and the Referendaries died in church posts or resigned from them before death, the others were promoted, but only to the lower clergy positions.

Сановники из духовенства - великий секретарь (с 1472 г.) и референдарий (с 1507 г.) начинали свою карьеру в качестве королевских секретарей в Коронной Канцелярии. Статут 1504 года дал великим секретарям приоритет в повышении в должности до должности коронного вице-канцлера и церковных достоинств. Для последних Ягеллонов великие секретаря чаще всего выбирали службу государственную (коронною), во время которой они получали важные престолы епископств в Короне. По политическим причинам в последней четверти 16-го века референдарий также стали становиться вице-канцлерами короны. Из 29 церковных сановников короны, во время правления династии Ваза, 5 умерло на должности великих секретарей (2) или референдариев (3); 12 чиновников в канцелярии или бывших сановников заняло пост вице-канцлера и епископа, также 12 выбрало только духовную карьеру. В обеих этих группах духовная карьера закончилась после получения наиболее важных епископств в Короне (Гнезно, Краков, Куявы, Познань, Плоцк и Вармия), но быстрее и выше продвигались священнослужители, которые были канцлерами и вице-канцлерами. Практика продвижения сановников из духовенства на должность вице-канцлера исчезла в период правления Иоанна III Собеского (1674-1696). В саксонские времена (1697-1763) половина Великих секретарей и референдариев умерла на церковных должностях или ушла от них до смерти, остальные были назначены, но только на более низкие церковные должности

Refine search results

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

1 2019

1 Dorobisz J.

Search results

Kariery dygnitarzy duchownych koronnych Wazów