Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: субъективное право

Sort By:

Limit search:

Idea prawa podmiotowego w polityczno-prawnej myśli feminizmu

100%

Barut A.

Studia Prawnicze KUL

2013

issue 3 (55)

7-30

Przedmiotem artykułu jest idea prawa podmiotowego w myśli prawnej feminizmu. Autor wyróżnia trzy typy myśli feministycznej: feminizm liberalny, którego głównym hasłem jest równość pomiędzy płciami, feminizm różnicy, wychodzący z założenia istnienia specyficznej kobiecej tożsamości i podmiotowości politycznej oraz feminizm postmodernistyczny, który stawia sobie za cel dekonstrukcję wszelkich tożsamości, w tym kobiecych. W liberalnym feminizmie prawo podmiotowe jest postrzegane jako środek promowania równości, feminizm różnicy skłania się do odrzucenia jego idei, feminizm postmodernistyczny dekonstruuje zarówno kobiecą tożsamość jak i koncepcję prawa podmiotowego. Autor konstatuje, iż we wszystkich trzech typach feminizmu procesu następuje polityzacja zarówno idei tożsamości kobiecej, jak i idei prawa podmiotowego. Skutkiem jego jest jego postrzeganie jako środka tworzenia kobiecej tożsamości, a nie jej ochrony czy też ochrony interesów kobiet. Feminizm postmodernistyczny wpisuje się w ten sposób w nurt lewicy kulturowej, odrzucającej figurę podmiotu politycznego o określonych cechach

The subject of the article is the idea of subjective rights in legal philosophy of feminism. The author distinguishes three types of feminist thought: liberal feminism, the main claim of which is the equality between sexes, difference feminism, based on the assumption of the existence of specific, feminine cultural and political identity and postmodern feminism, which strives to deconstruct all identities, including female one. In liberal feminism the subjective right is the means of the enforcement of equality, difference feminism is reluctant to it, perceiving subjective right as a „masculine” institution, postmodern feminism deconstructs both the feminine identity and idea of subjective right. The general thesis of the article is that in all three types of feminism takes place the process of politicisation of both female identities and conception of subjective rights. Its outcome is the concept of right as a means of the creation of feminine identity, not its protection, the enforcement of the interests of woman etc. From this point of view postmodern feminism is a form of contemporary leftist rejection of the idea of subject.

Предметoм статьи является идея субъективного права в юридический мысли феминизма. Автор выделяет три типы феминистической мысли: либеральный феминизм, которого главный лозунг это равенство среди полов, феминизм различия, выходящий из предположения существования специфической женской личности и политической субъективности, a такжепостмодерный феминизм, которого целью есть деконструкция всяких личностей, в этом женских. В либеральном феминизме субъективное право воспринимается как средство продвижения равенства, феминизм различия склоняется к изъятию его идей, постмодерный феминизм деконструирует кaк женскую личность так и концепцию субъективного права. Автор констатирует, что во всех трех видaх феминизма наступает политизация как идеи женской личности, так и идеи субъективного права. Cледствием этого является eго восприятие как средства создания женской личности, а не ее защиты или защиты интересов женщин. Постмодерный феминизм вписывается таким образом в направление левого культурного крыла, отбрасывающего фигурy политического субъекта об определенных особенностях.

Prawo jako aspekt wspólnoty politycznej: koncepcja Michela Villeya

80%

Barut A.

Studia Prawnicze KUL

2015

issue 1 (61)

7-30

Przedmiotem artykułu jest filozofia prawa Michela Villeya. Według Villeya prawo to relacja, w której każdy otrzymuje należną mu część dóbr (własności, prestiżu itd.) Warunkiem prawa jest istnienie zbiorowości politycznej, której ethos dostarcza kryteriów podziału dóbr, a także tworzy więź, dzięki której obywatele są skłonni je stosować. Prawo odróżnia się od moralności jako zbioru zakazów i nakazów, ideologii, ekonomii itd. Sposobem poznania prawa jest rozumiejąca obserwacja życia społecznego i afirmacja uznanych w danej społeczności kulturowych topoi. Wyrazem właściwego sposobu rozumienia prawa była Arystotelesowska idea sprawiedliwości w sensie szczególnym, rzymska jurysprudencja okresu klasycznego a także filozofia św. Tomasza z Akwinu. Z podejściem tym konkurowało rozumienie prawa jako zbioru norm: wyrazu powszechnego prawa moralnego (stoicym) lub woli bożej (judaizm, tradycja Augustyńska). W nowożytności jako cel prawa wskazuje się realizację woli lub interesu podmiotów indywidualnych lub zbiorowych, wyrażonych w prawach podmiotowych, prawo odrywa się od ethosu wspólnoty politycznej. Uniemożliwia to racjonalne odnalezienie prawa, zostaje ono zredukowane do zbiorów norm, historycznie przypadkowych wyrazów woli ustawodawcy lub kaprysów jednostki. Pełnym wyrazem nowożytnego rozumienia prawa jest idea praw człowieka.

The subject of the article is Michel Villey’s philosophy of law. According to him law is a relationship in which each party receives an appropriate portion of goods (wealth, prestige etc.). The condition of such a relationship is the existence of political community: its ethos serves as the criterion for just sharing and social ties among citizens induce them to observe law, which differs from the morality (understood as a set of prescriptions or prohibitions), ideology, economics etc. The method of its cognition is comprehensive observation of social life and recognition of cultural topoi of community. The Aristotelian idea of particular justice, the Roman jurisprudence of classical period and the philosophy of Saint Thomas of Aquinas were the examples of the proper conception of law. A different approach was its understanding as a set of rules: the expression of universal moral law (stoicism) or the expression of God’s will (judaism, Augustinian tradition). In modern era the goal of law is identified with the realisation of will or interests of individual or collectiva subjects, expressed in subjective rights. It separates law from ethos of political community. According to Villey, it makes impossible the rational discussion on law, which is reduced to sets of norms, accidental expression of the will of law-maker, or individual’s whims. The full expression of modern law’s conception is the idea of human rights.

В статье рассматривается филоссофия права Мишеля Виллея. По Виллею закон это отношения, в которых каждый получает должную ему часть активов (недвижимость, престиж и т.д.). Условием закона является существование политического общества, чья этика устанавливает критерии для распределения активов, и создает связь, через которую граждане готовы их использовать. Закон отличается от морали как набора запретов и наказов, идеологии, экономики и т.д. Путем к познанию закона есть наблюдение общественной жизни и утверждение признанной в ней общественной культуры. Выражением правильного способа понимания закона была идея справедливости Аристотеля в конкретном смысле, римская юриспруденция классического периода, а также философия Св. Фома Аквинского. С этим подходом конкурировало понимание закона как совокупности норм: выражение универсального морального закона (стоицизм) или по воле Бога (иудаизм, традиция августинов). В наше время, как цель закона указывается реализация воли или интересов физических лиц или коллективных, выраженное в субьективных законах, закон отрывается от ethosu политического сообщества. Это делает невозможным рациональное применение закона, он уменьшается до собрания нормативов, исторически случайных выражений воли законодателей или прихоти отдельных лиц. Полным выражением современного понимания закона является идея прав человека.

Refine search results

2 Studia Prawnicze KUL

1 2015

1 2013

2 Barut A.

Search results

Idea prawa podmiotowego w polityczno-prawnej myśli feminizmu

Prawo jako aspekt wspólnoty politycznej: koncepcja Michela Villeya