Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: „pierwotna samotność”

Sort By:

Limit search:

Jak mówić o miłości mężczyzny i kobiety? Przyczynek do antropologii teologicznej

100%

Kunka S.

Studia Pelplińskie

2014

vol. 47

195-206

Pragnienia człowieka w swym najgłębszym poziomie dotyczą relacji ze Stwórcą, od którego człowiek pochodzi. U źródeł ludzkich problemów i zmagań leży zatem genealogia divina. Człowiek w Biblii jest przedstawiony jako stworzony przez Boga, i to w dwóch różnych perspektywach: opis kapłański odnosi się do rzeczywistości bytu ludzkiego jakby z zewnątrz; opis jahwistyczny jest jakby zapisem ludzkiego wnętrza, pierwotnym świadectwem ludzkiego sumienia. Drugi opis przedstawia tryptyk pierwotnych doświadczeń człowieka. Są one ponadhistoryczne i uniwersalne. Zostały głęboko zapisane w każdym ludzkim sercu. Dzięki odkryciu znaczenia „pierwotnej samotności, jedności i nagości”, jaśniejsza staje się wymowa ludzkiej cielesności oraz znaczenie płci człowieka dla jego natury i istnienia jako osoby. „Pierwotna samotność” ma dwa wymiary. Pierwszy dotyczy samotności człowieka jako człowieka: stworzenia będącego obrazem Boga, ale nie jest Bogiem. Drugi wymiar odsłania stwórcze ukierunkowanie mężczyzny ku kobiecie i kobiety ku mężczyźnie, aby stać się dla siebie „pomocą”. Drugi wymiar „pierwotnej samotności” odnajduje swe spełnienie w „pierwotnej jedności”, w której mąż i żona „stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 24). Niestety grzech Adama sprawił załamanie stanu „pierwotnej nagości”. Mężczyzna i kobieta stają się dla siebie zagrożeniem, już nie doświadczają wzajemnej atmosfery zaufania i obdarowania. Przekroczenie „progu pierwotnej niewinności” wiąże się z kategorią wstydu. Kwestia ludzkiej płciowości nie może zostać wyabstrahowana od życia religijnego człowieka oraz jego odniesienia do Stwórcy i Odkupiciela. Każdy człowiek, mężczyzna i kobieta, stworzony jest z miłości i dla miłości, a jako taki jest przeznaczony do życia wiecznego w komunii z Trójjedynym Bogiem.

Ewangelia ludzkiej cielesności

58%

Kunka S.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

2011

vol. 3(58)

81-97

Tra i tanti segni dei tempi nel mondo moderno c'è anche una specifica intelligenza della corporelità umana. Più prezioso d'uomo diventa il suo aspetto. Si dimentica spesso che il corpo è espressione dello spirito umano. L'uomo, per vedere il senso e il valore della sua corporelità, ha bisogno della speranza, ha bisogno del Vangelo. Karol Wojtyla – Giovanni Paolo II nel suo insegnamento ci fa vedere nella luce della Creazione, della Redenzione e della Santificazione il valore del corpo dell'uomo. Egli ci aiuta a sentire „la buona novella” di un uomo che „ha il corpo” come pure „è il corpo”. L'uomo ha conseguito il corpo da Creatore come il dono. Anche il corpo prende parte arealizzare l'immagine di Dio. L'uomo attraverso il suo corpo può essere „un dono sincero di sé” per altra persona. Gesù Cristo, Parola del Padre, „è diventato carne” per redimere l'uomo. In virtù dello Spirito Santo l'uomo si santifica come la persona, anche attraverso il suo corpo. In questo modo avrá il suo compimento nella gloria della risurrezione e in comunione di Trinità. Questa comunione si realizzerà anche a livello personale, quindi anche attraverso il corpo dell'uomo.

Refine search results

1 Roczniki Teologii Dogmatycznej

1 Studia Pelplińskie

2 Kunka S.

1 2014

1 2011

Search results

Jak mówić o miłości mężczyzny i kobiety? Przyczynek do antropologii teologicznej

Ewangelia ludzkiej cielesności