Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ANT
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Actor-Network Theory in the Context of Place-Based Pedagogy

100%
Wieszaczewska A.
Journal of Education Culture and Society
|
2018
|
vol. 9
|
issue 2
167-178
EN
Space (and place) is a topic that is often the focus of researchers representing social and humanistic fields. Analyses of the significance of places to individuals and groups are carried out also on the basis of pedagogy. The subdiscipline which particularly emphasises the role of place is ‘place-based pedagogy’, and, on the Polish ground, so-called ‘pedagogika miejsca’. Therefore, pedagogues are interested in ways of giving meanings to places by their users, connections of the arrangement of space with its reception by individuals, space valorising and so on. In this article, the author presents the theoretical perspective of post-constructivism and the actor-network theory proposed by B. Latour and then developed and modified by other researchers, which is one of the most well-known (and recognised) strategies of a post-constructive reflection on reality. It can successfully become an approach in which pedagogical research related to the spaces in which people operate would be carried out, which would be a valuable complement to pedagogical considerations on place that has been known to date as of the phenomenological perspective.
2
Publication available in full text mode
Content available

„Dajcie mi rewolwer, a poruszę wszystkie budynki” Architektura z punktu widzenia Teorii Aktora-Sieci (ANT)

71%
Latour B., Yaneva A., Bińczyk E., Gużyński J.
Avant
|
2018
|
vol. 9
|
issue 3
15-24
PL
Nasz problem z budynkami to dokładne przeciwieństwo problemu, z którym zmagał się Etienne Jules Marey, przeprowadzając swoje słynne badanie fizjologii ruchu. Przy pomocy wynalezionego przez siebie „fotorewolweru” (ilustracja 1) chciał on uchwycić lot mewy w taki sposób, żeby móc zobaczyć każdą stopklatkę płynnego ruchu, którego mechanizm wymykał się obserwatorom aż do momentu pojawienia się tego właśnie wynalazku (ilustracja 2 i 3). My potrzebujemy czegoś przeciwnego, problem z budynkami polega bowiem na tym, że wydają się one dramatycznie statyczne. Uchwycenie ich jako ruchu, lotu czy serii przemian wydaje się prawie niemożliwe. Wszyscy – zwłaszcza architekci – wiedzą, że budynek nie jest statycznym obiektem, ale raczej dynamicznym projektem. Nawet kiedy zostanie już wybudowany, każdy budynek zaczyna się starzeć, jest przekształcany przez użytkowników, a także modyfikowany przez wszystko, co wydarza się na zewnątrz i wewnątrz. Przeminie on lub zostanie odnowiony przy użyciu nowych materiałów, często zmieniony nie do poznania. Wiemy to wszystko, lecz problemem pozostaje to, że nie dysponujemy odpowiednikiem fotorewolweru Marey’a: kiedy myślimy o budynku, jest on zawsze nieruchomą, obojętną strukturą, przedstawianą w barwach procesowych2 na błyszczących stronach czasopism, przerzucanych przez klientów siedzących w poczekalniach biur projektowych. Skoro niemożność sfotografowania lotu mewy jako serii następujących po sobie stopklatek tak bardzo frustrowała Marey’a, jakże irytująca musi być dla nas niemożność zobrazowania płynności i ciągłego ruchu konstytuującego każdy budynek. W oparciu o dostępne mu dane wzrokowe Marey mógł ustalić fizjologię lotu dopiero po wynalezieniu sztucznego urządzenia (fotorewolweru). My również potrzebujemy narzędzia (w tym przypadku teorii), abyśmy mogli przemienić statyczny obraz budynku w serię następujących po sobie stopklatek, które ostatecznie pokażą, że każdy budynek to tak naprawdę dynamiczny projekt (ilustracja 4).
EN
Our building problem is just the opposite of Etienne Jules Marey’s famous inquiry into the physiology of movement. Through the invention of his “photographic gun,” he wanted to arrest the flight of a gull so as to be able to see in a fixed format every single successive freeze-frame of a continuous flow of flight, the mechanism of which had eluded all observers until his invention. What we need is the reverse: the problem with buildings is that they look desperately static. It seems almost impossible to grasp them as movement, as flight, as a series of transformations. Everybody knows-and especially architects, of course-that a building is not a static object but a moving project, and that even once it is has been built, it ages, it is transformed by its users, modified by all of what happens inside and outside, and that it will pass or be renovated, adulterated and transformed beyond recognition. We know this, but the problem is that we have no equivalent of Marey’s photographic gun: when we picture a building, it is always as a fixed, stolid structure that is there in four colors in the glossy magazines that customers flip through in architects’ waiting rooms. If Marey was so frustrated not to be able to picture in a successive series of freeze-frames the flight of a gull, how irritating it is for us not to be able to picture, as one continuous movement, the project flow that makes up a building. Marey had the visual input of his eyes and was able to establish the physiology of flight only after he invented an artificial device (the photographic gun); we too need an artificial device (a theory in this case) in order to be able to transform the static view of a building into one among many successive freeze-frames that could at last document the continuous flow that a building always is.
3
Publication available in full text mode
Content available

Jak budynki nas „zaskakują” Renowacja Alte Aula w Wiedniu

70%
Yaneva A., Bińczyk E., Tarkowski K.
Avant
|
2018
|
vol. 9
|
issue 3
25-48
EN
Can old buildings faithfully transmit social meaning? Conservation studies have taught us for decades that buildings are valuable for their historical substance and symbolic value gradually acquired with time. Drawing on an Actor-Network-Theory-inspired perspective to tackle buildings, this article questions the philosophy of preservation studies and their definitions of building and agency. Following the process of renovation of the 17th century Alte Aula in Vienna, I explore its dynamics and unpredictable drifts. Renovating is not about transforming a passive and subservient object; it rather offers an experimental situation in which one can witness the building recalcitrance, i.e., its capacity to manifest itself as disobedient as possible to the protocol of renovation, to resist the attempts of control and to ‘surprise’ its makers. A building is, I argue here, a complex mediator that skilfully redistributes the agency among human and nonhuman participants in renovation, provokes contextual mutations and transforms social meanings.
PL
Zarówno konserwatorzy, jak i modernizatorzy chcieliby przemawiać w imieniu dawnych budowli podczas dyskusji nad ich konserwacją oraz renowacją. Jednak w wielu przypadkach ignorują oni sprawczość budynków, nie uwzględniając różnorodności innych bytów wprawionych w ruch na scenie renowacji i konserwacji. Podliczając aktorów ludzkich i pozaludzkich uczestniczących w renowacji Alte Aula w Wiedniu, zajęłam się dynamiką tego procesu. Analizowałam bogactwo repertuaru działań budynku: jego uległość, posłuszeństwo, sprzeciw oraz opór.
4

Fuck context, czyli splatając architekturę ze społeczeństwem

61%
Janas K.
Prace Kulturoznawcze
|
2019
|
vol. 23
|
issue 4
47-60
EN
The majority of architectural studies tends to focus on relationships between architecture and its materiality on the one hand and the society or culture, on the other. In this perspective, buildings and projects, architects and their work can be understood only by placing them within the social context, structures, frames and conditions. Architecture is here and mirrors societal changes and processes, while the explanations are there. Buildings are stable, there is no action, all moves and all flows are outside, behind or hidden and the only thing researchers and designers should do is to unveil them.The ambition of this article is different. Starting from Rem Koolhaas’s well-known phrase — “fuck context” — I argue that the main purpose of studying architecture should not be explaining or interpreting buildings but trying to understand them and to follow, account and examine all (human and non-human) actors involved in the dynamic architectural network. This is why I propose to apply the Action-Network Theory as a new method of studying and analyzing architecture in the humanities and social sciences but also in architecture theory. If we pay attention to details, to actors and their actions as much as it is possible, to their associations and connections, to what buildings do rather than what they mean, a new and richer version of architecture will appear. And there will be no place, no necessity for context.
5
Publication available in full text mode
Content available

ANT-logia literatury

61%
Kola A. F.
Przegląd Kulturoznawczy
|
2013
|
issue 1(15)
35–47
EN
The main aim of the article is to propose a new version of sociology of literature under the name of ANT-ology of literature. In the first part of the text I sketch a map of modern controversies on status and situation of literature and literary studies in contemporary world. I underline the fact that descriptions of this situation proposed by literary and academic establishment is always critical and that in fact this diagnosis are presented from conservative point of view. Afterward I discuss classical approaches of sociology of literature starting in 19th century till present-day and cultural sociology of literature connected with cultural turn in humanities and social sciences. However, I underline that all those approaches are anthropo- and textocentric. Hence, the crucial is the last part of the article. I argue on the necessity of application of Bruno Latour’s Actor-Network Theory into the literary studies and I describe possible advantages of ANT-ology of literature. If we take seriously into consideration the ideas of human and nonhuman actors, collective instead of society, abandon the “context”, focus on empiric and case studies, and if we will follow the actors, etc., presented version of literary studies will be entirely different – redefined and renewed.
6
Publication available in full text mode
Content available

Choroba jako hybryda. ADHD w świetle teorii aktora-sieci i asocjologii

57%
Wróblewski M.
Studia Socjologiczne
|
2011
|
issue 4(203)
121-153
PL
Celem artykułu jest zaprezentowanie kompleksowości zjawiska choroby. Nie jest to problem jedynie medyczny, ale również naukowy, prawny, polityczny, instytucjonalny. Przedmiotem analizy jest konkretna choroba – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD); narzędziem zaś – Teoria Aktora-Sieci oraz asocjologia, które postrzegają fenomeny społeczne jako translacyjne sieci zależności. Autora interesują przede wszystkim praktyki, instytucje i aktorzy, którzy przyczynili się do kształtowania i podtrzymywania obrazu ADHD jako choroby wrodzonej, chronicznej i przekazywanej dziedzicznie, a także krytyków naturalistycznej definicji. W tekście przeanalizowano raporty badawcze, ustawy prawne, historie choroby, podręczniki diagnostyczne. Oprócz zilustrowania hybrydyczności oraz heterogeniczności ADHD zadaniem pracy jest również zaprezentowanie kontrowersji wokół diagnostyki, terapii oraz etiologii związanej z chorobą.
EN
This article aims to present the complexity of the phenomenon of a disorder. It turns out to be not only a medical issue, but a scientific, legal, political and institutional one as well. The object of analysis is Attention Deficit and Hyperactivity Disorder (ADHD), and it is based on the Actor-Network Theory and asociology, which define social phenomena as a network of translational intermediaries. The author is primarily interested in the practice, institutions and actors who contributed to shaping and maintaining the image of ADHD as a congenital, chronic and hereditary disease. He shows how these definitions are embodied in practices, institutions, law and politics. In addition to the hybridity and heterogeneity of ADHD, the study also aims to present the major controversies surrounding the diagnosis, treatment and etiology of the disorder.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wspólnota poszerzona - spotkania ludzkich i pozaludzkich aktorów

43%
Kowalczyk A.
Praktyka Teoretyczna
|
2010
|
vol. 1
116-135
EN
This paper investigates one of the “posthumanist” propositions of redefining notion of community. It argues that in order to expand community as regards nonhuman animals (Haraway) and technology, things (Latour) it is necessary to go beyond dichotomy of means and ends, instrumental and communicative action.  
PL
Celem tekstu jest wskazanie przykładowych sposobów zredefiniowania pojęcia wspólnoty z perspektywy filozofii 'posthumanistycznej'. Osią rozważań będzie próba wyjścia poza dychotomię środków i celów,  działań instrumentalnych i komunikacyjnych jako warunek możliwości poszerzenia wspólnoty o aktorów pozaludzkich: zarówno nie-ludzkich zwierząt (Haraway), jak i technologię oraz rzeczy (Latour).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.