Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Adolf Chybiński
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Pamiętnik Literacki
|
2016
|
vol. 107
|
issue 2
199-234
EN
The introduction to the letters treats of the correspondence preserved at the Universtity Library in Poznań. It describes briefly Julia Dickstein-Wieleżyńska’s work and life and her relationship with Adolf Chybiński, the eminent musicologist, Mieczysław Karłowicz’s friend, and the author of the monograph “Mieczysław Karłowicz (1876–1909). Chronicle of the Artist’s and Mountaineer’s Life (Mieczysław Karłowicz <1876–1909>. Kronika życia artysty i taternika).” The mentioned correspondence is particularly valuable not only for the knowledge about the famous composer Mieczysław Karłowicz and many legends and uncertainties surrounding this person, but also for the knowledge about Julia Dickstein-Wieleżyńska, a poetess, suffragist, literary critic, and translator who knew twelve languages, barely known to date.
EN
The revival of an independent Polish state in 1918 was conducive not only to the emergence of a new national administration or a sense of national community, but also to the establishment of new entities in science and culture, and, consequently, actions focused on Polishness and promotion of national values. Such new initiatives were based on the activities of scholars, artists and intellectuals, who had existed as a milieu before, but who either operated on a local scale or were entangled in international structures, usually remaining on their peripheries. Projects carried out in new conditions – in the now free country – often with the support of government institutions could promote the national heritage in various forms and on a large scale. In addition to research-related objectives, young Polish musicology also sought to popularise and disseminate Poland’s musical heritage in a variety of ways: 1) by publishing, as part as of sheet music series, sources for the study of the history of Polish music; 2) new critical editions of well-known oeuvres; 3) supporting the work of young Polish composers by publishing the scores of their compositions through publishing houses set up especially for the purpose; or 4) creating fora for the exchange of scholarly reflections and for presentation of the results of research conducted by a growing number of scholars educated at Polish universities. All this with the slogans of “national pride” and “national duty” the fulfilment of which was to help with catching up and making up for the losses caused by the absence of Poland as a state for over one hundred years. This led to initiatives by the newly emerging milieu of Polish musicologists seeking to promote the historical legacy of Polish music as well as the achievements of contemporary composers: the series “Early Polish Music”, a project to publish a complete critical edition of Fryderyk Chopin’s works, series of the Polish Music Publishing Society intended for young composers, or periodicals promoting articles on Polish subjects (Kwartalnik Muzyczny, Muzyka, Muzyka Polska, Polski Rocznik Muzykologiczny and others).
PL
Odbudowanie niezależnej państwowości w Polsce roku 1918 sprzyjało nie tylko kształtowaniu się nowej administracji krajowej czy poczucia narodowej wspólnoty, lecz także powoływaniu nowych struktur w sferze nauki i kultury, a co za tym idzie - podejmowaniu działań, których najważniejszym zadaniem były postawienie na polskość i propaganda narodowych wartości. U podstaw takich nowych inicjatyw leżały działania środowisk naukowych, artystycznych, intelektualnych, które wcześniej wprawdzie istniały, ale bądź działały na skalę lokalną, bądź uwikłane były w struktury międzynarodowe, pozostając w nich zwykle na peryferiach. Podejmowane w nowych warunkach w ciągu kolejnych lat projekty, realizowane w wolnym kraju, często przy wsparciu instytucji rządowych, miały szansę promować rodzimą spuściznę w różnych formach i na szeroką skalę. Młoda polska muzykologia - obok celów badawczo-naukowych - stawiała sobie za zadanie także popularyzację i upowszechnianie rodzimego dziedzictwa muzycznego w różnych zakresach: 1) poprzez udostępnianie w seriach nutowych źródeł do historii muzyki polskiej, 2) krytyczne opracowania „na nowo” spuścizn dobrze wcześniej znanych, 3) wspieranie twórczości młodych kompozytorów polskich poprzez publikację partytur ich kompozycji w nowo powołanych do tego celu oficynach czy 4) tworzenie forów do wymiany rodzimej myśli naukowej i miejsca dla prezentacji wyników badań prowadzonych przez powiększające się grono kształconych na polskich uniwersytetach badaczy. Wszystko to z hasłem „narodowej dumy” i „narodowego obowiązku”, którego wypełnienie miałoby pomóc w nadgonieniu zaległości i zniwelowaniu zaniedbań, jakie wynikały z ponad stuletniej nieobecności polskiej państwowości. W ten sposób narodziły się inicjatywy, które były wynikiem starań dopiero kształtującego się środowiska muzykologów na rzecz zarówno historycznej spuścizny muzyki polskiej, jak i dokonań twórców współczesnych: seria Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej, projekt wydania krytycznego dzieł wszystkich Fryderyka Chopina, serie oficyny Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej tworzone z myślą o młodych kompozytorach, czasopisma promujące rodzime tematy ogłaszanych publikacji („Kwartalnik Muzyczny”, „Muzyka”, „Muzyka Polska”, „Polski Rocznik Muzykologiczny” i inne).
Muzyka
|
2023
|
vol. 68
|
issue 3
23-49
EN
The research recounted in this paper was triggered by the discovery, among the music manuscripts held at Poznań University Library, of missing parts from four vocal works by Grzegorz Gerwazy Gorczycki (Tota pulchra es Maria, Regina caeli laetare I, Sancte Deus, sancte fortis, Laetare Ierusalem) and three others attributed to him (Ave Filia Dei Patris, Haec dies, quam fecit, Magnificet Te Domine). The manuscript under study (MS 7641), consisting of nine folios containing fragments of Canto and Alto partbooks, turned out to belong to the so-called ‘Rorantists’ books’, that is, a manuscript now bearing the shelf mark Kk.I.7 which in 1982 was returned to the Archives of Kraków Cathedral Chapter, having previously been held in the Provincial State Archive in Kraków. The folios discovered in Poznań had probably become separated from the Kraków manuscript by the 1880s, since Józef Surzyński notes in Monumenta Musices Sacrae in Polonia (vol. 2, 1887) that the Alto part was missing from some sources of Gorczycki’s works. Manuscript 7641 was transported (probably with other music sources formerly belonging to the Rorantists’ chapel, borrowed by Adolf Chybiński in the early twentieth century) from Kraków to Lviv and back, and later to Poznań. There it was accidentally separated from the rest of the Kraków collection, with the result that it was not returned to Kraków Cathedral Chapter in 1983. The discovery of a source for the missing parts makes it possible to look at Gorczycki’s vocal works from a new perspective, with regard to both his reconstructed works and those that have been published in incomplete form. Possible questions concern the relationship between Pękalski’s copy and the original and whether Gorczycki’s contrapuntal style was really as ‘Palestrinian’ as Surzyński suggests. The present paper is only a modest prolegomenon to the study of these issues.
PL
Punktem wyjścia do zreferowanych w artykule badań stało się odnalezienie wśród rękopisów muzycznych przechowywanych w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu brakujących głosów czterech kompozycji wokalnych Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego  (Tota pulchra es Maria, Regina caeli laetare I, Sancte Deus Sancte fortis, Laetare ierusalem) oraz trzech jemu przypisywanych (Ave Filia Dei Patris, Haec dies quam fecit Dominus, Maginicet te Domine). Składający się z dziewięciu kart przedmiotowy rękopis Pu 7641 obejmujący fragmenty ksiąg głosowych Canto i Alto, okazał się być fragmentem „ksiąg roranckich”, czyli rękopisu sygnowanego obecnie Kk.I.7 (w Musicalia Vetera WM 6) i przechowywanego od 1982 r. z powrotem w Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej (wcześniej w Wojewódzkim Archiwum Państwowym w Krakowie). Odnalezione obecnie w BAUM karty prawdopodobnie już w latach osiemdziesiątych XIX w. znajdowały się poza macierzystym wawelskim rękopisem: Józef Surzyński w Monumenta Muscices Sacrae in Polonia (poszyt II, 1887) wspominał, iż w niektórych przekazach kompozycji Gorczyckiego brakuje Altu. Manuskrypt Pu 7641, zapewne wraz z innymi muzykaliami po kapeli roranckiej wypożyczonymi przez Adolfa Chybińskiego na początku XX w., przebył drogę z Krakowa do Lwowa i z powrotem, a następnie do Poznania: tu został przypadkowo oddzielony od reszty zespołu wawelskiego i dlatego nie został zwrócony wraz z nim do archiwum krakowskiej kapituły w roku 1983. Odnalezienie źródłowego przekazu brakujących głosów pozwala spojrzeć na część twórczości wokalnej Gorczyckiego z nowej perspektywy: zarówno w odniesieniu go utworów funkcjonujących w postaci zrekonstruowanej, jak i do tych, które wydano w postaci niekompletnej. Prowokuje do stawiania pytań o stosunek kopii Pękalskiego do oryginału oraz o to, czy faktycznie styl kontrapunktyczny Gorczyckiego był tak „palestrinowskim” jak chciał go widzieć Surzyński. Niniejszy tekst stanowi jedynie skromną prolegomenę do tego rodzaju rozważań.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.