Search results

1

Literatura (wy)czerpana? Recepcja strategii narracyjnych Andrzeja Sapkowskiego

100%

Żołądź P. Ł.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2018

|

vol. 36

|

issue 2

EN

Andrzej Sapkowski’s works have been arousing controversies since the beginning of his career. One of the causes of this phenomenon is the fact that the writer used re-writing, a technique grounded in avant-garde forms of expression. His narrative strategy caused some misunderstandings among readers who were used to modernist literature, and the idea of originality. It may seem that those controversiesshould have been refu ted by literary critics (what, at least partly, has been done), but the truth is that describing the relation between the initial text and its re-written version caused them some problems as well. The aim of this article is the analysis of the reception of Sapkowski’s narrative strategies. The following questions were asked here: is originality (as a category) useful to interpret re-written discourse? Can popular literature be called exhausted only because it uses iterations? To what extent does iteration provide ludic satisfaction to readers, and to what degree it obstructs interpretations provided by critics? By analysing critical texts written by Krzysztof Uniłowski, Anna Misztak and Marek Szyjewski it was shown that using the category of originality to interpret a postmodern literary work is an ideological operation. For confronting originality and iteration generally helps critics to place the literary work in the context they want to see it in. To carry out the research, the tools provided by history and theory of literature (such as discourse analysis and ideology criticism) were used.

PL

Twórczość Andrzeja Sapkowskiego budziła kontrowersje w zasadzie od początku kariery pisarza, do czego znacząco przyczyniło się wykorzystanie przezeń wywodzącej się z prądów awangardowych techniki narracyjnej zwanej rewritingiem. Strategia pisarska prozaika sprawiła, że niektórzy czytelnicy (tzw. nieprofesjonalni), silnie zakorzenieni w kontekście literatury modernistycznej, tj. wykorzystujący kategorię oryginalności do oceny jakościowej dzieła, nazwali debiut autora Wiedźmina plagiatem. Wydawać by się mogło, że wspomniane kontrowersje można było zneutralizować lub przynajmniej osłabić ich dychotomiczną naturę na gruncie krytyki literackiej, i rzeczywiście częściowo udało się tego dokonać. Okazuje się jednak, że opisanie silnej intertekstualnej relacji między tekstem „pierwotnym” a „przetworzonym” przysporzyło problemów również krytykom. Celem niniejszego artykułu było przeanalizowanie recepcji strategii narracyjnych Sapkowskiego na podstawie tekstów krytycznoliterackich Krzysztofa Uniłowskiego, Anny Misztak oraz Marka Szyjewskiego. Starano się znaleźć odpowiedzi na następujące pytania: czy kategoria oryginalności znajduje zastosowanie w opisie dyskursu, który dotyczy aktu prze-pisania (rewritingu)? czy literaturę popularną, która „pożycza” motywy, toposy itp. od swojej „wyższej” siostry, można nazywać wyczerpaną tylko dlatego, że chętnie stosuje powtórzenia? na ile powtórzenie pełni ludyczną funkcję w odbiorze tekstu, a na ile (będąc niemal bezpośrednie) utrudnia krytykom „właściwą” interpretację dzieła (dlaczego pozostają oni na intertekstualnej powierzchni odbioru tekstu, wyliczając wyłącznie litanię dzieł przetworzonych w dziele)? Przeprowadzone badania, w których wykorzystano narzędzia historyczno- i teoretycznoliterackie (analizę dyskursu oraz krytykę ideologii) wykazały, iż odwoływanie się do kategorii oryginalności przy opisie postmodernistycznego, (wy)czerpanego dzieła literackiego jest działaniem ideologicznym. Zderzanie wyjątkowości z powtórzeniem służy bowiem na ogół temu, by umieścić dzieło literackie w miejscu, w którym chce je widzieć krytyk.

2

Can a Developed Structure be Transparent? The Analysis of Witcher 3: Wild Hunt Interface with Regard to its Influence on the Player’s Immersion

84%

Gozdowska K.

Homo Ludens

|

2019

|

issue 1(12)

13-35

EN

In this article I analyze the interface of The Witcher 3: Wild Hunt with regard to its transparency as well as its influence on the player’s immersion. Furthermore, I scrutinize all measures used by the interface to decrease the effect of emersion, which might appear as game information is being read by the player. I also consider the literary context in my research – I reflect on how the interface refers to Andrzej Sapkowski’s Witcher cycle and how these references have been implemented in the interface structure.

PL

W swoim artykule badam interfejs gry Wiedźmin 3: Dziki Gon pod względem jego transparentności, a także wpływu na immersję gracza. Analizuję też zabiegi ukierunkowane na niwelowanie emersji, która może wystąpić, gdy gracz odczytuje informacje prezentowane przez interfejs. W badaniach biorę pod uwagę również kontekst literacki – zastanawiam się, w jaki sposób interfejs nawiązuje do wiedźmińskiego cyklu Andrzeja Sapkowskiego oraz jak owe nawiązania zostały zaimplementowane do struktury interfejsu.

3

Krąg mitów arturiańskich w twórczości Johna Ronalda Reuela Tolkiena i Andrzeja Sapkowskiego

84%

Kosiba J.

Tematy i Konteksty

|

2022

|

vol. 17

|

issue 12

363-388

EN

The article is devoted to the functioning of the Arthurian legends in the works by both J.R.R. Tolkien and A. Sapkowski. The universe of Andrzej Sapkowski, who inscribed his own story into the Arthurian myth, makes an impression of being rooted in a long, centuries-old tradition. Tolkien also drew from the legend of King Arthur and the Knights of the Round Table, using the eternal desire for the coming of the king – restorer. The most interesting issue is the different approach to the legend presented by both writers. Tolkien omitted elements "contaminated" with Christian influence, extracting the pure essence of pagan Celticism, while renouncing an inspiration from the medieval history. Sapkowski, on the contrary, openly admits to his fascination, apotheising the Arthurian myth in both its forms – the primitive one and the one filtered through the Christian tradition.

PL

Artykuł poświęcony jest funkcjonowaniu legend arturiańskich w twórczości J.R.R. Tolkiena i A. Sapkowskiego. Uniwersum "Wiedźmina", wpisane w mit arturiański, sprawia wrażenie zakorzenionego w długiej, wielowiekowej tradycji. Tolkien czerpał z legendy o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu, wykorzystując przede wszystkim wpisane w kulturę europejską odwieczne pragnienie nadejścia króla - odnowiciela. Najciekawszą kwestią jest odmienne podejście do legendy prezentowane przez obu pisarzy. Tolkien celowo pominął elementy "skażone" wpływami chrześcijańskimi, wydobywając czystą esencję pogańskiej celtyckości, rezygnując jednocześnie z inspiracji średniowieczną historią. Sapkowski, przeciwnie, otwarcie przyznaje się do fascynacji średniowieczną wersją mitu, apoteozując go w obu jego postaciach - pierwotnej i przefiltrowanej przez tradycję chrześcijańską.

4

Baśń czy nie baśń? O polskim definiowaniu fantasy w siedmiu aktach

84%

Kaczor K.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2021

|

vol. 9

158-182

EN

The aim of this text is to present a Polish definitional discourse on fantasy as a convention of fantastic literature, from the moment of its appearance through to the translation of Tolkien’s Lord of the Rings in the years 1961–1963. The first attempts to define this term, to the moment when the phenomenon took shape and the definitional discourse was taken over by Polish fantasy authors in the 1990s are also discussed. The selection of significant statements and their interpretation will be made with reference to Michel Foucault’s theory of discourse and Pierre Bourdieu’s field theory.

PL

Przedmiotem tekstu jest przedstawienie polskiego dyskursu definicyjnego fantasy jako konwencji literatury fantastycznej – od momentu jej zaistnienia za pośrednictwem przekładu Tolkienowskiego Władcy Pierścieni w latach 1961–1961 i pierwszych prób jej zdefiniowania do momentu ukształtowania się zjawiska i przejęcia jej dyskursu definicyjnego przez polskich autorów fantasy w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Dobór wypowiedzi znaczących i ich interpretacja zostały dokonane w odniesieniu do teorii dyskursu Michela Foucaulta i teorii pola Pierre’a Bourdieu.

5

Andrzeja Sapkowskiego i Jacka Dukaja rozważania o fantastyce

84%

Pindel T.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2021

|

vol. 9

139-157

EN

This article analyses statements on the theory of literature expressed by two prominent Polish writers of fiction – Andrzej Sapkowski and Jacek Dukaj. Although their remarks are scattered and spoken in a journalistic tone, they deal with important topics concerning fantasy and SF, their genre features and relationships with other genres of literature.

PL

Artykuł zawiera analizę wypowiedzi teoretycznoliterackich dwóch ważnych polskich pisarzy fantastyki – Andrzeja Sapkowskiego i Jacka Dukaja. Choć są to wypowiedzi rozproszone i utrzymane w publicystycznym tonie, podejmowane są w nich ważne tematy dotyczące fantasy i SF, ich cech gatunkowych oraz relacji z innymi typami literatury.

6

La rusałka è un’ondina? Sulla traduzione italiana dei nomi delle creature fantastiche in Andrzej Sapkowski

83%

Amenta A.

pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi

|

2020

|

issue 11

46-65

EN

The paper aims at analysing the techniques used in the rendition of the names of supernatural, mythological, and fantastic creatures in the Italian translation of The Witcher saga by Andrzej Sapkowski. After presenting the role played by different classes of names in the creation of an imaginary world based on intertextual procedures, the author identifies eight recurring techniques: borrowing, calque, recognised translation, generalisation, normalisation, lexical recreation, substitution, and omission. The paper shows that though the translation of Sapkowski’s series combines a foreignising and domesticating approach, naturalisation prevails in the rendition of Slavic elements, supplying the reader with a more “international” setting derived from a wide use of replacements and hypernyms.

7

Threats or Victims: The Ambiguous Nature of Supernatural Creatures in Andrzej Sapkowski’s and George R. R. Martin’s Fantasy

83%

Piven S., National University of “Kyiv-Mohyla Academy”, Sviatoslav Piven is a doctoral student at the National University of Kyiv-Mohyla Academy in Kyiv U. H. p. i. i. c. a. n. s. o. s. f. a. f. i. v. m. l.

|

2015

|

vol. 3

|

issue 1

EN

Many postcolonial readings of fantasy fiction focus on exploring complicated relationships between different fantastic races that inhabit a certain secondary world. However, such studies often overlook interactions of these races with the supernatural animals and beasts that live alongside them. Fantasy narratives like Andrzej Sapkowski’s The Witcher Saga and George R. R. Martin’s A Song of Ice and Fire depict fantastic settings where the relationship between the inhabitants of the world and the supernatural creatures is just as important as the interracial relations because it is based on similar principles of interaction between the Familiar and the Other and can be used to characterize them. Therefore, this article will address the following issues: how the supernatural creatures are perceived in their respective secondary worlds; what attitude prevails in this perception; and why it prevails above other reactions.

8

Tri dekády poľskej literatúry na Slovensku v prekladoch Karola Chmela

72%

Obertová Z.

Przekłady Literatur Słowiańskich

|

2022

|

vol. 12

1-17

EN

After 1989, the most productive translator of Polish literature in Slovakia is Karol Chmel. This article shows the variety of Chmel’s translations. In the 1990’s and early 2000’s he focused on poetic generations “Nowa Fala” (New Wave) and “brulion” which were unknown in Slovakia until his translations were published. Apart from poetry, his translation portfolio includes prose, essays and literary journalism. K. Chmel is the exclusive Slovak translator of Olga Tokarczuk’s and Andrzej Sapkowski’s works. The translation of Slavic demons names in The Witcher by A. Sapkowski is analyzed in this article.

SK

Karol Chmel je najproduktívnejším prekladateľom poľskej literatúry na Slovensku po roku 1989. V 90. rokoch a začiatkom nového tisícročia stáli v centre jeho pozornosti poetické generácie Nová vlna a brulion, ktoré boli na Slovensku dovtedy celkom neznáme. Okrem poézie patrí do Chmelovho prekladateľského portfólia aj próza, esej a literárna reportáž. K. Chmel je výlučným prekladateľom diel Olgy Tokarczuk či Andrzeja Sapkowského. V článku je analyzovaný preklad mien slovanských démonov v knižnom cykle Zaklínač od A. Sapkowského.

9

Czytać wciąż na nowo. Kilka słów o baśniach w świecie wiedźmina

71%

Zastępska K.

Creatio Fantastica

|

2016

|

issue 2(53)

57-77

EN

The article Reading It Still Again. A Few Words on Fairy Tales in the World of the Witcher discusses selected issues related to short stories from the volume The Last Wish by Andrzej Sapkowski, featuring the famous character of the Witcher, Geralt of Rivia. Offering a comparative close reading of The Lesser Evil and The Grain of Truth, Karolina Zastępska proceeds with contextualising the terms of, respectively, a fairy tale and a fantasy. By doing so, the author (re)approaches the narrative device of retelling, understood as here as a renarration of fairy tales, legends, themes and threads both from literary and cultural texts.

10

Świat onimiczny sagi o wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego w przekładzie na język włoski

71%

Gałkowski A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2017

|

vol. 17

210-219

PL

The onymic world in the Andrzej Sapkowski’s saga of the Witcher, translated into Italian Abstract The paper presents the results of the analysis of the names in Italian translation of AndrzejSapkowski’s fantasy saga series about The Witcher, and the video game inspired by it. The author of the article distinguishes tendencies in the applied translation mechanismsappropriate for the literary and video game space. He discusses the representative rangesof names associated with characters, places, and other objects individually identified in TheWitcher’s story. He also details the motivation for the translation and unsuccessful choicesthat affect some of the translations of The Witcher’s onymy into Italian. Keywords: Andrzej Sapkowski, fantasy, The Witcher, onymy, literary onomastics, translation

11

Gra z przekładem – o japońskich tłumaczeniach Wiedźmina

67%

Smoczyńska A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2018

|

issue 8

525-533

PL

Cel badań. W 2017 roku na japoński rynek wydawniczy trafiła wznowiona i zmieniona wersja przekładu Wiedźmina z 2010 roku. Celem badania była ocena zasadności zmian sposobu tłumaczenia tytułu sagi autorstwa Andrzeja Sapkowskiego na język japoński oraz osadzenie nowych wersji, w kontekście rynkowych zmian spowodowanych pojawieniem się gry bazującej na polskiej powieści. Metody badań. Analizę przeprowadzono na zestawie tytułów pierwszego tłumaczenia Wiedźmina, wersji wznowionej oraz jej kontynuacji. Badane ekwiwalenty zostały opisane na podstawie oceny ich charakterystyki grafemicznej (katakanizmy oraz odwzorowania ideograficzne), a następnie scharakteryzowane i skategoryzowane na podstawie definicji „neologizmu” oraz wybranego zestawu technik tłumaczeniowych (Hejwowski 2004, Newmark 1988, Salich 2015). Wyniki badań. Obserwacja dowiodła, że zmiany w sposobie odwzorowania neologizmu stworzonego przez A. Sapkowskiego, opierały się na nawiązaniu do zyskującej popularność gry komputerowej. Ostateczny sposób realizacji tytułu stanowi jednak rozwiązanie wymykające się jasno ustalonym, przez wspomnianych teoretyków przekładu, ramom definicyjnym strategii tłumaczeniowych i wymaga opisu na gruncie japonistycznym, z uwzględnieniem specyfiki sposobu kreacji świata w literaturze osadzonej w kręgu kulturowym pisma ideograficznego. Wnioski. Badanie zostało oparte na bardzo wąskim wycinku tekstu, jednak jednocześnie stanowiącym wizytówkę całej serii – na tytule. Dało ono pozytywną odpowiedź na pytanie badawcze dotyczące zasadności zmiany wybranego ekwiwalentu, jednak przede wszystkim, stanowi punkt wyjścia do analizy rozwiązań tłumaczeniowych zastosowanych w przypadku innych elementów świata przedstawionego w cyklu książek o wiedźminie.

EN

Aim. A new and revised edition of the 2010 The Witcher translation appeared on the Japanese market in 2017. The aim of this paper is to assess the validity of changes in Japanese translation of the saga written by Andrzej Sapkowski, and to place the new versions in the context of market changes prompted by the video game which refers to the Polish novel. Methodology. The analysis was conducted basing on the set of titles which come from the original translation as well as from the revised version and the following ones. The described equivalents were characterized according to their graphemic features (katakana forms and ideographic representations) and only after that depicted and classified according to the definition of ‘neologism’ and a chosen set of translation techniques (Hejwowski 2004, Newmark 1988, Salich 2015). Results. The brief research has proven that the observed changes in the written representation of the neologism coined by A. Sapkowski were based on allusions to the video game that still grows in popularity. The final version of the title, however, is a solution which cannot be clearly defined by the translation strategies presented by the mentioned theoreticians, and requires characterisation in the field of Japanese Studies. In order to do this what has to be taken into consideration is the distinguishing way of designing the imaginary worlds in the literary works which are the part of culture whose vital part is the ideographic script. Conclusions. The analysis was based on a very limited excerpt. Yet, at the same time, it constitutes the crucial element of the saga – the title. The observations has provided an affirmative answer to the research question which was based on the validity of changes in the chosen equivalent. However, first and foremost, it constitutes a point of reference to any future analyses of the translation of different aspects depicted in the literary Witcher world.

12

Nadrabianie zaległości? O słowackich przekładach literatury polskiej (nie tylko) w 2017 roku

60%

Obertová Z.

Przekłady Literatur Słowiańskich

|

2019

|

vol. 9

|

issue 3

175-201

PL

The author of this paper characterizes the Polish literature translated into the Slovak language over the last few years with particular focus on the year 2017. Three genres have been translated the most: literary reportage, detective novel, and fantasy literature. What is underscored is the function of these translations in the receiving (Slovak) culture and literature, as well as the reception of the translations by scholars and readers.

Refine search results

Literatura (wy)czerpana? Recepcja strategii narracyjnych Andrzeja Sapkowskiego

Can a Developed Structure be Transparent? The Analysis of Witcher 3: Wild Hunt Interface with Regard to its Influence on the Player’s Immersion

Krąg mitów arturiańskich w twórczości Johna Ronalda Reuela Tolkiena i Andrzeja Sapkowskiego

Baśń czy nie baśń? O polskim definiowaniu fantasy w siedmiu aktach

Andrzeja Sapkowskiego i Jacka Dukaja rozważania o fantastyce

La rusałka è un’ondina? Sulla traduzione italiana dei nomi delle creature fantastiche in Andrzej Sapkowski

Threats or Victims: The Ambiguous Nature of Supernatural Creatures in Andrzej Sapkowski’s and George R. R. Martin’s Fantasy

Tri dekády poľskej literatúry na Slovensku v prekladoch Karola Chmela

Czytać wciąż na nowo. Kilka słów o baśniach w świecie wiedźmina

Świat onimiczny sagi o wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego w przekładzie na język włoski

Gra z przekładem – o japońskich tłumaczeniach Wiedźmina

Nadrabianie zaległości? O słowackich przekładach literatury polskiej (nie tylko) w 2017 roku