Search results

1

Między świętością a szaleństwem. O podróży Antonina Artauda do Sierra Tarahumara, czyli do ziemi „zmartwychwstania” teatru

100%

Świątek A.

Laboratorium Kultury

|

2012

|

vol. 1

82-90

PL

Co to znaczy podróżować? Czym jest wyprawa, bycie w drodze? Skąd nieokiełznana potrzeba opuszczenia własnego lądu? Artykuł zajmuje się dwoma podróżami rozumianymi jako wehikuł w Inny, a tym samym pożądany obszar kulturowy. Lévi-Strauss obiera kurs Brazylia, Antonin Artaud Meksyk. Obaj Francuzi opuszczają swą macierzystą ziemię – Europę, by podjąć wyzwanie osadzenia własnego „ja” w nowej konfiguracji świata. Konsekwencją tej decyzji będą zwielokrotnione znaki zapytania inicjujące kolejną podróż, która raz rozpoczęta nigdy się nie kończy. Tekst Między świętością a szaleństwem rekonstruuje drogę Artauda do rdzenia własnego bytu i próbuje dowieść, że siła oddziaływania wizji autora Sobowtóra i jego teatru tkwi w jego przesłaniu, które zaprasza do samotnej wędrówki w głąb siebie. Jego idea przestanie być utopią, gdy człowiek poszukujący własnej istoty, nie bierny bezosobowy widz, zderzy swój impuls wewnętrzny z ofiarowanym impulsem zewnętrznym. Lévi-Strauss odkrywa za to swoje „fizycznie i moralnie udręczone przez zmęczenie, głód, niewygody” „ja”, by powrócić do swego matecznika i powiedzieć nam u kresu swej drogi, że „człowiek nie jest bardziej sam we wszechświecie, niż jednostka jest sama w grupie, a społeczeństwo – samo wśród innych społeczeństw”.

EN

What does it mean to ravel? What is an expedition, being on your way? Where does the wild need to leave one’s land come from? The article deals with two travels understood as a vehicle that may take you to the Other, and at the same time desired cultural field. Lévi-Strauss goes to Brazil and Antonin Artaud to Mexico. Both Frenchmen leave their homeland – Europe in order to take a challenge of finding their new “I” in a new configuration of the world. Multiplied question marks triggering new travels, that when once started – never end, are the consequence of that decision. Between sanctity and madness reconstruct Artaud’s way to the core of his own existence and tries to prove that the power of influence of the Theatre and Its Double author’s vision lays in its message that invites for the lonely travel inside oneself. Its concept will stop resembling a utopia when a man looking for its being, not a passive and impersonal observer, collides their inner impulse with an offered outer impulse. Lévi-Strauss discovers his “physically and morally buffeted by exhaustion, hunger and a sense of discomfort” “I”. He comes back to his lair and tells us that “a man is not more alone in the universe than an individual in a group or a society between other societies”.

2

Antonin Artaud ou l’absence à soi-même et l’expérience du vide

100%

Rougé D.

Quêtes littéraires

|

2011

|

issue 1

48-58

EN

Concerning Antonin Artaud it has been question of some lack of work but in the article we propose to the reading we are talking about another kind of absence. Indeed, in his correspondence and in the writings of his youth, the poet was complaining to be absent to himself. He was saying that words could not convey what he felt, that he had the impression to be a spectator of himself. Over time, he will say that he was feeling some emptiness in him. Is it to fill this emptiness that he spent his time writing on notebooks and that he had replaced speaking by screaming? As a conclusion to this article, we spend some time thinking about the concepts of absence and emptiness, following some writings of Pierre Fédida.

3

Sortir du réel » et « entrer dans le surréel » chez Artaud. La traduction à l’épreuve du merveilleux

99%

Della Casa M.

Między Oryginałem a Przekładem

|

2017

|

vol. 35

133-150

EN

Following the initial introductory section, which takes into account Artaud’s adaptations of Matthew G. Lewis and Lewis Carroll’s writings, as well as his comments on them, this project aims to examine the concept of the marvelous as conceived by the French writer and to demonstrate in what manner it constitutes a way of putting to a test the translation with respect to its writing in itself. In order to do so, after having laid the foundations of the issue in question, the objective of the second part of this article is to explore the marvelous in Artaud’s writings, discerning it from the concept of the marvelous in surrealism in order to contextualize it and better delineate its characteristics. The aim of the third section, instead, is to highlight the writer’s challenge towards representation, in all its forms, on the basis of the logic of the marvelous as it emerges from his texts. To conclude, the fourth part, following the path taken to this point, aims to reveal the relationship established by Artaud, between writing and the marvelous, but also between translatable and untranslatable.

4

Lze ze sebe udělat Tělo bez Orgánů?

80%

Slavík B.

Slovo a smysl - Word & Sense

|

2022

|

vol. 19

|

issue 41

75-91

EN

The aim of this study is to examine the concept of thinking as it appears in the works of the French post-structuralist philosopher Gilles Deleuze (including texts co-authored with Félix Guattari). More narrowly, the article focuses on the ways in which these authors draw inspiration for their definition of thinking from the works of French poet and playwright Antonin Artaud, and formulates a thesis in close connection to works by contemporary philosopher Jeffrey A. Bell. Bell, who also focuses on Deleuze’s notion of thinking, defines the dynamics of Deleuze’s thought through the concept of the ‘dynamic system’, referring to a form of conceptual consistency that, on the one hand, does not consist in stable identifications, or representation, yet does not, on the other, fall into pure indiscernibility, or chaos. Against the background of relevant discussions by the authors in question — Deleuze, Guattari, Artaud, and Bell — the study aims to conceptualise literary language as a structure that unfolds in space, and that can be understood as a fluid field between representation and chaos. The study also includes critical reflection on a similar idea by Jacques Derrida.

5

Grzeszna głusza

80%

Szałasek F.

Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy MASKA

|

2013

|

issue 18

104-119

PL

Artykuł jest próbą opisu i interpretacji obrazów erotyzmu w Dolinie Issy Czesława Miłosza. Rozważania autora skupiają się wokół sceny kazirodczej relacji zaprezentowanej na marginesie powieści. Mimo że krótki i odseparowany od głównego wątku narracji, epizod incestu ściśle łączy się z innymi obrazami seksu występującymi w utworze i poszerza ich znaczenie. Złamanie erotycznego tabu łączy się u Miłosza z nostalgią za mityczną epoką nieskrępowanej egzystencji w otoczeniu pierwotnej natury. Korzystając z refleksji Rogera Cailloisa, Georgesa Bataille’a i Antonina Artauda, autor poszukuje powodów, dla których kazirodztwo jest traktowane przez wielu pisarzy z zaskakującą estymą i umieszczane w teatralnych sceneriach właściwych baśni: na bezludnej wyspie lub w prastarej kniei.

EN

The essay is an attempt to describe and interpret the images of eroticism in The Issa Valley by Czesław Miłosz. Article revolves around the scene of incestual affair presented in the margins of the narration. Though short and isolated, the episode of endogemic love is strictly connected with other sexual acts mentioned in the novel. Undertaking of one of the most prohibited act among the sexual taboos is combined with the nostalgia for the era of unfettered live in the natural environment of the old-growth forest. Using the reflections of Roger Caillois, George Bataille and Antonin Artaud the author is explaining why the incestual affair is regarded with suprising level of kindness and why is it so often placed in the theatrical sceneries such as remote island or late seral wilderness specific.

6

The theater is always dying

50%

Gontarski S.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2020

|

vol. 59

|

issue 4

191-209

PL

Teatr zawsze umiera [The Theater Is always Dying] śledzi odporność spektakli teatralnych na żywo w obliczu konkurencyjnych form performatywnych, takich jak kino, telewizja i współczesne usługi przesyłania strumieniowego na osobistych, przenośnych urządzeniach, i koncentruje się na zdolności teatru do kontynuowania roli znaczącej siły kulturowej, społecznej i intelektualnej w obliczu takiej konkurencji. Przypominając Becketta, moglibyśmy zatem zasugerować, że teatr może być na najlepszej drodze umierania, ponieważ jego przedłużający się upadek wydaje się samoregenerować. Niezależnie od tego, czy „wychodzisz z teatru bardziej ludzko niż wtedy, gdy wchodzisz”, jak sugeruje Ariane Mnouchkin, czy też miałeś poczucie, że byłeś częścią, uczestniczyłeś w rytuale społeczności, Dionizja, czy niezależnie od tego, czy czułeś się dotknięty performatywem, ucieleśnione intelektualne i emocjonalne ludzkie doświadczenie może wpłynąć na to, jak oceniasz stan współczesnego teatru. Być może nie zawsze znasz odpowiedź na te pytania natychmiast po spotkaniu teatralnym, a może nawet celowo lub świadomie, ale mimo wszystko coś mogło się toczyć. Możesz okazać się „bardziej ludzki niż wtedy, gdy wszedłeś”.

EN

The Theater Is always Dying traces the resilience of live theatrical performance in the face of competing performative forms like cinema, television and contemporary streaming services on personal, hand-held devices and focuses on theater’s ability to continue as a significant cultural, community and intellectual force in the face of such competition. To echo Beckett, we might suggest, then, that theater may be at its best at its dying since its extended demise seems self-regenerating. Whether or not you “go out of the theatre more human than when you went in”, as Ariane Mnouchkin suggests, or whether you’ve had a sense that you’ve been part of, participated in a community ritual, a Dionysia, or whether or not you’ve felt that you’ve been affected by a performative, an embodied intellectual and emotional human experience may determine how you judge the state of contemporary theater. You may not always know the answer to those questions immediately after the theatrical encounter, or ever deliberately or consciously, but something, nonetheless, may have been taking its course. You may emerge “more human than when you went in”.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Laboratorium Kultury

1 Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy MASKA

1 Między Oryginałem a Przekładem

1 Quêtes littéraires

1 Slovo a smysl - Word & Sense

1 Della Casa M.

1 Gontarski S.

1 Rougé D.

1 Slavík B.

1 Szałasek F.

1 Świątek A.

1 2022

1 2020

1 2017

1 2013