Search results

1

Michał Wojciechowski, Apokalipsa Świętego Jana. Objawienie, a nie tajemnica. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Nowy Komentarz Biblijny Nowy Testament, t. XX, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, ss. 502

100%

Karczewski M.

Studia Elbląskie

|

2013

|

vol. 14

507-508

2

Łukasz Garbacki, Reinterpretacja Księgi Jeremiasza w Apokalipsie św. Jana, Bernardinum, Pelplin 2018, ss. 250

80%

Karczewski M.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

617-619

3

Główne tematy teologiczne Apokalipsy św. Jana

80%

Langkammer H.

The Biblical Annals

|

1984

|

vol. 31

|

issue 1

91-103

PL

Der Verf. teilt den Artikel in sieben hemen auf: Gott der Herr der Geschichte: Der erhöhte Christus und die Geschichte; Christus und die Wlt; Der Antychrist und die Gläubigen; Die Aufgabe der Kirche in der Welt; Die Parusie Christi und die Kirche; Das Engericht. Der Vert. vertitt die Ansicht, dass der Seher des Buches nicht nur geschichtlich denkt, sandern auch über das Böse schlechthin belehren will und über den Sieg Gottes der noch bevorsteht.

4

Eschatologia Księgi Apokalipsy

80%

Rubinkiewicz R.

The Biblical Annals

|

1983

|

vol. 30

|

issue 1

85-94

PL

Hauptthema der kanonischen Apokalypse ist nicht Geschichte der Erlösung, sondern die als Einschreiten des Gotteskönigreiches verstandene Eschatologie. Die von Jesu Christi gebrachte Erlösung ist eine historische Erfahrung, die gleichzeitig Anfang von jüngsten Zeiten ist. Die Kirche, indem sie in bestimmten Verhältnissen lebt, berührt gewissermassen empirisch göttliches Eingreifen in ihre Geschichten. Die gegenwärtige Zeit der Kirche wird gleichzeitig von der „grossen Unterdrückung” und vom „tausendjährigen Königreich” gekennzeichnet. Die Bezeichnung „Unterdrückung” besitzt in der Apokalypse wenigstens drei Bedeutungsaspekte: a) „grosse Unterdrückung” ist ein Zeichen der Strafe für die dem Gott gezeigte Untreue (2,22); b) „Unterdrückung” ist Konsequenz der Tätigkeit des Satans, eine Art von Probe, die gerechten Job befiel (Ap 2,9-10); c) „grosse Unterdrückung” ist eschatologischer Wendepunkt der himmlischen Mächte über den höllischen Mächten das kritische Moment, in dem sich der Sieg des Königreiches des Gottes über dem Königreich des Satans vollzieht (Ap 1,9 und 7,14). Die Bezeichnung „tausendjähriges Königreich” ist eine Metapher, die feste Seligkeit der Bekenner Christi im Himmel und das Wohlergehen der Kirche auf der Erde bedeutet. Entgültige Bewältigung der bösen Mächte wird in der Zeit des zweiten eintreffens Christi (Ap 20), wenn der Gott, nachdem er morales übel weggeräumt hat, sich mit seinem Volk einigen und mit ihm auf immer herrschen wird.

5

Królestwo i królowanie według Księgi Apokalipsy

80%

Kiejza A.

The Biblical Annals

|

2001

|

vol. 48

|

issue 1

145-157

PL

Sostantivo basileia, presente nella proclamazione di Gesù sotto forma basileia tou Theou, oppure basileia ton ouranon, esprime piuttosto una realtà personale di Dio e di Gesu, e non soltanto geografica. Spesso siamo tentati di pensare piu a questa ultima. Nel libro dell'Apocalisse il regno apartiene a Dio a Christo (Ap 11, 15; 12; 10). Tutto quello che si svolge nella storia umana non e altro che realizzazione del Loro potere regale. C’e un’altro regno, che puó essere chiamato un «anti-regno», quello di Bestia (Ap 16, 10; 11, 17. 18). Ma anche i cristiani sono chiamati basileia (Ap 1, 6; 5, 10; Ap 20, 6 esprime lo stesso ma nella forma verbale). Il loro essere «regno» e uno stato strettamente legato a Dio e a Cristo. Questo e avvenuto grazie alla morte violenta di Gesù (Ap 1, 5; 5, 9). La loro dignità è „indirizzata” a Dio e ora si esprime nella missione che svolgono sulla terra (Ap 20, 6). Finalmente, nella realtà escatologica, loro avranno parte in una piena realizzazione di quello che già stanno sperimantando. Questo articolo cerca di provare che per i cristiani „essere regno”, nel contesto della storia, è un compito da svolgere e non una dignita da godere. II ció si attua nella tensione tra opposizione alla Bestia a tra stretto legame a Dio e a Cristo.

6

Rozgniewały się narody (Ap 11,18)

80%

Popielewski W.

Verbum Vitae

|

2006

|

vol. 10

139-153

PL

The time of the origin of the Revelation was the time when Domitian was ruling. He was not a bloodthirsty persecutor of Christians, yet he was ruthless when faced with lack of respect to bimself or his position, and to the state as well. Historical sources mention two facts connected to the Church situation coming from the time of the Revelation's origin. On the one band, there were no regular persecutions against the Church. On the other band, John's exile to Patmos (1.9), Antipas's death (2.13) and the overall atmosphere of tension and danger felt throughout the Revelation, are all connected with the conflict between the Churches of Asia Minor and the Roman Empire. Aside from the Church - the people called to worship real God- the Revelation depicts the anti-church that do not praise God, but instead it worships the dragon (13.4) and the beast (cf. 13.12) and what is more it loathes God worshippers, spilling their blood. The Famous Prostitute is the last link of the satanic system directed against God. The etemal war between Satan and God lasts throughout the history. The Revelation demonstrates that there is God - the Lamb and those with a seal on their foreheads (cf. 7 .3), but also there is Satan - Beast and those with his mark placed (13.16). Satan then does not act alone. He penetrates human structures and makes use of them. The Revelation reveals the order in which subsequent elements of satanic structure are enterlog the histoncal arena. Firstly, Satan rises up against God, and unable to defeat him, tums against the Woman-Church and the rest of her descendants (Rev 12). Afterwards, the Beast, equipped with Satan's power, and the False Prophet emerge (Rev 13). Lastly, arises the Famous Prostitute, a woman sitting on a red beast (17 .3). The w oman is drunk with the blood of God's people and the blood of those who [ ... ] were loyal to Jesus (17.6). She is the Devil's surrogate and his deeds are manifested in her. The ruin of Prostitute is an indication and a waming of a definite downfall of other links of that ungodly system. When the Famous Prostitute has died, the Beast and the False Prophet will perish (19.20), and after that the Devil himself (20.10). Christians of the tum o f the frrst century regard these words as a portent of the downfali of Rome (Babylon ...., the Famous Prostitute), and the whole empire (the Beast) with its religious propaganda (the False Prophet) and finally as a promise of the downfall of Satan - the creator ofthis idolatrous system. The liturgy of God's victory over Babylon hecomes the celebration of the prophesy of exterminating evil at its source. Joyful tone of the Great Doxology follows from the fact that judgement over Babylon reveals, in the first place, who God is. God comes over to judge as an Almighty Saviour. He gives judgement at the time that he bas prearranged himself. The martyrs entrust God with the revenge for their spilled blood ( 6.1 0). God dresses them up in garments of glory but the judgement is not given straight away.The period between God's intervention and the martyr's calling will be a little while longer ( cf. 6.11 ), a little longer in his perception. God is not indifferent to the martyr's calls. The time is to come when he finds the blood of all those who have been killed on earth (18.24), and wben he judges those who are responsible for spilling their blood.

7

Chrześcijanie jako "królewskie kapłaństwo" (1 P 2,9)

80%

Hałas S.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 12

121-138

PL

In the First Letter of St. Paul as in John's Apocalypse, there exists a very elear tendency to link the universal priesthood of Christians with the concept of dignity of the Kingdom. This joining points out that even the universal priesthood ought to be understood prlmarily as the highest honor and distinction for Christians. This results from the direct closeness of God, similar to that which in the cult of the Old Covenant was reserved only for priests. As a result of Redemption, it became on the other band a participation of all baptized without exception. This closeness is for man the privilege comparable with royal dignity, and so the highest that man can reach. It is also an expression of the great love of God to man and that is why it comprises the challenge to the highest perfection and sanctity of life. The universal priesthood, which is a privilege of all the baptized, certainly must not be mistaken with the sacramental priesthood, set for the special service among the people of God. The above analyzed texts from the First Letter of St. Peter and John's Apocalypse do not contain teachings on this topic.

8

„Bądź wierny aż do śmierci” (Ap 2,10)

70%

Kotecki D.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 11

159-184

PL

L'articola affronta il tema della fedelta nel libro dell'Apocalisse sulla base dell'analisi di Ap 2,10: "Sii fedele alla morte". Questo testo fa parte della lettera alla Chiesa di Smirne e nella struttura della lettera costituisce l'esortazione particolare del Risorto alla sua Chiesa che vive nelle difficolta, tribolazioni, poverta e viene in certo modo perseguitata dai Giudei, chiamati "sinagoga di satana". La chiesa di Smirne e l'unica, accanto a quella di Filadelfia, alla quale Gesu non indirizza nessuna critica. L'esortazione "sii fedele fino alla morte" non significa necessariamente un invito al martirio, pero non si puo escludere tale interpretazione, perche i cristiani nel libro dell'Apocalisse sono visti com e potenziali martiri. Quest'esortzione e valida per tutte le communita ecclesiali di Asia Minore del tempo dell'Apocalisse e per tutta la Chiesa di ogni tempo e posto. Questa e un invito alla vita secondo lo stile pasquale, che ci ha insegnato Gesu Cristo - "testimone fedele". La realizzazione di quest'esortazione non e possibile senza una collaborazione continua con la grazia di Gesu, che proviene dal suo mistero pasquale. Cristano rimane fedele solo se assorbisce tutte le forze da Gesu Risorto, perció l'Apocalisse dice che cristiani "hanno vinto per mezzo del sangue dell'Agnello" (Ap 12,11).

9

Zbawieni przez miłość Baranka (Ap 1,5b-6)

70%

Popielewski W.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 1

185-198

PL

L'Apocalypse de saint Jean est, injustement, identifiée une catastrophe; lorsqu'on pense l'apocalypse, on commence penser la destruction definitive du monde. Tandis que la lecture approfondie de ce livre mystérieux nous conduit découvrir son message fondamental, quest le message du salut. Dieu vient pour sauver son peuple et le fait grâce au Mystre Pascal du Christ Agneau. Parmis les textes qui en parle se trouve la premire doxologie de l'Apocalypse: 1,5b-6, nommée premire déclaration théologique de l'Apocalypse (Prigent). L'analyse du contexte dans lequel se trouve (1,4-8) nous permet tout dabord de voir un dialoque de la communauté qui prie et qui loue Dieu pour loeuvre du salut accompli par le sang de l'Agneau. L'Église reconnaît l'amour du Christ qui avait pour elle deux effets: a délivré les chrétiens des péchés par son sang et a fait de nous un royaume, des prtres pour Dieu son Père. L'hymne 1,5b-6 est une proclamation de foi en lamour qui fait naître lÉglise, destinée devenir l'Épouse de l'Agneau belle pour aller la rencontre de son mari (Rev 21,2).

10

Miłosierdzie Jezusa Zmartwychwstałego dla Kościoła na ziemi (Ap 3,14-22)

70%

Linke W.

Verbum Vitae

|

2003

|

vol. 3

181-199

PL

Il Cristo dell'Apocalisse spesso viene presentato come Re, Giudice e Vincitore. Nell'articolo si cerca di dimostrare la presenza delle caratteristiche di misericordia nella cosi detta lettera alla Chiesa di Laodicea (Ap 3, 14-22). Sembra che il Cristo minacia la comunita religiosa del rigetto per il suo mancato impegno religioso. Uno studio attento del testo rivela che il tono dominante non e quello della minaccia, ma quello di una pedagogia divina che aspetta la conversione e promette la piena comunione dell'amore.

11

Joanna Nowińska SM, Co słyszysz poza słowem? Sound design Apokalipsy św. Jana, Rozprawy i Studia Biblijne 47, Vocatio, Warszawa 2016, ss. 211

61%

Karczewski M.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

573-576

12

Nawrócenie i pokuta w księdze Apokalipsy św. Jana

61%

Rubinkiewicz R.

The Biblical Annals

|

1996

|

vol. 43

|

issue 1

149-160

PL

Der Verfasser des Artikels analysiert diejenigen Texte der Johannes-Offenbarung, die von Umkehr und Buße handeln. Die meisten von ihnen (12) finden sich in den Sendschreiben an die sieben Gemeinden (Offb 2-3), während es im apokalyptischen Teil des Werkes weniger sind (nur vier). Im Ergebnis der durchgeführten Analysen zeigt der Verfasser, daß Christus keine moralischen Forderungen an den Menschen stellt, die seine Kräfte überschreiten. Ein Beweis dafür sind die Gemeinden in Smyrna und Philadelphia, die ausschließlich gelobt werden. Die größte Gefahr für den Christen ist die Verletzung der Reinheit des Glaubens, die andere Vergehen nach sich zieht. Nur Gott kennt das Maß der von den einzelnen Menschen und Gemeinschaften geforderten Vollkommenheit, und deshalb darf man nicht aufhören, die eigenen Taten zu vervollkommnen. Eine große Gefahr für die Gemeinde stellt die vorgetäuschte Heiligkeit dar, der die erste Liebe verlorengegangen ist (Ephesus, Laodizea, Sardes). Buße und Umkehr haben solidarischen Charakter, d.h. wenn einzelne Gemeindeglieder sich falsch verhalten haben, muß die gesamte Ortskirche Buße tun und umkehren.

13

Rola Chrystusa – „Słowa Boga” w Kościele i świecie (Ap 19,13)

61%

Popielewski W.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

167-184

PL

Le livre de la Révélation nous présente toute une théologie de la Parole. Destiné à la lecture dans l’assemblée liturgique le livre parle de la beatitude de celui qui lit et ceux qui entendent les paroles de la prophétie. Premièrement c’est le Christ qui parle aux chrétiens. Dans la première description du Fils de l’homme Jean note qu’il y a un glaive acéré à double traochant qui lui sort de la bouche. Avec ce glaive le Christ, Chef de l’Eglise la purifie et la prépare à la lecture du sens de son histoire. Dans cette lecture c’est lui-même qui est guide par sa présence au millieu de l’Eglise. Par cette présence les avènements de l’historire parlent eux-mêmes et peuvent être compris par la communauté des disciples du Christ. Finalement le même glaive à deux tranchants sera l’instrument de son jugement final. Le Christ qui porte le nom la Parole de Dieu est présenté comme celui qui acheve son suvre de la Parole engagée dans l’histoire de l’homme. Son jugement est consideré non seulement comme l’acomplissement des paroles de Dieu mais aussi comme le point final de son engagement dans les avènements de l’histoire de l’homme et du monde.

14

Godność kapłańska w świetle Ap 1,6

61%

Kotecki D.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

245-271

PL

Autor podejmuje kwestię kapłaństwa w Apokalipsie św. Jana, w której trzykrotnie mówi się o kapłaństwie chrześcijańskim (1,6; 5,9; 20,6). Punktem wyjścia artykułu jest analiza tekstu Ap 1,6, w którym zgromadzona wspólnota wyraża swoją godność kapłańską, przeżywaną na sposób kapłaństwa Jezusa Chrystusa. Chrześcijanie wspólnoty liturgicznej muszą odpowiedzieć, w jaki sposób realizuje się ich kapłaństwo. Czynią to poprzez refleksję nad orędziem Apokalipsy w świetle Starego Testamentu. W kontekście Wj 19,4-6 odkrywają, iż znajdują się w miejscu, w którym konkretyzuje się panowanie Boga objawione historycznie w misterium paschalnym Jezusa. Rozpoznając panowanie Boga, wspólnota mu się poddaje poprzez realizację swego kapłaństwa. Ta służba kapłańska urzeczywistnia się w miłości, kulcie chrześcijańskim i w pójściu za Chrystusem, które kulminuje w męczeństwie. Poprzez męczeństwo chrześcijanie dają świadectwo panowaniu Boga w świecie.

15

Władza świecka w świetle Apokalipsy św. Jana

61%

Kotecki D.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 14

173-197

PL

L'articolo affronta il tema della relazione dei cristiani al potere temporale civile alla luce dell'Apocalisse di san Giovanni. L'autore dell'Apocalisse presenta il potere civile come un sistema terrestre che vuole escludere dalla vita sociale Dio stesso. Giovanni lo fa tramite tre immagini: una bestia dal mare (13,1-10), un'altra bestia dalla terra (13,11-18) e la grande prostituta (17-18). Questi tre personaggi vengono descritti come i servi di satana. L'analisi delia simbologia di tutti i tre quadri ci ha portato alla conclusiane che il primo personaggio rappresenta lo stato che vuole essere adorato e cosi occuppare il posto appartenente a Dio stesso, il secondo si riferisce alla propaganda di tale stato, infine la figura della grande prostituta e una descrizione dell'aspetto consumistico della societa umana. L'emanazione storica di questi tre immagini fu sicuramante nei tempi dell'Apocalisse l'impero romano. Il cristiano vivendo in tale sistema deve essere consapevole della sua potenza e sapere che cosa bisogna fare con questo sistema che crea un contesto omogeno negativo e trova la sua ultima manifestziane nella consumistica citta di Babilonia. Il potere dello stato, della sua propaganda, del consumismo non possano occupare nella vita dei cristiani il posto di Gesu Cristo, l'unico salvatore de l mondo.

16

„Zaiste przyjdę niebawem” (Ap 22,20). Kilka refleksji nad eschatologią Apokalipsy św. Jana

51%

Karczewski M.

Studia Nauk Teologicznych PAN

|

2021

|

issue 16

215-232

EN

The Apocalypse of St. Jana delights with the richness of eschatological content. However, the eschatological themes of the Apocalypse are not a frequent subject of scientific study. The reflections contained in this article take the form of methodological guidelines. They concern the process of interpreting the eschatology of Apocalypse. The Apocalypse should not be interpreted in isolation from historical and literary research. It should also not be interpreted in isolation from ethical research. It should also take into account the specific nature of prophetism of Apocalypse. Eschatological contents contain an important place in this book. In order to interpret them properly, it is necessary note i.a.: eschatological dynamics of the Apocalypse; the ambiguity of some symbols; the relation of eschatology to christology and ecclesiology.

PL

Apokalipsa św. Jana zachwyca bogactwem i głębią treści eschatologicznych. Jednak aktualnie, w przestrzeni teologiczno-biblijnej refleksji naukowej tematy eschatologiczne nie są podejmowane zbyt często. Refleksje zawarte w tym artykule stanowią formę wskazówek o charakterze metodologicznym. Dotyczą one procesu odczytywania eschatologii Ap. Nie można jej interpretować w oderwaniu od badań o charakterze historyczno-literackim czy badań nad etyką ksiegi. Należy uwzględnić także specyficzny charakter profetyzmu Ap. Jednak centralne miejsce zajmują w Ap treści eschatologiczne. Aby interpretować je właściwie warto uwzględnić niektóre postulaty. Należą do nich: zwrócenie uwagi na dynamikę eschatologiczną Ap, uwzględnienie wieloznaczności niektórych symboli oraz odczytanie eschatologii księgi w relacji do jej oryginalnej chrystologii i eklezjologii.

17

Doksologie Apokalipsy jako model modlitwy uwielbienia

51%

Podeszwa P.

Verbum Vitae

|

2012

|

vol. 22

155-184

EN

The article addresses the question of doxologies as found in the Apocalypse. The proposed analysis comprises of three principal parts. The first element was to characterize doxology as biblical prayer of worship to God. It was then followed by the description of eight doxologies present in the last Book of the New Testament (1:5b-6; 4:8-11; 5:9-14; 7:9-12; 11:15-18; 15:3-4; 16:5-7; 19:1-8), which are a paradigm for Christian prayer of worship, in particular communal prayer, considered in the last point of the deliberations. The examined doxologies of the Apocalypse confirm thoroughly the liturgical character of the last Book of the New Testament. They are an unceasing hymn of the Church, which gathers to worship, with powerful voice, its Creator and Savior. Thus it invariably recognizes the great gifts of God, accepting them and letting them bear fruit in the life of a community and individual believers. The Church fulfills its priestly mission and prepares to reign with God. The doxologies of the Apocalypse become then a significant “handbook” in the school of prayer of the New Testament.

18

Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13

51%

Siemieniec T. M.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

129-143

EN

The article deals with the problem of promises of the Spirit for “the Dead” in the light of Rev 14:13. The point of departure for this analysis is the presentation of the current state of research. It has been demonstrated that, until now, scholars have focused on the question of the recipients of this macarism, whether it applies to all Christians or merely martyrs. The author of the article proposes to understand “the dead” as spiritually dead. This meaning is indicated by the context of the macarism, which is the whole vision in Rev 14:6-13, as well as by the fact that this spiritual sense of the term “the dead” does not contradict other texts of Revelation. Thus we have here a blessing for those who repent. The Holy Spirit shows himself here as the one who confirms the promises given in the blessing, and consequently as the one who animates the eternal gospel being proclaimed. The Spirit, speaking in Rev 14:13, reveals himself as a person who expresses himself by delivering the message to humankind. The command to write the content of the blessing (v. 13a), parallel to the Spirit’s statement (v. 13b), reveals the role of this Spirit in the process, called “a scripturistic inspiration”. Therefore the Spirit plays here an important role in the transmission of the eternal gospel which, first, calls for repentance, and, when repentance is forthcoming, promises an early accomplishment of salvific promises.

PL

Artykuł porusza kwestię obietnic Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13. Punktem wyjścia jest stan badań nad tekstem Ap 14,13. Zostało wykazane, że – jak dotąd – uczeni głownie skupiali się na adresatach tego makaryzmu, poszukując odpowiedzi na pytanie o to, czy idzie tutaj o wszystkich chrześcijan, czy tylko o męczenników. Autor artykułu proponuje rozumieć „martwych” w kategoriach duchowych (jako martwych duchowo). Wskazuje na to kontekst makaryzmu, którym jest wizja 14,6-13, jak również fakt, że duchowe znaczenie terminu „martwi” nie stoi w sprzeczności z innymi tekstami Apokalipsy. W związku z tym mamy tu błogosławieństwo dla tych, którzy się nawracają. Duch Święty jawi się tutaj jako Ten, który potwierdza obietnice dane w makaryzmie, a co za tym idzie, jest Tym, który nadaje dynamizm głoszonej „odwiecznej dobrej nowinie”. Duch, przemawiając w Ap 14,13, jawi się jako Osoba, która wyraża siebie samego, przekazując orędzie ludziom. Paralelne do wypowiedzi Ducha polecenie spisania treści błogosławieństwa ukazuje rolę tegoż Ducha w procesie, który nazywamy natchnieniem skrypturystycznym. Zatem Duch odgrywa tutaj bardzo ważną rolę w przekazie dobrej nowiny, która z jednej strony wzywa do nawrócenia, a z drugiej, w przypadku, kiedy to nawrócenie nastąpi, wskazuje na rychłą realizację zbawczych obietnic.

19

Krytyka imperialnego Rzymu w Apokalipsie św. Jana

50%

Karczewski M.

|

2020

|

vol. 11

|

issue 34

109-123

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The basic scientific aim of this article is to indicate the main research perspectives presented by exegetes who analyze the problem of criticism of imperial Rome in the Revelation of St. John. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: In the Rev the Roman Empire is seen as hostile to Christianity. Texts related to Rome can be interpreted in different ways. The exegetes are analyzing the Sitz im Leben, complex symbolism, relationships with ancient literature. However Rev belongs to canon of the Holy Bible. The problem of polemics with imperial Rome can also considered in relation to the eschatology and propheticism of Rev. To define the main ways of exegetical interpretation were analyzed contemporary scientific publications. Then the main research stands were synthesized. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: First, were briefly discussed problems related to historical circumstances of the book’s writing. At the second point were presented texts and symbols of Rev, which refer to imperial Rome. Third: are discussed three main research perspectives present in the scientific literature. These are: historical perspective; ethical, theological and moral dimension; an eschatological and prophetic perspective. RESEARCH RRESULTS: Analysis of contemporary exegetical literature allows for the following conclusions. Some exegetes focus their research on the historical context of criticism of Rome in Rev. They limit research to the historical aspect. Others go further. In anti-Roman symbols they see timeless ethical and moral-theological content. In addition, a large group of exegetes associate their historical research with the eschatological and prophetic dimensions of Rev. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: It is important that researchers who see in Rev a book inspired by God, don’t lose contact with scientists studying historical-literary, historical-religious and philological aspects of this book. However, in research from a theological perspective exegetes should not ignore the prophetic message contained in the criticism of imperial Rome.

PL

CEL NAUKOWY: Podstawowy cel naukowy stanowi wskazanie na główne perspektywy badawcze prezentowane przez egzegetów zajmujących się problemem krytyki imperialnego Rzymu w Ap. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Imperium Rzymskie jest postrzegane w Ap jako rzeczywistość wroga wobec chrześcijaństwa. Teksty Ap związane z Rzymem mogą być odczytywane w różny sposób. Prowadzone są badania dotyczące Sitz im Leben Ap, jej złożonej symboliki i związków z literaturą starożytną. Ap jest jednak także księgą należącą do kanonu ksiąg natchnionych. Dostrzegalna w Ap krytyka Rzymu może być odczytywana także w relacji do eschatologii i profetycznego wymiaru księgi. Zwrócono zatem uwagę na główne sposoby interpretacji obecne we współczesnej dyskusji egzegetycznej. PROCES WYWODU: W pierwszej kolejności poruszono krótko problemy związane z ustaleniem historycznych realiów powstania Ap. Dalej zaprezentowano krótko teksty i symbole Ap, które są odczytywane jako aluzje do imperial‑ nego Rzymu. Następnie omówiono trzy podstawowe perspektywy badawcze dostrzegalne w literaturze naukowej. Należą do nich: opis zawartej w Ap kry‑ tyki Rzymu w szeroko pojętej perspektywie historycznej, zwrócenie uwagi na jej wymiar etyczny i teologiczno-moralny oraz odczytanie jej w perspektywie profetycznej i eschatologicznej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza współczesnej literatury egzegetycznej związanej z krytyką imperialnego Rzymu w Ap pozwala dostrzec zróżnicowanie perspektyw badawczych. Niektórzy egzegeci koncentrują się na badaniach nad szeroko pojętym kontekstem historyczno-literackim obecnego w Ap zjawiska. Inni dostrzegają w symbolach antyrzymskich ponadczasowe treści o charakterze etycznym lub teologiczno-moralnym. Ponadto szeroka grupa egzegetów bazując na badaniach o charakterze historycznym analizuje problem krytyki Rzymu w perspektywie profetycznej i eschatologicznej księgi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Egzegeci traktujący Ap jako pismo o szczególnym charakterze religijnym nie powinni tracić kontaktu ze środowiskiem naukowym zajmującym się aspektami historyczno-literackimi, historyczno-religijnymi czy filologicznymi. Z drugiej strony, prowadząc badania o charakterze teologicznym nie należy pomijać przesłania profetycznego zawartego w krytyce imperialnego Rzymu.

20

Wspólnoty chrześcijan Smyrny, Efezu i Laodycei żyjące pośród muzułmanów

41%

Sokołowski M.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 1

175-194

PL

Artykuł podejmuje problematykę życia chrześcijan w Turcji na obszarze starożytnych Siedmiu Kościołów opisanych w Apokalipsie św. Jana, tzn. Kościołów funkcjonujących w Smyrnie, Efezie i Laodycei. Zawężenie do tych trzech Kościołów wynika z faktu, że obecnie tylko tam mieszkają chrześcijanie żyjący w formalnych wspólnotach. Miejscowości Sardes, Filadelfia, Pergamon, Tiatyra nie przetrwały próby czasu. Artykuł traktuje o wspólnotach katolickich, protestanckich, a także prawosławnych. Na wstępie ukazano krótką historię relacji chrześcijańsko-muzułmańskich w Turcji oraz kontekst społeczno-religijny. Następnie zaprezentowano Kościoły: ich liderów, specyfikę formacji wiary, aktualne problemy w środowisku muzułmańskim. Materiał źródłowy stanowi owoc rozmów i spotkań z liderami oraz członkami Kościołów.

EN

Apocalypse of St John mentions Seven Churches of Asia as seven major churches of early Christianity. The present article is concerned with the only extant formal Christian (Catholic, Protestant and Orthodox) communities in Smyrna, Ephesus and Laodicea (now in Turkey). The other four (in Sardis, Philadelphia, Pergamum and Thyatira) did not survive. The article opens with a brief overview of the Christian-Muslim relationships in Turkey and its social and religious contexts. After that there is a more detailed presentation of the community leaders, religious formation of members and their present situation among the Muslim majority. The source material is based on the author’s interviews with the leaders and members of the churches.

Refine search results

Michał Wojciechowski, Apokalipsa Świętego Jana. Objawienie, a nie tajemnica. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Nowy Komentarz Biblijny Nowy Testament, t. XX, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, ss. 502

Łukasz Garbacki, Reinterpretacja Księgi Jeremiasza w Apokalipsie św. Jana, Bernardinum, Pelplin 2018, ss. 250

Główne tematy teologiczne Apokalipsy św. Jana

Eschatologia Księgi Apokalipsy

Królestwo i królowanie według Księgi Apokalipsy

Rozgniewały się narody (Ap 11,18)

Chrześcijanie jako "królewskie kapłaństwo" (1 P 2,9)

„Bądź wierny aż do śmierci” (Ap 2,10)

Zbawieni przez miłość Baranka (Ap 1,5b-6)

Miłosierdzie Jezusa Zmartwychwstałego dla Kościoła na ziemi (Ap 3,14-22)

Joanna Nowińska SM, Co słyszysz poza słowem? Sound design Apokalipsy św. Jana, Rozprawy i Studia Biblijne 47, Vocatio, Warszawa 2016, ss. 211

Nawrócenie i pokuta w księdze Apokalipsy św. Jana

Rola Chrystusa – „Słowa Boga” w Kościele i świecie (Ap 19,13)

Godność kapłańska w świetle Ap 1,6

Władza świecka w świetle Apokalipsy św. Jana

„Zaiste przyjdę niebawem” (Ap 22,20). Kilka refleksji nad eschatologią Apokalipsy św. Jana

Doksologie Apokalipsy jako model modlitwy uwielbienia

Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13

Krytyka imperialnego Rzymu w Apokalipsie św. Jana

Wspólnoty chrześcijan Smyrny, Efezu i Laodycei żyjące pośród muzułmanów