Search results

1

Zaangażowanie UE w rozwiązywanie kryzysów regionalnych w Afryce Północnej

100%

Wejkszner A.

Przegląd Zachodni

|

2013

|

issue 1(346)

235-248

EN

The article highlights a number of essential aspects connected with the EU engagement in solving regional crises in North Africa. The author shows that the EU does not have at its disposal adequate and sufficient instruments that could be deployed in reaction to the emerging threats to stability, peace and security in the region. It is emphasized that the EU member states which sometimes act unilaterally take into consideration the specificity of the Arab states and try to exert within the framework of their capacities a constructive influence towards reducing threats to the security of particular countries and the whole region, especially those of an asymmetrical character. A seminal example of such an engagement, discussed in the article, was the case of Libya. On the one hand it revealed the EU’s highly effective contribution to resolving the humanitarian crises, while on the other hand it exposed the insufficiency of the international community’s political-military commitment towards a prompt resolution of the Libyan crisis.

2

Prezydent w systemie konstytucyjnym Syrii

100%

Adamczyk A., Jomma F.

Przegląd Sejmowy

|

2020

|

issue 2(157)

9–27

EN

The article presents the political position of the President in Syria and analyzes powers of the head of state from the 1930 Constitution to including this issue in the 2012 Constitution. The study covers issues regarding the method of choosing the head of state and the competences in the area of executive, legislative and judicial power which determine the position of the President within the state system. It is argued that the strong political position of the Syrian President is related to the violation of the principle of separation of powers, enormous influence of the army on political life and a lack of democratic experience. The strong position of the President was manifested in the 1973 Constitution, when Hafiz al-Assad was the President. This continues to this day despite the adoption of the new Constitution in 2012.

3

Przesłanki Stanowiska Federacji Rosyjskiej i Turcji wobec Wiosny Arabskiej na przykładzie Syrii

63%

Tillo K.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA

|

2013

|

issue 26

103-118

EN

The Arab Spring has been a subject of many scientific researches. In this one we are trying to analyze this political phenomenon, how it could influence other regions as Turkey and Russian. It is known that Russian Federation is the only European country where the ethnic composition contains more than 20 millions of Muslims. Compared with the other European countries, the position of Russian Federation towards the Arab Spring is unique and it raises many questions. By analyzing the Russian position in contrast to the Turkish, towards the Syrian revolution, we are trying to answer the following questions: How can the Arab Spring affect the international position of Turkey and wayTurkish neo-ottoman foreign policy is threatening Russian national security? What are the threats brought on by increased influence of political Islam to the role of future Russian internal governance? What is the motivation behind a tilted attitude of Turkey and Russian puritanical position towards the Syrian revolution and what are the goals that each trying to achieve? What Russia is in exchange for the resignation of its strategic interests in Syrian? What are the prospects for the development of the situation in Syria?

PL

Arabska Wiosna a jest tematem różnych monografii naukowych. W artykule tym autor analizuje ją jako zjawisko polityczny, które oddziaływuje na takie kraje, jak Rosja i Turcja. W porównaniu z innymi krajami europejskimi stanowisko Rosji wobec Wiosny Arabskiej jest inne, ze względu na swą strukturę etniczno- religijną, ponieważ Rosję zamieszkuje ponad 20 mln muzułmanów. Porównując Rosję i Turcję do wydarzeń w Syrii, autor próbuje udzielić odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób Arabska Wiosna oddziaływuje na pozycję Turcji na arenie międzynarodowej? Dlaczego polityka zagraniczna Turcji (neo-otomańska) stanowi zagrożenie dla rosyjskiego bezpieczeństwa narodowego? W jaki sposób wpływy islamu politycznego mogą oddziaływać na ład wewnętrzny Rosji? Jakie cele próbuje osiągnąć Turcja i Rosja poprzez swoje stanowisko wobec Syrii? Czego Rosja oczekuje w zamian za rezygnację ze swego stanowiska wobec Syrii? Jakie są dalsze perspektywy rozwoju sytuacji w Syrii?

4

Stagnacja czy ewolucja?- systemy polityczne państw arabskich po Arabskiej Wiośnie Ludów-uwagi ogólne

63%

Sawicka Z.

|

2021

|

vol. 19

|

issue 3

129-143

EN

The Arab Spring was one of the most important events that took place in the Middle East in the 21st century. Massive protests overthrew the longtime leaders of Arab states or forced some reforms on the authorities. The West expected this event to contribute to the democratization of this region of the world, but a decade after the Arab Spring, its balance seems to be tragic. The democratization processes did not live up to the hopes placed on them, and bloody conflicts occurred in several countries, which continue to this day. However, the perspective of a Western observer is often limited to assessing these events only in the context of democratic changes understood in the Western way. This assessment is elusive of the changes taking place in Arab societies themselves and which lead to a change in thinking about the possibilities of participation and influence on the political life of the inhabitants of these countries. Western observers do not seem to notice these changes, because the lack of democratic changes means stagnation for them. Meanwhile, Arabs are slowly becoming conscious citizens of their countries, who more and often and more willingly take part in the political life of their country, which in the future may result in building a political system that will meet the expectations of the inhabitants of this part of the world.

PL

Arabska Wiosna była jednym z najważniejszych wydarzeń, które miały miejsce na Bliskim Wschodzie w XXI wieku. Masowe protesty obaliły długoletnich przywódców państw arabskich lub wymogły na władzach pewne reformy. Zachód oczekiwał, że wydarzenie te przyczynią się do demokratyzacji tego regionu świata, jednak dekadę po Arabskiej Wiośnie jej bilans wydaje się być tragiczny. Procesy demokratyzacyjne nie spełniły pokładanych w nich nadziei, a w kilku państwach doszło do krwawych konfliktów, które trwają do dziś. Perspektywa zachodniego obserwatora jest jednak często zawężona do oceny tych wydarzeń jedynie w kontekście demokratycznych przemian rozumianych na sposób zachodni. Ocenie tej wymykają się przeobrażenia, które zachodzą w samych społeczeństwach arabskich i które prowadzą do zmiany myślenia o możliwościach uczestnictwa i wpływu na życie polityczne mieszkańców tych państw. Obserwatorzy zachodni zdają się nie dostrzegać tych zmian, bowiem brak przemian demokratycznych oznacza dla nich stagnację. Tymczasem Arabowie powoli stają się świadomymi obywatelami swych państw, którzy coraz częściej i chętniej biorą udział w życiu politycznym swego kraju, co w przyszłości może zaowocować budową systemu politycznego, który będzie zgodny z oczekiwaniami mieszkańców tego rejonu świata.

5

Maroko a świat arabski w okresie panowania Hasana II (1961–1999)

63%

Syliwoniuk-Wapowska A.

Studia Orientalne

|

2023

|

issue 1(25)

93-114

RU

Отношения с арабским миром были одним из главных направлений внешней политики независимого Марокко. Среди них особое значение имели отношения со странами Магриба, особенно с Алжиром и Мавританией. Цель статьи – представить и проанализировать отношения между Королевством Марокко и другими арабскими государствами в период правления короля Хасана II (1961–1999) на фоне событий, происходивших в это время на Ближнем Востоке и в Северной Африке. Одной из ключевых тенденций внешней политики Марокко в описываемое время было стремление вернуть себе земли, считавшиеся исторической частью королевства, идущие рука об руку со стремлением укрепить суверенную государственность. Стремление расширить территорию государства встретило сопротивление со стороны других стран. Одним из примеров такой ситуации является конфликт вокруг Западной Сахары. В связи с отношением марокканских властей к арабо-израильскому конфликту в работе также обозначены отношения с Израилем.

EN

Relations with the Arab world formed one of the main lines of Morocco’s foreign policy in the post-independence period. In this respect, much attention was paid to relations with the Maghreb countries, especially Algeria and Mauritania. The paper’s main goal is to present and analyse relations of the Kingdom of Morocco with other Arab states during the rule of King Hasan II (1961–1999) in light of the events in the Middle East and North Africa. One of the key trends in the Moroccan foreign policy of that time was based on the aspiration to reclaim lands perceived as historical parts of the kingdom and to reinforce the sovereign statehood. Such plans were not welcome by the other states of the region and often led to disputes, such as the Western Sahara conflict. Considering the attitude of the Moroccan authorities towards the Arab-Israeli conflict, relations with Israel are also depicted in the work.

6

System kafala w państwach Zatoki Perskiej – ochrona pracowników czy niewolnictwo w XXI wieku? Zarys problematyki

63%

Mruk M.

Studia Orientalne

|

2022

|

issue 2(22)

48-61

RU

Система защиты прав человека на Ближнем Востоке, особенно в странах Персидского залива, часто обсуждается в литературе, особенно в контексте прав женщин или применения пыток и смертной казни. Важной темой, связанной с правами человека в современном мире, является система кафала, которая в течение многих лет действует в странах Совета сотрудничества стран Персидского залива (ССЗ), то есть в Саудовской Аравии, Бахрейне, Катаре, Кувейте, Омане и Объединенных Арабских Эмиратах (как и Ливанe и Иордании), воспринимаемых ими как система защиты иностранных рабочих. Согласно последним данным, считается, что 25 миллионов мигрантов живет и работает в странах Персидского залива, 70% рабочей силы Совета сотрудничества стран Персидского залива составляют рабочие-мигранты, а 49% всего населения ССЗ – мигранты. Система кафала определяет отношения между иностранным сотрудником и его арабским работодателем, которые часто связаны с возникновением различного рода нарушений прав сотрудников и угроз для жизни и здоровья сотрудников.

EN

The human rights protection system in the Middle East, especially in the Persian Gulf states, is often discussed in the literature in the context of women’s rights or the use of torture and the death penalty. An important topic related to human rights in the modern world is the kafala system, which has been operating in the Gulf Cooperation Council (GCC) countries, i.e., Saudi Arabia, Bahrain, Qatar, Kuwait, Oman, the United Arab Emirates, Lebanon, and Jordan for years. The states have perceived it as a system of foreign worker protection. According to the latest data, it is estimated that 25 million migrants live and work in the GCC countries, 70% of the Gulf Cooperation Council workforce consists of migrant workers, and 49% of the total GCC population are migrants. The kafala system determines the dependence between a foreign employee and an Arab employer, which is often associated with the emergence of various types of violations of employee rights and threats to their lives and health.

7

Bliskowschodnia strategia Izraela po Arabskiej Wiośnie

51%

Skorek A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

107-125

EN

Social, political and economic changes have taken place both in Israel and the Middle East in the last decade. Also the scope and character of great powers’ engagement in this region have evolved. The aim of this paper is to determine if Israel’s environment transformation from 2011 is significant enough to induce a major change in the Middle Eastern strategy of this state. In the first part, the main new determinants (on national and international level) of the Israeli foreign policy are depicted. In the second part, the key features of this policy in the recent years are analysed. The analysis focuses on: 1. combating threats to the national security, 2. cooperation with the regional actors, 3. reacting and inlfuencing great powers’ actions in the region.

PL

Ostatnia dekada przyniosła zmiany społeczne, polityczne i gospodarcze zarówno w samym Izraelu, jak i na Bliskim Wschodzie. Ewoluowały także charakter i skala zaangażowania mocarstw światowych w regionie. Celem artykułu jest stwierdzenie, czy zmiany zachodzące w środowisku Izraela od 2011 r. są na tyle silne, aby w znaczący sposób przekształcić bliskowschodnią strategię tego państwa. W pierwszej części, zarysowane zostaną najważniejsze nowe uwarunkowania zewnętrzne i wewnętrzne izraelskiej polityki zagranicznej. W drugiej, dokonana zostanie analiza głównych kierunków tej polityki w ostatnich latach: 1. zwalczania zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, 2. współpracy z bliskowschodnimi aktorami międzynarodowymi, 3. reagowania i wpływania na aktywność mocarstw światowych w regionie

Refine search results

2 Studia Orientalne

1 Krakowskie Studia Międzynarodowe

1 Polityka i Społeczeństwo

1 Przegląd Sejmowy

1 Przegląd Zachodni

1 Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA

1 2023

2 2022

1 2020

1 2018

2 2013

1 Adamczyk A.

1 Jomma F.

1 Mruk M.

1 Sawicka Z.

1 Skorek A.

1 Syliwoniuk-Wapowska A.

1 Tillo K.