Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Archiwum
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Najcenniejsze obiekty w Archiwum Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka

100%
Pawłowska-Pich I.
Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce
|
2012
|
vol. 28
171-184
XX
The Cracow Saltworks Museum Wieliczka has a collection of valuable archives; the oldest date back to the 15th century. Their content value is priceless. It is difficult to determine, out of almost 5,000 catalogue numbers, the most precious ones. An interesting set of documents encompasses royal documents, often with well-preserved seals. Undeniably, the entire resource is an invaluable basis of historical knowledge. Collected and studied for a number of years, the archives were the object of numerous publications and scientific papers regarding important issues related to the history of salt mining, primarily in Wieliczka and in Bochnia. Making use of them is facilitated by printed catalogues and inventories. The Museum is also constantly taking care of the archive’s safety and condition, by ensuring proper conditions of storage and conservation. The priority of the Museum is, as far as possible, to extend the resources onto new valuable acquisitions and to take care of the collection, which the Museum already possesses and values a lot.
2
Publication available in full text mode
Content available

Serwis społecznościowy jako narzędzie promocji archiwów i muzeów

100%
Kułak K.
Folia Bibliologica
|
2013-2014
|
vol. 55-56
147-160
EN
In XXI century interaction via the Internet has significant function. Information society provide citizens direct access to cultural heritage, which is available in data bases of archives and museums. Every institutions, which wants to engage and keep clients and users, should exist in the Internet. Making an account in a social networking service can be a part of public relations strategy. The main idea of this article is showing archives’ and museums’ accounts, which have been created on Facebook, the most popular social networking service in Poland. Creative way of using Facebook is excellent vehicle to popularisation activity of archives and museums. Author of the article discuss ways of using Facebook’s features, contents of archives’ and museums’ accounts and degree of theirs activity. The article include also information about spoils of having account in such social networking service for both institutions and their users.
3
Publication available in full text mode
Content available

Spuścizny konserwatorów zbiorów, kierowników i dyrektorów Biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk

100%
Boksa M.
Biblioteka
|
2011
|
issue 15(25)
71-93
EN
The present article provides a number of profiles of book conservators, heads of the departments of book conservation and directors of the Library of the Poznań Society of the Friends of Sciences (Polish: PTPN) and their legacy remained in the form of available archival material. From its onset, the PTPN Library has been collecting manuscripts and bequests of prominent people that included books and other material, including bequests of those who had been heading the institution. The archival material that belonged to the latter group has been also collected by other libraries and archives with which they were in close contact. The legacy of Ludwika Dobrzyńska-Rybicka and Ryszard Marciniak has been thus split between the PTPN Library and the Library of the Poznań branch of the Polish Academy of Science. The bulk of the archival material bequeathed by Bolesław Erzepki has been located in the Special Collection Division of the Raczyński Municipal Library in Poznań. Residual relevant archival material can be also found in the Archives of the Adam Mickiewicz University in Poznań (L. Dobrzyńska-Rybicka) and in the Archives of Poznań University Library (L. Dobrzyńska-Rybicka, Jan Baumgart, Aniela Koehlerówna).
PL
Artykuł prezentuje sylwetki konserwatorów zbiorów, kierowników i dyrektorów Biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (PTPN) oraz to, co po nich pozostało w postaci archiwaliów. Od momentu powstania Biblioteka PTPN gromadziła rękopisy lub całe spuścizny wybitnych osób, w tym kierujących tą placówką. Również inne biblioteki i archiwa zakładowe instytucji, z którymi byli oni związani, włączały do swych zbiorów ich materiały archiwalne. Spuścizny Ludwiki Dobrzyńskiej-Rybickiej i Ryszarda Marciniaka znajdują się zarówno w Bibliotece PTPN, jak i w Polskiej Akademii Nauk Archiwum w Warszawie Oddział w Poznaniu. Znaczna część materiałów archiwalnych Bolesława Erzepkiego trafiła natomiast do Działu Zbiorów Specjalnych Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu. Szczątkowe materiały archiwalne można też znaleźć w Archiwum Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (Ludwika Dobrzyńska-Rybicka) oraz w Archiwum Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu (Ludwika Dobrzyńska-Rybicka, Jan Baumgart, Aniela Koehlerówna).
4
Publication available in full text mode
Content available

Działalność bibliotekarska i bibliofilska profesora Kazimierza Kaczmarczyka (1878–1966), dyrektora Archiwum Państwowego w Poznaniu

80%
Matysiak J.
Biblioteka
|
2011
|
issue 15(25)
55-70
EN
This article describes the work of the distinguished archivist and prominent historian Prof. Kazimierz Kaczmarczyk (1878–1966), a long time director of the State Archives in Poznań, in the Poznań-Pomorze Polish Librarians Union, the Poznań branch of the Polish Librarians and Archivists Union and in the Poznań branch of the Polish Librarians Association until 1939 and in the post-war years of 1945–1966. Prof. Kaczmarczyk’s participation in the works of the Poznań-based Association of Polish Bibliophiles between 1924 and 1939 is also briefly mentioned. The article discusses a vast collection of books that belonged to the Professor and the attempts to sell these holdings to the faculty of the Humanities of M. Curie-Skłodowska University in Lublin and later to the library of the Catholic University in Lublin
PL
Artykuł przedstawia działalność zasłużonego archiwisty i historyka, długoletniego dyrektora Archiwum Państwowego w Poznaniu, prof. dra Kazimierza Kaczmarczyka (1878–1966) w Poznańsko-Pomorskim Kole Związku Bibliotekarzy Polskich, w Związku Bibliotekarzy Polskich Koło Poznańskie, Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich Koło Poznańskie oraz w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich Okręg Poznański do roku 1939 oraz w latach 1945–1966. Wspomniano także o udziale Kaczmarczyka w pracach poznańskiego Towarzystwa Bibliofilów Polskich w latach 1924–1939. W artykule omówiono jego księgozbiór oraz starania o sprzedanie książek Wydziałowi Humanistycznemu Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a następnie Bibliotece Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
5
Content available remote

Pierrefitte-sur-Seine - nowa karta w dziejach francuskiej archiwistyki

61%
Pugacewicz I. H.
Przegląd Biblioteczny
|
2015
|
vol. 83
|
issue 2
226-245
EN
Thesis/Objective: The article is to present one of the largest and most modern archival centers in the world – Pierrefitte-sur-Seine. The most recent, fifth in turn, location of French National Archives, was opened in 2013, which was supposed to mean, if not a new era of French archival science, than at least a symbolical overcoming of its prolonged crisis. Results and conclusions: The author discusses not only a new flagship French institution but also its historical development factors, problems arising from the „civilization jump” at the turn of twentieth and twenty-first century. She also tries to present a significant role of Pierrefitte in the process of breaking barriers to make cultural institutions more open to community needs. New shape of French archival science and its promotion on a national level was supported by various bodies. Its new location near Paris has crowned long-lasting efforts and makes a key point as regards the introduction of serious reforms in the archival sector for the incoming years.
PL
Teza/cel artykułu - Celem artykułu jest prezentacja jednego z największych i najnowocześniejszych centrów archiwalnych na świecie ‒ Pierrefitte-sur-Seine. Będące najnowszą, piątą z kolei siedzibą Archiwów Narodowych Francji, zostało oddane do publicznego użytku w 2013 r., co miało stanowić początek, jeśli nie nowej ery francuskiej archiwistyki, to przynajmniej symboliczne przełamanie trapiącego ją od lat kryzysu. Wyniki i wnioski - Autorka zaprezentowała nie tylko nie znaną bliżej polskiemu odbiorcy nową, sztandarową instytucję Francji, ale też przedstawiła jej historyczne uwarunkowania rozwojowe, kłopoty z przełomu XX/XXI w. wynikające z „przyspieszenia cywilizacyjnego”, a z drugiej strony starała się ukazać doniosłą rolę Pierrefitte w przełamaniu barier na drodze do pełnego otwarcia instytucji kultury na potrzeby społeczne. O nowy kształt francuskiej archiwistyki, o jej promocję w skali narodowej zabiegały najróżniejsze gremia. Decyzja o powstaniu nowej jej siedziby nieopodal Paryża wydaje się ukoronowaniem wieloletnich starań, a zarazem najważniejszym asumptem do poważnych reform w omawianym sektorze na dalsze lata.
6
Publication available in full text mode
Content available

Czy można mówić o tym, o czym mówić nie można? Analiza kategorii archiwum jako figury władzy w pismach Michela Foucaulta

61%
Sadzik P.
Praktyka Teoretyczna
|
2014
|
vol. 11
|
issue 1
195-219
EN
The article discusses Michel Foucault’s notion of “archive” which for the philosopher should be understood in the broader sense, not only as a place of gathering and of preserving documents but also as a discursive machine which forms and constructs a subject identity. The prefix “arche” suggests that every archive is implicated in mechanisms of power which high-handedly demarcates the archive, defines its status and decides what should be excluded outside. The archive establishes a field of the utterance possibility and decides, in other words, what one can speak of and what one must pass over in silence. Is it then possible to stand up to this archival diktat, i.e. is it then possible to express that which has not been included in the archive or that which has been excluded and condemned to dumbness? If history was written only by the winners, it means that the voice of the oppressed could appear only in the writing of oppressors who thereby become paradoxical representatives of their victims. Referring to Jacques Derrida’s and Pascal Quignard’s works, I try to prove that archival diktat, however authoritarian it can be, doesn’t incapacitate the subject entirely. In their opinion (and from the point of Foucault’s view) the place where one can expresses that which can’t be expressed (and which is absent in the archive) is literature which becomes thereby an an-archival or even an-archic place par excellence. Literature becomes a place of an ethical gesture toward a bruised past, it takes the side of those who have been deprived of voice. One should, according to Walter Benjamin’s famous statement, “account for the truth, that nothing which has ever happened is to be given as lost to history”. Against dominative power we should oppose with the apologia of the harassed, inappreciable and defeated existence.
PL
Artykuł omawia znaczenie, jakie w myśli Michela Foucaulta posiada kategoria „archiwum”, które powinno być, zdaniem filozofa, rozumiane w szerszym niż zwyczajowo sensie, nie tylko jako miejsce gromadzenia i przechowywania dokumentów, lecz także jako dyskursywna maszyna, która formuje i tworzy podmiotową tożsamość. Obecny w słowie „archiwum” prefiks „arche” wskazuje na uwikłanie wszelkiego archiwum w mechanizmy władzy, która arbitralnie zakreśla jego granice, wyznacza jego status i decyduje o tym, co znajdzie się poza nim. Archiwum ustanawia zatem granicę możliwości wypowiedzi, decydując, innymi słowy, o tym, o czym można mówić, a o czym trzeba milczeć. Pytanie, jakie wyłania się z pism filozofa dotyczy tego, na ile można przeciwstawić się owemu archiwalnemu dyktatowi, tj. na ile można wypowiadać treści, które albo nie zostały włączone w obręb archiwum albo zostały z niego wykluczone i skazane na niemotę. Jeśli historia pisana była przez zwycięzców, to znaczy to także, że głos uciśnionych objawić mógł się jedynie pod postacią pisma opresorów, którzy stawali się w ten sposób paradoksalnymi przedstawicielami swych ofiar. Powołując się na pisma Jacquesa Derridy i Pascala Quignarda, staram się dowieść, że archiwalny dyktat, jakkolwiek apodyktyczny, nie dokonuje całkowitego ubezwłasnowolnienia podmiotu. Dla wspomnianej dwójki, jak i dla Foucaulta, miejscem, w którym wypowiada się to, czego wypowiedzieć nie można (bo nie znalazło się w archiwum), jest literatura, która staje się w ten sposób miejsce an-archiwalnym, czy wręcz an-archicznym par excellence. Miejscem gestu etycznego wobec uciśnionej przeszłości, opowiedzeniem się po stronie tych, którym odebrano głos. Chodziłoby o to, by, zgodnie ze sławnym stwierdzeniem Benjamina, „oddać sprawiedliwość prawdzie, że niczego, co się kiedykolwiek zdarzyło, nie należy spisywać na straty”, a władczej sile przeciwstawić apologię znękanego, znikomego i pokonanego istnienia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.