Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Bóg Niżyński

Sort By:

Limit search:

Ciało i sacrum. O „Bogu Niżyńskim” Piotra Tomaszuka

100%

Świąder-Puchowska B.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

2020

vol. 74

issue 3 (330)

161-166

Artykuł przedstawia wieloaspektową analizę autorskiego spektaklu Piotra Tomaszuka Bóg Niżyński z 2006 roku. Autorka prezentuje realizację Teatru Wierszalin m.in. w kontekście biografii artysty, zwłaszcza doświadczenia choroby psychicznej, jego największych kreacji scenicznych (w Pietruszce, Popołudniu fauna i Święcie wiosny) oraz związku tancerza z twórcą Baletów Rosyjskich, Siergiejem Diagilewem, którego postać stała się kluczowa dla dzieła Tomaszuka. Autorka sytuuje spektakl Tomaszuka m.in. w kontekście powstałych wcześniej, poświęconych Niżyńskiemu tekstów kultury. Wskazuje także, jak inspirowany Dziennikiem Niżyńskiego dramat i spektakl podejmuje ważne w twórczości Tomaszuka tematy – wiary i świętości, grzechu i pokuty, możliwości nawrócenia i przebaczenia, miłości czystej i miłości plugawej, także w jej cielesnym wymiarze – ekstazy mistycznej i ekstazy erotycznej, ukazując ciało tancerza-Boga jako miejsce spotkania sacrum i profanum, m.in. poprzez analogie do męki Chrystusa i rozpaczy Pietruszki. Autorka omawia zastosowane przez reżysera środki (w tym aktorskie, zwłaszcza w odniesieniu do odtwórcy roli tytułowej, Rafała Gąsowskiego), wskazując m.in. nawiązania do twórczości Tadeusza Kantora i Jerzego Grotowskiego. Podejmuje także próbę analizy elementów budujących bluźniercze widowisko pasyjne Tomaszuka, wpisane w kompozycję obrzędu, liturgii na opak, w tym nawiązań do świętokradczo przetworzonej żałobnej mszy prawosławnej, „panichidy”, której kapłanem i jednocześnie Bogiem jest w spektaklu Niżyński.

Presentation of a multi-aspect analysis of Piotr Tomaszuk’s auteur spectacle: Bóg Niżyński (God Nijinsky) from 2006. The author discusses the realisation proposed by Teatr Wierszalin, i.a. within the context of the titular artist’s biography, in particular the experience of mental illness, his greatest stage creations (in Petrushka, The Afternoon of a Faun, and The Rite of Spring), and the dancer’s relationship with Sergei Diaghilev, founder of Ballets Russes, whose person becomes of key importance for Tomaszuk. The author of the article situates the Tomaszuk spectacle in, i.a. the context of earlier cultural texts also dedicated to Nijinsky. Moreover, she indicates that the drama and spectacle inspired by Nijinsky’s Journal embarks upon themes significant in the Tomaszuk oeuvre: faith and saintliness, sin and repentance, the possibility of conversion and forgiveness, and pure and unclean love, also in its bodily dimension – mystic and erotic, shown in the body of the dancer-God as a meeting place of the sacrum and the profanum, i.a. via analogies to the Passion of Christ and the despair of Petrushka. Next, the author writes about the means applied by the director (including those of the actors, in particular regarding the performer of the lead part – Rafał Gąsowski) indicating, i.a. references to the works of Tadeusz Kantor and Jerzy Grotowski. Finally, she undertakes an attempt at analysing elements construing Tomaszuk’s blasphemous Passion spectacle inscribed into the composition of a ritual, liturgy à rebours, including references to a sacrilegiously re-fashioned Eastern Orthodox memorial service – the panikhida, with Nijinsky as priest and, at the same time, God.

Refine search results

1 Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

1 2020

1 Świąder-Puchowska B.

Search results

Ciało i sacrum. O „Bogu Niżyńskim” Piotra Tomaszuka