Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Balli Kombetar

Sort By:

Limit search:

Albania w czasie II Wojny Światowej i początkowych latach komunistycznej dyktatury (cz. I od wybuchu wojny do kapitulacji Włoch)

100%

karbowiak a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

2013

vol. 7

283-304

Albania was the first European country that became a victim of the invasion of fascist Italy in April 1939. Due to the disparity of the Albanian forces their resistance lasted only a few days. King Zogu went into exile, and the country was incorporated into the Kingdom of Italy. Under the auspices of the Italians a collaborative Albanian government was headed by Shefqet Verlaci. After the collapse of Yugoslaviathe so-called Greater Albania was annexed by the Italians; they occupied a part of Kosovo. Some time earlier, in 1940, the first structure of anti-Italian resistance began to emerge . From 1942 the Communists played an increasingly important role in the ntiItalian resistance . In response to the growth of the Communist influence at the end of 1942 the Albanian independence environment set up an underground organization called Balli Kombetar. Some of its leaders attempted to work out a „modus vivendi” with the Italian occupiers that ultimately resulted in the signing of the neutrality pact Kelcyra-Dalmazzo in March 1943 . At the same time in the underground there was a discussion for the unification of all the factions of the resistance. In August 1943, an agreement in Mukje was reached, but it was broken by the communists. Their actions led to the outbreak of the Civil War. The partisans „of the red star character” decided to physically eliminate their interlocutors from Balli Kombetar (National Front ) and created at the end of 1943 a promonarchic organization called Legaliteti (Legality). After the capitulation of Italy in September 1943 subunits of the German Wehrmacht entered into Albania Under the patronage of the Germans – an independent government was appointed in Albania. The deteriorating situation in the Balkan fronts forced the German command to withdraw its forces in October 1944 from the territory of Albania. Anti-communist formations have not been able to overcome Communist troops converted into regular military units . At the end of 1944, Albania and Kosovo were in the iron grip of the “red” dictatorship. A period of mass repressions started, which brought about tens of thousands of victims. In December 1944 Albanians in Kosovo caused a rise. It was, however, quickly suppressed by Yugoslav security forces. From December 1944 until the early 50’s in Albania and Kosovo Albanian fought against „cursed soldiers”. Despite their determination, they could not overcome the challenge of the Communist machine of terror. Thousands of them have dedicated their lives to fight for the freedom of Albania.

Albania była pierwszym krajem europejskim, który padł ofiarą inwazji faszystowskich Włoch w kwietniu 1939 r. Z uwagi na dysproporcję sił opór Albańczyków trwał zaledwie parę dni. Król Zogu udał się na emigrację, natomiast kraj włączony został do Królestwa Italii. Pod auspicjami Włoch powstał kolaboracyjny rząd albański, na czele którego stanął Shefqet Verlaci. Po upadku Jugosławii do tzw. Wielkiej Albanii przyłączone została zajęta przez Włochów część Kosowa. Nieco wcześniej w 1940 r. zaczęły powstawać pierwsze struktury antywłoskiego ruchu oporu. Od 1942 r. coraz większą w nim rolę odgrywali komuniści. W odpowiedzi na wzrost wpływów komunistycznych pod koniec 1942 r. albańskie środowiska niepodległościowe powołały organizację podziemną Balli Kombetar. Część z jej przywódców podjęła próby wypracowania jakiegoś modus vivendi z włoskimi okupantami, co ostatecznie zaowocowało podpisaniem w marcu 1943 r. paktu o neutralności Kelcyra-Dalmazzo. Jednocześnie w podziemiu trwały rozmowy na temat zjednoczenia wszystkich odłamów ruchu oporu. W sierpniu 1943 r. w Mukje zawarto stosowane porozumienie, ale zostało ono zerwane przez komunistów. Ich działania doprowadziły do wybuchu wojny domowej. Partyzanci spod znaku czerwonej gwiazdy postanowili fizycznie wyeliminować swych rozmówców z Balli Kombetar (Front National) oraz powstałej pod koniec 1943 r. promonarchistycznej organizacji Legaliteti (Legality). Po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 r. na teren Albanii wkroczyły pododdziały niemieckiego Wehrmachtu. Pod patronatem niemieckim powołany został rząd niepodległej Albanii. Pogarszająca się sytuacja na frontach bałkańskich zmusiła dowództwo niemieckie do wycofania swych sił w październiku 1944 r. z terytorium Albanii. Formacje antykomunistyczne nie były w stanie pokonać przekształconych w regularne jednostki wojskowe oddziałów komunistycznych. Pod koniec 1944 r. Albania a także Kosowo znalazła się w żelaznym uścisku „czerwonej” dyktatury. Rozpoczął się okres masowych represji, których ofiarą padło kilkadziesiąt tysięcy ludzi. W Kosowie Albańczycy w grudniu 1944 r. wywołali powstanie. Zostało ono jednak szybko stłumione przez jugosłowiańskie siły bezpieczeństwa. Od grudnia 1944 r. aż do początku lat 50. w Albanii jak i w Kosowie walczyli albańscy żołnierze wyklęci. Pomimo swej determinacji nie mogli oni zwyciężyć w starciu z komunistyczną machiną terroru. Tysiące z nich poświęciło swe życie w walce o wolność Albanii.

Refine search results

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 2013

1 karbowiak a.

Search results

Albania w czasie II Wojny Światowej i początkowych latach komunistycznej dyktatury (cz. I od wybuchu wojny do kapitulacji Włoch)