Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Bede the Venerable
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Bede the Venerable in Polish Religious Prose of the 16th –18th Centuries

100%
Puchalska-Dąbrowska B. M.
Tematy i Konteksty
|
2020
|
issue 1
105-120
EN
The aim of the article is to introduce Bede the Venerable as a role model present in Polish religious prose of the 16th–18th centuries. The sources under discussion are mainly collections of the lives of saints. The profile of Bede, shown as a perfect Benedictine monk, scholar and priest, is inspired by the earliest biographical Anglo-Saxon sources (e.g. Bede’s autobiography and Cuthbert’s letter concerning his death). Polish hagiography, following the directions of the Trent Council, aims at emphasising Bede’s qualities required from the clergy at that time – in-depth spiritual life, thorough knowledge, respect towards authorities, and teaching skills.
2
Publication available in full text mode
Content available

Pryncypia ewangelizacji w dziełach egzegetycznych św. Bedy Czcigodnego

86%
Sztuk D.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2014
|
vol. 35
|
issue 4
11-22
EN
Although, among the works of St. Bede the Venerable there is none that would deal with the theory of evangelization in a systematic way, one has to admit that as a monk and a priest, St. Bede was deeply involved in the service of preaching the Word, and as a vir eruditissimus he left a literary legacy that could be helpful to all those who preach the Good News, both with respect to rhetoric and exegesis of the Holy Scripture. On the basis of St. Bede’s writings one can infer that he was concerned with propagation of the Gospel, with the lives of preachers and the effects of their activity. The present paper aims at a presentation of St. Bede’s thought concerning the principles of evangelization in the works which par excellence refer to the Divine Word and describe the word of life. The author draws from the exegetical works of St. Bede the Venerable a theological reflection on: 1) the attitudes and attributes of preachers; 2) the motivation for the service of preaching; 3) the goals of preaching the word.
3
Publication available in full text mode
Content available

„Kto pokłada w nim tę nadzieję” (1J 3,3) w interpretacji niektórych pisarzy łacińskich okresu patrystycznego (Augustyn, pseudo-Hilary z Arles, Beda Czcigodny)

72%
Turek W.
Vox Patrum
|
2006
|
vol. 49
683-692
IT
Agostino, Pseudo-Ilario di Arles e Beda il Venerabile hanno commentato nei loro scritti il versetto della Prima Lettera di san Giovanni Apostolo: „Chiunque ha questa speranza in lui, purifica se stesso, come egli e puro” (1Gv 3, 3). II Vescovo d’Ippona, polemizzando con la dottrina proposta da Pelagio e i suoi seguaci, interpretava la frase di Giovanni nel contesto del suo insegnamento sulla liberta e la grazia.
4
Publication available in full text mode
Content available

KOSMOLOGIA BEDY CZCIGODNEGO (VIII WIEK)

72%
Karas M.
|
2012
|
vol. 60
|
issue 1
7-26
EN
The article presents the universe in cosmology of the Venerable Bede, British scholar of the eighth century. Bede’s description of the world as whole was made by the knowledge of ancient (Pliny the Elder) and Christian (St. Isidore of Seville). Geocentric cosmos conceived as a system of fixed stars and the planets on the circles. Celestial bodies are made of fire. On Earth, there are four elements. Bede was interested in philosophy of nature and enrichment of scientific knowledge with the theological reflection. Cosmology of Bede represents an important stage of development of science in Western Christianity in the early Middle Ages.
PL
Artykuł przedstawia wszechświat w kosmologii Bedy Czcigodnego, brytyjskiego uczonego z VIII wieku. Beda opisywał świat za pomocą elementów wiedzy antycznej (Pliniusz Starszy) i chrześcijańskiej (św. Izydor z Sewilli). Kosmos pojmował jako geocentryczny system gwiazd osadzonych na sferze niebieskiej i planet krążących na okręgach. Ciała niebieskie zbudowane są z ognia. Na Ziemi występują cztery żywioły. Będą interesuje się przyrodoznawstwem i wzbogaca wiedzę naukową z pomocą refleksji teologicznej. Kosmologia Bedy stanowi ważny etap rozwoju nauk w zachodnim chrześcijaństwie wczesnego średniowiecza.
5
Publication available in full text mode
Content available

Św. Kutbert - asceta, biskup i święty Kościoła anglosaskiego

58%
Bulas R.
Vox Patrum
|
2006
|
vol. 49
101-112
EN
The author presents one of the best-known figures of northumbrian Church, in time of the transitional period from paganism to Christianity. On the base of two Lives of St. Cuthbert (The Anonymous life, Bede’s prose life) author describe life of Saint (childhood, youth, a monk, solitary life, a prior of Melrose and Lindisfarne, bishop of Northumbria). Finely author describes the spread of the cult of St. Cuthbert in Ireland, Scotland, North of England and Continent.
6
Publication available in full text mode
Content available

Beda Czcigodny i bohaterowie "Historii kościelnej narodu angielskiego" w "Żywotach świętych" Piotra Skargi

58%
Puchalska-Dąbrowska B.
Vox Patrum
|
2016
|
vol. 65
565-584
EN
The aim of the article is the analysis of the heroes, themes and motives of Bede’s Ecclesiastical History of the English People present in Lives of Saints by Piotr Skarga. The Polish author of the 16th-17th centuries refers to selected characters, stories and themes as sources of role models and for polemical pur­poses. Bede’s heroes: bishops, missionaries, the religious, secular rulers, serve as examples for the implementation of the specific virtues. Selected motives of the chronicle treated by Skarga – in most cases – with fidelity to the original, are in­tended to show not only the distant reality unknown to the Polish reader, but also the characters and events meaningful in the post-Trent period.
7
Publication available in full text mode
Content available

Drugi i Trzeci List świętego Jana w komentarzach Ojców Kościoła

58%
Lasek P.
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
|
2021
|
vol. 28
135-157
EN
The purpose of this paper is to present the content of the ancient commentaries on the Second and Third Epistles of Saint John the Apostle. These two short letters are some of the least read and commented on in the New Testament. The same, though perhaps even more so, can be said of the few ancient commentaries of these letters. Reading the works of Clement of Alexandria, Didymus the Blind, Bede the Venerable, Oecumenius or Hilary of Arles we notice that when commenting the Second and the Third Epistles of John they focused primarily on the circumstances of their creation and enquire as to the identity to whom the Epistles were addressed, and the identity of the other people mentioned in the text. However, their comments also include theological themes. Sometimes starting from seemingly unrelated theological passages in the Epistles, they dealt with theological themes more appropriate to their own time rather than to the apostolic time. Among such topics we can mention the parousia of Christ, the reality of His incarnation and the relationship of the Son of God with God the Father. Within this circle also remains the exegetes’ interest in the necessity of preserving the true faith and of dissociating themselves from heretics who distort it.
PL
Celem niniejszej pracy jest prezentacja oraz omówienie treści starożytnych komentarzy do Drugiego i Trzeciego Listu św. Jana. Te dwa krótkie listy należą do najrzadziej czytanych i komentowanych ksiąg Nowego Testamentu. To samo, choć może nawet w jeszcze większym stopniu można powiedzieć o nielicznych starożytnych komentarzach do tych listów. Czytając dzieła Klemensa Aleksandryjskiego, Dydyma Ślepego, Bedy Czcigodnego, Ekumeniusza czy też Hilarego z Arles, można zauważyć, że komentując Drugi i Trzeci List Janowy koncentrowali się oni przede wszystkim na okolicznościach ich powstania i dociekali, kto dokładnie jest ich adresatem oraz co można ustalić na temat tożsamości wymienionych w nich osób. W ich komentarzach nie brakuje jednak również tematów teologicznych. Wychodząc od czasem pozornie nie związanych w teologią fragmentów listów, poruszali tematy teologiczne właściwe bardziej ich czasom niż czasom apostolskim. Wśród takich tematów można wymienić paruzję Chrystusa, realność Jego wcielenia lub relację Syna Bożego i Boga Ojca. W kręgu zainteresowania egzegetów pozostaje również konieczność zachowywania prawdziwej wiary oraz odcięcia się od heretyków, którzy ją zniekształcają.
8
Publication available in full text mode
Content available

The Spoken Word, the Book and the Image in the Work of Evangelization

44%
Strzelczyk J.
Folia Historica Cracoviensia
|
2017
|
vol. 23/1
61-76
EN
Little is known about the ‘material’ equipment of the early missionaries who set out to evangelize pagans and apostates, since the authors of the sources focused mainly on the successes (or failures) of the missions. Information concerning the ‘infrastructure’ of missions is rather occasional and of fragmentary nature. The major part in the process of evangelization must have been played by the spoken word preached indirectly or through an interpreter, at least in the areas and milieus remote from the centers of ancient civilization. It could not have been otherwise when coming into contact with communities which did not know the art of reading, still less writing. A little more attention is devoted to the other two media, that is, the written word and the images. The significance of the written word was manifold, and – at least as the basic liturgical books are concerned (the missal, the evangeliary?) – the manuscripts were indispensable elements of missionaries’ equipment. In certain circumstances the books which the missionaries had at their disposal could acquire special – even magical – significance, the most comprehensible to the Christianized people (the examples given: the evangeliary of St. Winfried-Boniface in the face of death at the hands of a pagan Frisian, the episode with a manuscript in the story of Anskar’s mission written by Rimbert). The role of the plastic art representations (images) during the missions is much less frequently mentioned in the sources. After quoting a few relevant examples (Bede the Venerable, Ermoldus Nigellus, Paul the Deacon, Thietmar of Merseburg), the author also cites an interesting, although not entirely successful, attempt to use drama to instruct the Livonians in the faith while converting them to Christianity, which was reported by Henry of Latvia.
PL
Niewiele wiadomo o „materialnym” wyposażeniu misjonarzy wyruszających do pogan czy apostatów, autorzy źródeł bowiem koncentrują się na osiągnięciach (ewentualnie niepowodzeniach) misji. Informacje o „infrastrukturze” misji pojawiają się raczej sporadycznie i mają fragmentaryczny charakter. Największa rola w procesie ewangelizacji, przynajmniej na obszarach i w środowiskach oddalonych od ośrodków cywilizacji antycznej, musiała przypaść żywemu słowu, głoszonemu bezpośrednio lub za pośrednictwem tłumaczy. Nie mogło być inaczej w obliczu społeczności nieznających sztuki czytania, tym bardziej pisania. Nieco więcej uwagi mam zamiar poświęcić dwom pozostałym mediom: słowu pisanemu i obrazom. Znaczenie pisma w procesie ewangelizacji było różnorakie, było ono, przynajmniej w elementarnym zakresie (mszał, ewangeliarz?), niezbędnym elementem wyposażenia misjonarza. W pewnych okolicznościach księgi znajdujące się w dyspozycji misjonarza mogły nabierać znaczenia szczególnego, nawet magicznego, najbardziej zrozumiałego dla chrystianizowanych (przykłady: ewangeliarz św. Winfryda-Bonifacego w obliczu śmierci z ręki pogańskiego Fryza, epizod z księgą w opowieści o misji Anskara pióra Rimberta). O wiele rzadziej źródła wspominają o roli wyobrażeń plastycznych (obrazów) w trakcie misji. Po przedstawieniu kilku przykładów z tego zakresu (Będą Venerabilis, Ermoldus Nigellus, Paweł Diakon, Thietmar z Merseburga), autor przypomniał jeszcze interesującą, zanotowaną przez Henryka Łotysza, choć niezupełnie udaną próbę wykorzystania sztuki teatralnej dla pouczenia w wierze aktualnie chrystianizowanych Liwów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.