Search results

1

Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. I. Ap 1–3. II. Ap 4–13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018-2019)

100%

Siemieniec T. M.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 36

497-504

EN

Review of two books: Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część I. Ap 1-3 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018). Ss. 202. 18,90 zł. ISBN 978-83-65860-12-5. Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część II. Ap 4-13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2019). Ss. 208. 23,42 zł. ISBN 978-83-65860-22-4.

PL

Recenzja książek: Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część I. Ap 1-3 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018). Ss. 202. 18,90 zł. ISBN 978-83-65860-12-5. Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część II. Ap 4-13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2019). Ss. 208. 23,42 zł. ISBN 978-83-65860-22-4.

2

Paweł Podeszwa, Paschalna pamięć o Jezusie. Studium egzegetyczno-teologiczne wyrażenia h` marturi,a Ihsou/ w Apokalipsie św. Jana, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Wydział Teologiczny Studia i Materiały 142, Poznań 2011, ss. 415

80%

Karczewski M.

Studia Elbląskie

|

2012

|

vol. 13

429-431

3

WHO ARE THESE, ROBED IN WHITE, AND WHERE HAVE THEY COME FROM? (REV 7: 13). THE ULMA FAMILY IN LIGHT OF JOHN OF PATMOS’ VISIONS

70%

Nalewaj A.

Forum Teologiczne

|

2022

|

vol. 23

181-193

PL

Głównym celem niniejszego studium jest prezentacja losów Rodziny Ulmów z Markowej na tle biblijnej wizji zbawionych w Ap 7, 9-17. 24 marca 1944 r. Wiktoria i Józef Ulmowie wraz z siedmiorgiem dzieci ponieśli śmierć męczeńską z rąk niemieckich żandarmów za udzielenie schronienia ośmiorgu Żydom. Od kilkunastu lat toczy się proces beatyfikacyjny Rodziny z Podkarpacia i ma on wyjątkowy charakter z tego względu, że kandydatami na ołtarze są nie tylko rodzice, ale także ich wszystkie dzieci: Stanisława, Barbara, Władysław, Franciszek, Antoni i Maria w wieku od 8 do 1,5 roku oraz Nienarodzone, które Wiktoria nosiła w łonie. Opracowanie składa się z dwóch części: egzegetycznej i biograficznej. Pierwsza część to egzegetyczno-teologiczna analiza tekstu zawartego w Ap 7, 9-17, który stanowi biblijny kontekst drugiej części artykułu, w której opisano dzieje bohaterskiej Rodziny.

EN

The main purpose of this study is to present the history of the Ulma family from Markowa against the background of the biblical vision of redeemed in Rev 7:9-17. On 24 March 1944, Wiktoria and Józef Ulma and their seven children were murdered by German soldiers for giving shelter to eight Jews. The beatification process of the family from the Subcarpathia region began several years ago and has an unique character. It lies in that the beatification process concerns not only the parents, but all their children: Stanisława, Barbara, Władysław, Franciszek, Antoni and Maria aged from 8 to 1.5 years, and the Unborn child, still in Wiktoria’s womb. This article consists of two parts: exegetical and biographical. The first part contains an exegetic and theological analysis of the text of Rev 7:9-17, which provides a biblical context for the second part of the paper, describing the heroic story of the family.

4

Dariusz Kotecki, Zrozumieć Apokalipsę? Szkice egzegetyczno-teologiczne (Biblioteka Szkoły DABAR 1; Rzeszów: Bonus Liber 2021)

70%

Podeszwa P. A.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

1121-1125

PL

Recenzja książki: Dariusz Kotecki, Zrozumieć Apokalipsę? Szkice egzegetyczno-teologiczne (Biblioteka Szkoły DABAR 1; Rzeszów: Bonus Liber 2021). Ss. 294. 21 PLN. ISBN 978-83-66566-78-1

5

Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016)

61%

Szymik S.

Verbum Vitae

|

2018

|

vol. 34

511-518

EN

Book review: Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016). Ss. 214. 65 PLN. ISBN: 978-83-7829-217-3

PL

Recenzja książki: Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016). Ss. 214. 65 PLN. ISBN: 978-83-7829-217-3

6

Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022)

61%

Kubiś A.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 2

575-579

EN

Review of the book: Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022). Ss. 335. PLN 120. ISBN 978-83-66566-32-3

PL

Recenzja książki: Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022). Ss. 335. PLN 120. ISBN 978-83-66566-32-3

7

Monotrynitarne powitanie w Apokalipsie

51%

Rucki M., Szymański K.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

183-197

EN

In the paper, the attention is paid to the greeting directed to the readers of the Revelation in the passage 1:4-7. Its structure suggests that its source is not John who wrote the Book, but the Gog who presents Himself as a unity of three persons: Father, Son and the Holy Spirit. The greeting focused most on Jesus Christ, his exceptional love towards humans and his mssion. Along with his appearance on the Earth, the process of bringing people back to God started. Monotrinitarian greeting introduces the reader to the reality of the eschatological future which would have been horrible if not the fact of limitless love and care expressed in the greeting.

PL

W artykule zwrócono uwagę na pozdrowienie skierowane do czytelników Apokalipsy św. Jana w wersetach 1,4-7. Struktura pozdrowienia sugeruje, że nie jest do pozdrowienie wyartykułowane przez Jana, tylko pochodzące od Boga jawiącego się jako jedność trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Najwięcej uwagi pozdrowienie poświęca osobie Jezusa Chrystusa, Jego wyjątkowej miłości do człowieka oraz Jego misji, albowiem wraz z Jego pojawieniem się na ziemi rozpoczęło się dzieło odzyskiwania człowieka dla Boga. Monotrynitarne pozdrowienie wprowadza czytelnika w rzeczywistość rzeczy ostatecznych, która byłaby przerażająca, gdyby nie fakt bezgranicznej miłości i życzliwości wyrażonej w tymże pozdrowieniu.

8

Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13

51%

Siemieniec T. M.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

129-143

EN

The article deals with the problem of promises of the Spirit for “the Dead” in the light of Rev 14:13. The point of departure for this analysis is the presentation of the current state of research. It has been demonstrated that, until now, scholars have focused on the question of the recipients of this macarism, whether it applies to all Christians or merely martyrs. The author of the article proposes to understand “the dead” as spiritually dead. This meaning is indicated by the context of the macarism, which is the whole vision in Rev 14:6-13, as well as by the fact that this spiritual sense of the term “the dead” does not contradict other texts of Revelation. Thus we have here a blessing for those who repent. The Holy Spirit shows himself here as the one who confirms the promises given in the blessing, and consequently as the one who animates the eternal gospel being proclaimed. The Spirit, speaking in Rev 14:13, reveals himself as a person who expresses himself by delivering the message to humankind. The command to write the content of the blessing (v. 13a), parallel to the Spirit’s statement (v. 13b), reveals the role of this Spirit in the process, called “a scripturistic inspiration”. Therefore the Spirit plays here an important role in the transmission of the eternal gospel which, first, calls for repentance, and, when repentance is forthcoming, promises an early accomplishment of salvific promises.

PL

Artykuł porusza kwestię obietnic Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13. Punktem wyjścia jest stan badań nad tekstem Ap 14,13. Zostało wykazane, że – jak dotąd – uczeni głownie skupiali się na adresatach tego makaryzmu, poszukując odpowiedzi na pytanie o to, czy idzie tutaj o wszystkich chrześcijan, czy tylko o męczenników. Autor artykułu proponuje rozumieć „martwych” w kategoriach duchowych (jako martwych duchowo). Wskazuje na to kontekst makaryzmu, którym jest wizja 14,6-13, jak również fakt, że duchowe znaczenie terminu „martwi” nie stoi w sprzeczności z innymi tekstami Apokalipsy. W związku z tym mamy tu błogosławieństwo dla tych, którzy się nawracają. Duch Święty jawi się tutaj jako Ten, który potwierdza obietnice dane w makaryzmie, a co za tym idzie, jest Tym, który nadaje dynamizm głoszonej „odwiecznej dobrej nowinie”. Duch, przemawiając w Ap 14,13, jawi się jako Osoba, która wyraża siebie samego, przekazując orędzie ludziom. Paralelne do wypowiedzi Ducha polecenie spisania treści błogosławieństwa ukazuje rolę tegoż Ducha w procesie, który nazywamy natchnieniem skrypturystycznym. Zatem Duch odgrywa tutaj bardzo ważną rolę w przekazie dobrej nowiny, która z jednej strony wzywa do nawrócenia, a z drugiej, w przypadku, kiedy to nawrócenie nastąpi, wskazuje na rychłą realizację zbawczych obietnic.

9

Obrazy, funkcje i znaczenie kobiet w Apokalipsie Jana

41%

Ledwoń D.

Collectanea Theologica

|

2021

|

vol. 91

|

issue 3

37-73

EN

Women are the main protagonists of the book of Revelation. Their images, functions and significance in the text of the visionary seer from Patmos are the subject of this synchronic study. The author points to the fact that the horizon of exegetical inquiries used in the book of Revelation, apart from the nouns γυνή (woman, wife) and νύμφη (bride), is broadened by the use of juxtaposed elements of feminine symbolism and nuptial imagery. John has endowed popular themes from the intersection of Judaism and the Greco-Roman world with new meanings. They contribute to the image of the personified Church, which fights against personified evil and triumphs as the Bride of the Lamb.

PL

Do grona głównych bohaterów Janowej Apokalipsy należą kobiety. Ich obrazy, funkcje i znaczenie w tekście wizjonera z Patmos stanowią przedmiot niniejszego studium w ujęciu synchronicznym. Autor artykułu wykazuje, że horyzont egzegetycznych dociekań, oprócz występujących w Księdze Objawienia rzeczowników γυνή (kobieta, żona) oraz νύμφη (panna młoda, oblubienica), poszerza użycie skontrastowanych elementów symboliki kobiecej i metaforyki małżeńskiej. Popularnym motywom ze styku judaizmu i świata grecko-rzymskiego Jan nadał nowe znaczenie. Budują one obraz upersonifikowanego Kościoła, który walczy z upostaciowionym złem i triumfuje jako Oblubienica Baranka.

10

Antroponymické svědectví o vlivu erasmovského znění Nového zákona na Blahoslavův překlad

41%

Dittmann R.

Acta onomastica

|

2023

|

vol. 64

|

issue 2

321-330

EN

This article explores the reading of the name Abbadon (Book of Revelation 9:11) in Jan Blahoslav’s translation of the New Testament (1564, 1568). This reading, unique among Czech printed versions prior to the Battle at the White Mountain (1620), reflects the Greek variant Ἀββαδών, occurring in editions prepared by Erasmus of Rotterdam and in some other prints. While the variant Ἀββαδών dominated before the 1540s, in Stephanus’ editions (1546–1551) the variant Ἀβαδδών was consistently used and also prevailed in Greek sources in the latter half of the century. Latin Vulgate tradition preferred its exact parallel Abaddon in the most influential editions except for a short period of Stephanus’ editions around the mid-16th century. Among the Latin translations, only the fifth edition of Erasmus (1535) and Biblia Tigurina adopted the variant Abbadon. Thus, it is highly probable that in Blahoslav’s versions, the typical Greek reading of the 1510s to 1530s and Latin reading of the Erasmian fifth edition and its follower Biblia Tigurina left their specific trace in the Czech biblical translation tradition.

11

Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie

41%

Urbanek B. S.

Verbum Vitae

|

2018

|

vol. 33

251-276

EN

The wrath (thymos and orgē) of God is a very distinctive motif in the Revelation of John, especially in Chapters 14–19. There the motif is presented mainly through the metaphors of a cup (potērion) of wine (oinos), a wine-press (lēnos), and bowls (phialē) full of plagues. The book’s author creatively used Old Testament images and added a new one, the bowls. This figure of speech allowed the writer to explain the difficult question of God’s anger from different angles, and it made the biblical text more compelling. The bowls of wrath can be understood as disasters taking place in history but still allowing the opportunity to repent. The last judgment, depicted in metaphors of a cup of wine and a wine-press, is the definitive destruction of iniquity. On the one hand, the metaphors of God’s wrath show human responsibility for one’s decisions, and on the other hand they assert God as the Lord of history. The wrath of God turns out to be an adequate punishment for sins, which is underlined by the picture of the wine of the passion of her fornication. Lastly, wine, a cup, a wine-press and a bowl of wrath are all the antithesis of God’s blessing, present in his gifts: the fruit of the earth and grace issuing from the cult.

PL

Gniew (thymos i orgē) Boży jest wątkiem wyraźnie obecnym w Janowej Apokalipsie. Został on ukazany przede wszystkim poprzez obecne w rozdziałach 14-19 metafory kielicha (potērion) z winem (oinos), tłoczni (lēnos) winogron i czar (phialē) z plagami. Autor księgi wykorzystał w sposób twórczy obrazy starotestamentalne i dodał własny, nowy. Zastosowanie przenośni pozwoliło na wieloaspektowe opisanie trudnego problemu Bożego oburzenia. Zwiększyło także siłę perswazji tekstu biblijnego. Czasze gniewu można rozumieć jako katastrofy dziejące się w historii i dające jeszcze szansę nawrócenia. Sąd końcowy, wyrażony w przenośniach kielicha i tłoczni wina, to definitywne zniszczenie nieprawości. Metafory gniewu ukazują z jednej strony odpowiedzialność człowieka za swoje decyzje, a z drugiej – Boga jako Pana historii. Gniew Boży okazuje się być adekwatną karą za grzechy, co podkreśla przenośne określenie grzechu jako wina pożądliwości nierządu. W końcu, wino, kielich, tłocznia i czasza gniewu są antytezami błogosławieństwa Bożego wyrażonego w Jego darach – owocach ziemi i łaskach płynących z kultu.

12

Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8

41%

Bąk T. B.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 32

285-320

EN

This article provides an extensive analysis of the passage from the Book of Revelation (4:6-8) devoted to the mysterious “Four Living Creatures”. These creatures are the closest to the divine throne and should be understood as non-material beings, also known as cherubs. It can be argued that their strong resemblance to animals should be interpreted as a representation of the whole universe, with its basic elements of fire (lion), earth (calf), and air (eagle). While one important basic element, that of water, seems to be missing here, we can nevertheless detect it in the affinity of one of the “Living Creatures” to man. The human face of this creature alludes to the astrological sign of Aquarius or Pisces. The ancient traditions of the Near East were undoubtedly one source of inspiration for the author of the Book of Revelation, who drew also upon themes and imagery from certain Old Testament books (primarily the Book of Ezekiel), or from various apocryphal texts (especially those of an apocalyptic nature). The “Living Creatures” in Rev 4 play a key role in the liturgical adoration of God and in stimulating the twenty-four elders to the worship of the One Sitting on the heavenly throne.

PL

Przedmiotem analizy jest tekst Ap 4,6-8 mówiący o tajemniczych „Istotach żyjących” znajdujących się najbliżej tronu Bożego. Najprawdopodobniej należy je rozumieć jako niematerialne stworzenia, zwane cherubinami. Ich podobieństwo do zwierząt może być interpretowane jako reprezentowanie całego wszechświata z jego podstawowymi elementami składowymi, takimi jak: ogień (lew), ziemia (wół) i powietrze (orzeł). Brakującego elementu wody można doszukiwać się w podobieństwie jednej z „Istot” do człowieka, stanowiącego aluzję do zodiakalnego znaku Wodnika czy Ryb. Źródłem inspiracji dla autora Apokalipsy mogły być tradycje starożytnego Bliskiego Wschodu. Bezpośrednio czerpał jednak ze Starego Testamentu, szczególnie z Księgi Ezechiela oraz z wybranych tekstów apokryficznych o zabarwieniu apokaliptycznym. Rola „Istot żyjących” w Ap 4 koncentruje się na liturgicznym wysławianiu Boga oraz pobudzaniu dwudziestu czterech starców do składania czci Zasiadającemu na niebiańskim tronie.

13

Znaczenie terminu ὥρα („godzina”) w Apokalipsie Janowej

41%

Karczewski M.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

279-306

EN

Correct understanding of the term ὥρα in Rev depends on the literary and theological context. In the first section of the article the texts of the Letters to the Churches are discussed. There, in the context of the message of Christ, the “hour” is related to the situation of each Christian community. In the Letter to the Church in Sardis (3:3), a lack of vigilance can cause her not to recognize the time of the Lord’s coming. In the Letter to the Church in Philadelphia (3:10), the community receives a promise to be preserved in the hour of trial. In the second section of the article, the texts of the main part of Rev are discussed. In Rev 17–18 the “hour” has two different meanings. In the context of Rev 17:12 the “one hour” symbolizes the limited period of government directed against God, Christ and the Church. In a funeral song in Rev 18 the “one hour” is a recurring element of laments over the kings, the merchants, and of the owners of seagoing ships (18:10.17.19). The expression “one hour” indicates an impending and sudden fall of Babylon. In other texts the “hour” is a moment of fulfilling God’s intentions (11:13) and a precise, planned moment of judgment (9:15; 14:7.15). In the third section the expression “half-hour” (8:1) is discussed, which probably means a very short period of time. Thus, in the context of Rev the term “hour” may mean either a specific historical moment or a very limited period of time, but always an element of time planned, implemented or permitted by God.

PL

Sposób rozumienia terminu ὥρα w Ap jest zależny od kontekstu literackiego i teologicznego księgi. W pierwszym punkcie artykułu omówiono teksty z Listów do Kościołów. W kontekście przesłania Chrystusa do Kościołów „godzina” wiąże się z kondycją wspólnoty wierzących. W Liście do Kościoła w Sardach (3,3) brak czujności może spowodować, że nie będzie on zdolny rozpoznać czasu nadejścia swojego Pana. W Liście do Kościoła w Filadelfii (3,10) otrzymuje on od Chrystusa obietnicę zachowania w godzinie próby. W punkcie drugim omówiono pozostałe teksty znajdujące się w kontekście głównej części Ap 4,1-22,5. W Ap 17–18 odniesienia do „godziny” posiadają dwa różne znaczenia. W kontekście Ap 17,12 „jedna godzina” symbolizuje ograniczony okres władzy skierowanej przeciwko Bogu, Barankowi i Kościołowi. W pieśni żałobnej w Ap 18 „jedna godzina” stanowi stały element lamentu królów, kupców i właścicieli statków (18,10.17.19). Wyrażenie „jedna godzina” podkreśla nagły i szybki upadek Babilonu. W Ap 11,13 „godzina” to precyzyjny moment realizacji planu Boga (11,13). W Ap 9,15; 14,7.15 jest to dokładnie zaplanowany jest moment sądu Bożego. W punkcie trzecim omówiono znaczenie wyrażenia „pół godziny” W przypadku „półgodziny” w Ap 8,1 prawdopodobnie chodzi o bardzo krótki okres czasu. W kontekście Ap godzina może oznaczać zarówno konkretny moment historyczny, jak i bardzo krótki, ograniczony okres czasu. W jednym i drugim przypadku czas ten jest zaplanowany przez Boga.

14

Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej

41%

Siemieniec T. M.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

307-342

EN

The presented article deals with the theological function of the terms καιρός and χρόνος in the Book of Revelation. The noun καιρός occurs five times in this book (1:3; 11:18; 12:12; 12:14; 22:10) and stresses primarily the intervention of God in the history of the world and men. Although the term καιρός is marked eschatologically, the intervention of God cannot be reduced to the Parousia. The eschatological times have been inaugurated along with the coming of Messiah to the earth. For this reason the whole history of the world, seen from this perspective, becomes a continuous καιρός, when God acts for the benefit of His people. The term χρόνος, which in its basic meaning denotes a period of time, is used in the Book of Revelation to stress time as seen from the perspective of men (and the earth). It is therefore the time given to men to repent (2:21), and the time of the revelation of God in the course of human history (10:6). It is the time of Satan's activity as well, a period which, perceived in light of the Messiah-event, appears as “a short time” (6:11; 20:3), even if it means a time of persecution for believers.

PL

Prezentowany artykuł zajmuje się teologiczną funkcją terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej. Rzeczownik kairos występuje pięć razy w księdze (1,3; 11,18; 12,12; 12,14; 22,10). Akcentuje on przede wszystkim interwencję Boga w dzieje świata i ludzi. Choć termin kairos nacechowany jest eschatologicznie, to jednak Bożej interwencji nie można jednak ograniczać jedynie do paruzji. Czasy eschatologiczne zostały bowiem zainaugurowane wraz z przyjściem Mesjasza na ziemię. Z tego powodu całe dzieje świata widziane z tej perspektywy stają się nieustannym kairos, kiedy to Bóg działa na rzecz ludu. Termin chronos, który w swoim podstawowym znaczeniu wskazuje na okres czasu, w Apokalipsie akcentuje czas widziany niejako z perspektywy człowieka (z ziemskiej perspektywy). Jest to zatem czas dany człowiekowi na nawrócenie (2,21), czas objawiania się Boga w historii (10,6). Jest to również czas działania Szatana, który widziany w świetle wydarzenia Mesjasza, jawi się jako „czas krótki” (6,11; 20,3), nawet jeśli dla wiernych jest to czas prześladowania.

15

Szarańcza z Apokalipsy św. Jana – owad zwykły czy niezwykły? Eksperyment filologiczny: od natury do nanotechnologii

41%

Ojcewicz G.

Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies

|

2023

|

issue 1 (11)

1-26

RU

По мнению автора, саранча, о которой говорится в Апокалипсисе Иоанна Богослова, ни в коей мере не является обыкновенными насекомыми согласно классификации насекомых, принадлежащими к семейству настоящие саранчовые (Acrididae) и известными, например, по Книге Исхода из описания египетских казней. Если ветхозаветная саранча была разрушительной силой в полном согласии со своей биологической природой, то «саранча» в видении Иоанна Богослова является скорее всего примером умных микророботов, созданных обладателями чрезвычайно продвинутых технологий, скорее всего – самими пришельцами из космоса. Автор утверждает, что Иоанн Богослов, ограниченный тогдашним состоянием знаний о Вселенной, не мог выражать свои мысли с помощью терминов, принадлежащих продвинутым технологиям, и поэтому находил для собственных видений наименования и образы, которые были понятны в первую очередь ему самому. Отсюда и сравнение нанотехнологических «насекомых» со знакомой апостолу саранчой и скорпионами – животными из окружающей среды, в которой жил, а также внешний вид и биологические повадки которых он несомненно хорошо знал.

EN

In the author’s opinion, locusts mentioned in the Book of Revelation by no means represent thespecies of common insects classified in the family Acrididae, also known from the Book of Exodus and its description of the plagues of Egypt. As far as the locusts in the Old Testament are concerned, they were a destructive force completely in line with their biological nature; however, the “locusts” in Saint John’s vision are depicted rather as smart micro-robots created by wielders of highly advanced technologies – most probably by extraterrestrials. The author claims that Saint John, limited by the then state of knowledge about the universe, was unable to express his thoughts in the categories of advanced technologies; therefore, he found names and images for his visions, which were understandable primarily to himself. Hence, the comparison of nanotechnological “insects” to locusts and scorpions the apostle was familiar with, as these animals are native to the area where he lived, and he must have been well aware of their natural habits.

PL

Zdaniem autora szarańcza, o której mówi się w Apokalipsie św. Jana, żadną miarą nie reprezentuje zwykłych owadów zaliczanych w systematyce do rodziny prostoskrzydłych (Acrididae) i znanych np. z Księgi Wyjścia z opisu plag egipskich. O ile szarańcza ze Starego Testamentu zachowywała się w sposób niszczycielski w całkowitej zgodzie ze swą biologiczną naturą, o tyle „szarańcza” w wizji św. Jana przypomina inteligentne mikroroboty skonstruowane przez dysponentów zaawansowanej technologii, najprawdopodobniej przez samych kosmitów. Autor twierdzi ponadto, że św. Jan na skutek obiektywnych ograniczeń podyktowanych szczątkową wiedzą o zaawansowanych technologiach kosmicznych nie miał innego wyjścia niż wyrażać swe myśli w prostych kategoriach zrozumiałych przede wszystkim dla niego samego. Stąd porównanie nanotechnologicznych „owadów” do znanej apostołowi pospolitej szarańczy oraz skorpionów - zwierząt z obszaru, jaki zamieszkiwał, i których zwyczaje biologiczne na pewno dobrze znał.

16

Żaby w Biblii na tle innych antycznych tradycji

36%

Laskowski Ł.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 32

321-347

EN

The article considers the presence of frogs in the Bible (16 occurrences) in relation to the wider symbolic meaning of this creature in antiquity. The ancient symbolism of frogs enables us to notice both the similarities and the differences between the biblical texts of the Israelites/Jews and the cultures of neighboring peoples. In the narrative of Exodus, frogs are the agents of divine punishment. In the Septuagint frogs are associated with the action of God, probably as a result of their relation to magic. The Old Testament interprets the second plague in the context of prayer. In the New Testament, frogs are found only in the Book of Revelation. The context of their appearance has a demonological and magic nature; frogs, as unclean animals, are symbols of evil spirits and their influence.

PL

Tekst analizuje obecność żab w Biblii (16 razy) na tle ich symboliki antycznej. Pozwala ona bowiem lepiej dostrzec podobieństwa i różnice między tekstem biblijnym a kulturowym środowiskiem narodów ościennych wobec Żydów. W historii wyjścia żaby są wykonawcami kary Bożej. Septuaginta dokonuje interpretacji, ściślej wiążąc żaby z działaniem Boga zapewne wskutek związku tych zwierząt z magią. Reinterpretacja drugiej plagi w księgach dydaktycznych Starego Testamentu ma charakter aktualizującej modlitwy. W Nowym Testamencie żaby pojawiają się jedynie w Apokalipsie w kontekście demonologicznym, w niejasnym i prawdopodobnie związanym z magią. Jako zwierzęta nieczyste służą zobrazowaniu działania złych duchów.

Refine search results

Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. I. Ap 1–3. II. Ap 4–13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018-2019)

Paweł Podeszwa, Paschalna pamięć o Jezusie. Studium egzegetyczno-teologiczne wyrażenia h` marturi,a Ihsou/ w Apokalipsie św. Jana, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Wydział Teologiczny Studia i Materiały 142, Poznań 2011, ss. 415

WHO ARE THESE, ROBED IN WHITE, AND WHERE HAVE THEY COME FROM? (REV 7: 13). THE ULMA FAMILY IN LIGHT OF JOHN OF PATMOS’ VISIONS

Dariusz Kotecki, Zrozumieć Apokalipsę? Szkice egzegetyczno-teologiczne (Biblioteka Szkoły DABAR 1; Rzeszów: Bonus Liber 2021)

Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016)

Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022)

Monotrynitarne powitanie w Apokalipsie

Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13

Obrazy, funkcje i znaczenie kobiet w Apokalipsie Jana

Antroponymické svědectví o vlivu erasmovského znění Nového zákona na Blahoslavův překlad

Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie

Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8

Znaczenie terminu ὥρα („godzina”) w Apokalipsie Janowej

Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej

Szarańcza z Apokalipsy św. Jana – owad zwykły czy niezwykły? Eksperyment filologiczny: od natury do nanotechnologii

Żaby w Biblii na tle innych antycznych tradycji