Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Carthage
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Nienawiść realna czy wymyślona? Relacje między Grekami a Kartagińczykami na Sycylii w czasach Dionizjusza I

100%
Dudziński A.
In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką
|
2017
|
vol. 11
7-21
PL
Celem artykułu jest analiza wzajemnych relacji między Grekami a Kartagińczykami na Sycylii w latach 410-367 p.n.e. Na ten okres przypada wiele wydarzeń, które drastycznie zmieniły sytuację na wyspie. Najistotniejszym z nich było aktywne zaangażowanie się Kartaginy w jej politykę, co zaowocowało długotrwałym konfliktem grecko-kartagińskim. W tym kontekście uzasadnione wydaje się zbadanie relacji pomiędzy oboma etnosami. W tekście Biblioteki historycznej Diodora Sycylijskiego, głównego źródła do historii Sycylii w tym okresie, znaleźć można liczne przykłady sytuacji, w których grecki autor pisze expressis verbis o relacjach obu etnosów. Dostarczają one świadectw o strachu przed Kartaginą, o prowadzeniu przez nią polityki mającej na celu podbój całej wyspy oraz o wzajemnej nienawiści obu grup. Po ich zaprezentowaniu podjęto próbę weryfikacji słuszności tego stanowiska. Znaczna część tego typu stwierdzeń łączy się z działalnością Dionizjusza I, dla którego konflikt z Kartaginą stanowił ważny element legitymizacji władzy. Również w pozostałych wypadkach możliwe są inne motywacje, nieświadczące o wzajemnej niechęci. W celu uzupełnienia obrazu wzajemnych relacji podjęto próbę wyjścia poza deklaracje i oceny autorów antycznych i przeanalizowania źródeł pod kątem sytuacji, które mogą być interpretowane w tym kontekście. Taka analiza dostarczyła przykładów zgodnej koegzystencji na wielu płaszczyznach. Szczególną uwagę zwrócono na kwestie kohabitacji, migracji oraz funkcjonowania osobistych więzów przyjaźni między przedstawicielami obu etnosów. Nie wydaje się również, by wydarzenia, do których doszło na wyspie, wpłynęły negatywnie na postrzeganie Kartaginy jako potencjalnego sojusznika przez greckie poleis. Zaprezentowana analiza pozwala z pewną rezerwą traktować powtarzające się w źródłach twierdzenia o wzajemnej nienawiści obu stron. Choć z pewnością uczucia takie były obecne wśród Greków, a zapewne i wśród Kartagińczyków, nie wydaje się, by były one powszechne i by determinowały konflikt między tymi grupami. Zwrócić należy raczej uwagę na rolę Dionizjusza w kształtowaniu takiej wizji sytuacji na wyspie wśród Greków zarówno na Sycylii, jak i poza nią.
EN
The article addresses the issue of relations between the Greeks and the Carthaginians in Sicily 410-367 BC. The aim of the article is to reach beyond the open statements of general hostility, present in the literary sources, and to focus on the events described by said sources. First, the anaysis focuses on the seemingly abundant evidence of fear and hate between the Greeks and the Carthaginians. The closer study, however, suggests that most of these instances are closely connected with either bjective threats (e.g. war), or the actions of Dionysius I, tyrant of Syracuse, who repeatedly used the fear of the Carthaginians, at first as a measure to reach for power, and later to keep it. Thus, there is little solid evidence for any negative feelings between the two peoples. Conversly, the analysis of the events on the island provide some evidence for positive relations between the Greeks and the Phoenicians in Sicily. The examples of cohabitation, migrations, personal relationships and, above all, normal diplomatic relations paint a picture very different to the open declarations of the sources. Therefore, it is suggested that there was no significant animosity between the Greeks and the Phoenicians and that it was Dionysius’ propaganda that framed the conflict into the panhellenic (or pansiceliote) context.
2
Content available remote

Inhumana crudelitas wodza Hannibala

84%
Wolny M.
Echa Przeszłości
|
2014
|
vol. 15
7-18
EN
The article analyses inhuman cruelty as an element of the public image asserted by Hannibal, the Carthaginian commander. The author examines whether this negative depiction resulted from Hannibal's actual behaviour during the war (218-201 B.C.) or whether the assertions of Hannibal's inhuman cruelty were the work of Roman historians who were no strangers to manipulation of fact, elimination of inconvenient information and complete fabrication for the needs of propaganda. The author concludes that although Hannibal's actions had pragmatic goals, the Punic commander accumulated all the negative traits of the Carthaginians, including their inhuman cruelty (inhumana crudelitas).
3
Publication available in full text mode
Content available

Walki armii rzymskiej z koczownikami w Afryce za czasów pierwszej tetrarchii (próba rekonstrukcji wydarzeń)

84%
Wełna K.
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
|
2021
|
vol. 6
84-113
EN
This article aims to reconstruct events that took place in the years 289–293 AD and 297–299 AD in the African provinces of the Roman Empire. This refers to the battles that Emperor Maximian and earlier governors of these provinces waged with the coalition of Berber tribes known in the sources as the Quinquegentanei (five tribes). For the first time in Polish scientific literature this paper tries to reconstruct the chronology and evaluate the events themselves.
4
Publication available in full text mode
Content available

Drakoncjusz w więzieniu: siła poezji przeciwko sile władzy

84%
Cichoń N.
Vox Patrum
|
2018
|
vol. 69
125-141
EN
In this paper I examine presumed reasons for the imprisonment of the Carthaginian poet of the fifth century A.D., Blossius Aemilius Dracontius. He wrote a panegyric for a dominus ignotus making a political faux pas – in the result Guntamund, the vandal king, imprisoned him – analyzing Dracontius’s poetry and taking into consideration the political and the cultural background I aim to find out who was the most probable recipient of the poem. These reflections lead in the conclusion to the presentation of the peculiar character of the agreement between Romano-African people and barbarians, mostly on the cultural and literary level. In his poetry Dracontius gives us very important message about the relations be­tween the educated classes of both nations on the Vandal royal court – we can as­sume that in the Vandal Kingdom still existed literary patronage on a very similar basis as it existed earlier in the Roman Empire.
5

Equitum peditumque idem longe primus erat – uwagi o sprzęcie oblężniczym Hannibala

67%
Wolny M.
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
|
2022
|
issue 2
99–112
EN
The author of the article investigates the role and importance of Hannibal’s military equipment. Through the analysis of available literary sources, the author indicates imperfections of descriptions concerning this aspect of the Carthaginian’s activity. In addition, he draws attention to the characteristic form of siege weapons – as described in the sources, which allows for assuming some development tendencies in both modes of operating and kinds of Hannibal’s army combat equipment.
6
Publication available in full text mode
Content available

Cyprian u Tymoteusza. Odwołania do decyzji synodalnych Cypriana z Kartaginy w polemice w Kościele Orientalnym w VIII wieku

67%
Żelazny J. W.
Vox Patrum
|
2019
|
vol. 72
121-130
EN
The analysed texts taken from Lettersof Timothy I the Patriarch of Baghdad on his dispute with Solomon, Bishop of Hedata – a dispute over recognition of baptism given in communities outside the Assyrian Church of the East (Severians and Melkites, or Monophysites and Orthodoxy followers in older terminology) – do not give the basis for claiming there was any kind of close contact between the Oriental Christians and Christians in Africa. Being aware of the controversies and struggles of Africans and the letters written in this context in Africa Proconsularis, in the Middle East and Middle Asia gives no grounds for forming categorical judgments either. A reference to specific judgments originating from Carthage is a fact. The quotes, however, may as well come from collections of legal documents consisting of the synod's decisions (without the context of their origin). This type of collection was common at that time and we know that both adversaries had access to them. Nevertheless, one thing is certain: for both debaters, Timothy and Solomon living in Mesopotamia in the 8th century, the heritage of African Synods from the 3rdcentury is their own heritage, and the decisions taken there applied to them. Being aware of the common tradition and communication is an axiom both in the dispute and the reasoning.
PL
Analizowane teksty zaczerpnięte z Listów Tymoteusza I, patriarchy Bagdadu dotyczące jego sporu z Salomonem, biskupem Hedaty, sporu o uznanie ważności chrztu udzielonego we wspólnotach nie pozostających w łączności z Asyryjskim Kościołem Wschodu (Sewerianie i melkici, to jest w starszej terminologii, monofizyci i ortodoksi), nie dają podstaw do mówienia o bliskich kontaktach chrześcijan orientalnych z chrześcijanami w Afryce. Znajomość kontrowersji, z którymi borykali się Afrykańczycy jak i pism powstałych w tym kontekście w Afryce prokonsularnej na Bliskim i Środkowym Wschodzie też nie daje podstaw do formułowania kategorycznych sądów. Jest faktem odwołanie do konkretnych orzeczeń pochodzących z Kartaginy. Prezentowane cytaty mogą jednak pochodzić, równie dobrze, z kolekcji  prawnych, w których zbierano orzeczenia synodów bez wnikania w kontekst ich powstania. Ten rodzaj zbiorów był rozpowszechniony w tym czasie i wiemy, że obaj adwersarze mieli do nich dostęp. Tym niemniej jedno jest pewne. Dla obu dyskutantów, Tymoteusza i Salomona, mieszkających na terenie Mezopotamii w VIII wieku, dziedzictwo synodów afrykańskich z III wieku jest ich dziedzictwem, a rozstrzygnięcia tam podjęte obowiązują także ich. Świadomość wspólnej tradycji i łączności jest aksjomatem w toczonym sporze jak i używanej argumentacji.
7
Publication available in full text mode
Content available

Augustyn z Hippony, Listy 128-129 [do Marcelina]

67%
Kołosowski T.
Vox Patrum
|
2019
|
vol. 72
271-294
PL
Przekład z języka łacińskiego znajdujących się w zbiorze korespondencji św. Augustyna dwu listów: 128 i 129 na język polski opatrzony przypisami i wstępem. 
8

Eschatologiczna nagroda w pismach św. Cypriana

51%
Wysocki M.
Roczniki Historii Kosciola (Annals of Church History)
|
2009
|
vol. 1(56)
33-48
EN
A special period in the life of the Church, the time of persecutions, that happened at the break of the 2nd century, not only gave numerous testimonies of martyrdom, but also brought development of theological thought, especially the theology of martyrdom and eschatology. The present article aims at showing the teaching on eschatological reward in the writings of one of the most brilliant figures of that period - St Cyprian, the bishop of Carthage (f258). In his writings St Cyprian, touching upon eschatology especially emphasized the future reward for the faithful, and he showed the splendor of the reward by the wealth of terms he used, among which agonistic and military terminology occurs most frequently. The Bishop of Carthage drew the reader’s attention to the fact that although this reward may be attained by all the faithful, there is a gradation of the future reward depending on the services; he mentioned martyrdom for faith in the first place among them.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.