Search results

1

Stefan Wyszyński’s Personalistic Vision of Upbringing

100%

Gruca-Miąsik U., Parzyszek M.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2020

|

vol. 11

|

issue 2

79-90

EN

The personalistic concept of man, especially the one based on the philosophy of St. Thomas Aquinas, underscores the full autonomy of the human person, his freedom, the gradual discovery of the truth and good, and choices in accord with this cognition. The key issue in Stefan Wyszyński’s personalism is the integral vision of the human person. This personalism is a system of upbringing that respects the nature and value of man who ‘humanizes’ the world and expresses himself while constantly evolving. He gives a personal, social and dynamic character to the community in which he functions. He has a right to be brought up in keeping with his nature and ultimate destiny.

2

Krytyka modernizmu i integryzmu w personalizmie chrześcijańskim

100%

Witko K.

Studia Pastoralne

|

2018

|

vol. 14

288-302

EN

In the new and uncomfortable situation Christians sometimes adopt two equally ineffective attitudes: liberal modernism and religious integralism. Following Emmanuel Mounier (1905–1950) I start my analysis with a reflection on “the space” of modernism – a situation of a Christian subjected to “the world outside”, a victim of alleged modernity and scientistic rationalism. Next I analyse religious integralism, which is blind acceptance of doctrines and articles of faith without any proof. This attitude approves, to some extent, the status quo and treats it as something irreversible. In my conclusion I present my conviction that the area of personalistic thinking is Christianity rooted in the Paschal mystery of Christ and at the same time involved one, participating in human affairs, open to the question of meaning of human existence.

3

Personalizm chrześcijański jako nurt wzmacniający kapitał społeczny poprzez personalistyczną edukację społeczną w zmediatyzowanej rzeczywistości

75%

Miąso J.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2020

|

issue 27

29-41

EN

Ambivalence, ever-deepening ambivalence is currently a frequently repeated social diagnosis, huge possibilities of a mediated society, and at the same time a huge scale of human existential dramas, affecting all social groups, easy to observe, is the basic problem, the research problem of this article. Many people are looking for some „footholds” to show their life, to make life useful and to challenge our research, it should be to show this constructive direction. According to the author of this article, it is Christian personalism, with its calmness, without fanaticism, with its depth of pro-existence, implemented by many specific, welleducated and performing responsible functions, as well as very ordinary people who are specific positive and optimistic „case studies” can be very hopeful at the moment. Strengthening personalistic self-esteem as a person who is under the constant protection of God - the Person and in a deep personal relationship with another person - a person, is a powerful opportunity to save humanity. Personalist pro-social education is the educational hope of continually learning oneself through the gift of a person to another person in a relevant bilateral pro-existential flow of values and is education for a better and optimistic future.

4

Discretion in Professional Practice and in Engineering Ethics

75%

Wajszczyk P., Lodz University of Technology, piotr.wajszczyk@p.lodz.pl

|

2015

|

vol. 18

|

issue 4

EN

There is an ongoing investigation by scholars of ethics and economics into whether human decision making and the resultant acts should be guided by rules and procedures or by judgment and discretion. Although each of these modes offers advantages and disadvantages to decision makers, they are by no means neutral in their effect on professional development. The paper presents an in-depth view of discretionary decisions using an Aristotelian-Thomistic framework. This is the first of the series of papers which focus on the application of realistic philosophical principles to ethical professional behaviour and decision making in daily practice. Results indicate that classical philosophical theories which use virtues and truth as indispensable components still may give rise to desirable and moral conduct among individuals who apply them.

5

Christian Anthropology Versus the New Anthropology and the Quest for Human Perfection

63%

Kraj T.

Theological Research. A Journal of Systematic Theology

|

2014

|

vol. 2

|

issue 1

19-28

EN

In the current debate, we witness a conflict between the Christian concept of man vs. concepts that justify in vitro fertilization (IVF), genetic enhancement, or the reassignment of sexuality. Modern concepts cannot disregard the historic perspective of the consistent doctrines that the Catholic Church has maintained throughout her 2000-year history and which constitute the precursors of contemporary bioethics. Although she has adjusted specifics occasionally to address new developments, she has always based doctrine on immutable core principles. The current conflict lies neither in the novelty of the new proposals, nor in a conflict between religious and lay worldviews, but rather in concepts of man and human perfection. Some human traits may be regarded as disordered and incompatible with a particular concept of human perfection. The new proposals tend to involve physical changes based on technological manipulation, with a goal of developing a superior being, while Christian proposals do not seek to manipulate man’s being, but to develop his existing potential within criteria of acceptable reason. The new proposals rely on a Cartesian view which constitutes a human as his mind (cogito ergo sum), which has dominion over his body including authority to reengineer it according to any project that mind conceives. In contrast, the Christian concept views the human subject as a unity of mind and body, which may not be reshaped to meet a questionable goal of human perfection. The technological tools within the new concepts are in no way superior to the more personal attributes like virtues, perfection of the human will, prayer, and ascesis within the Christian concept.

6

Wychowanie (w rodzinie i w szkole) jako troska o osobę

63%

Biały S.

Studia nad Rodziną

|

2015

|

vol. 36

49-63

PL

Problem „wychowania jako troski o osobę” jest tematem jak najbardziej aktualnym i wieloaspektowo ważnym ze względu na pozycję ideologii gender, którą ona sobie wywalczyła w dyskursie wychowawczym w ogóle, a w zakresie szkoły i studiów w szczególności. Stąd też autor, motywowany takim stanem rzeczy, podjął się analizy takich pojęć jak: wychowanie, osoba ludzka, gender, antropologia katolicka, etos (tradycja) rodziny. W sumie doprowadziło to go do następujących wniosków mających charakter egzystencjalny, jak i pedagogiczny: A) Oskarżenia podające pod adresem antropologii chrześcijańskiej, iż zaniedbuje ona w dyskursie metodycznym i wychowawczym temat, jakim jest płeć i seksualność człowieka, są supozycją ideologiczną, nieuzasadnioną naukowo. B) To ideologia gender jest tym stanowiskiem, które wprowadza do procesu wychowawczego implikacje materialistyczno-hedonistyczne, i słusznie jest ona nazywana największym zagrożeniem Kościoła katolickiego XXI wieku, także poprzez ulokowanie prawne i finansowe, jakie posiada (por. gender mainstraeming). C) Temat klauzuli (obiekcji) sumienia powinien być rozstrzygnięty na korzyść jej stosowania również (a może przede wszystkim) w aspekcie wychowawczym. Jest to zagadnienie z problematyką „wychowanie a osoba” mocno związane, jako konstytucyjne uprawnienie wychowawcy rodzica i nauczyciela (lub wychowawcy i rodzica zarazem). W tym zakresie są oni obopólnie powołani do ścisłej współpracy, wynikającej z samej natury rzeczy, którą tradycyjnie określamy pojęciem: wychowanie.

EN

Education as a concern for the person (undertaken at home and at school) is an issue of the most current and multifaceted importance because of the position that gender ideology has won for itself in the educational discussion in general, and in this respect in particular. Hence the author, motivated by this state of affairs, undertook the analysis of such concepts as: education, human person, gender, Catholic anthropology, ethos (tradition) of the family. This resulted in the following conclusions of an existential and pedagogical character: 1) The accusation against Christian anthropology, that it neglects in the methodological and educational discourse the topic of sex and human sexuality, is an ideological supposition, scientifically unjustified. 2) The position of gender introduces into the educational process materialistic-hedonistic connotations and it is rightly called the greatest threat to the Catholic Church of the 21st century because of the legal and financial locations, which it has (cf. gender mainstreaming). 3) The issue of the clause (objection) of conscience should be resolved in favor of its application, also (or perhaps especially) on the level of education. This is a subject strongly connected with our issue, as a constitutional right of educators: parents and teachers (teachers and parents at the same time). In this respect, both are mutually called to a closer cooperation, arising from the very nature of things, which we traditionally define by the concept of “the education of a person”.

7

Osobowość chrześcijańska jako motor rozwoju dziejów. Ks. Franciszek Sawicki wobec historiozoficznych propozycji Thomasa Carlyle’a i zwolenników supremacji tłumu

63%

Babiński J.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

489-499

EN

Undoubtedly, a veneration of the saints is essential for the life of the Church – inspiring the faithful to live a righteous life and making them aware of a given opportunities to turn their talents for the life of the Church. One of the most important Pomeranian thinkers of the interwar period, Father Franciszek Sawicki (1877 – 1952), understands holiness as constantly updating process of shaping human personality in the spirit of Christian axiology. Christian personality is the most important driving force behind the shaping and development of history. He considers Christian values as the factors affecting the development of human personality in such a way that they have a considerable impact on the development of human culture and the history of civilization. Thus, his personalistic, Christian vision turns into discussion between the extremely individualistic conception of Thomas Carlyle, Max Stirner and Gustave Le Bon, Karl Marx and José Ortega y Gasset, proponents of collectivism.

PL

Niewątpliwie dla życia Kościoła istotnym jest kult świętych – inspirujących wiernych, by wieść życie prawe i uczulających na możliwości angażowania swych talentów dla życia Kościoła. Jeden z najważniejszych pomorskich myślicieli okresu międzywojnia – ks. Franciszek Sawicki (1877–1952) rozumie świętość jako aktualizujący się wciąż proces kształtowania ludzkiej osobowości w duchu chrześcijańskiej aksjologii. Osobowość chrześcijańska to najistotniejszy motor kształtowania i rozwoju dziejów. W wartościach chrześcijańskich widzi czynniki, mające wpływ na kształtowanie ludzkiej osobowości w taki sposób, że mają one niebagatelny wpływ dla rozwoju kultury ludzkiej i dziejów cywilizacji. Tym samym swoją personalistyczną, chrześcijańską wizją włącza się w dyskusję między skrajnie indywidualistyczną koncepcją Thomasa Caryle’a czy Maxa Stirnera a kolektywizmem Gustawa Le Bon’a, Karola Marksa i José Ortegi y Gassset’a.

8

Model szkoły w świetle pedagogiki chrześcijańskiej Instytutu Edukacji Narodowej

63%

Śliwerski B.

|

2009

|

vol. 12

|

issue 2

EN

The paper focuses on the role of the Institute of National Education set up in 1997 within Radio Maryja, an intellectual formation chosen by right-wing politicians. The Institute is interested in reforming education; it also questions the existing assumptions of education transformations relating to the model of the moral-shaping school or the societal role of pedagogical sciences. It engages in a variety of education forms, including National Education School, the Academy of Ethical Upbringing, the Academy of Social Abilities, the Summer School of Polish Culture, professional development classes as well as symposia and popular scientific lectures. The Institute is present in publishing. Moreover, it is responsible for organizing summer holidays and pilgrimages; it co-operates with the Redemptorists during retreat meetings. Yet another branch of the Institute is Feliks Koneczny Thought Club and the Maksymilian Kolbe School of Journalism. In the light of its prominence, the discussed movement should be able to contribute significantly to the debate on the education transformation.

9

Wizja dziecka i dzieciństwa w ujęciu pedagogiki personalistycznej

63%

Matyjas B.

Paedagogia Christiana

|

2021

|

vol. 1/47

165-187

EN

W artykule przedstawiono wizję dziecka i dzieciństwa w ujęciu pedagogiki współczesnej, a także w oparciu o refleksję filozoficzno-antropologiczną i ontologiczną pedagogiki personalistycznej. Jej podstawę stanowi teoria bytu osobowego (filozoficzna teoria człowieka); w centrum zainteresowań pedagogiki personalistycznej jest zatem osoba/człowiek/dziecko ujmowane jako wartość, której przypisana jest godność, autonomia, niepowtarzalność, integralność, prawa. Koncepcja ta buduje całościową (kompletną) wizję dziecka jako osoby ludzkiej. Dziecko, jego dzieciństwo ujmowane jest jako podmiot/współtwórca własnego rozwoju, wzrastania, doskonalenia się w „człowieczeństwie”, z uwzględnieniem dobra własnego oraz wspólnego/społecznego. W procesie wychowania dziecka kluczową rolę przypisuje się rodzinie jako naturalnemu środowisku jego życia. Pedagogikę personalistyczną potraktowano w niniejszym artykule jako ważny paradygmat badań dziecka i dzieciństwa.

10

Dziecko jako podmiot katechezy w kontekście zmieniającej się sytuacji społeczno‑kulturowej

51%

Filipiak A.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 28

43-71

PL

Dokumenty Kościoła na temat katechezy postulują postrzeganie dzieci jako aktywnych i świadomych podmiotów przekazu wiary. Artykuł podejmuje kwestię rozumienia podmiotowości dziecka w historii katechezy oraz problematykę dzieciństwa we współczesnej kulturze. Dzieci żyją w coraz bardziej skomplikowanym świecie, w którym dochodzą do głosu takie zjawiska jak indywidualizm, pluralizm i zerwanie z tradycją. W tym kontekście pojawia się pytanie o zadania, które ma do spełnienia katecheza, by sprostać wyzwaniom obecnego czasu i jednocześnie pozostać „wierną człowiekowi”. W tym celu konieczne jest przede wszystkim uznanie prawa dziecka do „pierwszej naiwności”, poszukiwanie adekwatnego języka oraz uczenie wiary, a nie tylko religii.

EN

Christian anthropology is personalistic, i.e. the man is a person who has unique position among other beings. The current catechetical documents of the Church require therefore that those to whom communication of the faith is addressed are seen as active, conscious subjects and not as passive objects of education. This also applies to children. Social changes of the past 20 years have had a decisive influence on the situation of the child in Poland. The article approaches the issue of understanding the child’s subjectivity in the history of catechesis as well as the problems of childhood in contemporary culture. It may be said that the children of today live in an increasingly complex world in which such processes as (i) individualism, (ii) pluralism and (iii) breaking the continuity of tradition come to the fore. In this context, the question arises what tasks catechesis has to perform, in order to meet the challenges of our times. At the same time catechesis should remain faithful to the principle that in the process of the faith communication, the child must be an active subject, conscious and co‑responsible, and not merely a silent and passive recipient. For this purpose it is necessary (i) to recognize the right of the child to “first naivety”, (ii) to search for an adequate language and (iii) to teach the faith, not just religion by means of incorporating elements of the celebration combined with recounting the history of salvation to the catechetical process.

11

Chiara Lubich’s "Resurrection of Rome". Reflections in Light of Special Psychopedagogy

51%

Kornas-Biela D.

Paedagogia Christiana

|

2019

|

vol. 1/43

123-143

EN

The article undertakes a reflection on the significance of Chiara Lubich’s text “The Resurrection of Rome” for special needs psychopedagogy. First, it responds to the question of the subject of this short “philosophical-theological thesis”, i.e., what is the state of the contemporary human person, who observing “contemporary Rome” full of dirt, vanity and sin not only surrounding him or herself, but also within, simultaneously deciphers his or her destiny as being resurrection. Created in the likeness of God, the human person is free and called to free and joyful “gaining of Heaven” and to relationship with God. In the contemporary world, disability continues to be received as “bad” and a deprivation of the most important values; it draws negative social attitudes, and so it is important to offer a key to change this destructive attitude toward others. The second section of the article is devoted to an analysis of the suggestions which Ch. Lubich included in the text “The Resurrection of Rome”, and which may be used in the process of changing attitudes towards people with disability. These suggestions correspond to the assumptions of Christian personalism in special needs education.

PL

W artykule została podjęta refleksja nad znaczeniem tekstu Chiary Lubich „Zmartwychwstanie Rzymu” dla psychopedagogiki specjalnej. Najpierw starano się odpowiedzieć na pytanie, co jest przedmiotem tego krótkiego „traktatu filozoficzno-teologicznego”, jaka jest kondycja współczesnego człowieka, który widzi nie tylko wokół siebie, ale też w sobie „współczesny Rzym” pełen brudu, marności i grzechu, a jednocześnie odczytuje swoje przeznaczenie do zmartwychwstania. Stworzony na podobieństwo Boga, jest wolny i powołany do wolnego i radosnego „zdobywania Nieba”, do więzi z Bogiem. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest nadal odbierana jako zło i pozbawienie najważniejszych wartości, budzi negatywne postawy społeczne, dlatego ważne jest podanie klucza do zmiany tego destrukcyjnego odnoszenia się do drugich. Druga część artykułu została poświęcona analizie podpowiedzi, które Lubich zawarła w tekście „Zmartwychwstanie Rzymu”, a które mogą być wykorzystane w procesie zmiany postaw wobec osób z niepełnosprawnością. Korespondują one z założeniami personalizmu chrześcijańskiego w pedagogice specjalnej.

12

„Zmartwychwstanie Rzymu” Chiary Lubich. Refleksja w świetle psychopedagogiki specjalnej

51%

Kornas-Biela D.

Paedagogia Christiana

|

2019

|

vol. 1/43

145-164

PL

W artykule została podjęta refleksja nad znaczeniem tekstu Chiary Lubich „Zmartwychwstanie Rzymu” dla psychopedagogiki specjalnej. Najpierw starano się odpowiedzieć na pytanie, co jest przedmiotem tego krótkiego „traktatu filozoficzno-teologicznego”, jaka jest kondycja współczesnego człowieka, który widzi nie tylko wokół siebie, ale też w sobie „współczesny Rzym” pełen brudu, marności i grzechu, a jednocześnie odczytuje swoje przeznaczenie do zmartwychwstania. Stworzony na podobieństwo Boga, jest wolny i powołany do wolnego i radosnego „zdobywania Nieba”, do więzi z Bogiem. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest nadal odbierana jako zło i pozbawienie najważniejszych wartości, budzi negatywne postawy społeczne, dlatego ważne jest podanie klucza do zmiany tego destrukcyjnego odnoszenia się do drugich. Druga część artykułu została poświęcona analizie podpowiedzi, które Lubich zawarła w tekście „Zmartwychwstanie Rzymu”, a które mogą być wykorzystane w procesie zmiany postaw wobec osób z niepełnosprawnością. Korespondują one z założeniami personalizmu chrześcijańskiego w pedagogice specjalnej.

EN

The article undertakes a reflection on the significance of Chiara Lubich’s text “The Resurrection of Rome” for special needs psychopedagogy. First, it responds to the question of the subject of this short “philosophical-theological thesis”, i.e., what is the state of the contemporary human person, who observing “contemporary Rome” full of dirt, vanity and sin not only surrounding him or herself, but also within, simultaneously deciphers his or her destiny as being resurrection. Created in the likeness of God, the human person is free and called to free and joyful “gaining of Heaven” and to relationship with God. In the contemporary world, disability continues to be received as “bad” and a deprivation of the most important values; it draws negative social attitudes, and so it is important to offer a key to change this destructive attitude toward others. The second section of the article is devoted to an analysis of the suggestions which Ch. Lubich included in the text “The Resurrection of Rome”, and which may be used in the process of changing attitudes towards people with disability. These suggestions correspond to the assumptions of Christian personalism in special needs education.

Refine search results

Stefan Wyszyński’s Personalistic Vision of Upbringing

Krytyka modernizmu i integryzmu w personalizmie chrześcijańskim

Personalizm chrześcijański jako nurt wzmacniający kapitał społeczny poprzez personalistyczną edukację społeczną w zmediatyzowanej rzeczywistości

Discretion in Professional Practice and in Engineering Ethics

Christian Anthropology Versus the New Anthropology and the Quest for Human Perfection

Wychowanie (w rodzinie i w szkole) jako troska o osobę

Osobowość chrześcijańska jako motor rozwoju dziejów. Ks. Franciszek Sawicki wobec historiozoficznych propozycji Thomasa Carlyle’a i zwolenników supremacji tłumu

Model szkoły w świetle pedagogiki chrześcijańskiej Instytutu Edukacji Narodowej

Wizja dziecka i dzieciństwa w ujęciu pedagogiki personalistycznej

Dziecko jako podmiot katechezy w kontekście zmieniającej się sytuacji społeczno‑kulturowej

Chiara Lubich’s "Resurrection of Rome". Reflections in Light of Special Psychopedagogy

„Zmartwychwstanie Rzymu” Chiary Lubich. Refleksja w świetle psychopedagogiki specjalnej