Search results

1

The nature and meaning of the Directive 2013/34/EU on financial statements according to the CJ EU

100%

Kenyon MacGregor R., MacGregor Pelikánová R.

Central European Economic Journal

|

2019

|

vol. 6

|

issue 53

EN

The Directive 2013/34/EU is a fundamental part of European Union (EU) legislation harmonising the regime of financial and non-financial reporting throughout the entire EU, including reporting about corporate social responsibility (CSR). Inasmuch as its transposition deadline expired in 2015, it is possible and also highly elucidating to holistically study its nature and actual transposition. A related literature summing up, accompanied with a legislation and transposition review compiled via the EUR-Lex database, makes for a solid foundation for a holistic and critical exploration of the related case law of the ultimate judicial authority for the interpretation and application of the Directive 2013/34/EU, namely the Court of Justice of the EU (CJ EU). Researching this case law within the Curia database brings forth an interesting meta-analysis, refreshed by Socratic questioning, which reveals the approach of the CJ EU to the Directive 2013/34/EU. The hypothesis suggests that this case law of the CJ EU offers valuable and as-yet hitherto-neglected indices, signifiers about the EU conforming to the perception of the nature and meaning of the Directive 2013/34/EU. These indices could be pivotal for further improvement of the harmonized regime of financial and non-financial reporting, for the boosting of CSR and also for supporting European integration and its legitimacy.

2

Wykładniki modalności w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości UE i Sądu Najwyższego RP – analiza korpusowa

88%

Koźbiał D.

Studia Iuridica

|

2020

|

vol. 83

78-101

PL

The aim of this paper is to investigate the distribution of exponents of modality in the justifications of judgments passed by the Court of Justice of the European Union (CJEU) and judgments passed by the Supreme Court of the Republic of Poland (SN) in the post-accession period of 2011 to 2015. In particular, the paper aims to establish the degree of convergence between translated EU judgments and non-translated national judgments in terms of the employment of modality markers. The research material consists of a large corpus of Polish-language versions of 897 judgments passed by the Court of Justice (CJ), 384 judgments passed by the General Court (GC), a corpus of 2564 non-translated judgments delivered by the SN, and a reference corpus of contemporary Polish (NKJP). The quantitative data point to the high salience and divergent distribution of a number of various markers in both EU and national judgments, such as the value-laden modal verbs należy [(one) must/should] and trzeba [(one) should/must]. It is argued that the frequent use of markers of modality constitutes a generic feature, as it raises the perceived level of authoritativeness of judicial argumentation. The findings may contribute to raising awareness of language patterns which involve the expression of modal stance.

3

Zastosowanie prawa unijnego do naruszeń praworządności przez państwo członkowskie

75%

Woźniak M.

Zeszyt Naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie

|

2018

|

issue 48

53-63

EN

In order to understand whether and why European Union law should apply to violations of the rule of law by a Member State, we should first of all refer to EU legal acts. However, due to the fact that EU law reflects the axiology and goals of the European community, knowledge of these factors will be helpful in interpreting treaties and other documents. The idea of the rule of law, drawn from the constitutional tradition of the Member States, is of fundamental importance for the European Union. for this reason, it is repeatedly referred to in treaties, judgments of the Court of Justice of the EU, resolutions, communications, etc. The rational consequence of understanding the importance of compliance with the law and the respect of states to a common axiology is granting EU bodies the competence to interfere in situations where this right is not respected. This is also how the EU legal system is built, under which notably the Commission, but also Parliament and the Council, have been given powers to intervene in cases of violations of the rule of law by a Member State.

PL

Aby zrozumieć, czy i dlaczego prawo Unii Europejskiej powinno znajdować zastosowanie do naruszeń praworządności przez państwo członkowskie, należy sięgnąć przede wszystkim do aktów prawnych UE. Jednakże ze względu na fakt, że prawo unijne odzwierciedla aksjologię i cele wspólnoty europejskiej, znajomość tych czynników będzie pomocna przy wykładni traktatów i innych dokumentów. Idea praworządności zaczerpnięta z konstytucyjnej tradycji państw członkowskich ma fundamentalne znaczenie dla Unii Europejskiej. z tego względu wielokrotnie odwołują do niej traktaty, orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE, rezolucje, komunikaty etc. Racjonalnym następstwem zrozumienia istotności przestrzegania prawa i szacunku państw do wspólnej aksjologii, jest przyznanie organom unijnym kompetencji, aby ingerować w sytuacje, gdzie to prawo nie jest respektowane. Tak też zbudowany jest system prawny UE, na mocy którego szczególnie Komisja, lecz także Parlament i Rada otrzymały kompetencje do interweniowania w razie naruszania praworządności przez państwo członkowskie.

4

Wyrok Federalnego Trybunału Konstytucyjnego RFN w sprawach dotyczących decyzji Europejskiego Banku Centralnego

75%

Jaśkowski M.

Zeszyty Prawnicze BAS

|

2020

|

issue 3(67)

107-111

EN

The FCC took the position that it was bound by the judgments of the CJEU as long as the latter applied certain methods of interpretation and its judgments are not objectively arbitrary. In the case at hand, the FCC found that the CJEU manifestly failed to take into account the meaning and scope of the proportionality principle. Ultimately, the FCC independently assessed the ECB’s decisions in the light of primary EU law, while adjudicating on the consequences of finding them to be defective for the German authorities.

5

Listina základních práv EU jako nástroj budování sociálního modelu EU?

63%

Šmejkal V.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2016

|

vol. 155

|

issue 6

489-508

EN

At the time of approval of the Lisbon Treaty, the legally binding Charter of Fundamental Rights of the EU raised both fears and hopes, mainly due to the inclusion of number of social rights to its content. Almost a decade later it is already possible, drawing on the post-Lisbon case law of the EU Court of Justice to assess whether the Charter has become a tool for building a more social EU or not. The result of this analysis leads rather to scepticism about the importance of the Charter for social reorientation of the EU.Due to the not entirely clear scope of applicability of the Charter, due to a limited horizontal direct effect of its provisions and in particular due to the limited powers of the EU in social issues, the Charter has not produced any major difference from the period when it was a non-binding declaration and the Court used some of its provisions as expressions of general principles of EU law.

CS

V době schvalování Lisabonské smlouvy vyvolávala právní závaznost Listiny základních práv EU obavy i naděje, a to zejména kvůli začlenění řady sociálních práv do jejího reformulovaného textu. S odstupem téměř sedmi let od vstupu Lisabonské smlouvy v platnost je již možné s využitím post-lisabonské judikatury Soudního dvora EU a hodnotit, zda se Listina stala nástrojem budování sociální, respektive sociálně-tržní EU či nikoli. Výsledek takto zaměřené analýzy ústí spíše do skepse ohledně významu Listiny pro sociální reorientaci EU. Vzhledem k ne zcela jasnému rozsahu použití Listiny, omezenému horizontálnímu účinku jejích ustanovení a zejména limitovaným pravomocem EU v sociální oblasti nepřinesla Listina žádný zásadní posun oproti období, kdy byla jen nezávaznou deklarací a Soudní dvůr používal některá její ustanovení jako vyjádření obecných právních zásad EU.

6

Czy Unia Europejska staje się wroga prawom człowieka?

51%

Sozański J.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2015

|

issue 41(3)/2015 Stosunki Międzynarodowe

23-32

PL

Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, Unia oraz państwa UE nie respektują stypulowanych w Traktacie norm dotyczących praw człowieka. Można odnieść wrażenie, że przeważa tu wrogie podejście do nowego systemu ochrony praw człowieka, zwłaszcza ze strony dużych państw Unii i jej instytucji. Dowodzić tego może 6 lat zmarnowanych na mało skuteczne przygotowywanie porozumienia z Radą Europy oraz negatywna opinia 2/13 Trybunału Sprawiedliwości UE. Postawę Trybuna-łu można uznać za zaskakującą, zwłaszcza wobec Traktatowego nakazu przystąpienia Unii do EKPC.

EN

Upon entering into force of the Treaty of Lisbon, the Union and the EU member states do not respect the stipulated in the Treaty standards concerning human rights. One may get the impression that there prevails a hostile approach to the new system of human rights protection, particularly on the part of big states of the Union and its institutions. This can be proved by the 6 years wasted on ineffective preparation of the agreement with the Council of Europe as well as by the negative opinion 2/13 of the Court of Justice of the EU. The stance of the Court may be considered as surprising, particularly in the face of the Treaty ‘s writ on access of the EU to the ECHR.

7

Judicial search for a legal definition of religion

45%

Kříž J.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2023

|

vol. 26

11-31

PL

Przesłanką właściwej aplikacji prawa jest pewne zdefiniowanie używanych w nim pojęć. Zmienność takich definicji pozostaje w sprzeczności z wymogiem pewności prawa, a nazbyt wąskie lub nazbyt szerokie zdefiniowanie danego pojęcia (w zestawieniu z powszechnym postrzeganiem jego treści) może prowadzić do wątpliwości co do słuszności regulacji prawnej. Chociaż pojęcie religii używane jest w systemach prawnych relatywnie często, nie jest w nich ono zwykle definiowane expressis verbis. W większości przypadków nie powoduje to problemów, ponieważ nie ma racjonalnych wątpliwości co do tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z elementem religijnym. Jednak w trudniejszych sprawach istnieje konieczność podjęcia decyzji dotyczącej przeprowadzenia granicy pomiędzy religią i innymi typami przekonań. Alternatywą jest zaprzestanie dokonywania pomiędzy nimi rozróżnień, a więc pozbawienie specjalnego statusu tego, co religijne. W naukach społecznych wyróżnia się cztery zasadnicze podejścia do definiowania zjawiska religijnego. Definicje substancjalne starają się uchwycić, jakie treści mają być uwzględnione w danym zespole przekonań, aby mógł on zostać uznany za religijny. W podejściu esencjalistycznym podkreśla się znaczenie doświadczenia religijnego osób wierzących. Definicje funkcjonalne koncentrują się na funkcji, jaką religia pełni w życiu wyznawców. Natomiast podejście oparte na analogii nie dąży do uchwycenia istoty religii, lecz raczej skupia się na jej przejawach oraz na cechach wspólnych różnych religii. Niniejszy artykuł omawia przykłady aplikacji tych teoretycznych ujęć w praktyce orzeczniczej. Autor dochodzi do wniosku, że sądy podchodzą do pojęcia religii w sposób elastyczny i nierzadko przypisują mu różną treść, w zależności od kontekstu analizowanej sprawy.

EN

A prerequisite for the proper application of the law is a certain definition of the terms used in the law. A variable definition of a concept undermines the requirement of legal certainty, and an overly narrow or broad definition of a concept (compared with the general idea of its content) may lead to doubts about the fairness of legal regulation. Although the legal system uses the term “religion” relatively frequently, it does not generally define it explicitly. In most cases, this does not cause problems because there is no reasonable doubt as to whether we are dealing with a religious element. In hard cases, however, there is no choice but to decide where to draw the line between religion and other types of beliefs. The alternative is to stop distinguishing between them, thus depriving the religious element of its special legal status. The social sciences distinguish four basic approaches to the definition of a religious phenomenon. The substantive definition seeks to capture the content that a particular belief must satisfy in order to be labelled religious. The essentialist approach emphasises the experience of the believer. The functionalist definition notes the function that religion serves in the life of the believer. The analogical approach does not seek to capture the essence of religion but rather notes its manifestations and what different religions have in common. This article offers examples of the application of these theoretical approaches in jurisprudential practice. It also highlights the fact that courts work flexibly with the concept of religion and often give it a different content depending on the context under consideration.

Refine search results

1 Central European Economic Journal

1 Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

1 Studia Iuridica

1 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 Zeszyt Naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie

1 Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

1 Zeszyty Prawnicze BAS

1 2023

1 2021

2 2020

1 2018

1 2016

1 2015

1 Jaśkowski M.

1 Kenyon MacGregor R.

1 Koźbiał D.

1 Kříž J.

1 MacGregor Pelikánová R.

1 Sozański J.

1 Woźniak M.