Search results

1

Moralne implikacje przymierza

100%

Jędrzejewski S.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2011

|

vol. 29

7-19

EN

The moral standards presented in the Bible are unveiling themselves in the process of the cultural and the theological development. Quite frequently the biblical morality stands in the context of an idea of the Covenant. Eventually in the very heart of the biblical ethic we’re finding values which were fundamental for a specific kind of a human existence and human way to God. The way the Bible understands as the Covenant which is constructed on the primary and the constitutive gift of a relation between the human being and God. The theologians of the Covenant are pointing out universal ethical conclusions even thou those findings are connected with only one nation chosen by God. At the culmination point of the development of the Covenant idea, in the New Testament proclaiming, takes place an annunciation of morality which has its core in the law of love. This kind of law is understood as a new creatio. Its essence is a dynamic character of morality which comes from an unchanging moral rules. God – staying unchangeable in His gift of morality – allows the human understanding of the gift of love to mature continually in fluently changing historical reality.

2

Anglicans and Methodists Together Again? The Restoration of Church Unity between Anglicans and Methodists in Great Britain according to the Document Mission and Ministry in Covenant

86%

Kantyka P.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 7: Teologia ekumeniczna - English Online Version

65-78

EN

The article presents the latest proposal by the Church of England and Methodist Church Faith and Order bodies to restore Anglican–Methodist unity in Great Britain. If mutually adopted, the document titled Mission and Ministry in Covenant would enable the introduction of episcopacy in the British Methodist Church, the presbyteral ordination of Methodist ministers by a bishop, and—as a result—the mutual recognition and interchangeability of presbyteral ministry in both Churches. The proposal concerning the introduction of episcopal ordination in the Methodist Church recommends ordination to the episcopacy of each elected President of Methodist Conference. Thus ordained, the President-bishop would then ordain Methodist presbyters. As regards the Methodist presbyters who were not episcopally ordained, the document proposes the recognition of their ministry by the Church of England in the terms of “bearable anomaly.” Yet, such a solution poses many questions and gives rise to theological doubts.

3

Arcykapłan Nowego Przymierza – ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus (Hbr 1, 5–2, 18)

86%

Witczyk H.

The Biblical Annals

|

2003

|

vol. 50

|

issue 1

97-115

PL

The author analyzes the transformation of the most ancient Christian tradition, the transformation described in the Letter to the Hebrews. It consists in the fact that the death and resurrection of Jesus are a consecration of the High Pries of the New Covenant. The crucified and resurrected Christ is an anti-type of the High Priest of the Old Covenant. A High Priest is a Mediator and Leader who may not only show the way to the House of the Father. As the only-begotten Son of God He has the right to usher others into it (cf. J 14, 6-9). Through His passion and death Jesus had been transformed and became the perfect High Priest. Thus ”made perfect” (Heb 2, 10), that is, crucified and resurrected Jesus, was made the Head of people and their Leader to salvation. In other words, God made Him the High Priest. The passion and death of Jesus were in fact an exceptional and unique kind of consecrating the High Priest of the New Covenant.

4

Kanonické manželství v proudu personalistické obnovy

72%

Pastwa A.

Studia theologica

|

2013

|

vol. 15

|

issue 4

103-121

EN

In his Address to the Roman Rota of 2013, almost precisely on the 30th anniversary of the promulgation of the canon law of the Catholic Church, Pope Benedict XVI firmly presented a speech concerning “an irrevocable covenant between a man and a woman”, inspired by the celebration of the Year of Faith and a peculiar commentary to the De matrimonio chapter of Canon 1055. The author of the hereby article follows the track of Benedict XVI. Within the notion of “covenant” he not only identifies the key to the contemporary doctrine of marriage, but also points out the role of the keystone in the “program” consolidation of two aspects of matrimonium canonicum: natural and supernatural. On the one hand, the internal truth of the covenant act of marital love, thus the totality of the personal gift, as well as its immanently implied irrevocability, constitute the point of reference for the material frames of the consortium totius vitae. On the other hand, what seems most inspiring is the papal statement regarding the common linguistic roots the Latin terms fides and foedus have.

5

Geneza „dwóch Testamentów” Pisma Świętego

72%

Królikowski J.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 73

7-24

EN

In the everyday Christian language as well as in theology the two parts of the Holy Bible are referred to as the Old and the New Testament. This terminology has its origins in the Bible, but it was gradually shaped on reflection in the times of the Early Church. It resulted from the process of crystallization of the identity of the Christian community, but also from the fact, that “new” Writings appeared and started to become a part of this identity. Therefore, a need arose for determining their relation to the Jewish Writings and for defining their character which was oriented towards fulfilling the old rules. The article is intended to explain how, in the times of the Early Church, the concept of the “two Testaments” was born.

PL

W codziennym języku chrześcijańskim i w teologii posługujemy się określeniami Stary i Nowy Testament w odniesieniu do dwóch części Pisma Świętego. Język ten posiada źródła biblijne, ale ukształtował się stopniowo w refleksji pierwotnego Kościoła. Wynikało to zarówno z poszukiwania przez wspólnotę chrześcijańską własnej tożsamości, jak i z faktu, że częścią tej tożsamości stawały się „nowe” Pisma. Zachodziła więc potrzeba określenia ich relacji do Pism żydowskich oraz ich specyfiki, która pozostawała pod znakiem wypełnienia tego, co stare. Artykuł zamierza pokazać, w jaki sposób narodziła się koncepcja „dwóch Testamentów” w pierwotnym Kościele.

6

Przymierze Boga z Izraelem w tradycjach Pięcioksięgu

72%

Arndt M.

|

1985

|

vol. 32

|

issue 1

5-18

PL

Ser Gottesbund mit Israel soll das Volk an Jahwe allein In eine Gemeinschaft binden /Ex 34, 1-28 J/. Das Volk wurde dadurch erwählt /Ex 19-24 E+D/ und zum Erfüllen des Willens Gottes bestimmt /Dt 5-28/.In seiner Liebe erwählt Gott ein Volk, um ihm seine Gnade zu gewähren, indem er mit ihm eine Partnergemainschaft eingecht. Diese Gemeinschaft wird im AT berît genannt und legt diesem Volk gewisse Verpflichtungon auf, welche Israel ungezwungen übernimmt. Es ist zu betonen, dass im Bund nicht nur das Gesetz ausschlaggebend ist, sondern auch das Element der Gnade enthalten ist. Jedoch stellt die Zweisteitigkeit im Bund um die Eigenard des Bundesgesetzes Gott und Mensch nicht gleich. Die Liebe, welche Gott dem Volk erweist und zur seiner Gemeinschaft auffordert, beruht auf Gegenseitigkeit. Der Bund in P bedeutet eine reine Gnade, denn ein Bund ohne Gesetz oder Bedingungen ist nur eine Gottesgabe. Man findet in P keinen Bericht über eine Bundesschliessung auf Sinai. In P dagegen ist das Jahwe-Israel-Verhältnis als bedingungsloser Abrahambund gemeint.

7

Geneza i teologiczne orędzie biblijnej relacji o potopie (Rdz 6-9)

58%

Dziadosz D.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

47-76

EN

The memory of a disastrous and vast deluge that took place in a very distant past appears in the texts of legends that originated in many civilizations and cultures. The biblical tradition, or rather traditions (pre-pastoral and pastoral), borrow numerous images and symbols from this heritage of mankind, so that within their own monotheistic theology the episode in the history of the early stage of mankind could be recorded. What in the Middle East mythologies and epics was ascribed to jealous gods’ whims, in Gen 6-9 is presented as the work of a just God, who rightly punishes the corrupted mankind for having destroyed His work of creation. In the biblical tradition also another theological motif appears that is completely missing from any ancient accounts of the deluge - the motif of God’s mercy and God's salutary interference into the history of the world and of man that aims at a revival of the universe and assumes the shape of a new work of creation. The present article tackles the issue of Gen 6-9 in a broad context of its relation to analogous Middle East traditions in order to show the origin, the process of editing as well as the literary and theological specificity of the biblical account of the Flood as completely as possible.

8

Anglikanie i metodyści znów razem? Odnowienie jedności kościelnej między anglikanami i metodystami w Wielkiej Brytanii wedle dokumentu Misja i Służba w Przymierzu

58%

Kantyka P.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

105-118

EN

The article describes the latest proposal by the Church of England and Methodist Church Faith and Order bodies to restore Anglican-Methodist unity in Great Britain. If mutually adopted, the document Mission and Ministry in Covenant would enable introduction of episcopacy in the Methodist Church, the presbyteral ordination of Methodist ministers by a bishop, then mutual recognition and interchangeability of presbyteral ministry in both Churches. The proposal concerning the introduction of the episcopal ordination in the Methodist Church presupposes ordination to the episcopacy of each elected President of Methodist Conference. Then, a President-bishop ordained in such a way would ordain Methodist presbyters. As to the Methodist presbyters, who were not episcopally ordained, the document presupposes the recognition of their ministry by the Church of England in the terms of “bearable anomaly.” Yet, such a solution poses many questions and theological doubts.

PL

Artykuł przedstawia najnowszą propozycję agend Wiary i Ustroju Kościoła Anglii oraz Kościoła Metody stycznego w Wielkiej Brytanii, aby przywrócić anglikańsko-metodystyczną jedność kościelną w Wielkiej Brytanii. Gdyby obustronnie przyjęto dokument Misja i Służba w Przymierzu, umożliwiłoby to wprowadzenie episkopatu w brytyjskim Kościele Metodystycznym, dokonywanie święceń prezbiteratu duchownych metodystycznych przez biskupa, a w rezultacie wzajemne uznanie i możliwość wymiany posługiwania duchownego w obu Kościołach. Propozycja wprowadzenia święceń biskupich w Kościele Metodystycznym zakłada święcenie do stopnia episkopatu każdorazowo wybieranego Przewodniczącego Konferencji. Następnie tak wyświęcony Prezydent-biskup dokonywałby święceń prezbiterów metodystycznych. Co do prezbiterów metodystycznych, którzy nic zostali wyświęceni przez biskupa, dokument zakłada uznanie ich posługiwania przez Kościół Anglii na zasadzie „znośnej anomalii”. Takie rozwiązanie rodzi jednak wiele pytań i teologicznych wątpliwości.

9

Religio vera. Rzeczywistość chrześcijaństwa – chrześcijański wymiar rzeczywistości według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2013

|

issue 2

5-22

PL

Być chrześcijaninem – co to właściwie znaczy? Czym jest chrześcijaństwo w swej najgłębszej istocie? Co teologia Josepha Ratzingera/Benedykta XVI wnosi do rozumienia christianoi i christianitas – pojęć rzeczywistości, egzystencjalnej głębi? Promienie odpowiedzi na wszystkie te pytania schodzą się w jeden punkt, w jedno centrum, którym jest On – Jezus Chrystus, Przebity, z którego oglądu (okiem ciała, rozumu, serca, woli, wiary) wynika wszystko, wszelkie rozumienie, wszelka nowość, wszelka istota rzeczy: chrześcijaństwa i życia jako takiego.

EN

The biblical history of salvation results in tightening the bond between God and man more and more closely, though there is a sudden change in the quality between the Old and New Testaments that makes the bond so far expressed through the Covenant to fulfil it self in the theandric communion in the Person of Jesus Christ. Christianity arises as a communion and, as such, it fulfils itself in the Church, through the Holy Spirit: it consists in making a gift of oneself and relying on the gift. J. Ratzinger/Benedict XVI shows how Christianity not only enters the structures of reality, but – in fact − constitutes its most appropriate − since salutary − structure and a hermeneutic key to understand man. What seems paradoxical, or even nonsensical in Christianity, as a matter of fact, breaks the absurdity of atheistically ideologised structure of the world and thinking.

10

The God of the Patriarchs as a Common Heritage of Judaism and Christianity

51%

Jasiński OFM A. S.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

107-132

PL

Artykuł podejmuje kwestię teologicznego znaczenia (dla judaizmu i chrześcijaństwa) relacji Boga z wybranymi postaciami starotestamentalnymi Abrahamem i Izaakiem. Punktem wyjścia do analizy były teksty zawarte w Księdze Rodzaju (Rdz 15; 17; 22). Na początku ukazano miejsce Księgi Rodzaju w Torze i znaczenie tego zbioru pism w judaizmie oraz w chrześcijaństwie. Księga Rodzaju jest pierwszym pismem Tory (Pięcioksięgu), a jej redakcja była bardzo długim procesem, która brała początek już w epoce patriarchalnej (tradycje ustne), a skończyła się w czasach perskich. Pismo to ma wielkie znaczenie zarówno w tradycji judaistycznej, jak i chrześcijańskiej (Księga Rodzaju otwiera kanon Biblii w obu religiach).Najważniejszym wydarzeniem w życiu Abrahama było zawarcie przymierza z Bogiem (Rdz 15; 17). Patriarcha został nazwany „ojcem wiary”. Judaizm akcentuje aspekt partykularny relacji Bóg – Abraham i traktuje patriarchę przede wszystkim jako protoplastę Izraela, narodu, który stał się dziedzicem obietnic danych Abrahamowi. Chrześcijaństwo podkreśla w tej relacji aspekt uniwersalny, patriarcha uważany jest bowiem za ojca wszystkich wierzących, także uczniów Jezusa Chrystusa.Dzieje Izaaka są kontynuacją historii Abrahama i jego relacji z Bogiem. Najważniejszym wydarzeniem w życiu Izaaka był epizod opisany w Rdz 22 (ofiara w Moria). Abraham został wypróbowany w wierze, bowiem Bóg polecił mu ofiarować syna obietnicy (Izaaka). Uratowany przez Pana Izaak, stał się spadkobiercą obietnic Bożych. W judaizmie jest traktowany przede wszystkim jako znak wierności Boga oraz wypełnienia obietnicy potomka, natomiast w chrześcijaństwie podkreśla się znaczenie typiczne ofiary Izaaka, która zapowiadała ofiarę Jezusa Chrystusa.

EN

The God of Patriarchs is one of the most important problem of the Old Testament. Here I argue that the problem is actually so severe as has been before (in recent scholarship). First I presented the Book of Genesis (an integral part of the Torah), then the God’s covenant with Abraham and Isaac. The story of Abraham and Isaac shows some aspects of the nature of God (his transcendent and immanent) and his activities in the time of the patriarchal period. The God of patriarchs is the God of Moses, the God of the prophets (OT) and the God of the apostles (NT). The soteriological interpretations of the Isaac’s tale found in rabbinic and Christian sources affirmed the important significant of the story (Gn 22) for the both religions. Abraham hoped that God might be capable of restoring life to his son. Isaac appears as the figure of the risen one (New Testament).

11

Religio vera. Rzeczywistość chrześcijaństwa - chrześcijański wymiar rzeczywistości według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2013

|

vol. 7

|

issue 2

5-22

EN

The biblical history of salvation results in tightening the bond between God and man more and more closely, though there is a sudden change in the quality between the Old and New Testaments that makes the bond so far expressed through the Covenant to fulfil itself in the theandric communion in the Person of Jesus Christ. Christianity arises as a communion and, as such, it fulfils itself in the Church, through the Holy Spirit: it consists in making a gift of oneself and relying on the gift. J. Ratzinger/Benedict XVI shows how Christianity not only enters the structures of reality, but – in fact − constitutes its most appropriate − since salutary − structure and a hermeneutic key to understand man. What seems paradoxical, or even nonsensical in Christianity, as a matter of fact, breaks the absurdity of atheistically ideologised structure of the world and thinking.

PL

Być chrześcijaninem – co to właściwie znaczy? Czym jest chrześcijaństwo w swej najgłębszej istocie? Co teologia Josepha Ratzingera/Benedykta XVI wnosi do rozumienia christianoi i christianitas – pojęć, rzeczywistości, egzystencjalnej głębi? Promienie odpowiedzi na wszystkie te pytania schodzą się w jeden punkt, w jedno centrum, którym jest On – Jezus Chrystus, Przebity, z którego oglądu (okiem ciała, rozumu, serca, woli, wiary) wynika wszystko, wszelkie rozumienie, wszelka nowość, wszelka istota rzeczy: chrześcijaństwa i życia jako takiego.

12

Dlaczego Jezus nazwał siebie „Chlebem Życia”?

37%

Stefański J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 1

EN

Why did Jesus refer to Himself as the “Bread of Life”? Obviously, He intended to give us the gift of Himself in the Eucharist. But why did He choose the form of bread? Beginning with the first use of the word “bread” in the Masoretic Text of the Book of Genesis and the etymological meaning of this term, one can see how God was preparing His Chosen People for the real Presence of His Son in the Most Blessed Sacrament. The bread offered to Abraham by Melchizedek as a gesture of blessing, the manna in the desert as bread from heaven, the bread of Presence in the tent of meeting and in the Jerusalem temple as a unique manifestation of God’s Covenant and love for His People, as well as the messianic expectations of Jewish tradition are all realities expressing the unfolding plan of God in reference to the Body of Christ, present in the Eucharist. This plan reached its climax during the Last Supper in view of the future ultimate Sacrifice of the Lord on the Cross.

PL

Dlaczego Pan Jezus określił siebie jako Chleb Życia? Niewątpliwie pragnął dać nam siebie w Eucharystii. Ale dlaczego wybrał postać chleba, aby to uczynić? Począwszy od pierwszej wzmianki o chlebie w hebrajskim tekście Księgi Rodzaju i etymologicznego znaczenia tego słowa można zauważyć, w jaki sposób Bóg przygotowywał naród w celu ostatecznego objawienia realnej obecności swojego Syna w Najświętszym Sakramencie. Pierwszym chlebem, który stal się znakiem błogosławieństwa był chleb ofiarowany Abrahamowi przez Melchizedeka. Następnie Bóg zesłał mannę dla Izraelitów na pustyni jako chleb z nieba. Później kazał im przygotować chleby pokładne, które były szczególnym znakiem Jego Przymierza i miłości do narodu Izraela. Oczekiwania mesjańskie w tradycji żydowskiej związane z nową, przyszłą manną wyrażają dalszy ciąg odsłaniającego się planu Bożego, który osiąga swój punkt kulminacyjny podczas Ostatniej Wieczerzy w świetle ostatecznej Ofiary Chrystusa na Krzyżu.

13

Walka dobra ze złem w "Liście" Pseudo-Barnaby

37%

Mejzner M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 59

21-37

EN

The struggle between good and evil is one of the main subjects of the Epistle of Pseudo-Barnabas, which originated between 70 and 130, thus, in the period when apocalyptic literature was flourishing. The latter’s impact on the Epistle is undeniable, and is expressed in the characteristic approach of the present time as the „last days” marked by intense activity of evil forces. Even though the outcome of God’s struggle with Satan has already been decided by the victory of Jesus Christ on the cross, still it is ongoing, and at different levels. For Pseudo- Barnabas, two areas of this confrontation are of utmost importance: the orthodoxy of faith and morality of life. The first issue is treated very broadly (chapters I-XVII), and its essence is to convince the readers of the Letter of the saving exclusivism of Christianity. The author radically opposes Judaism, considering all its laws and institutions in their historical implementation (e.g. sacrifices, fasting, Sabbath, temple, ritual ordinances) as the result of both the incorrect (physical) interpretation of the inspired Scriptures and submission to Satan’s insidious work. The only people of the Covenant are those who have believed in Jesus Christ and were immersed in the water of baptism. The other area of the still ongoing struggle is the heart of a Christian who, at any time, has to choose between the way of life and the way of death (chapters XVIII-XX). The final manifestation of Christ’s victory over evil will happen at His second coming, when He will put an end to the „times of the Wicked” and will bring into His Kingdom all the Christians faithful to His teaching.

Refine search results

Moralne implikacje przymierza

Anglicans and Methodists Together Again? The Restoration of Church Unity between Anglicans and Methodists in Great Britain according to the Document Mission and Ministry in Covenant

Arcykapłan Nowego Przymierza – ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus (Hbr 1, 5–2, 18)

Kanonické manželství v proudu personalistické obnovy

Geneza „dwóch Testamentów” Pisma Świętego

Przymierze Boga z Izraelem w tradycjach Pięcioksięgu

Geneza i teologiczne orędzie biblijnej relacji o potopie (Rdz 6-9)

Anglikanie i metodyści znów razem? Odnowienie jedności kościelnej między anglikanami i metodystami w Wielkiej Brytanii wedle dokumentu Misja i Służba w Przymierzu

Religio vera. Rzeczywistość chrześcijaństwa – chrześcijański wymiar rzeczywistości według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

The God of the Patriarchs as a Common Heritage of Judaism and Christianity

Religio vera. Rzeczywistość chrześcijaństwa - chrześcijański wymiar rzeczywistości według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

Dlaczego Jezus nazwał siebie „Chlebem Życia”?

Walka dobra ze złem w "Liście" Pseudo-Barnaby