Odkrycie wielkich złóż gazu ziemnego we wschodniej części Morza Śródziemnego stanowi szansę nie tylko na powszechne wzbogacenie, wzrost wolumenu inwestycji czy zwiększenie liczby miejsc pracy, ale może przyczynić się także do wzrostu regionalnego bezpieczeństwa i stanowić zachętę do uregulowania dotychczasowych sporów. Jest też druga strona medalu. Kwestia eksploatacji złóż może wywoływać nowe spory lub nawet doprowadzić do konfliktu. W przypadku złóż cypryjskich oba scenariusze są nadal prawdopodobne. Nieuregulowany problem polityczny wpływa bowiem pośrednio na kwestie energetyczne, zwłaszcza możliwości inwestycyjne związane z późniejszym przesyłem. Kluczową rolę odgrywają trzy strony: 1) Republika Cypryjska, która de facto jest państwem podzielonym i administrowanym jedynie przez Greckich Cypryjczyków; 2) nieuznawana przez społeczność międzynarodową, za wyjątkiem Turcji, Turecka Republika Północnego Cypru – państwo Tureckich Cypryjczyków oraz 3) Turcja. Celem niniejszego rozdziału jest zbadanie wpływu kwestii energetycznych na pozycję Cypru w regionie, jego sytuację gospodarczą oraz negocjacje pomiędzy Greckimi i Tureckimi Cypryjczykami.
The article answers the question, how deep were and are the influences of the Balkan culture in Cyprus, which lies far beyond the Balkan Peninsula borders, and was a British colony for many years. Social and cultural processes that took place in Cyprus and the Balkan countries are surprisingly similar. Many faiths and cultures coexisted on the island until modern nationalist ideas were formed. Although in the 20th century as a result of fighting and ethnic cleansing Cyprus itself ceased to be a frontier, one may try a broader perspective. Pronounced intermingling of Ottoman and British influences induces the conclusion that even today it seems the current image of Cyprus as a frontier of the Balkans.
Hikmet Afif Mapolar (1919–1989) to tureckocypryjski pisarz i publicysta, bardzo zasłużony dla rozwoju tureckojęzycznej prozy, publicystyki i prasy na Cyprze. Całe życie związany ze swoim ojczystym krajem, a szczególnie z miejscem urodzenia (miasto portowe Kyrenia nad Morzem Śródziemnym), w swojej twórczości na miejsce akcji najczęściej wybierał nadmorskie miejscowości okolic Kyrenii, a na bohaterów swoich utworów – mieszkańców tego rejonu: wieśniaków i rybaków. Przedmiotem opisu w tym artykule jest opowiadanie Mapolara Ahtapot Avı (Polowanie na ośmiornice) z roku 1943, a więc z okresu kolonialnego. Typowa dla tego pisarza realistyczna metoda opisu połączona z wartką, dramatyczną akcją sprawia, że fabuła przynosi na myśl scenę z dramatu filmowego z morzem w roli głównej. Wiele elementów fabuły Polowania na ośmiornice nasuwa skojarzenia z nowelą Stary człowiek i morze E. Hemingwaya, co pozwala sformułować uniwersalną prawdę, że ludzie morza mają podobne pragnienia i podobny los bez względu na to, gdzie żyją, oraz że „ich” morze nie jest miejscem peryferyjnym, a centralnym. Dla mieszkańców regionu nadmorskiego morze to ich centrum świata, centrum życia, sens życia i determinant ich losów.
EN
Hikmet Afif Mapolar (1919–1989) was a Turkish Cypriot writer and journalist who contributed immensely to the development of Turkish-language prose, journalism, and the press in Cyprus. Tied to his native country all his life, and especially to his place of birth (the port city of Kyrenia on the Mediterranean Sea), he set most of his stories in coastal towns in the vicinity of Kyrenia, and his characters are inhabitants of this region: villagers and fishermen. This article discusses a short story by Mapolar, Ahtapot Avı [The Octopus Hunt], published in 1943, i.e., during the colonial period. The realism of the descriptions, which is typical of this writer, combined with the fast-paced and engrossing storytelling bring to mind scenes from a movie drama where the sea plays the lead role. Many plot elements in The Octopus Hunt evoke associations with Hemingway’s short story, The Old Man and the Sea, which leads me to formulate a universal truth that sea people have similar desires and a similar fate no matter where they live, and that “their” sea is not a peripheral place, but a central one. For the inhabitants of the coastal region, the sea is the center of their world, the center of life, the meaning of life, and the determinant of fate.
Pierwsze wzmianki o działalności Gérauda de Veyrinesa, nuncjusza papieskiego, a następnie biskupa Pafos w latach dwudziestych XIV wieku, pojawiły się w 1962 roku, kiedy Jean Richard opublikował w Archiwach Watykańskich kursywa: Instrumenta miscellanea – zapis swoich transakcji finansowych jako nuncjusza na Cyprze. Dokument ten stanowi źródło informacji o wykorzystaniu znacznych funduszy w wysokości 30 000 złotych florenów na obronę Królestwa Armenii w Cylicji oraz zbieraniu dziesięcin duchownych i podatków na Cyprze na wsparcie Królestw Cypru i Armenii. Ponadto opisuje on schedę patriarchy Piotra z Jerozolimy oraz wymienia długi i majątek poprzednika Gérauda, wcześniejszego biskupa Pafos, Aimerego de Nabinaud. W niniejszym artykule udostępnione zostaną pozostałe kursywa: Instrumenta miscellanea odnoszące się do tychże ksiąg – dokument nr 1086 i niepublikowana część dokumentu 1045. Przedstawione zostaną tu także nowe fakty dotyczące zapisanej w listach papieskich historii funduszu ormiańskiego. Wiele z tych listów profesor Richard odkrył w późniejszym okresie, podczas opracowywania trzeciego tomu książki Bullarium Cyprium, który ujrzał światło dzienne pół wieku później, w 2012 roku.
EN
The activities of Géraud de Veyrines, papal nuncio and then bishop of Paphos in the 1320s, have been known since 1962, when Jean Richard published Instrumenta Miscellanea in the Vatican Archives on the accounts of his financial dealings as nuncio on Cyprus. These accounts concern his handling of a large fund of 30,000 gold florins for the defense of the Kingdom of Armenia in Cilicia, the raising of clerical tithes and taxes on Cyprus in support of the Kingdoms of Cyprus and Armenia, the legacy of Patriarch Pierre of Jerusalem, and the debts and property of Géraud’s predecessor as bishop of Paphos, Aimery de Nabinaud. This article publishes the remaining Instrumenta Miscellanea pertaining to these accounts-number 1086 and the unpublished portion of number 1045-and updates the history of the Armenian fund in papal letters, many of which Professor Richard only discovered later, while compiling the third volume of the Bullarium Cyprium, published a half-century later, in 2012.
Aphrodite, the Greek goddess of love and beauty, according to ancient authors, was supposed to have come from Cyprus, where her oldest known temple was located in Palaepaphos. However, the alleged process of transforming the local Cypriot deity into the Hellenic Aphrodite is difficult to trace. Without questioning her Cypriot roots, this article focuses on the issue of the origins of her presence in the Greek pantheon of deities, proving that Aphrodite was from the beginning a strictly Greek (Greek-Cypriot) and not a Levantine deity, whose worship was only secondarily influenced by the cult of Astarte, before she eventually became part of the pantheon of deities revered by the Greeks.
PL
Afrodyta, grecka bogini miłości i piękna, już wg. autorów starożytnych wywodzić się miała z Cypru, gdzie znajdowała się jej najstarsza znana świątynia w Palaepaphos. Domniemany proces przekształcenia lokalnego bóstwa cypryjskiego w helleńską Afrodytę jest jednak trudny do prześledzenia. Nie podważając jej cypryjskich korzeni, niniejszy artykuł koncentruje się na kwestii genezy jej obecności w greckim panteonie bóstw, dowodząc, iż Afrodyta była od początku bóstwem sensu stricto greckim (greko-cypryjskim), a nie lewantyńskim, którego kult jedynie wtórnie uległ wpływom kultu Astarte, nim ostatecznie bogini ta stała się częścią panteonu bóstw czczonych przez Greków.
Cyprus, an island located in the Eastern part of the Mediterranean, in fact, is divided into three states that control some parts of it. This situation stemmed from a serious political conflict that has lasted at least since Cyprus became independent in 1960. The main goal of this paper is to present model of the local self-government, one of the main elements of a democratic state. It discusses the origins of this model, the heritage of Ottoman Empire and the period of British domination, legal aspect of a current situation, its main weaknesses and possible reforms.
PL
Cypr, wyspa położona we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, faktycznie podzielona jest pomiędzy trzy państwa sprawujące jurysdykcję nad jej poszczególnymi częściami. Sytuacja ta jest konsekwencją głębokiego kryzysu politycznego, który trwa od momentu uzyskania przez Cypr niepodległości w 1960 r. Celem artykułu jest zaprezentowanie jednego z istotnych elementów ustroju państwa, jakim jest samorząd lokalny. Omówiono genezę aktualnego modelu, wskazując na elementy dziedzictwa osmańskiego i brytyjskiego, obecny ustrój samorządu, jego główne słabości, a także postulowane kierunki reform.
Struktura etniczna państwa jest jednym z czynników mogących kształtować jego ustrój i skutkować przyjmowaniem różnych specyficznych mechanizmów prawnych. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie na przykładzie Republiki Cypryjskiej nietypowego rozwiązania prawnoustrojowego polegającego na proporcjonalnym podziale władzy, tj. stanowisk i urzędów w państwie, pomiędzy dominujące grupy etniczne. Analizie poddane zostaną wybrane postanowienia Konstytucji Republiki Cypryjskiej, które odwołują się do greckiej i tureckiej społeczności zamieszkujących Cypr i regulują poziom oraz sposób ich uczestnictwa w sprawowaniu władzy w państwie. Podkreślona zostanie wyjątkowość przyjętych na Cyprze rozwiązań prawnoustrojowych, które mając zapewnić jedność państwa i stanowić istotne gwarancje dla poszczególnych grup etnicznych, mogą jednak w praktyce okazać się niefunkcjonalne bądź prowadzić do wypaczeń.
EN
The ethnic structure of the state is one of the factors that can shape its system and result in the adoption of various specific legal mechanisms. The aim of this article is to present, on the example of the Republic of Cyprus, an unusual legal system solution consisting in the proportional division of power, i.e. positions and offices in the state, between the dominant ethnic groups. The analysis will concern selected provisions of the Constitution of the Republic of Cyprus, which refer to the Greek and Turkish communities living in Cyprus and regulate the level and manner of their participation in exercising power in the state. The uniqueness of the constitutional solutions adopted in Cyprus will be emphasized, which, in order to ensure the unity of the state and constitute significant guarantees for ethnic groups, may in practice, however, turn out to be non- -functional or lead to distortions.
Niniejszy artykuł jest krótką i bardzo wstępną informacją na temat monet hellenistycznych odkrytych podczas prac wykopaliskowych prowadzonych przez archeologów z Instytutu Archeologii UJ na agorze starożytnego Nea Pafos w latach 2011–2019. Pierwsze badania archeologiczne agory przeprowadził na przełomie lat 60. i 70. XX w. Kyriakos Nicolaou. Zespół archeologów z Uniwersytetu Jagiellońskiego pod kierownictwem Ewdoksji Papuci-Władyka rozpoczął eksplorację terenu agory w 2011 r. Podczas polskich wykopalisk znaleziono co najmniej 480 monet i krążków monetarnych. Znaczna część z nich (co najmniej 180 egzemplarzy) została wybita w okresie hellenistycznym. W skład tej grupy wchodzą głównie monety ptolemejskie (ponad 67%), ale także bite na Cyprze brązy typu Zeus/Zeus (20,5%), monety z regionu syro-palestyńskiego (Seleucydzi, Judea – ponad 6%), monety macedońsko-antygonidzkie (3,8%), monety z południowo-wschodniej części basenu Morza Egejskiego i Azji Mniejszej (1,6%) jak i inne. W artykule przedstawiono wstępne obserwacje dotyczące chronologii i struktury znalezisk.
EN
The present article is a short and very preliminary report about the Hellenistic coins found during excavations conducted by the team of the Institute of Archaeology, Jagiellonian University at the agora of the ancient Nea Paphos in 2011–2019. The first archaeological research at the agora had been conducted in the late 1960s and 1970s by Kyriakos Nicolaou. The Jagiellonian University team, led by Ewdoksia Papuci-Władyka started to explore the agora area in 2011. There were at least 480 coins and coin flans found during the Polish excavations. Great part of them are minted in the Hellenistic Period. The group consists mainly of Ptolemaic coins (over 67%), but includes also Cypriot bronzes of the Zeus/Zeus type (20.5%), coins of Syro-Palestinian region (Seleucid, Hasmonean rulers – over 6%), Macedonian-Antigonid issues (3.8%), the coins from south-eastern Aegean and Asia Minor (1.6%) as well as others. Some preliminary observations concerning chronology and structure of the finds are presented.
Jews appeared in Cyprus as early as in the Ptolemaic period (4th century BC). Later, with Rome’s support of the Jewish migration to the island, they became a substantial minority in Cyprus, especially during the reign of Caesar Augustus. Jews took such a liking to the cosmopolitan nature of the island that in the 16th century they started formulating far-reaching plans to make the island a Jewish state. These plans coincided with the persecution of Jews that swept through Western Europe from the late 15th century onward (especially in Spain, Portugal, and Italy). The author of the plans to create an enclave for the Jewish community in Cyprus was a Portuguese banker Joseph Miques or Nasi (1524–1579), commonly known as the Great Jew. In order to carry out his plans, he convinced the Ottoman Sultan Selim II to seize Cyprus, which had belonged to the Republic of Venice since 1489. At that time Jews actively supported the Turks in their campaign against the Venetians. The Ottomans captured Famagusta in 1571 and were welcomed by Jews as liberators from the Venetians, even though at that time nothing remained of the plans to create a Jewish state on the island. The story of these plans is not only a fascinating, albeit little-known, episode in Jewish history but also an interesting example of the rivalry between the Turks and the Republic of Venice in the early modern period.
PL
Żydzi na Cyprze pojawili się już w okresie ptolemejskim (IV w. p.n.e.). W okresie późniejszym Rzym wspierał migracje Żydów na wyspę, którzy szczególnie w czasach cesarza Augusta stali się widoczną mniejszością na Cyprze. Żydzi do tego stopnia upodobali sobie kosmopolityczny charakter wyspy, że powstały daleko idące plany stworzenia państwa żydowskiego na Cyprze. Plany te zbiegły się z prześladowaniami wyznawców judaizmu, które przetoczyły się przez Europę Zachodnią od końca XV wieku (a zwłaszcza w Hiszpanii, Portugalii oraz w Italii). Twórcą pomysłu stworzenia na Cyprze enklawy dla społeczności żydowskiej był pochodzący z Portugalii bankier Józef Nasi lub Miques (1524–1579), powszechnie znany również jako Wielki Żyd. W celu zrealizowania swoich planów przekonał on sułtana osmańskiego Selima II do zajęcia Cypru, który od 1489 roku pozostawał w rękach Wenecjan. Równocześnie Żydzi aktywnie wspierali Imperium Osmańskie w kampanii przeciwko Wenecjanom. Osmanowie opanowali Cypr w 1571 roku i pomimo że nie powrócili do planów stworzenia na wyspie państwa żydowskiego, to byli witani przez miejscowych Żydów jako wyzwoliciele spod władzy Wenecjan. Dzieje stworzenia państwa żydowskiego na Cyprze uchodzą za niezwykle interesujący i mało znany epizod z dziejów nie tylko samych Żydów, lecz także rywalizacji pomiędzy Imperium Osmańskim a Republiką Wenecji w drugiej połowie XVI wieku.
Kwestia cypryjska stanowi ważną część tureckiej koncepcji polityki zagranicznej jako element polityki mocarstwowej pozostały po upadku imperium Osmańskiego. Współcześnie wokół problemu cypryjskiego uaktywniły się zależności, które angażują poza Turcją Unię Europejską i Stany Zjednoczone, a także społeczność międzynarodową. Polityka wobec Cypru stanowi jedynie część relacji Ankary z Brukselą, obejmujących szerokie spektrum zależności gospodarczych, politycznych oraz bezpieczeństwa. Problem cypryjski ma charakter bezpośredniego czynnika w relacjach dwustronnych i określa dynamikę postępu w tureckich negocjacjach akcesyjnych, jest również przyczyną rozgrywek dyplomatycznych, które dowiodły istnienia zasadniczego problemu w relacjach pomiędzy Turcją i Unią Europejską. Kazus cypryjski wykazał istnienie realnych granic partnerskich stosunków pomiędzy muzułmańską, autorytarną Turcją oraz liberalną, chrześcijańską Europą.
EN
Cyprus issue is an important part of Turkish foreign policy concept as an element of imperial politics remain after the collapse of the Ottoman Empire. Today, the Cyprus problem engage Turkey, the European Union the United States and the global community. Policy towards Cyprus is only part of Ankara's relations with Brussels, which cover a wide range of economic, political and security issues. Cyprus problem is a direct factor in bilateral relations and determines the dynamics of progress in Turkey's accession negotiations, is also a cause of diplomatic strategy, which established the crucial problem in the relations between Turkey and the European Union. The case of Cyprus showed a real limits of partnership relations between Muslim, authoritarian Turkey and liberal, Christian Europe.
The history of Christianity in Cyprus has a long and beautiful tradition, whose beginnings are connected with four important figures: Saint Lazarus and apostles Paul, Barnabas and Mark. The apostles came to Cyprus in the first half of the 1st century, when the island was under the Roman rule. According to tradition, by preaching God’s Word they became the founders of the Cypriot Church. Their mission was not an easy one, and the pressure of the indignant Jewish community led to the capture of Paul in Paphos and his consequent whipping at the whipping post. The post can still be seen today among the ruins of the church of Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnabas sacrificed his life for his faith: he was captured in Salamis, and then burnt at the stake by a Jewish mob. Roman Proconsul Quintus Sergius Paulus became the first important Roman official who converted to Christianity, and Cyprus became the first Roman province which adopted Christianity. Tradition also links Saint Lazarus with the island: allegedly, after being miraculously resurrected by Jesus in Bethany, he came to Cyprus, where he became a bishop and where he preached God’s Word and converted pagans into Christianity for the next 30 years.
PL
Historia chrześcijaństwa na Cyprze posiada długą i piękną tradycję, a jej początki są związane z czterema ważnymi dla kościoła postaciami: św. Łazarza oraz apostołów Pawła, Barnaby oraz Marka. W pierwszej połowie I wieku n.e. na Cypr, pozostający pod panowaniem rzymskim, przybyli apostołowie Paweł, Barnaba i Marek, którzy głosząc Słowo Boże stali się w myśl tradycji założycielami Kościoła cypryjskiego. Misja ta nie była łatwa, a presja oburzonej gminy żydowskiej, spowodowała, że Paweł został pojmany w Pafos i ukarany biczowaniem, przywiązany do pręgierza, który do dzisiaj można oglądać wśród ruin bazyliki Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnaba poświęcił swoje życie. Został pojmany w Salamis, a następnie spalony na stosie przez żydowski tłum. Tradycja łączy również z wyspą Łazarza, który po cudownym wskrzeszeniu przez Jezusa w Betanii, przybył na Cypr głosić Słowo Boże, gdzie mieszkańcy obrali go biskupem i przez następne 30 lat nauczał i nawracał pogan na chrześcijaństwo.
The article deals with the admission of Turkey into the structures of the European Union, as a country located in only a small part in Europe but at the same time constituting a strategic location from the point of view of EU security. The time frame of the analysis made here basically covers the whole period of accession negotiations, but due to the length of the negotiations, only the most important elements will be emphasised (beginning of the accession process, its subsequent stages, problems). The aim of the article is to point out the opportunities and barriers to this accession, whose vision moves away because of Turkey’s deepening political crisis triggered by president Recep Tayyip Erdoğan. The main thesis of the article is the statement that the negotiation process, which started years ago, was inhibited and slowed down as a result of subsequent events taking place both in the EU (migration crisis) and in Turkey itself (military coup of 2016). The author wants to answer two questions: (1) what problems, over the years of accession negotiations, proved to be insurmountable in this process? and (2) what prospects for Turkey’s accession are drawn on the basis of the current positions of both negotiating parties? Empirics in this case must be based on an analysis of the history of the Turkish accession process and the most current media reports (mainly on the 2016 coup)
PL
Artykuł traktuje o przyjęciu w struktury Unii Europejskiej Turcji jako kraju położonego na kontynencie europejskim w niewielkiej części, a jednocześnie stanowiącemu lokalizację strategiczną z punktu widzenia bezpieczeństwa UE. Ramy czasowe dokonanej analizy w istocie obejmują cały okres negocjacji akcesyjnych, ale ze względu na jego długość, akcentowane zostaną wyłącznie najważniejsze jego elementy (początek procesu akcesyjnego, kolejne jego etapy, problemy). Celem artykułu jest wskazanie szans i barier wspomnianej akcesji, której wizja oddala się wraz z pogłębianiem się w Turcji kryzysu politycznego zapoczątkowanego działaniami prezydenta RecepaTayyipa Erdoğana. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że proces negocjacji rozpoczęty lata temu hamowany był i spowalniany w wyniku kolejnych wydarzeń mających miejsce zarówno w UE (kryzys migracyjny), jak i w samej Trucji (pucz wojskowy z 2016 r.). Autor chce odpowiedzieć na dwa zasadnicze pytania: (1) jakie problemy przez lata negocjacji akcesyjnych okazały się nie do pokonania w tym procesie? oraz (2) jakie perspektywy odnoście akcecji Turcji rysują się na podstawie obecnych stanowisk obu stron negocjacyjnych? Empiria w tym przypadku bazować musi na analizie historii tureckiego procesu akcesyjnego i najbardziej aktualnych doniesień medialnych (głównie dotyczących puczu z 2016 r.).
Tożsamość fenicka wiąże się z silnym poczuciem przynależności do miasta-państwa, w przypadku Cypru jest to zwłaszcza Kition, gdzie można rozpoznać „fenicką” dynastię panującą. Innym wyróżnikiem jest język fenicki i pismo alfabetyczne, z licznymi przykładami inskrypcji znalezionych na wyspie. Trzecim jest religia i kult, z bóstwami noszącymi imiona fenickie, ale wyraźnie zsynkretyzowanymi zarówno z ich helleńskimi odpowiednikami, jak i lokalnymi tradycjami. Przez około sto lat po śmierci ostatniego króla Kitionu ślady społeczności, którą identyfikuje się jako Cypryjscy Fenicjanie, wciąż można odnaleźć w materiale archeologicznym, a zwłaszcza w inskrypcjach. Jednak wraz z upływem pokoleń pozbawionych opieki „fenickiego państwa-miasta” na Cyprze i nadzorowanego przez nie kultu zachowane pozostaną tylko niektóre stare tradycje rodzinne, takie jak imiona i szacunek dla przodków.
EN
Phoenician identity is associated with a strong sense of belonging to the city-state; in the case of Cyprus, it is especially Kition, where the “Phoenician” ruling dynasty can be recognised. Another distinctive feature is the Phoenician language and alphabetic writing, with numerous examples of inscriptions found on the island. The third one is religion and cult, with deities bearing Phoenician names, but apparently syncretised with both their Hellenic counterparts and local traditions. For about a century after the death of the last king of Kition the community, which we identify as Cypriot Phoenicians can still be found within the archaeological material, and especially through inscriptions. However, as generations pass, and a new order grows without the ‘Phoenician city-state’ in Cyprus and the cult overseen by it, only some old family traditions are carried on, such as personal names, and regard towards ancestors.
Czas wypraw krzyżowych był także epoką pielgrzymowania do Jerozolimy. Rosyjski świat prawosławny nie zaakceptował idei wypraw krzyżowych i nie uważał zachodnioeuropejskich krzyżowców za pielgrzymów. Jednak Rosjanie również starali się organizować pielgrzymki, których cel upatrywali w osobistej skrusze i uwielbieniu Boga. Nawiedzanie chrześcijańskich relikwii znajdujących się na Cyprze było pożądane przez pielgrzymów udających się do Jerozolimy. Opierając się na metodzie analizy treści całego kompleksu pism pielgrzymów rosyjskich, a także pism kronikarzy cypryjskich, bizantyjskich, arabskich i rosyjskich, autorka bada historię podróży i pielgrzymek odbywanych przez Rosjan na Cypr od XII do XVIII stulecia, genezę rosyjsko-cypryjskich stosunków religijnych, międzykulturowych i politycznych, a także dynamikę ich rozwoju od pierwszych kontaktów w średniowieczu do nawiązania stałych stosunków dyplomatycznych i politycznych między oboma krajami we wczesnej epoce nowożytnej. Począwszy od XVII wieku stosunki rosyjsko-cypryjskie rozwijały się na trzech płaszczyznach: 1) Rosjanie na Cyprze; 2) greccy Cypryjczycy w Rosji; 3) wiedza o Cyprze i zainteresowanie Cyprem w Rosji. Greccy Cypryjczycy pojawili się w Rosji (na dworze carów rosyjskich) na początku XVII wieku. Znamy stałą korespondencję i wymianę posłów pomiędzy carami rosyjskimi a hierarchami cypryjskiego Kościoła Prawosławnego, która odbywała się w XVII-XVIII wieku. Obecność greckich Cypryjczyków w Rosji, zdobywanie informacji, studiowanie literatury cypryjskiej oraz przekładanie niektórych pism cypryjskich na język rosyjski sprzyjało interakcjom na płaszczyźnie zarówno politycznej, jak i kulturowej. Niniejszy artykuł podkreśla ważne historyczne, kulturowe, dyplomatyczne i polityczne funkcje pielgrzymek.
EN
The era of the Crusades was also the era of pilgrims and pilgrimages to Jerusalem. The Russian Orthodox world did not accept the idea of the Crusades and did not consider the Western European crusaders to be pilgrims. However, Russian people also sought to make pilgrimages, the purpose of which they saw in personal repentance and worship of the Lord. Visiting the Christian relics of Cyprus was desirable for pilgrims on their way to Jerusalem. Based on the method of content analysis of a whole complex of the writings of Russian pilgrims, as well as the works of Cypriot, Byzantine, Arab and Russian chroniclers, the author explores the history of travels and pilgrimages of Russian people to Cyprus in the 12th–18th centuries, the origins of the Russian-Cypriot religious, inter-cultural and political relationships, in addition to the dynamics of their development from the first contacts in the Middle Ages to the establishment of permanent diplomatic and political relations between the two countries in the Early Modern Age. Starting with the 17th century, Russian-Cypriot relationships were developing in three fields: 1) Russians in Cyprus; 2) Cypriots in Russia; 3) knowledge of Cyprus and interest in Cyprus in Russia. Cypriots appeared in Russia (at the court of the Russian tsars) at the beginning of the 17th century. We know of constant correspondence and the exchange of embassies between the Russian tsars and the hierarchs of the Cypriot Orthodox Church that took place in the 17th–18th centuries. The presence of Cypriots in Russia, the acquisition of information, the study of Cypriot literature, and translations of some Cypriot writings into Russian all promoted interactions on both political and cultural levels. This article emphasizes the important historical, cultural, diplomatic and political functions of the pilgrimages.
The main aim of the article is to analyse the safety of bank deposits both from the theoretical and practical perspective. Deposit guarantee schemes constitute an important part of the banking regulation. Deposit insurance is one of the instruments of crisis management. The starting point of the analysis is a brief description of the main regulatory themes relating to deposit insurance. The central part of this article focuses on anti-crisis measures undertaken by Iceland and Cyprus – two countries where the banking crisis reached an exceptional scale becoming the direct cause of a gross violation of the rights of depositors. A significant emphasis has been placed on the legalissues arising from the decisions of the competent authorities, which were subsequently reviewed by appropriate courts of justice. The key issues relating to the deposit guarantee schemes have been raised in the analysis of legislative reforms undertaken at the EU level.
PL
Celem artykuł jest przedstawienie bezpieczeństwa depozytów zarówno w aspekcie teoretycznym, jako jednego z założeń regulacji działalności bankowej, jak i w wymiarze praktycznym, jako jednego z elementów działań antykryzysowych w sektorze bankowym. Punktem wyjścia analizy są zagadnienia regulacyjne powstałe na gruncie problematyki gwarantowania depozytów. Natomiast główną część artykułu stanowi opis doświadczeń Cypru oraz Islandii ‒ krajów, w których kryzys bankowy osiągnął nadzwyczajną skalę, stając się powodem wyjątkowej ingerencji w uprawnienie deponentów. Istotny akcent został położony na zagadnienia prawne powstałe na gruncie władczych rozstrzygnięć organów państwa, które następnie stały się przedmiotem orzecznictwa właściwych sądów. Węzłowe zagadnienia dotyczące gwarantowania depozytów zostały również poruszone w ramach analizy zmian prawnych na szczeblu UE.
Głównym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie politycznych konsekwencji niepowodzenia negocjacji pokojowych na Cyprze w latach 2015–2017 dla Unii Europejskiej. Chociaż przedstawiciele Unii oraz jej instytucji byli zaangażowani w proces negocjacyjny, pozostaje pytanie o rolę, jaką odegrali w jego ramach. Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, należy przeanalizować zarówno przebieg, jak i rezultat prowadzonych rozmów. Główne pytania badawcze brzmią następująco: jaki był przebieg rozmów pomiędzy przedstawicielami obu cypryjskich społeczności? Co zdecydowało o ich niepowodzeniu i zerwaniu w 2017 toku? W jaki sposób Unia Europejska zaangażowała się w dialog pomiędzy stronami? Jakie są konsekwencje braku porozumienia dla UE? Wybraną metodą badawczą jest analiza źródeł, natomiast techniką badawczą – jakościowa analiza treści aktów prawnych, monografii i artykułów naukowych. Podstawę źródłową stanowią wybrane dokumenty Unii Europejskiej i Organizacji Narodów Zjednoczonych, monografie i opracowania oraz artykuły naukowe.
EN
The main aim of the article is to present political consequences of the failure of the Cyprus talks 2015–2017 for the European Union. Although its institutions and representatives were engaged in the negotiation process there, the issue seems to be more complex when it comes to defining what their role was. One can find the answer to such a question analysing the course and the final outcome of the negotiation process in Cyprus. The main research question are as follows: What was the course of bicommunal negotiations? What brought the negotiations to a halt in 2017? How did the European Union engage in the process? What are political consequences of the talks failure for the European Union? The selected method is sources analysis and the technique is qualitative content analysis. On this basis one can study, for example, selected speeches, declarations as well as official documents. As regards the main sources, these are selected EU and UN documents, monographs, and academic articles.
The aim of the article is to analyse the costs and benefits of accession to the euro area from the point of view of enterprises. It is therefore important for the process of currency exchange not to contribute to the deterioration of their financial situation, thus to avoid its negative impact on the economy of the country. The article consists of three parts. The first part shows the sizes of the foreign trade of enterprises that function in Poland within the EU, the second discusses the state of knowledge concerning the costs and benefits for enterprises. The third part presents the experience of the countries which adopted the euro in the years 2007-2009.
PL
Celem artykułu jest analiza kosztów i korzyści przystąpienia do strefy euro z punktu widzenia przedsiębiorstw. Ważne zatem jest, aby proces wymiany waluty nie przyczynił się do pogorszenia ich sytuacji finansowej, a tym samym nie przełożył się negatywnie na gospodarkę kraju. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej zaprezentowano rozmiary handlu zagranicznego przedsiębiorstw funkcjonujących w Polsce w ramach UE, w drugiej został omówiony stan wiedzy na temat kosztów i korzyści dla przedsiębiorstw. W części trzeciej przedstawiono doświadczenia krajów, które w latach 2007-2009 przyjęły walutę euro.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.