Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Dachau
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ksiądz Józef Piekieliński (Piekielny) (1897–1942), ofiara obozu koncentracyjnego w Dachau

100%
Szkutnik P.
Biuletyn Szadkowski
|
2012
|
issue 12
41-59
EN
Father Józef Piekieliński was born in 1897 in Szadek, where his family lived. After finishing the Theological Seminary in Włocławek he worked as catechist and curate in a number of parishes in Kujawsko-Kaliska diocese, and then in Częstochowa diocese. In the period 1932–1941 he was the parish priest in Jaworzno near Wieluń. During massive arrests of Polish clergy by Germans in 1941he was imprisoned in the concentration camp in Dachau, where he died in 1942.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ks. arcybiskup Adam Kozłowiecki SJ w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1972 roku

84%
Cieslak SJ S.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2017
|
vol. 127
221-240
PL
25 sierpnia 1972 roku, w przeddzień rozpoczęcia XX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium, podczas Godziny Wspomnień na terenie byłego hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau, arcybiskup Adam Kozłowiecki SJ (1911-2007) wygłosił przemówienie, które stanowiło ostrzeżenie przed nienawiścią i wezwanie do budowania cywilizacji na fundamencie Ewangelii miłości i szacunku wobec każdego człowieka. Przemówienie hierarchy Kościoła zambijskiego miało wyjątkowy wymiar, albowiem był on więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Dachau. Po cudownym uwolnieniu z obozu w Dachau udał się do Rodezji Północnej (obecnie Zambia) i jako misjonarz poświęcił jej 61 lat życia. Jezuita polski przywołał w przemówieniu polskiego franciszkanina Maksymiliana Marię Kolbego (1894-1941), którego rok wcześniej 17 października 1971 roku beatyfikował papież Paweł VI, i ukazał go jako wzór zwycięzcy w walce nienawiści z miłością. Podkreślał w przemówieniu, że wszyscy jesteśmy braćmi i wszyscy mamy wspólnego Ojca – Boga. Przemówienie arcybiskupa A. Kozłowieckiego odbiło się dużym echem w Niemczech. Wspominano je także w Afryce, m.in. w Zambii i Południowej Afryce. W Polsce do rozpowszechnienia przemówienia arcybiskupa A. Kozłowieckiego w obozie w Dachau przyczynił się „Tygodnik Powszechny”, który opublikował je w całości we własnym tłumaczeniu w języku polskim i opatrzył dwoma zdjęciami z uroczystości na terenie obozu w Dachau
EN
On August 25 1972, the day before the start of the XX Olympic Games in Munich, during the Hours of Remembrance at the former Nazi concentration camp in Dachau, Archbishop Adam Kozłowiecki SJ (1911-2007) gave a speech that was a warning against hatred and a call to build a civilization on the foundation of the Gospel of love and respect for every human being. The speech of the head of the Zambian Church had a unique dimension because he was a prisoner in the Nazi concentration camps at Auschwitz and Dachau. After his miraculous liberation from the camp in Dachau, he travelled to Northern Rhodesia (now Zambia) and, as a missionary, devoted 61 years of his life to this territory. The Polish Jesuit recalled in the speech Polish Franciscan Maximilian Maria Kolbe (1894-1941), who had been beatified a year earlier, on October 17 1971, by Pope Paul VI. Archbishop Kozłowiecki portrayed Maximilian Maria Kolbe as a model winner in the fight between hatred and love. In his speech, he emphasized that we are all brothers, and we all have a common Father – God. The address by Archbishop Kozłowiecki spread and resounded in Germany. It was mentioned in Africa, including Zambia and South Africa. In Poland, the responsibility of spreading the Archbishop’s speech in the camp at Dachau was taken up by „Tygodnik Powszechny”, which translated it into Polish, published in full, and included two pictures from the ceremony in the camp at Dachau.
3
Publication available in full text mode
Content available

Treść zapisów w notatniku obozowym kl. Wiktora Jacewicza odzwierciedleniem elementów życia obozowego w KL Dachau

84%
Brakowski J.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2015
|
vol. 36
|
issue 1
193-211
EN
The history of the martyrdom of the Polish Roman Catholic clergy is still being researched. The present article refers to the content of one of the sources presenting the life in KL Dachau, where the largest number of clergy were imprisoned during the whole World War II. The source is a personal notebook authored by a member of the Society of St Francis de Sales, a seminarist Wiktor Jacewicz. He managed to survive a period of five years in Dachau. In his notes, we can find a description of different elements from the daily life of the concentration camp in Dachau such as prayer, sacraments, work, study, correspondence and sports. The source is a valuable contribution to our knowledge about the reality of life in KL Dachau.
4

Jan Jerzy Buzek (1874-1940), polski lekarz i poseł na Zaolziu

67%
Słowik J., Hławiczka T., Santarius K.
Acta Medicorum Polonorum
|
2012
|
vol. 2
7-11
PL
Artykuł zaznajamia z postacią Jana Jerzego Buzka (1874-1940), polskiego lekarza z pogranicza Polski i Czechosłowacji, tzw. Zaolzia. Ukończył studia lekarskie na Uniwersytecie w Krakowie. Pracował jako lekarz górników w Dąbrowie. Był organizatorem szkół średnich dla polskiej młodzieży, a podczas okupacji hitlerowskiej członkiem polskiego ruchu oporu na Zaolziu. W 1940 r. został aresztowany i zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zmarł z głodu i wyczerpania.
EN
This article presents Jan Jerzy Buzek (1874-1940), a Polish doctor from the borderland of Poland and Czechoslovakia, so called Zaolzie. He graduated from the Faculty of Medicine of the University in Cracow. He was the doctor for miners in the town of Dąbrowa. He developed an education system for Polish secondary school children. During the second world war he was an active member of the Polish Resistance Movement in the borderland of Poland and Czechoslovakia. In 1940 he was arrested and sent to the concentration camp in Dachau where he died from hunger and exhaustion.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zbrodnicza medycyna. Eksperymenty farmakologiczne i doświadczenia z użyciem środków chemicznych przeprowadzane na więźniach z Auschwitz

67%
Okoniewska K.
Studia Historyczne
|
2017
|
vol. 60
|
issue 1 (237)
75-84
PL
Criminal Medicine: Pharmacological Experiments and Those Executed with the Use of Chemical Substances Carried out on Auschwitz Prisoners Helmuth Vetter and Friedrich Entress were responsible for pharmacological experiments undertaken in Auschwitz. Both of them tested the following: Be-1034. rutenol and 3582-rutenol in granules supplied by the pharmacological concerns (Bayer and I.G. Leverkusen). It was their task to test these medicaments according to guidelines supplied by the medical companies. In August 1941 experiments with chemicals were initiated in Auschwitz to test the efficiency of these chemicals in killing prisoners. Hydrogen dioxide, gasoline, hydrogen, barbituric acid and phenol were injected to prisoners. In effect of these injections about 30,000 prisoners were murdered.
6
Publication available in full text mode
Content available

Cardinal Adam Kozłowiecki SJ (1911 - 2007) the first Metropolitan Archbishop of Lusaka

67%
Augustynek S.
Folia Historica Cracoviensia
|
2017
|
vol. 23/2
11-35
EN
Cardinal Adam Kozłowiecki died in 2007 and was buried in Lusaka. He was a prominent figure in the history of the African Church, especially in Zambia. He lived to the age of 96, having spent more than 60 years working for the Jesuit missions in Northern Rhodesia, later Zambia. This paper will discuss the various stages of the cardinal’s life: his origins, childhood, early upbringing at home under the supervision of his parents. Then we will look at his education in the renowned schools of the Second Republic, his joining the Society of Jesus and his desire to become a Jesuit educator of youth; next, World War II, his arrest and five-year ordeal as a prisoner in German concentration camps; and after that, his trip to Africa where his work with the local people was apparently extremely difficult, but fruitful. We will then examine the gradual development of the mission and the formation of the church administration that took place in Zambia. All these efforts resulted in Kozłowiecki’s appointment as apostolic administrator and apostolic vicar. Later, the Holy See created a new metropolitan see in Lusaka and Adam Kozłowiecki was appointed the first metropolitan archbishop of that city. We will review his participation in the Second Vatican Council, his becoming the first president of the Episcopal Conference of Zambia, his activity as a member of the Congregation for the Evangelization of Peoples and as director of the Pontifical Mission Societies in Zambia. In 1998, he was the first Polish Jesuit to receive a cardinal's hat. In this paper we will focus on Cardinal Adam Kozłowiecki’s life, mostly on the unexpected turn of events which led him to Africa. The author will investigate and try to determine which of them were most significant in the life of the Cardinal and how they affected the growth of the Zambian Church and the missions run by the Jesuits in that part of Africa.
PL
Kardynał Adam Kozłowiecki zmarł w 2007 roku i został pochowany w Lusace. Był znaczącą postacią w historii Kościoła afrykańskiego, a w szczególności zambijskiego. Dożył 96 lat, z czego ponad 60 spędził pracując na jezuickich misjach w Rodezji Północnej – późniejszej Zambii. Pochodzenie, dzieciństwo, wczesna edukacja w domu pod okiem rodziców i w renomowanych szkołach II RP. Wstąpienie w szeregi Towarzystwa Jezusowego i pragnienie zostania jezuickim wychowawcą młodzieży. II wojną światowa i aresztowanie. Pięcioletnia niewola i gehenna w niemieckich obozach koncentracyjnych i późniejszy wyjazd do Afryki. Ciężka, efektywna i owocna praca wśród tamtejszej ludności. Wraz z nimi stopniowy rozwój misji, kształtowanie się administracji kościelnej na tych terenach, z czym równolegle szły nominacje kardynała Adama Kozłowieckiego na: administratora apostolskiego, wikariusza apostolskiego, w końcu utworzenie metropolii w Lusace, i nominacja na metropolitę i tytuł arcybiskupa. Udział w Soborze Watykańskim II, objęcie stanowiska pierwszego przewodniczącego Konferencji Episkopatu Zambii, działalność jako członek Kongregacji Ewangelizacji Narodów oraz kierownictwo nad Papieskimi Dziełami Misyjnymi w Zambii. W końcu w 1998 roku otrzymanie kapelusza kardynalskiego jako pierwszy polski jezuita. W referacie omówione zostaną poszczególne etapy życia kardynała, a wraz z nimi nieoczekiwane zwroty, jakie zaprowadziły go aż do Afryki. Autor starał się będzie odpowiedzieć na pytanie, ile ich było, jakie miały znaczenie, które były najważniejsze w życiu kardynała i jak wpływały na życie Kościoła zambijskiego oraz misji, jakie na terenie Zambii prowadzili jezuici.
7
Publication available in full text mode
Content available

Duchowieństwo katolickie i zakony we Włocławku i okolicy pod okupacją niemiecką (1939-1945)

67%
Dębiński J.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2019
|
vol. 111
57-75
EN
Of all dioceses in Poland, the diocese of Włocławek suffered the greatest losses of the clergy during World War II: 225 priests and 7 seminarians were killed along with Auxiliary Bishop M. Kozal, which accounted for 50,2% of the pre-war clergy. The whole diocese was annexed to Nazi Germany; most of the territory, including Włocławek, became part of the so-called Reichsgau Wartheland, and the Zawiślański region (20 parishes) became part of The Reichsgau Danzig-West Prussia. Due to the approaching military operations, Wrocław Bishop Karol Radoński, Cardinal August Hlond and Bishop Stanisław Okoniewski left the diocese. During the first months of the war, a great number of the priests from Włocławek and its region were arrested; some of them were deported to the camps in Dachau and others were shot, only few managed to survive. Religious congregations and monasteries met the similar fate. Monastic houses were gradually dissolved. Of 249 parishes of the diocese of Włocławek (including two military ones) only 5 left in The Reichsgau Wartheland; the parishes of the Zawiślański region, however, were allowed to function and the Germans tolerated the activity of some priests. The priests both from these tolerated parishes and underground ones limited their pastoral work to administering sacraments and celebrating Holy Masses primarily in the presbytery and other parish or private buildings. The masses were addressed only to the selected members of the faithful. The Germans, being driven by hatred for the Church, demolished churches, destroyed crosses, paintings, figures, roadside shrines and church decorations.
PL
Spośród wszystkich diecezji w Polsce, diecezja włocławska w czasie drugiej wojny światowej poniosła największe straty w stanie duchowieństwa: wraz z bp. Pomocniczym M. Kozalem zginęło 225 kapłanów i 7 kleryków, tj. 50,2% stanu przedwojennego. Cały obszar diecezji znalazł się w obrębie ziem anektowanych do III Rzeszy; większość terytorium wraz z Włocławkiem należało do tzw. Kraju Warty, a część tzw. zawiślańska (20 parafii) weszła w skład Okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie. W obliczu zbliżających się działań wojennych biskup włocławski Karol Radoński wraz z kardynałem Augustem Hlondem i biskupem Stanisławem Okoniewskim opuścili diecezję. W pierwszych miesiącach wojny zdecydowana część duchowieństwa Włocławka i okolic została aresztowana i wywieziona do obozu w Dachau, a część rozstrzelana; uratowali się tylko nieliczni. Podobny spotkał zgromadzenia zakonne i klasztory. Sukcesywnie likwidowano domy zakonne. Na 249 parafii diecezji włocławskiej (w tym dwie wojskowe) w Kraju Warty czynnych było tylko pięć, funkcjonowały natomiast parafie „zawiślańskie”, gdzie Niemcy tolerowali działalność kilku księży. Księża zarówno z duszpasterstwa tolerowanego, jak i tajnego swoją pracę duszpasterską ograniczali właściwie tylko do dostępu wiernych do sakramentów świętych, ewentualnie odprawienia mszy św. i to nie zawsze w kościele, ale często na plebanii, organistówce lub w domu prywatnym, i to tylko dla pewnej grupy wiernych. Niemcy kierując się nienawiścią do Kościoła, burzyli świątynie, niszczyli krzyże, obrazy, figury, kapliczki przydrożne i wystrój kościołów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.