Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Debora Vogel
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Debora Vogel i gesty emancypacji

100%
Dauksza A.
Pamiętnik Literacki
|
2019
|
vol. 110
|
issue 3
47-57
PL
Autorka interpretuje eseje Debory Vogel w perspektywie doświadczenia nowoczesności: skupia się na nieznaczących gestach i gestach ludzi nieznaczących. Stawia pytanie o gesty i rekwizyty modernizacji miejskiej, o warunki widzialności kobiet i ludzi pracujących, którzy są kluczowi w dziełach Vogel. Przedmiotem badań jest zwłaszcza proces emancypacji tych postaci w przestrzeni publicznej początku XX wieku. Artykuł dowodzi, że pasywno-dynamiczny styl literacki Vogel zależy ściśle od rytmu codzienności. Także na poziomie tematyki dominuje zasada obrotu i repetycji, bezwład nie utożsamia się jednak z bezruchem, przeciwnie: cykliczność doskonale odpowiada obiegowi rzeczy i zaprogramowanemu ruchowi figur w przestrzeni. Jednak Vogel odrzuca referencyjny model sztuki i jej rozumienia, widząc w związkach codzienności i estetyki relację przenikania, nie mimetyzmu.
EN
The author interprets Debora Vogel’s essays from the perspective of experiencing modernity: she focuses on insignificant gestures and on the gestures of insignificant people. She poses the questions about the gestures and properties of urban modernization, about the conditions of women visibility and that of working people, who are crucial in Vogel’s works. The subject of research is especially the process of such figures’ emancipation in the public sphere at the beginning of the 20th century. The author proves that the passively-dynamic Vogel’s literary style is strictly dependent on the pace of everyday life. The principle of rotation and repetition also dominates on the level of subject, inertness is not identified with stillness; by contrast, cyclicality well corresponds to circulation of things and programmed movement of figures in space. Vogel, however, rejects the referential model of art and its understanding, seeing in the connection between everyday life and aesthetics the relation of penetration, not mimetism.
2
Content available remote

„Nigdy nie dotrzeć do żadnego sedna”: Bruno Schulz i Giorgio de Chirico

75%
Kossowska I.
Biuletyn Historii Sztuki
|
2012
|
vol. 74
|
issue 3-4
653-684
EN
The text is dedicated to the interpretation of the category of the ‘new man’ in the art and writing of Bruno Schulz analyzed in the context of Debora Vogel’s prose, as well as George Grosz’s and Giorgio de Chirico’s painting. The concept of the ‘new man’ was shaped both in the optimistic perspective of perceiving the industrialized world by the inter-war Avant-garde and also within the catastrophic diagnosis of dehumanized reality, formulated by neo-Realists and neo-Classicists of the 1920s and 1930s. The concept quickly spread onto the geo-cultural territory constituting Europe which was gaining its new shape after the disaster of the Great War; into large artistic and intellectual centres of Paris, Rome, and Berlin; as well as onto peripheral territories and into marginal centres of the Old Continent of the kind of Galicia’s Lwów and Drohobycz.
3
Publication available in full text mode
Content available

Docieranie do rdzenia rzeczy. Współzależność form życia i sztuki w esejach Debory Vogel

65%
Misiak A. M.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
|
2020
|
issue 36
13-27
EN
In this article, Debora Vogel (1900–1942) is depicted as one of the most important art critics and theorists of the 1930s. In Polish as well as in Yiddish she designed a set of ideas both elitist and, at the same time, most tightly related to everyday-life in which art was considered essential to life and „life” itself – in the sense of a banal and eternal ballad. Behind this thought we see, quite substantially, the art of Marc Chagall. His paintings served Vogel as proof of the main thesis of avant-gardism that content equals form. The equal status of life and art is researched by Vogel through the lens of up-to-dateness – something she comprehended as a construction of reality in her work, not as an art manifesto or an expression of political views. Starting from Hegel’s aesthetics, the Lemberg-based intellectual moved on to materialist dialectics and became a follower of Lu Märten, the pioneer of Marxist aesthetics. Vogel’s poetics of life and her conceptions of art were versatile, rooted in philosophy, i.a. in Jakob von Uexküll’s theory of subjective perception. The latter’s conception of a functional circle contributing to a turn in the perception of the avant-garde, is reviewed in the article. Finally, several questions are put forth referring to the relevance of Henri Bergson’s and Georg Simmel’s thoughts for Vogel’s comprehension of art.
PL
Artykuł przedstawia Deborę Vogel (1900–1942) jako jedną z najważniejszych krytyczek i teoretyczek sztuki lat trzydziestych XX wieku. Po polsku oraz w jidysz stworzyła ona system, w którym sztuka jawi się jako poetycko-programowa reakcja na rzeczywistość. Jest ona elitarna, ale też ściśle związana z codziennością. Jest niezbędna dla życia, ale też jest „samym życiem”, w sensie banalnej i wiecznej ballady. Za tą konstrukcją myślową kryje się malarstwo Marca Chagalla. To na przykładzie jego obrazów Vogel dowodzi głównej tezy awangardy o jedności formy i treści. Na tożsamość życia i sztuki Vogel spogląda przez pryzmat aktualności rozumianej nie jako manifestowanie poglądów politycznych, lecz jako konstruowanie rzeczywistości w dziele sztuki. Punktem wyjścia jest dla lwowskiej intelektualistki estetyka Hegla, od której stopniowo przesuwa się ku dialektyce materialistycznej, rozwijając m. in. tezy Lu Märten, pionierki estetyki marksistowskiej. Poetyka życia oraz koncepcje sztuki były u Vogel szeroko zakorzenione w filozofii, m.in. w teorii subiektywnego postrzegania Jakoba von Uexkülla. W artykule omówiona zostaje jego koncepcja koła funkcjonalnego, jak i mająca duży wpływ na artystów awangardowych teza, iż rzeczywistość stanowi dla indywiduum wyłącznie konstrukcję własnych doznań zmysłowych. Na koniec stawiane są pytania dotyczące znaczenia myśli Bergsona i Simmla dla rozumienia sztuki w ujęciu proponowanym przez Deborę Vogel.
4

TŁUMACZENIE FEMINIZMU

51%
Gajewska A.
Przekładaniec. Półrocznik Katedry UNESCO do Badań nad Przekładem i Komunikacja Miedzykulturowa UJ
|
2010
|
issue 2(24)
7-18
EN
Pointing to manifold and long-lasting connections between feminism and translation, the article first presents a selection of multilingual writers (Narcyza Żmichowska and Deborah Vogel), translators (Zofia Żeleńska and Kazimiera Iłłakowiczówna) and translation commentators (Joanna Lisek and Karolina Szymaniak) to ponder why the work of early Polish feminists is neglected. It seems that one of the reasons might be the current colonization of Polish feminist discourse by English. For ethical reasons it would be advisable to recommend a certain sensitivity to locality in feminist translation studies and a recognition of regionalism in culture studies. The theoretical considerations include two issues: the potential hermaphroditism of the Polish language when its users are women and the ‘scandal of „another’s speech”,’ a polyphony and a constitutive lack of autonomy (a feminist discussion of Mikhail Bakhtin’s theory). From this perspective it becomes visible that linguistic choices made by the translator are always individual one-time solutions which resist homogenization, paradigms or (theoretical) generalizations.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.