Search results

1

Thomas Mann a Gustav Mahler

100%

Blecha I.

Hudební věda (Musicology)

|

2023

|

vol. 60

|

issue 2

192-209

EN

Thomas Mann’s “musical novel”, Doctor Faustus, tells the life story of Adrian Leverkühn, a composer to whom the Devil makes an offer of fame achieved by the discovery of a groundbreaking compositional technique. Mann conceived the plot as an allegory of music’s alluring and perilous role in German history, as the doom eventually met by Leverkühn is a projection of the final collapse of Nazi Germany. According to one of various schools of thought, the character of Leverkühn and his compositional output correspond with the person as well as certain aspects of the work of Gustav Mahler. The present article aims at linking up with this interpretation, along with offering a more general reflection on the essence of Mahler’s music by confronting it with the ideas expounded in Mann’s novel.

CS

„Hudební román“ Thomase Manna Doktor Faustus vypráví o osudu skladatele Adriana Leverkühna, kterému ďáblův přízrak nabídne slávu v podobě objevu převratné kompoziční techniky. Mann vytvořil podobenství o svůdné a nebezpečné roli hudby v německých dějinách, neboť zkáza, která Leverkühna postihne, je obrazem současné zkázy nacistického Německa. Jednou z diskutovaných možností je, že Leverkühn a jeho dílo odpovídají osobě a částečně i dílu Gustava Mahlera. Tento článek se pokouší na tuto verzi navázat a obecněji se zamyslet nad povahou Mahlerovy hudby právě v konfrontaci s Mannovými názory vyjádřenými v románu.

2

“Forward and Backward”: Actants and Agency in Marlowe’s “Doctor Faustus” and Shakespeare’s “The Tempest”

80%

Sawyer R.

Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance

|

2021

|

vol. 24

|

issue 39

105-119

EN

This essay presents a posthumanist reading of Shakespeare’s The Tempest and Marlowe’s Doctor Faustus, two plays which feature a scientist/magus who attempts to control his environment through personal agency. After detailing the analogy between the agency of posthuman figures and the workings of computerized writing machines, as Katherine Hayles has proposed, my essay shows how Kott’s writing, especially his notion of the “Grand Mechanism” of history, anticipates the posthumanist theories that are currently dominating literary assessments. His critique of The Tempest makes this idea perfectly clear when he disputes the standard notion that Prospero represents a medieval magus; he instead argues that Prospero was more akin to Leonardo DaVinci, “a master of mechanics and hydraulics,” one who would have embraced revolutionary advances in “astronomy” as well as “anatomy” (1974: 321).

3

Źródła filozoficzne "Doktora Faustusa" Thomasa Manna

71%

Michałowicz Ł.

Studia Philosophiae Christianae

|

2012

|

vol. 48

|

issue 2

65-86

EN

Thomas Mann’s novel Doctor Faustus contains many philosophical streams which play an auxiliary role to the main axis of the philosophical analysis. The fact that not only was T. W. Adorno the conceptual co-author of Mann’s work, but that the philosopher’s texts were also used, including the first part of his Philosophy of Modern Music, allows us to adopt the interpretative perspective of the novel that falls within the philosophy of the Frankfurt School. Such an interpretation does not only depict Dialectics of Enlightment by M.Horkheimer and T.W.Adorno as the basis for the Philosophy of Modern Music itself, but also reveals the way its ideas were used in Mann’s novel. However, deciphering the so-called “magic square” and its components that constitute the elements of Arnold Schönberg’s approach to composition, results in the deconstruction of the novel and enables one to draw the conclusion that Adorno also introduced Mann to the criticism of the Hegel system and the emerging concept of Negative Dialectics. Demonstrating the above mentioned sources leads to a new approach in the interpretation of the novel, as well as to an indication of the debatable solutions that Thomas Mann attempted to employ, based on the philosophies he made of use of.

PL

Powieść Tomasza Manna „Doktor Faustus” zawiera w sobie wiele nurtów filozoficznych spełniających jednak rolę służebną wobec głównej osi filozoficznej analizy. Fakt koncepcyjnego współautorstwa T.W.Adorno w powstaniu dzieła T. Manna oraz wykorzystania tekstów tego filozofa, w tym głównie pierwszej części „Filozofii nowej muzyki”, pozwala na przyjęcie perspektywy interpretacyjnej powieści w obrębie filozofii Szkoły Frankfurckiej. Taka interpretacja nie tylko ukazuje „Dialektykę oświecenia” M. Horkheimera i T.W. Adorno jako podstawę samej „Filozofii nowej muzyki”, ale też sposób wykorzystania zawartych w niej idei w powieści Manna. Natomiast odczytanie tak zwanego „kwadratu magicznego” i jego składowych stanowiących elementy metody kompozytorskiej Arnolda Schönberga dekonstruuje powieść i pozwala wyprowadzić wniosek, że Mann został wprowadzony przez Adorno również w krytykę systemu Hegla i rodzącą się koncepcję ‘dialektyki negatywnej’. Wykazanie tych źródeł prowadzi do nowej interpretacji powieści oraz wskazania problematycznych rozwiązań, których Tomasz Mann podjął się na gruncie eksploatowanych filozofii.

Refine search results

1 Hudební věda (Musicology)

1 Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Blecha I.

1 Michałowicz Ł.

1 Sawyer R.

1 2023

1 2021

1 2012

Thomas Mann a Gustav Mahler

“Forward and Backward”: Actants and Agency in Marlowe’s “Doctor Faustus” and Shakespeare’s “The Tempest”

Źródła filozoficzne "Doktora Faustusa" Thomasa Manna