Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Douglas Robinson

Sort By:

Limit search:

Douglas Robinson and the somatic approach to translation

100%

Pawelec A.

Między Oryginałem a Przekładem

2012

vol. 18

25-37

It is my aim in this paper to sketch the “somatic theory” of translation presented by Douglas Robinson. It is symptomatic, in my view, that the theory has not progressed far beyond general formulations and serves merely as a largely unspecified background, or “undercurrent” (Robinson’s phrase), in various case studies. I propose to show that this state of affairs does not result from Robinson’s negligence or theoretical narrowness (among translation theorists, he is surely one of the most productive and versatile authors). Rather, the very conception – based on the insights developed in phenomenological hermeneutics – does not allow of a straightforward development and application.

Synestezyjna poetyka lektury i przekładu: Barthes – Nabokov – Robinson

55%

Kozłowska Z.

Forum Poetyki

2018

issue 14

54-61

In describing the delightful pleasures of reading and writing, Roland Barthes juggles multi-modal sensual metaphors, engaging and entangling the senses in a synaesthetic embrace: words have flavour, a texture, making us giddy, blush and aroused. A text is a body and reading a sensual experience: Barthes’ tactile, kinetic “gush of words*” becomes the basis for thinking, talking and taking action within language. Synaesthetic “patina of consonants, lustful vowels”, “(...) materiality, sensuality of breathing, rasping, softness of lips” becomes the foundation of readers’ and writers’ delight arising out of texts.

Opisując przyjemności oraz rozkosze czytania i pisania, Roland Barthes żongluje wielomodalnymi metaforami sensualnymi, angażując oraz splatając zmysły w synestezyjnym uścisku: słowa smakują, dotykają, przyprawiają o mdłości, rumienią się, podniecają. Tekst jest ciałem i czytanie jest cielesne. Doskonałym exemplum tak pojmowanej synestetycznej wrażliwości tekstu jest intersensualna proza Vladimira Nabokova. W krytyce oraz praktyce przekładu Nabokova, podobnie jak w translatologicznej koncepcji Douglasa Robinsona (The Somatics of Translation), to właśnie synestetycznie odczuwana materialność języka staje się kluczowym kryterium doboru leksykalnych oraz syntaktycznych środków w tłumaczeniu. W obu przypadkach synestezja okazuje się zasadą językowego instynktu tłumacza. Synestezja ukazuje się jako strategia językowej przyjemności, stanowiącej somatyczny impuls obcowania z tekstem. Barthes, Nabokov oraz Robinson wskazują na synestezyjne odczuwanie języka jako źródło translatorskiej intuicji, czytelniczej wrażliwości oraz tekstualnej przyjemności, pojmowanej jako integralna składowa doświadczeniowego wymiaru lektury oraz przekładu.

Refine search results

1 Forum Poetyki

1 Między Oryginałem a Przekładem

1 2018

1 2012

1 Kozłowska Z.

1 Pawelec A.

Search results

Douglas Robinson and the somatic approach to translation

Synestezyjna poetyka lektury i przekładu: Barthes – Nabokov – Robinson