Search results

1

Eschatologiczny dar Ducha Bożego (Jl 3, 1-5)

100%

Ordon H.

The Biblical Annals

|

1994

|

vol. 41

|

issue 1

45-54

PL

Der Artikel befaßt sich mit der Zusage Gottes, „in den letzten Tagen” seinen Geist auf das ganze Volk Israel auszugießen (Jl 3, 1-5). Nach der literarisch - kritischen und exegetischen Analyse war es möglich, in seiner Botschaft solche Elemente zu besprechen, die die wesentliche Entwicklung im Verhältnis zu der älteren Prophetie bedeuten. Diese Entwicklung konnte in Hinsicht auf das Wesen der Geistbegabung, ihre Folgen und auf die beschenkten Personen festgestellt werden.

2

Dawca Ducha Bożego w Nowym Testamencie

100%

Ordon H.

The Biblical Annals

|

1996

|

vol. 43

|

issue 1

127-137

PL

Die Aussagen des AT in bezug auf den Geist lassen erkennen, daß Er ganz Gott gehört, von Ihm herkommt und nur von Ihm gegeben werden kann. Diese Auffassung wurde vom NT übernommen und fand dort ihren festen Platz. Von manchen Lukas − und Johannestexten (Lk 24, 49; Apg 1, 3-8; 2, 33; Joh 15, 26; 16, 7; 20, 19-23) ist es jedoch zu erfahren, daß selber Jesus den Hl. Geist geben wird und Ihn später tatsächlich sendet. Besonders bemerkenswert sind in dieser Hinsicht die Paraklet − Sprüche im Johannesevangelium, wo bald der Vater, bald Jesus als Geber desselben Parakleten erscheinen. Das bisher nur Gott zugehörige Vorrecht wird Ihm zuteil. Es ist noch zu unterstreichen, daß alle diese Aussagen im Zusammenhang der Auferstehung des Herrn vorkommen. Die Ausarbeitung solcher Meinung bleibt mit der Entwicklung der Christologie eng verbunden. Erst als sich die Urkirche im vollem Umfang dieser Tatsache bewußt wurde, daß Jesus Gott ist und in allem dem Vater gleich, konnte sie die Relation des Herrn zum Hl. Geist besser verstehen und ins rechte Licht stellen. Denn nur Gott hat die Vollmacht, den Geist zu senden. Weil es vor allem aufgrund der Auferstehung Jesu möglich war, sein Gottsein und seinen einzigartigen Geistbesitz zu erkennen, bleiben die Aussagen des Lukas und des Johannes mit dem Osterereigniss verknüpft.

3

Zapowiedź udzielenia Ducha ludowi Bożemu w Ez 36, 24-28

84%

Ordon H.

The Biblical Annals

|

2005

|

vol. 52

|

issue 1

43-53

PL

Im Artikel wurde die doppelte Zusage des Geistes für Israel auf dem geschichtlichen Hintergrund seiner Verbannung nach Babylonien erörtert. Weil die damalige, prekäre und aussichtslose Situation fast dem Tode der Nation glich, was vor allem in Ez 37, 1-14 augenfällig wird, soll Israel von Jahwe den neuen Geist zum Aufleben bekommen (der anthropologische Gesichtspunkt). Damit er in Zukunft seine heilsgeschichtliche Aufgabe weiter erfüllen könnte (u.a. die Treue zum Bund mit Gott), wird ihm der Geist Jahwes erteilt (der theologische Gesichtspunkt). Diese Unterscheidung, obwohl der Geist sowohl im ersten als auch im zweiten Fall von Gott herkommt, findet seine zusätzliche Bestätigung in Ez 11, 19 und Ez 18, 31.

4

Duch w Liście do Rzymian

67%

Stasiak S.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

61-76

PL

W Rz 8, Paweł używa terminu to pneuma bez dodatkowych określeń. Badania pokazują, że Duch to osoba odmienna od Boga Ojca i Chrystusa, zarówno w działaniu, jak i istnieniu. Jest to szczególnie widoczne w 8,33-34, gdzie wstawiennictwo Chrystusa z woli Boga Ojca jest przedstawione analogicznie do wstawiennictwa Ducha, o którym była mowa w 8,26. Duch podejmuje działanie w Osobach Trójcy Świętej. En pneuma Theou (8,9) wskazuje, że ziemskie życie chrześcijan pozostaje pod działaniem Ducha Bożego, kata pneuma zaś oznacza bycie, życie, przebywanie w Duchu Świętym, a to pozwala wierzącemu znaleźć usprawiedliwienie, ono jednak dokonuje się przez wiarę w Chrystusa. Tak Żydzi, jak i Grecy potrzebują działania Boga w Duchu Świętym (en pneumati hagiō(i)). Uczestnictwo w królestwie Boga przynosi pokój i radość także en pneumati hagiō(i). Przez Ducha Świętego (dia pneumatos hagiou) Boża miłość została na nas wylana. Chrześcijanie są wolni od strachu przed śmiercią i niewolą. Odradzająca się dynamika Ducha pozwala na pierwszeństwo Bożego synostwa. Wreszcie Paweł idzie o krok dalej i podkreśla, że Duch współpracuje z chrześcijanami, jeśli tylko rozpoznają i utrzymują szczególną relację z Bogiem w modlitwie (8,15-16).

EN

In Rom 8, Paul uses the term to pneuma, without additional terms. Research shows that this refers to a person different from God the Father and Christ, both in action and in existence, as a person. This is especially evident in 8:33-34, where the intercession of Christ through the will of God the Father is presented by analogy to the intercession of the Spirit, about which Paul wrote in 8:26. The Spirit manifests activity in the Persons of the Holy Trinity. The phrase en pneuma Theou (8:9) indicates that the earthly life of Christians remains under the authority of God’s Spirit. The construction kata pneuma means being, living, abiding in the Holy Spirit, which enables the believer to justify himself, though this comes about only by faith in Jesus Christ. Both Jews and Greeks need God’s radical action in the Holy Spirit (en pneumati hagiō (i)). Participation in the kingdom of God brings peace and joy also en pneumati hagiō (i). Through the Holy Spirit (dia pneumatos hagiou), God’s love was poured out on us. Christians, who are animated by the Spirit, can no longer accept the attitude of slaves, because the Spirit has released them and keeps them in this state of freedom (see 2 Cor 3:17). So Christians are free from fear of death and from fear of slavery. The reviving dynamics of the Spirit make possible the primacy of divine sonship. Finally, Paul goes a step further and emphasizes that the Spirit cooperates with Christians if they recognize and adhere to this special relationship with God in prayer (8:15-16).

5

Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia

67%

Lemański J. A.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

11-34

EN

The analysis made in this article shows that the usage of the word rûaḥ in Genesis and Exodus fits with the general meanings linked to the word in other books of the Bible. In general usage this word describes, first, wind, albeit seen as 'a tool in the hand' of God used during redemptive activities to save life, life in general or that of Israel. Next rûaḥ means life, such as that present in a human being as a gift from God, which can be taken back. Finally, rûaḥ also means a charismatic strength given by God to chosen people, and that which is internal to man, his states of spirit and emotion. All of those meanings have their specificity, which is most clearly visible in so-called biblical prehistory (Gen 1:2, 3:8, 6:3, 8:1).

PL

Analiza dokonana w tym artykule pokazuje, że zastosowanie słowa rûaḥ w księgach Rodzaju i Wyjścia mieści się w ogólnych znaczeniach łączonych z nim także w innych księgach biblijnych. Słowem tym opisuje się więc tu wiatr, zawsze jednak widziany jako „narzędzie w ręku” Boga, używane podczas działań zbawczych na rzecz ocalenia życia w ogóle lub Izraela. Potem rûaḥ oznacza samo życie obecne w człowieku i stanowiące dar od Boga, który może zostać odebrany. Wreszcie rûaḥ oznacza również charyzmatyczna siłę, udzielaną przez Boga wybranym ludziom, i to, co wewnętrzne w człowieku, jego stany ducha oraz emocje. Każde z tych znaczeń ma swoją specyfikę, najbardziej widoczną zwłaszcza w tzw. prehistorii biblijnej (Rdz 1,2; 3,8; 6,3; 8,1).

Refine search results

3 The Biblical Annals

1 Studia Gdańskie

1 Verbum Vitae

1 2020

1 2018

1 2005

1 1996

1 1994

3 Ordon H.

1 Lemański J. A.

1 Stasiak S.

Eschatologiczny dar Ducha Bożego (Jl 3, 1-5)

Dawca Ducha Bożego w Nowym Testamencie

Zapowiedź udzielenia Ducha ludowi Bożemu w Ez 36, 24-28

Duch w Liście do Rzymian

Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia