Search results

1

Ruś Kijowska między Eurazją a Europą Środko-Wowschodnią. Rosyjskie narracje tożsamościowe z zachodniego punktu widzenia

100%

van Nieukerken A.

Porównania

|

2015

|

vol. 16

19-30

EN

After the annexation of the Crimea by Vladimir Putin’s Russia attempts at an ideological justification of Greater Russia’s role as a dominating power in Eastern Europe have acquired a new relevance. An important issue from this point of view is the relationship between Kievan Rus’ – traditionally considered the cradle of the [Rus-sian civilization – and the Grand Principality of Moscow that replaced it after the Mongol incur-sions. Russian identity narratives usually marginalize the current status of (the) Ukraine and stress its peripherality in the “Russian world”. In order to achieve this they employ both theo-logical, cultural and geopolitical arguments that sometimes appear to be at odds with each other. Moscow is both the center of the true (orthodox) Christian faith and the civilization of the Eura-sian geopolitical space. In the latter case the Russian capital rules a multi-religious empire. Eurasian ideologues like L.N. Gumiliov and particularly Alexander Dugin reject alternative, “Western” interpretation of Russian (and Ukrainian) history by pointing out that there exists an unbridgeable gap between the Western and the Russian (or Eurasian) civilization. According to them, Western scholars can never grasp the specificity of the Russian (Eurasian) historical devel-opment. It could be argued that this argument for a relativism along civilizational lines dimin-ishes the universal impact of Christianity which (that) in the Russian context loses much of its transcendent sense and becomes – instead – a cultural feature. On the other hand, though, the (half-conscious) culturalization of orthodox Christianity gives more weight to geopolitical arguments in favor of Moscow as the center of the Russian World (and Russia as the center of Eurasia). However, this does not mean that the pivotal role of Moscow as the residence of the All Russian Patriarchate, the “legitimate” successor to the ancient metropolis of Kievan Rus’, is not exploited, in order to discredit Ukraine’s ambitions of becoming an independent state.

PL

Po przyłączeniu Krymu przez Rosję Vladimira Putina nowego znaczenia nabrały próby ideologicznego uzasad-nienia roli Wielkiej Rosji jako dominującej potęgi w Europie Wschodniej. Z tego punktu widze-nia, jako istotne zagadnienie, jawi się relacja między Rusią Kijowską, tradycyjnie uważaną za kolebkę (słowiańskiej) rosyjskiej cywilizacji, a Wielkim Księstwem Moskiewskim, które zastąpiło Ruś Kijowską po inwazjach mongolskich. Rosyjskie narracje tożsamościowe zazwyczaj margina-lizują obecny status Ukrainy i podkreślają jej peryferyjność w „świecie rosyjskim”. Aby to osiągnąć używają one zarówno teologicznych, kulturowych, jak i geopolitycznych argumentów, które czasami wydają się wzajemnie sprzeczne. Moskwa jest jednocześnie centrum prawdziwej (orto-doksyjnej) chrześcijańskiej wiary i cywilizacji w geopolitycznej przestrzeni Eurazji. W tym dru-gim przypadku rosyjska stolica sprawuje władzę nad multireligijnym imperium. (Neo)eurazja-tyccy ideolodzy, tacy jak L.N. Gumiliov, a zwłaszcza Alexander Dugin odrzucają alternatywną, „zachodnią” wersję rosyjskiej (i ukraińskiej) historii, podkreślają bowiem, że istnieje nieprzekra-czalna bariera między zachodnią a rosyjską (eurazjatycką) cywilizacją. Według nich zachodni naukowcy nigdy nie zrozumieją fenomenu historycznego rosyjskiego (eurazjatyckiego) rozwoju. Można dowodzić, że argument za relatywizacją zgodną z linią podziałów cywilizacyjnych zmniejsza uniwersalne oddziaływanie chrześcijaństwa, które w rosyjskim kontekście traci wiele ze swych transcendentnych sensów i zamiast tego staje się wyłącznie cechą kulturową. Chociaż z drugiej strony, (nie do końca świadome) rozpatrywanie ortodoksyjnego chrześcijaństwa jako fenomenu kulturowego zwiększa moc argumentów geopolitycznych, zgodnie z którymi Mo-skwa jest centrum rosyjskiego świata (a sama Rosja centrum Eurazji). Jednakże, nie oznacza to, że kluczowa rola Moskwy, jako siedziby Patriarchatu dla wszystkich Rosjan, „prawomocnego” następcy dawnej metropolii kijowskiej, nie będzie wykorzystywana w zgodzie z tendencją, by podważać ukraińskie ambicje stworzenia całkowicie niezależnego państwa.

2

The Real Fourth Political Theory

100%

Auxier R. E.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2022

|

vol. 6

|

issue 4

78-95

EN

Aleksandr Dugin is sometimes called “Putin’s brain,” and there can be no question that Putin’s global strategy for expanding Russian power has followed quite precisely a strategic plan created, published, and advocated by Dugin beginning in 1996. This aggressive plan of political destabilization, economic hostage-taking, and ultimately militaristic invasions has been defended with a philosophical patchwork called “the Fourth Political Theory.” Dugin claims his “National Bolshevism” can stand alongside communism, fascism, and liberalism as a genuine contender in ontology, the philosophy of history, and political philosophy; and that it is the only theory that stands in genuine opposition to neo-liberalism and corporate capitalism. I show that this view, built from a distortion of Heidegger’s idea of “human-being” as Dasein, is not a coherent philosophy or worldview. I contrast it with personalism, which has always opposed the very aspects of communism, fascism, and liberalism that Dugin opposes, and does so quite effectively and without militarism, expansionism, or the need to take the nation state as some final end of human political development.

3

Przywództwo w Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej

58%

Roślik N. A.

Nowa Polityka Wschodnia

|

2018

|

vol. 3(18)

63-76

EN

Paper Leadership in the Eurasian Economic Union is an attempt to analyse and discuss the subject of leadership in a given organization. The author, initially, thinks about the definition of leadership, then characterizes organization. Subsequently, there is an analysis of who may have a real impact on the shape and policy of EAEU – the structure of the union, presidents of member countries, prime ministers or also the so-called gray eminences such as Professor Dugin.

RU

Работа «Руководство Евразийским Экономическим Союзом» является анализом темы лидерства в данной организации. В первой части автор размышляет о значении слова руководство, описывает организацию. В следующей части работы анализирует кто может иметь реальное влияние на форму и политику ЕАЭС – органы ЕАЭС, президенты государств-членов, премьер-министры или, так называемые, серые кардиналы, как профессор Дугин.

Refine search results

1 Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

1 Nowa Polityka Wschodnia

1 Porównania

1 2023

1 2018

1 2015

1 Auxier R. E.

1 Roślik N. A.

1 van Nieukerken A.

Ruś Kijowska między Eurazją a Europą Środko-Wowschodnią. Rosyjskie narracje tożsamościowe z zachodniego punktu widzenia

The Real Fourth Political Theory

Przywództwo w Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej