W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szcze¬gólną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawiowe rozumienie wybraństwa daje odpo¬wiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono zwią¬zek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem. Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powie¬dziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.
W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szcze¬gólną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawiowe rozumienie wybraństwa daje odpo¬wiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono zwią¬zek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem.Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powie¬dziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.
Translating the Bible has never been an easy task, least of all at the times of theological controversy. A New Latin translation by Erasmus of Rotterdam, executed on the eve of the Reformation, met much criticism on philological and theological level. Franciscus Titelmans, a young, Franciscan scholar from Leuven, addressed in his Collationes quinque numerous issued regarding the translation of the Epistle to the Romans. This article focuses on Romans 5:12. Titelmans claimed that Erasmus’s translation of this verse threatened the dogma of original sin and promoted the resurgence of Pelagianism. The article analyses his arguments showing that although he was not entirely alien to philology, he relied more on the Church Fathers and the authority of the Church in his translation. Philological and logical arguments served only as auxiliary proofs for the meaning that had been established by patristic commentaries. Consequently, this debate mirrors diverse attitudes of both scholars. The Humanist opted for sound philology, even if it resulted in questionable theological statements, the Franciscan for sound theology, even if it led to imperfect philological choices. Although specific arguments of this debate are outdated and hardly relevant to modern-day biblical studies, divergent attitudes of its protagonists are well reflected in current debates, making it worth
This article presents the connections between the state of being an adopted son of God by Christians and the freedom of humanity on the basis of Romans 8 : 12–17 and Galatians 4 : 1–7. At the beginning, it presents the state of the person before he or she is granted new existence and is a child of God. The different kinds of slavery that in these two fragments are presented by St. Paul and the symbolism of the young heir are discussed. The next part of the article presents Greek words that St. Paul uses to describe the state of the new existence of Christians; namely: ἡ υἱοθεσίά τό τέκνον, ὁ υἱός. The last part of this article is devoted to the connection that exists between being an adopted son of God and freedom.
PL
Artykuł przedstawia powiązanie między stanem przybranego synostwa Bożego chrześcijan a wolnością człowieka na podstawie fragmentów Rz 8, 12–17 i Ga 4, 1–7. Na początku przedstawiony zostaje stan człowieka, zanim jeszcze zostanie obdarowany nową egzystencją, którą jest bycie Bożym dzieckiem. Omówione zostają rodzaje niewoli, które w tych dwóch fragmentach przedstawia św. Paweł oraz symbolika małoletniego dziedzica. W następnej części artykułu przedstawione zostaje greckie słownictwo, którego używa św. Paweł do opisania stanu nowej egzystencji chrześcijan, a mianowicie: ἡ υἱοθεσίά τό τέκνον, ὁ υἱός. Ostatnia część pracy poświęcona jest natomiast powiązaniu, które istnieje między przybranym synostwem Bożym oraz wolnością.
Cyril of Jerusalem, the author of the Catechesis delivered to the catechumens and the newly baptized, gave the teachings of Jesus Christ on the basis of the Symbol in force in Jerusalem, and above all on the basis of the Holy Scriptures. He readily referred to the books of the Old and New Testaments, quoting literal citations or paraphrasing individual biblical ideas. Among the frequently quoted biblical books is also the St. Paul’s Epistle to the Romans, which was used by Cyril almost 40 times. Some of Paul’s statements were used as an element of the content link, while others are the starting point for presenting the wider context of Christian teachings to the audience. In most cases, these are literal quotes from the Letter to the Romans. It turns out that the statements of the Apostle of Nations constitute the basis for the interpretation of mainly the Trinitarian aspects of the Christian faith, because individual references serve to bring the listeners closer to the Three Divine Persons. Other quotes Cyril also uses to present some issues of Christian morality.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.