Search results

1

Ewangelizacja Izraela w Liście do Efezjan

100%

Adamczewski B.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

183-199

PL

According to the Letter to the Ephesians, evangelisation of Israel is not less important than evangelisation of the Gentiles. Israel, though it has been granted several privileges as the People of Covenants (Eph 2,12), is still in need of reconciliation and peace with God and with other nations (2,3.14-17). Only by accepting the gospel of Christ Israel – together with Gentile Christians – will achieve salvation (1,13) and will become new creation (2,15) living really near to God (2,13) and having access to the Father in the Spirit (2,18). All of the faithful Israelites (not only the sons of Levi) will then have the possibility of living always in direct nearness to God as holy priests of the spiritual temple of the Lord (2,19-21). Only through the gospel Israel will finally know God’s hidden „mystery” (3,3n.9) and the unsearchable richness of God’s grace (3,8) and wisdom (3,10), consisting in uniting Jewish and Gentile believers into one, reconciled community of the Body of Christ (3,6).

2

Ewangelizacja „prostą mową” w XVI wieku

75%

Mironowicz A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2012

|

vol. Język naszej modlitwy- dawniej i dziś

|

issue 3

9-18

EN

The original Byelorussian text of the funding charter by which hetman Gregory Chodkiewicz provided a livelihood for the priests of the Orthodox parish in his familial township of Zabłudów. The charter also specifies the fees which the priests were allowed to charge their parishioners for religious services rendered. The charter is a vivid testimony of the religious tolerance typical of Great Duchy of Lithuania in the XVI century.

3

Misje i dialog – soborowy dualizm?

63%

Sakowicz E.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

304-313

PL

Autor stawia tezę, że w ewangelizacyjnej misji Kościoła nie ma sprzeczności pomiędzy misjami a dialogiem. Pismo Święte – najważniejsza księga misjonarza i vademecum misyjne – stanowi księgę dialogu. W soborowym aggiornamento dialog okazał się ważnym faktorem, „kluczem” do otwierania ludzkich umysłów i woli na wartości reprezentowane przez innych. W ujęciu autora misje i dialog to pojęcia „bliskoznaczne”, gdyż wyrażają jedną misję Kościoła: głoszenie ludziom zbawienia w Jezusie Chrystusie (zob. RM 1-2,4,11). W doktrynie ukazującej istotę, sens i przesłanie misji wyróżnia się aspekty: trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny oraz eklezjologiczny. Każdy z nich wyraża i realizuje misję we właściwym sobie klimacie dialogu. Autor akcentuje rolę dialogu w procesie preewangelizacji – przygotowania do głoszenia Ewangelii. Misjonarze oraz promotorzy dialogu nie mogą ukrywać motywów swojego zaangażowania w przestrzeni pozachrześcijańskiej. Kamuflowanie argumentów generuje dualistyczną interpretację tych dwu sprzężonych ze sobą działań – misji i dialogu.

EN

The author puts forward a premise that there is no contradiction between ”mission” and ”dialogue” in the evangelisation activities of the Church. The Holy Bible, the most important book of the missionary, his vademecum, is the book of dialogue. Dialogue was a key factor for the aggiornamento of the Second Vatican Council, opening up minds and hearts to see valuable things in various worldviews. Mission and dialogue are almost synonymous, since both terms express the one and same mission of the Church: the proclamation of salvation through Jesus Christ to all people (see RM 1-2,4,11). The essential meaning and purpose of the doctrine of mission communicates itself in four ways: trinitarian, Christological, pneumatological and ecclesiological. Each of these ways expresses and fulfils mission in its own, proper climate of dialogue. The author stresses the role of dialogue in ”pre-evangelisation”, that is, preparation for the proclamation of the Gospel. Missionaries and advocates of dialogue cannot conceal their motivations in their involvement in the non-Christian sphere. Camouflaged ”mission intentions” generate the dualistic interpretation of those two intertwined activities: mission and dialogue.

4

Ewangelizacja na stadionie: ogień Ducha czy żar emocji? – analiza homiletyczna wypowiedzi ks. Johna Bashobory

63%

Wiśniewski S.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

87-102

PL

Wielotysięczne tłumy słuchające Ewangelii na stadionie prowokują do postawienia pytania o naturę tego zjawiska. Analiza kazań ks. Johna Bashobory z jednej strony budzi spore wątpliwości teologiczne w kwestiach dotyczących istotnych zagadnień, takich jak: grzech, choroba, wolna wola człowieka, z drugiej zaś – odsłania pewne walory retoryczne, nie pozwala jednak na udzielenie ostatecznej odpowiedzi na postawione w tytule pytanie. Problem pozostaje otwarty

EN

Crowds of thousands listening to the Gospel at the stadium provoke asking about the nature of this phenomenon. Analysis of the sermons of Fr. John Bashobora, on the one hand, raises considerable theological doubts in matters pertaining to important matters, such as sin, illness, free will of the human being, and on the other hand reveals some rhetorical values, but does not allow for a definitive answer to the title question. The problem remains open.

5

Katechizm Kościoła katolickiego w misji ewangelizacji – od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka

63%

Skrobak I.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

232-248

PL

W ćwierćwiecze ukazania się Konstytucji Apostolskiej Fidei depositum Jana Pawła II, promulgującej Katechizm Kościoła katolickiego, Kościół ponownie wzywa do wypełniania obowiązku aktualizacji Ewangelii w nowym, wciąż zmieniającym się kontekście kulturowym. Papież Franciszek przekonuje, że obowiązkiem głoszących jest strzeżenie skarbu dziedzictwa prawdy przekazanego przez Ojców oraz kontynuowanie apostolskiej Tradycji: odważne podejmowanie zadań, przed którymi stawia Kościół współczesna rzeczywistość. Niesienie niezmiennej Ewangelii człowiekowi stanowi zadanie i misję, za które odpowiada cały Lud Boży, uzdolniony Bożą łaską do ich wypełnienia. Ponieważ szczególną rolę w tym wyjątkowym posłannictwie, a zarazem powinności, odgrywa Katechizm Kościoła katolickiego jako podstawowy wykładnik doktryny katolickiej w dziedzinie wiary i moralności, artykuł niniejszy koncentruje się na przypomnieniu jego roli w prowadzonej przez Kościół misji ewangelizacji człowieka i świata.

EN

Twenty five years after the promulgation of the Apostolic Constitution Fidei depositum on the publication of the Catechism of the Catholic Church, pope Francis urges the faithful to fulfil their obligation to spread the Gospel in the changing cultural contexts of the modern world. He stresses the need to guard the Deposit of Faith and Apostolic Tradition while standing up to modern challenges. All faithful enjoy the necessary grace to spread the Good News, and all are responsible for it. One of the most useful instruments in their task is the Catechism of the Catholic Church, which presents the fundamental teaching of the Church on faith and morals. This article examines its importance in the evangelisation of the world.

6

Rola ojców Kościoła w budowaniu społeczeństwa chrześcijańskiego w Afryce Prokonsularnej (I-V w.)

63%

Wygralak P.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 72

7-26

EN

The article discusses the process of the Christianization of North Africa. The study is based mainly on the works of the early Christian authors (Tertullian, Cyprian, Lactantius, Augustine) and the decrees of the African synods. From the extant evidence it is difficult to describe the beginnings of Christianity in Africa. It seems to have arrived from Jerusalem and spread among the Jewish communities, over time expanding also among the indigenous inhabitants of Africa. The evangelization was not institutional in character, but the fruit of the life testimony of Christians, the attitude of martyrs, and the zealous work of the clergy. Care was taken first and foremost to conduct a thorough and in-depth catechesis connected with the reception of the sacrament of baptism and in preparation to the celebration of the most important liturgical feasts. Considerable role in the shaping of the Christian society was also played by the synodal activity of the Church. Regrettably, the Christian community was weakened by internal dissensions and the invasion of the Arian Vandals.

PL

W przedstawionym artykule został omówiony proces chrystianizacji Afryki Północnej. Podstawę opracowania stanowią przede wszystkim dzieła autorów starochrześcijańskich (Tertulian, Cyprian, Lakancjusz, Augustyn) oraz uchwały synodów afrykańskich. Na podstawie dostępnych danych, trudno jest opisać początki chrześcijaństwa w Afryce. Wydaje się, że przybyło ono z Jerozolimy i rozprzestrzeniło się wśród wspólnot żydowskich, a z biegiem czasu także wśród rdzennych mieszkańców Afryki. Ewangelizacja nie miała charakteru instytucjonalnego, a była owocem świadectwa życia chrześcijan, postawy męczenników, a także gorliwej pracy duchownych. Starano się przede wszystkim o przeprowadzenie rzetelnej i pogłębionej katechezy związanej z przyjęciem sakramentu chrztu, a także przygotowaniem do obchodów najważniejszych uroczystości liturgicznych. Niemałą rolą w kształtowaniu społeczeństwa chrześcijańskiego odegrała także żywa działalność synodalna Kościoła. Niestety wspólnotę chrześcijan osłabiły toczące ją rozłamy, a także najazd ariańskich Wandalów.

7

Współczesne media a relacje w rodzinie

51%

Pater D. H.

Kultura – Media – Teologia

|

2015

|

issue 21

23 - 38

EN

The media has spread deeply in to our social lives. Observing daily life shows how powerful the media can be. They can overcome age barriers, determine the level and character of life, be the medium of information, entertain, teach and change – even the world of values which has been formed over centuries. It is the media that has significantly changed the perception of a family, church and school; that is why it is necessary to engage the media to evangelization and pastoral work of families and youth. The invasive character of media requires analysis of many notions, thoughts and trials of their „implementation” into the teachings of the Church so that we will not be accused of nonfeasance in the future.

PL

Media wyjątkowo głęboko przeniknęły do życia społecznego. Obserwacja codzienności pokazuje, jak silne jest ich oddziaływanie, iż potrafią pokonywać bariery wiekowe, wyznaczać poziom i charakter życia, być nośnikami wielkiej ilości informacji, bawić, uczyć i zmieniać – nawet ten ukształtowany przez stulecia świat wartości. Media zmieniły w istotnym stopniu postrzeganie rodziny, Kościoła i szkoły, dlatego koniecznością staje się włączenie ich w ewangelizację oraz duszpasterstwo rodziny i młodzieży. Inwazyjny charakter mediów wymaga analizy wielu zagadnień, refleksji i próby ich „zagospodarowania” w nauczaniu Kościoła, by kiedyś nie zarzucono nam grzechu zaniechania.

8

The Same Missionary Society. Inspired and Heartened New Ways by Pope Francis

51%

Madziar W.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

10-29

EN

The author attempts to present briefly the image of the Church, which Pope Francis not only proclaims but, more notably, exemplifies with his life. Referring to personal experiences, the author links the practical involvement of the Society of the Divine Word to these images of the Church. It seems that the most visible examples are the concrete lives of the missionaries. In this way, the author would like to provoke new questions in the search for further development of this undoubtedly great heritage of the SVDs. It can also be an incentive to read the «signs of the times» boldly. While being sensitive to the ever-changing situation of the world and emerging new challenges, one should not forget that there are tenacious and current values that always belong to the essence of missionary presence among people. Such awareness can save us from the trap of focusing on quick and, therefore, immediate results, because we are not the last instance of evangelization, and it is not on us that the fate of Christianity ultimately depends on. In our dealings with people it is not simply about creating short-lived enthusiasm in them. What matters more is to have the courage to offer them the real hope, grounded in the everpresent truth of Jesus Christ. Therefore, mentioning specific examples, it seems reasonable to claim that the Divine Word missionaries are still genuinely trying to leave a lasting imprint on the people entrusted to their care. At the same time, the author is convinced that they can leave such a trace only through a Christian life with depth, which consequently means “as profoundly human as possible”. Such life of missionaries was the beginning of an encounter of many people with Christ in the past and can initiate such a meeting today. The author is not at all original, but he follows the thought of one of the most outstanding contemporary theologians, Josef Ratzinger: “God is known thanks to people who know him, and the way to God always leads by a person who is already close to God”. Equally, Pope Francis through his words and actions helps many people in their encounter with Christ. His example may be for some missionaries a confirmation of the validity of their previous way of proclaiming the Gospel. For others this is an inspiration. For those who are discouraged on their way they are in need of help to rediscover the precious value of missionary life.

PL

W niniejszym tekście podjęto próbę zwięzłego przedstawienia obrazu Kościoła, który głosi i aktualizuje swoim życiem papież Franciszek. Sięgając do osobistych doświadczeń, autor wplata w te obrazy Kościoła praktyczne zaangażowanie Zgromadzenia Słowa Bożego. Wydaje się, że najbardziej czytelny przykład stanowi konkretne życie misjonarzy werbistów. W ten sposób autor chciał zachęcić do nowych pytań w poszukiwaniu dalszego rozwoju tego niewątpliwie wielkiego dziedzictwa werbistów. Może to być również zachętą do śmiałego odczytywania znaków czasu. Będąc wrażliwymi na ciągle zmieniającą się sytuację świata i pojawiające się nowe wyzwania, nie powinno się zapominać, że istnieją wartości trwałe i aktualne, które zawsze należą do istoty misyjnej obecności wśród ludzi. Świadomość tego może uchronić od pułapki koncentrowania się na szybkich, a zatem i doraźnych rezultatach, ponieważ misjonarze nie są ostatnią instancją ewangelizacji i to nie od nich zależy ostateczny los chrześcijaństwa, także w wymiarze lokalnym. W kontaktach z ludźmi nie chodzi o to, by wzniecić w nich krótkotrwały entuzjazm, ale by mieć odwagę oferować prawdziwą, a zatem i wymagającą nadzieję, ugruntowaną w zawsze aktualnej prawdzie Jezusa Chrystusa. Dlatego, przytaczając konkretne przykłady, uzasadnione wydaje się twierdzenie, że misjonarze Słowa Bożego wciąż autentycznie starają się zostawiać trwały ślad w ludziach powierzonych ich opiece. Jednocześnie autor jest przekonany, że mogą pozostawić taki ślad tylko przez życie głęboko chrześcijańskie, co oznacza także „jak najbardziej ludzkie”. Tak prowadzone życie misjonarzy było początkiem spotkania wielu ludzi z Chrystusem w przeszłości i może zainicjować takie spotkanie także dzisiaj. Autor nie jest w tym spojrzeniu oryginalny, ale podąża za myślą jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów, Josefa Ratzingera. Podobnie papież Franciszek poprzez swoje słowa i gesty pomaga wielu ludziom w osobistym spotkaniu Chrystusa. Jego przykład może być dla jednych misjonarzy potwierdzeniem słuszności ich dotychczasowego sposobu głoszenia Ewangelii, dla drugich – inspiracją, a dla tych, którzy są zniechęceni, pomóc na nowo odkryć wielką wartość misyjnego życia.

9

Wolontariat jak forma świadectwa ludzi ochrzczonych.

51%

Olczyk M.

Teologia i Moralność

|

2015

|

vol. 10

|

issue 1(17)

93-115

EN

The analysis of the phenomenon of volunteering in the perspective of Christian faith allows one to interpret it theologically. In such an outline of the theological perspective we discover that the basis of the moral principles of Christian volunteering is love experienced in the context of social phenomena. Genuine faith, which operates through love and begets hope, is the strongest guarantee of efficient help which one person may offer to another. In this way Christian volunteering reveals itself as a specific way of the fulfilment and manifestation of theological life inaugurated in baptism.

PL

Analiza fenomenu wolontariatu podjęta w perspektywie chrześcijańskiej wiary pozwala na jego teologiczną interpretację. Odkrywamy w ten sposób naczelną i konstytutywną zasadę wolontariatu: miłość przeżywaną w kontekście społecznym. Wiara, która działa przez miłość, ubogacona nadprzyrodzoną nadzieją jest niezawodną gwarancją skuteczności ochotników poświęcających się dla innych. W ten sposób wolontariat chrześcijański objawia się jako specyficzna droga manifestacji życia teologalnego mającego swój początek w chrzcie świętym.

10

Evangelisieren durch die gelebte Communio

45%

Hajduk R.

Studia Redemptorystowskie

|

2013

|

issue 11

117-133

PL

Communio jest pojęciem, którego używa Nowy Testament, by opisać życie Kościoła. Zgodnie z ideałem communio kształtowane są również egzystencja i działalność pierwszych wspólnot chrześcijańskich. Od Soboru Watykańskiego II communio staje się wiodącą myślą eklezjologiczną, która pozwala określić naturę Kościoła, nadać kształt jego strukturom oraz wyznaczyć kierunek jego urzeczywistniania się w świecie. Ideał komunii jest bardzo bliski koncepcji (nowej) ewangelizacji, którą „należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła” (por. EN 14). Działalność ewangelizacyjna nie może być sprowadzona do przekazu doktryny, ale musi przyjąć postać ortopraktyki, czyli życia i działania wypełnionego czynami dokonanymi w duchu Ewangelii. Taką możliwość stwarza communio, która swoją siłę ewangelizacyjną ujawnia w działalności małych wspólnot kościelnych, w gościnności chrześcijańskiej oraz w relacjach międzyosobowych, pozwalających na przekaz doświadczenia wiary. Wspólnoty kościelne ożywiane ideałem communio, praktykujące chrześcijańską gościnność i pielęgnujące otwarte, braterskie relacje stają się uprzywilejowanymi miejscami socjalizacji religijnej, czyli przekazywania z pokolenia na pokolenie wiary w Chrystusa wraz z wynikającymi z niej wartościami, normami i postawami.

11

Pilne zadanie uczniów Chrystusa: głosić radość Ewangelii we współczesnym świecie

45%

Szmulewicz H.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2014

|

vol. 33

|

issue 1

EN

Often we hear the opinions of the people who complain of the lack of ability in communication to other people of the gift of the Gospel message (e.g. Seeking the truth about God – non-believers or doubters) in a manner understandable to them. That is why it is so important in view of the appearing difficulties, do not lose patience and always counted on the help of God, which is reliably given, because the matter of knowledge of revealed truths and the joy of knowledge flowing from its, it is not a trivial and unimportant matter. This is a central issue in the whole work of evangelization. In this spirit Pope Francis in his Apostolic Exhortation Evangelii gaudium calls all believers to engage personally in zealous proclamation of the joy of the Gospel. This task should be treated as an urgent task, taking into consideration specific circumstances of everyday life in contemporary world. This study is an analysis of several examples of the challenges that – in accordance with the teachings of Pope Francis – should not reduce the apostolic commitment and enthusiasm. On the contrary, they confirme more and more that the proclamation of the joy of the Gospel is an urgent task in the contemporary world.

PL

Słychać często opinie ludzi wierzących, skarżących się na brak umiejętności przekazywania innym daru orędzia Ewangelii (np. poszukującym prawdy o Bogu ludziom niewierzącym czy wątpiącym) w sposób dla nich zrozumiały. Dlatego tak ważne jest, aby wobec pojawiających się trudności, nie tracili cierpliwości oraz zawsze liczyli na Bożą pomoc, która niezawodnie jest udzielona, gdyż kwestia poznania prawd objawionych i radość z tego poznania płynąca nie jest sprawą błahą i nieważną. To kwestia zasadnicza w całym dziele ewangelizacji. W tym duchu papież Franciszek w swej adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium wzywa wszystkich wierzących do gorliwego zaangażowania się w głoszenie radości Ewangelii. Należy traktować to zadanie jako pilne, biorąc pod uwagę konkretne uwarunkowania codziennego życia we współczesnym świecie. Niniejsze studium jest analizą kilku przykładów wyzwań, które – zgodnie z nauczaniem papieża Franciszka – mogą przyczynić się do wzrostu apostolskiego zaangażowania i zapału, potwierdzając, że głoszenie Ewangelii jest we współczesnym świecie zadaniem pilnym.

Refine search results

Ewangelizacja Izraela w Liście do Efezjan

Ewangelizacja „prostą mową” w XVI wieku

Misje i dialog – soborowy dualizm?

Ewangelizacja na stadionie: ogień Ducha czy żar emocji? – analiza homiletyczna wypowiedzi ks. Johna Bashobory

Katechizm Kościoła katolickiego w misji ewangelizacji – od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka

Rola ojców Kościoła w budowaniu społeczeństwa chrześcijańskiego w Afryce Prokonsularnej (I-V w.)

Współczesne media a relacje w rodzinie

The Same Missionary Society. Inspired and Heartened New Ways by Pope Francis

Wolontariat jak forma świadectwa ludzi ochrzczonych.

Evangelisieren durch die gelebte Communio

Pilne zadanie uczniów Chrystusa: głosić radość Ewangelii we współczesnym świecie