Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Fellini Federico

Sort By:

Limit search:

Zegarmistrzowie, automata i kino

100%

Giżycki M.

Kwartalnik Filmowy

2014

issue 87-88

186-292

Dzieje kina i zegarmistrzostwa są ze sobą silnie powiązane. Bez krzyża maltańskiego, mechanizmu stosowanego w zegarkach od XVIII w., nie byłoby projektora. Być może dlatego w kinie niemal od początku jego istnienia tak często pojawiały się różne automata (liczba mnoga od „automaton”), czyli automaty antropomorficzne, sztuczni ludzie. Szczyt popularności tych urządzeń przypadł na XVIII i XIX w., kiedy ich budowaniem zajmowali się przede wszystkim zegarmistrzowie. Giżycki omawia rolę, jaką pełnią XVIII- i XIX-wieczne automata w kilku wybranych filmach, takich jak: „Hugo i jego wynalazek” („Hugo”, 2011) Martina Scorsese, „Casanova” („Il Casanova di Federico Fellini”, 1976) Federico Felliniego i „Koneser” („La migliore offerta”, 2013) Giuseppe Tornatore. Wspomniane są też opowiadania Stanisława Lema, Waleriana Borowczyka i Brunona Schulza. W konkluzji autor stwierdza, że idealny automaton jest zawsze tylko bytem nieosiągalnym, ułudą, znikającym punktem, niespełnionym pragnieniem jego twórcy-demiurga.

The history of the cinema and watchmaking are strongly related. Without the Maltese cross, the mechanism used in watches since the 18 th century, there would be no film projectors. Perhaps that is why in the cinema almost from its inception, various automata (plural of “automaton”), that is anthropomorphic machines or artificial people appear. The peak of popularity of these devices was in the 18 th and 19 th centuries, when their construction lay largely in the hands of watchmakers. Giżycki discusses the role played by the 18 th and 19 th century automata in a few selected films, such as „Hugo” (2011) by Martin Scorsese, Fellini’s „Casanova” („Il Casanova di Federico Fellini”, 1976) by Federico Fellini and „The Best Offer” („La migliore offerta”, 2013) by Giuseppe Tornatore. Stories by Stanislaw Lem, Walerian Borowczyk and Bruno Schulz are also mentioned. In conclusion, the author states that the perfect automaton is always just a being that is unattainable, an illusion, a vanishing point, an unfulfilled desire of its creator-demiurge.

Refine search results

1 Kwartalnik Filmowy

1 Giżycki M.

1 2014

Search results

Zegarmistrzowie, automata i kino