Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Florencja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wszystko, co ludzkie

100%
Liszka-Drążkiewicz A.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
|
2017
|
vol. 17
261-266
PL
All that is human Abstract In Historie florenckie Ewa Białkowska focuses on the vast cultural heritage of RenaissanceFlorence, however, she begins by mentioning a disastrous flood of the 1960s that couldhave easily ruined said heritage. The present article aims at presenting the main ideas ofthe book and more importantly to pinpoint those elements that contribute to its originality.Even though Historie florenckie focus mainly on showing the most important works of art ofTuscany’s capital, in their descriptions a vital role is played by identifying the relationshipbetween a piece of art and a human, between culture and society in which it is created. Theinteraction between human and art appears to be the most interesting aspect of the book. Keywords: Florence, travel, renaissance art
2
Publication available in full text mode
Content available

KSIĄŻĘ STANISŁAW PONIATOWSKI – KONESER ORAZ KOLEKCJONER DZIEŁ SZTUKI STAROŻYTNEJ I WŁOSKIEJ

75%
Bender A.
Muzealnictwo
|
2020
|
vol. 61
80-89
PL
Artykuł ma na celu zarysowanie aktualnego stanu badań na temat działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833) w Italii, z którą związał blisko 40 lat życia. Na ten czas złożyły się 3 długie podróże księcia, które poprzedziły 30-letni pobyt stały, podczas którego mieszkał najpierw w Rzymie, a potem we Florencji, gdzie został pochowany. Książę, mimo licznych dokonań i niezwykłych kolei losu, nie zajął ani w badaniach naukowych, ani w zbiorowej pamięci Polaków, tak wysokiej pozycji jak jego młodszy kuzyn – książę Józef, który zginął w nurtach Elstery, oddając życie za ojczyznę. Stanisław Poniatowski nie doczekał się historycznej monografii, nie jest jednak postacią całkowicie zapomnianą. Najważniejsze poświęcone mu prace naukowe powstały dosyć dawno. Najobszerniejsza, książka pt. I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), ukazująca losy księcia Stanisława i rodziny Poniatowskich, wyszła spod pióra włoskiego pisarza – publicysty Andrei Busiri Viciego. Nigdy nie została przetłumaczona na język polski. Jak wynika z aktualnego stanu badań, niewielu polskich historyków sztuki w pogłębiony sposób zainteresowało się działalnością księcia. Poza rozsianymi w różnych opracowaniach wzmiankami istnieją zaledwie 4 artykuły, które omawiają wybrane aspekty działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia (Janiny Michałkowej, Elżbiety Budzińskiej, Tadeusza Jaroszewskiego, Dominiki Wronikowskiej). Historycznie najpełniejszym opracowaniem dotyczącym księcia Stanisława pozostaje nadal, liczący niemal 50 lat, artykuł Jerzego Michalskiego zamieszczony w Polskim słowniku biograficznym. Dotychczas powstałe polskie i obce publikacje z zakresu historii i historii sztuki oraz archeologii nie wyczerpują wielu problemów badawczych dotyczących samej postaci, działalności, a także pasji kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Polski wygnaniec. Teofil Lenartowicz w oczach Giovanniego Papiniego

63%
Ślarzyńska M.
Colloquia Litteraria
|
2023
|
vol. 34
|
issue 1
99-112
EN
This article focuses on giovanni Papini’s little-known short story L’esule polacco from the volume Passato remoto (1948) and the encounter between teofil Lenartowicz and the Italian writer described in it. The meeting between the teenage Papini, who was wandering with his father through the hills around Florence, and the elderly Polish poet, who had been in Italy for years, took place in 1892. Papini’s reminiscence evoked the most important elements of the characteristics of the figure and oeuvre of Lenartowicz, in whom the Italian writer immediately recognised a true poet. Papini’s reminiscence about of Lenartowicz left a trace in the perception of later Polish emigration in Italy, as evidenced by the recalled text by Leonardo Kociemski. The article is accompanied by a translation of the short story L’esule polacco, previously not translated into Polish. 
4
Publication available in full text mode
Content available

Unia florencka

63%
Grzywaczewski J.
Teologiczne Studia Siedleckie
|
2022
|
issue Teologiczne Studia Siedleckie
341-358
EN
The article presents in abbreviation the context of the Union of Florence in 1439 between the Catholic Church in the West and the Orthodox Church in Greece. It is a presentation according to the “Memoires” of Silvester Syropoulos, a clerk associated to Hagia Sofia. He belonged to the adversaries of this union. He signed it, as many bishops, under emperor’s pressure. Emperor John VIII Paleologos supported the project of union with the West in the hope of military support against the Turks. In fact, the governors of the West (pope and kings) were not able to grand such a support to Greece, even if they tried to do it. The fall of Constantinople (1453) harmed relationship between the Latin and Greek Churches. The Union of Florence concerned Polish Kingdom because on its territory lived many people of orthodox rite. The Union of Florence is considered in Poland as preparation for the Union of Brest (1596).
PL
Artykuł przedstawia w skrócie przebieg obrad Soboru w Ferrarze i Florencji, które zostały zakończone podpisaniem unii pomiędzy Kościołem katolickim a greckim Kościołem prawosławnym w 1439 roku. Debata odbywała się okresie tuż przez upadkiem Konstantynopola (1453). Jest też zarys sytuacji po Soborze w Grecji oraz w Królestwie Polsko-Litewskim. Oryginalność artykułu polega na tym, że jest on opracowany w oparciu o zapiski Sylwestra Syropoulosa, diakona i eklezjarchy (kanonika) z bazyliki Hagia Sofia, który był przeciwnikiem unii z Zachodem, ale w swojej relacji starał się o obiektywność. W Polsce Unia florencka jest uważana za wstęp do Unii brzeskiej (1596).
5
Publication available in full text mode
Content available

Unia florencka

63%
Grzywaczewski J.
Teologiczne Studia Siedleckie
|
2022
|
vol. XIX/19
341-358
EN
The article presents in abbreviation the context of the Union of Florence in 1439 between the Catholic Church in the West and the Orthodox Church in Greece. It is a presentation according to the “Memoires” of Silvester Syropoulos, a clerk associated to Hagia Sofia. He belonged to the adversaries of this union. He signed it, as many bishops, under emperor’s pressure. Emperor John VIII Paleologos supported the project of union with the West in the hope of military support against the Turks. In fact, the governors of the West (pope and kings) were not able to grand such a support to Greece, even if they tried to do it. The fall of Constantinople (1453) harmed relationship between the Latin and Greek Churches. The Union of Florence concerned Polish Kingdom because on its territory lived many people of orthodox rite. The Union of Florence is considered in Poland as preparation for the Union of Brest (1596).
PL
Artykuł przedstawia w skrócie przebieg obrad Soboru w Ferrarze i Florencji, które zostały zakończone podpisaniem unii pomiędzy Kościołem katolickim a greckim Kościołem prawosławnym w 1439 roku. Debata odbywała się okresie tuż przez upadkiem Konstantynopola (1453). Jest też zarys sytuacji po Soborze w Grecji oraz w Królestwie Polsko-Litewskim. Oryginalność artykułu polega na tym, że jest on opracowany w oparciu o zapiski Sylwestra Syropoulosa, diakona i eklezjarchy (kanonika) z bazyliki Hagia Sofia, który był przeciwnikiem unii z Zachodem, ale w swojej relacji starał się o obiektywność. W Polsce Unia florencka jest uważana za wstęp do Unii brzeskiej (1596).
6
Publication available in full text mode
Content available

Luksusowy egzemplarz Dei Sepolcri Ugo Foscola w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej – pochodzenie i droga do Krakowa

51%
Rostworowska-Kenig W.
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
|
2019-2020
|
vol. 69-70
85-98
EN
This article is devoted to a copy of the first edition of Ugo Foscolo’s Dei Sepolcri from 1807, held in the Jagiellonian Library. However, its aim is not to analyse the text itself but to make an attempt to solve the mystery of whom the work might have originally belonged to. Having identified the donor, a woman named Kicińska, I next managed to get through to Elżbieta Skotnicka née Laśkiewicz, who may have been the owner of a part of the book collection donated in the 1930s. This is attested not only by the blood ties between the two women, but also by the reason why it was likely Skotnicka who acquired the aforementioned copy of the Italian work. Foscolo’s poem is set around the theme of the graves of great and distinguished Italians in the Florentine church of Santa Croce, where the remains of Michał Bogoria Skotnicki, a Polish painter and Elizabeth’s husband, were actually interred several years after its publication. It therefore seemed worthwhile to me to reconstruct the history of this particular work and to present it to the readers of “Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej.”
PL
Artykuł poświęcony jest przechowywanemu w Bibliotece Jagiellońskiej egzemplarzowi pierwszego wydania utworu Dei Sepolcri Ugo Foscola z roku 1807. Celem rozważań nie jest jednak analiza samego tekstu, lecz próba rozwikłania zagadki, do kogo dzieło to pierwotnie mogło należeć. Zidentyfikowawszy osobę ofiarodawczyni – Kicińską, dotarłam następnie do Elżbiety z Laśkiewiczów Skotnickiej, która mogła być właścicielką części przekazanego w latach 30. XX wieku księgozbioru. Wskazują na to nie tylko łączące obie panie więzy krwi, ale również powód, dla którego prawdopodobnie Skotnicka nabyła omawiany egzemplarz włoskiego dzieła. Wokół tematyki grobów wielkich i zasłużonych Włochów we florenckim kościele Santa Croce osnuty jest poemat Foscola, tam zaś kilka lat po jego wydaniu złożono szczątki Michała Bogorii Skotnickiego, polskiego malarza i męża Elżbiety. Zasadnym wydało mi się więc zrekonstruowanie historii tego konkretnego dzieła i przybliżenie jej czytelnikom „Biuletynu Biblioteki Jagiellońskiej”.
7
Publication available in full text mode
Content available

Florencja i jej biblioteki. Działalność edukacyjna bibliotek Uniwersytetu we Florencji

51%
Błach M.
Biblioteka i Edukacja
|
2017
|
issue 11
PL
Celem artykułu jest przybliżenie edukacyjnej działalności bibliotek florenckich na przykładzie Biblioteki Narodowej oraz bibliotek Uniwersytetu we Florencji. Autorka opisała szczegółowo inicjatywy promujące zbiory specjalne, takie jak wystawy przygotowane przez poszczególne filie Biblioteki Uniwersytetu we Florencji. Ponadto zwrócono uwagę na zagadnienia związane z ochroną zbiorów bibliotecznych w przypadku klęsk żywiołowych.
EN
The aim of this paper is to describe educational activities held at the University of Florence Library and at the National Library of Florence. The author draws attention to the special collections of old books and ways the information about them is spread out as well as the issues concerning the protection of rare books in case of natural disasters.
8
Publication available in full text mode
Content available

Florence, Pope Clement VII and Emperor Charles V. A contextual study of the motet ‘Dominator caelorum’ by Jean Conseil / Costanzo Festa (?)

51%
Odoj W.
Muzyka
|
2019
|
vol. 64
|
issue 3
3-17
PL
Costanzo Festa (ok. 1490–1545) i Jean Conseil (ok. 1498–1534) spędzili większość swojegożycia działając obok siebie w kapeli papieskiej i byli autorami motetów opartych na tych samych tekstach: Deus venerunt gentes, skomponowanych prawdopodobnie pod wpływem tragicznych wydarzeń z maja 1527 r., kiedy to niemiecko-hiszpańskie wojska Karola V zdobyły i złupiły Rzym, a także kompozycji do tekstu Lumen ad revelationum/Nunc Dimittis. Pięciogłosowy motet Dominator caelorum w różnych źródłach przypisywany jest obydwu kompozytorom, i chociaż został opublikowany w Opera Omnia Festy, bardzo często wymieniany jest jednak jako kompozycja Jeana Conseila. Na podstawie zaobserwowanych zmian w warstwie tekstowej i politycznego kontekstu towarzyszącego powstaniu motetu, sugeruję, że kompozycja ta być może została faktycznie skomponowany przez Francuza jako osobisty wkład w uświetnienie spotkania Karola V i papieża Klemensa VII w Bolonii na przełomie 1529 i 1530 roku. Jeśli zatem motet Festy Ecce advenit dominator – jak to przekonująco przedstawił Klaus Pietschmann – został skomponowany na tę samą uroczystość, to być może obydwa utwory – Ecce advenit dominator i Dominator caelorum – należałoby traktować jako kolejny dowód współpracy i przyjaznej rywalizacji dwóch wybitnych kompozytorów działających w kapeli papieskiej w I poł. XVI wieku.
EN
Costanzo Festa (ca. 1490–1545) and Jean Conseil (ca. 1498–1534) spent most of their life in the papal chapel and composed motets based on the same texts: 'Deus venerunt gentes’, probably written in response tothe sack of Rome in 1527, as well as 'Lumen ad revelationum / Nunc Dimittis’. The five-voice motet 'Dominator caelorum’ is ascribed both to Festa and to Conseil. Thus if 'Ecce advenit dominator’ was really composed by Costanzo Festa, a papal composer, and performed at the meeting between Charles V and Clement VII in Bologna, as Klaus Pietschmann persuasively demonstrates, could not 'Dominator caelorum’ have been Conseil’s small musical contribution to this event? If so, it may have been Conseil who composed 'Dominator caelorum’ to embellish the Bologna meeting as Festa did by composing 'Ecce advenit dominator’.
9

Madonna in trono col Bambino di Bernardo Daddi nella collezione Lanckoroński del castello di Wawel

45%
Tracz S.
Roczniki Humanistyczne
|
2017
|
vol. 65
|
issue 4: Historia sztuki
5-33
PL
Tronująca Madonna z Dzieciątkiem z kolekcji Lanckorońskich na Wawelu (nr inw. 7908) wraz z zachowanymi w innych zbiorach kwaterami ze św. Bartłomiejem, św. Wawrzyńcem, św. Katarzyną i św. Cecylią oraz z przynależącymi do zwieńczenia tablicami z błogosławiącym Chrystusem i Ewangelistami, przynależała pierwotnie do rozproszonego obecnie po świecie retabulum ołtarzowego, gdzie stanowiła część centralną. Nastawę wykonał ok. 1340 r. Bernardo Daddi z przeznaczeniem do kaplicy śś. Bartłomieja i Wawrzyńca w karmelitańskim kościele Santa Maria del Carmine we Florencji. Tablica po rozdzieleniu około połowy XVIII wieku trafiła przed 1903 r. do wiedeńskich zbiorów Karola Lanckorońskiego (1848-1933), a wraz z nimi znalazła się w 1994 r. na Wawelu. Kompozycja i treści ideowe kwatery pozostają w ścisłym związku z wcześniejszą bracką tablicą ołtarzową z Santa Maria del Carmine we Florencji, ukazującą Tronującą Madonnę z Dzieciątkiem i dwoma aniołami oraz umieszczonym w jej zwieńczeniu, oddzielonym pierwotnie ramą, Chrystusem Błogosławiącym między dwoma aniołami, przypisywaną Maestro della Sant’Agata z ok. 1270 r., przechowywaną obecnie w kaplicy Brancaccich. Równocześnie wawelska kwatera wpisuje się w szereg toskańskich Madonn określanych w ikonografii jako Regina coeli lub Maestà. Dokładna analiza na podstawie tekstów źródłowych skondensowanych na tablicy Daddiego treści ideowych oraz podjęta próba rekonstrukcji całości pozwala wysunąć hipotezę, iż wykonana w jego warsztacie nastawa ilustrowała wizję Niebieskiego Jeruzalem, opartą na tekście Apokalipsy św. Jana Apostoła. Artysta na tablicy z Tronującą Madonną odwołał się do prawdy o królewskiej godności Maryi, Jej współudziale w tajemnicy Wcieleni i Odkupienia, samego zaś Chrystusa ukazał jako Baranka Bożego, który zgładził grzechy świata i dlatego święci patronowie kaplicy oddają Mu cześć. Całościowe spojrzenie na wawelską tablicę oraz jej powiązania ze sztuką Toskanii pozwala stwierdzić, że jest to obiekt, który pod względem artystyczno-formalnym, jak i treściowym stanowi jeden z najcenniejszych przykładów włoskiego Trecenta, znajdujący się w zbiorach polskich.
EN
Madonna and Child Enthroned in the Lanckoroński family collection in the Wawel castle (inv. No. 7908) along with the quarters with St. Bartholomew, St. Lawrence, St. Catherine and St. Cecilia that are preserved in other collections as well as with the panels that present the blessing Christ and the Evangelists used to be an essential part of a retable that can currently be found in various places across the world. The retable was made by Bernardo Daddi around 1340. It was intended to be a part of St. Bartholomew and St. Lawrence Chapel in the Carmelite church of Santa Maria del Carmine in Florence. After being divided into parts around 1750, the panel had become a part of the Viennese collection of Karol Lanckoroński (1848-1933) by the end of 1903. In 1994, the collection, including the previously mentioned panel, was placed in the Wawel Royal Castle, where it is held today. The composition and the ideological content of the quarter are closely related to an earlier confraternal altar panel from the church of Santa Maria del Carmine that includes Madonna and Child Enthroned with Two Angels as well as Christ Blessing between Two Angels placed at the top and originally separated with a frame. The altar panel, credited to Maestro della Sant’Agata (around 1270) is currently stored in the Brancacci chapel. The Wawel quarter is in line with Tuscan Madonnas that are defined in the iconography as the Regina Coeli or Maestà. A thorough analysis of ideological content presented on the Daddi panel based on source materials as well as an attempt to reconstruct the whole panel leads us to the conclusion that the retable made in Daddi’s workshop presented the vision of Heavenly Jerusalem, based on the Revelation to St. John. Through the Madonna and Child Enthroned with Two Angels panel the artist referred to the truth about the royal dignity of Mary and her participation in the mystery of the Incarnation and Redemption whereas Christ Himself was presented as the Lamb of God who took away the sins of the world. Therefore, the patron saints of the chapel worship Him. A holistic view of the Wawel panel and the way it is connected with the art of Tuscany shows that it is the object that, in artistic and formal terms as well as in content, is one of the most valuable examples of Italian Trecento that can be found in Polish collections.
10
Publication available in full text mode
Content available

Biblioteki Florencji Tam, gdzie przeszłość współistnieje z teraźniejszością

38%
Swoboda I.
Nowa Biblioteka. Usługi, Technologie Informacyjne i Media
|
2016
|
issue 2(21)
117-144
PL
Florencja − kolebka renesansu, centrum nauki i sztuki, miasto Dantego, Michała Anioła, Donatella, Machiavellego i Leonarda da Vinci słynie także z niezwykłych bibliotek, które zachwycają nie tylko pięknymi zabytkowymi wnętrzami, ale też bogactwem zbiorów. W artykule przedstawiono genezę i współczesne oblicze bibliotek Florencji. Spośród najstarszych zaprezentowano: bibliotekę dominikanów z kościoła Santa Maria Novella, bibliotekę Michelozzo, Laurenzianę, Riccardianę, Marucellianę oraz Centralną Bibliotekę Narodową we Florencji.
EN
Florence – the cradle of the Renaissance, the center of science and art, the city of Dante, Michelangelo, Donatello, Machiavelli and Leonardo da Vinci; famous for remarkable libraries, which impress not only with beautiful historic interiors, but also the richness of their collections. The article presents the origins and contemporary face of libraries in Florence. Among the oldest are: the library of the Dominican church of Santa Maria Novella, Michelozzo Library, Laurentian Library, Riccardi Library, Marucelli Library and the Central National Library of Florence.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.