Search results

1

The infraspace. (il)legal and a-legal spaces as producers of subjectivity

100%

López Zaldívar M.

IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych

|

2016

|

vol. 28/1

370-385

EN

The subjectivity can be produced by the spaces; Foucault analyzed that in the hospital, the school and the prison. However, all of those places are legal. Based on that and inspired by the “spatial turn”, this text questions if only legal spaces can produce subjectivity or which other spaces can produce it as well. To answer the latter, it is exposed the legal spaces cannot be considered as the equivalent to “everywhere” due to the fact that there are other spaces that exist but are not visible from the legal perspective of the space or the spatial perspective of the legal. Then, I name the spaces that exist parallel to the legal spaces as infraspace. The infraspace is an (il)legal-a-legal space that works as the counterpart of the legal space and can produce subjectivity as well but in different terms. The infraspace is proposed as the space that complements the spatial possibilities that can produce subjectivity. Therefore, subjectivity can be produced by spaces that are legal, illegal or a-legal.

2

On Dr. Stockmann’s Parrhesia: Ibsen’s “An Enemy of the People” in the Light of Foucault

100%

Haj’jari M.-J., Hooti N.

Folia Scandinavica Posnaniensia

|

2019

|

vol. 26

27-48

EN

An honest intellectual dutifully standing with truth against lies and treacheries of his society is a parrhesiastic figure in Foucault’s terminology. Foucault takes parrhesia as the fearless and frank speech regarding the truth of something or a situation before truth-mongering and public deception and he takes the parrhesiastic as the spokesperson for truth. In this light, Dr. Stockmann in Ibsen’s An Enemy of the People occupies a unique position within Ibsen’s political philosophy. Dutifully criticizing what the majority blindly take for granted from their liar leaders in the name of democracy, Dr. Stockmann fulfills the role of a parrhesiastic figure that stands against socio-political corruption. He enters a parrhesiastic game with both the majority and the officialdom to fulfill his democratic parrhesia as a truthful citizen before the duped community, while covertly preparing for his own philosophic parrhesia or self-care within the conformist community. However, his final failure lies in his confrontation with democracy itself, which wrongly gives the right of speaking even to the liars. This article thus aims at analyzing Ibsen’s play through a Foucauldian perspective regarding the concept of parrhesia and its relation to democracy. It is to reveal Ibsen’s satire on the fake ideology of democracy and highlight the necessity of humanity’s parrhesiastic self-care for the well-being of the self and the others.

3

Michel Foucault – inwigilacja

100%

Ryziński R.

Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

|

2018

|

vol. 1

|

issue 1

166-173

EN

In November 1958, Michel Foucault arrived in Poland and became the first director of the French Cultural Centre at the University of Warsaw. He spent less than a year in Warsaw. Beside his work at the Centre and interactions with the world of culture and science, Foucault was also meeting boys. With some he was just friends, with others he was involved emotionally and erotically. Foucault had a particular relationship with Jurek. After all, Jurek collaborated with the secret service, and led to the situation in which the police entered the hotel room and caught the lovers. Homosexuality was not illegal in Poland, nevertheless Foucault was forced to leave the country. The author of the article Michel Foucault. Surveillance (who has recently published a reportage book Foucault in Warsaw) uncovered the identity of Jurek and reconstructed the daily life of Michel Foucault in Warsaw. He also discovered the secret service files containing information about the homosexual groups in communist Poland which include records concerning Foucault. They reveal, among others, Foucault’s private address, his favourite cafés and night clubs, as well as details covering whom he met with and how did he spent his free time. The author also tracked down the living witnesses of Foucault's stay in Warsaw and interviewed them. These reminiscences reveal the personality of young Foucault. Remigiusz Ryziński’s text brings up these biographical reveries, commenting on Foucault’s perception of Poland as well as the many other of his liasons with the country.

4

Manet i narodziny podmiotu

100%

Szylar A.

Stan Rzeczy

|

2015

|

issue 1(8)

138-161

PL

Twórczość Edouarda Maneta była przedmiotem licznych analiz zarówno na gruncie socjologii, jak i filozofii czy historii sztuki. Podkreśla się w nich rolę, jaką Manet odegrał w procesie autonomizacji pola artystycznego, wskazując jednocześnie na niespotykaną na tle ówczesnej sztuki zdolność artykulacji doświadczenia rodzącej się nowoczesności. Do najszerzej znanych socjologicznych interpretacji twórczości francuskiego impresjonisty należą publikacje Pierre’a Bourdieu, który szeroko donosi się do kwestii jakich, jak relacja pomiędzy „heretykami” a instytucją sztuki akademickiej, zużycie się efektu dzieł konsekrowanych czy instytucjonalizacja anomii. W tym kontekście rzadko zwraca się jednak uwagę na zagadnienia, jakie przy okazji dyskusji na temat rewolucji Maneta porusza Michel Foucault. Celem artykułu jest prześledzenie trzech kluczowych kwestii, jakie pojawiają się w socjologicznej analizie twórczości Maneta dokonanej na przełomie lat 1966-1971 przez Foucaulta. Po pierwsze będzie to operowanie fizycznymi właściwościami obrazu (płótno, rozmiar, kształt, relacja dzieła sztuki z przestrzenią wystawienniczą), po drugie wykorzystanie oświetlenia (od oświetlenia wykreowanego za pomocą warsztatu malarskiego do oświetlenia naturalnego) i po trzecie - co najważniejsze – podjęta zostanie refleksja na temat nowej relacji, jaka rodzi się w tamtym czasie pomiędzy dziełem sztuki a odbiorcą. Autorka podejmuje w artykule zarówno kwestie przemian, jakim w drugiej połowie XIX wieku ulega ludzka percepcja jak i uwikłania samej sztuki w relacje władzy, a więc aktywnego aktora zmiany społecznej.

EN

The painting of Édouard Manet has often been analyzed by art historians, philosophers and sociologists. What mainly stays in the scope of that analysis is Manet’s role in autonomization of the art field, his ability to portray the experience of blossoming modernity and his groundbreaking ability to depict XIXth century social relations. The most recognized analysis of Manet’s heritage is the one of Pierre Bourdieu. The sociologist raises questions such as relation between „heretics” and academic art, the process of destabilizing the power of consecrated art or finally the process of institutionalization of autonomy. At the same time, Michel Foucault’s view on Manet’s revolution is barely recognized. The aim of this article is to follow three main issues which appear in Foucault’s research on Manet undertaken between 1966–1968 in Tunis. First of all it is playing with the physical properties of the painting (canvas, size, shape, relation between the art work and the exhibition space). Second of all it is the way of using light (starting from the natural lighting to the lighting created by the painter). What is most important, the question of yet emerging relation between the viewer and the XIXth century art work will be undertaken. On the one hand the author discusses the changes in humans’ perception of that time. On the other hand she elaborates the problem of involving art in disciplinary processes. In that context the article also tries to reflect on possible ways of analyzing issues such as power or discipline.

5

Krytyczna analiza codziennej pracy kuratora społecznego w świetle koncepcji władzy i rządomyślności Foucault

100%

Wanagiel K.

Forum Oświatowe

|

2018

|

vol. 30

|

issue 2(60)

267-281

PL

Artykuł wskazuje na sposób funkcjonowania instytucji kuratora społecznego w Polsce przy zastosowaniu koncepcji władzy i rządomyślności M. Foucault. Opisuje dysonans pomiędzy sferą idealizacyjną, teorią, założeniami instytucji kuratora, a sferą instrumentalną, praktyką, czyli sposobem sprawowania nadzorów kuratorskich. Pomimo założeń ustawowych, które przedstawiają kuratelę jako instytucję pomocową, moje doświadczenia jako kuratora społecznego, jak również wyniki moich badań autoetnograficznych - wskazują na trudności w spełnianiu tego celu w praktyce. Praca kuratora wydaje się polegać przede wszystkim na zbieraniu informacji, które służą sprawowaniu władzy przez państwo. Dominująca kontrolna funkcja kuratora wymagana przez sądy jest często sprzeczna z pomocowymi założeniami ustawowymi jak również z prospołecznym nastawieniem wielu kuratorów.

6

Corruption and genealogical analysis

89%

Jorgensen K. M.

Organizacja i Zarządzanie : kwartalnik naukowy

|

2009

|

vol. nr 3

45-58

EN

In modern societies we need a complex understanding of relations of power in terms of understanding the subtleties of these phenomena at work in everyday life. This is no less true for corruption. Since it is difficult to precisely define corruption, I suggest taking another approach to corruption; that it is always a possibility and potential threat to democracy. For this reason I suggest Foucault's critical analysis of power, the genealogy as a means of exploring organizational and societal relations. Genealogy is relevant because it is systematically suspicious and critical towards the truth and morality claims of any statement. It is a critical writing of history characterized by seeking a democratization of voices in terms of representing the marginalized and suppressed voices on a more equal footing with dominating ones. Since relations of power, whether based on corruption or not, seek to harness language, this critical inquiry is necessary in terms of developing democracy and protecting us from corruption.

PL

We współczesnych społeczeństwach istnieje konieczność złożonego rozumienia relacji władzy w kontekście rozumienia subtelności tych zjawisk w codziennym środowisku pracy. To samo można powiedzieć o korupcji. Ponieważ trudno jest precyzyjnie zdefiniować korupcję, zasugerowano przyjęcie innego podejścia do korupcji, jako zjawiska, które stanowi zawsze możliwość i potencjalne zagrożenie dla demokracji. Z tego powodu autor sugeruje krytyczną analizę władzy Foucaulta, genealogię, jako środka, który służy do badania relacji organizacyjnych i społecznych. Genealogia wydaje się być odpowiednim podejściem, ponieważ jest systematycznie podejrzliwa i krytyczna wobec deklarowanej prawdy i moralności. Krytyczne pisanie historii charakteryzuje się demokratyzacją, w kontekście reprezentowania zmarginalizowanych i tłumionych głosów na równi z głosami dominującymi. Ponieważ relacje władzy, które oparte są albo na korupcji albo nie, starają się wykorzystać język, zatem niniejszy wgląd krytyczny jest niezbędny dla rozwoju demokracji i chronienia nas przed korupcją.

7

Toward postmodern social work

89%

Niesporek A.

Problemy Polityki Społecznej. Studia i Dyskusje

|

2019

|

issue 44(1)

31-45

EN

This scientific article is based on the analysis of socio-economic conditions of the formation of social work as a constituent element of modernity and its hidden controlling functions. Publication shows social work changes in the epoch of disorganized capitalism, and raises a question of the future of social work and its relations with postmodernity.

PL

W artykule są omawiane społeczno-ekonomiczne uwarunkowania kształtowania się pracy socjalnej jako składowej nowoczesności oraz jej ukryte funkcje kontrolne. Analizie są poddawane zmiany, jakim podlega praca socjalna w epoce dezorganizowanego kapitalizmu. Stawiane jest pytanie o przyszłość pracy socjalnej i jej związki z ponowoczesnością.

8

Kira jako (nie)obcy. O protagoniście mangi Death Note Takeshi Obaty i Tsugumi Ohby

89%

Dobrzycki J.

Paidia i Literatura

|

2020

|

issue 2

149-160

EN

The article analyzes the alienation of the main character of the manga series Death Note, who owns the Death Notebook referred to in the title. The said notebook allows to kill any person. Drawing upon the theses of Michel Foucault related to the rights of monarchs of bygone times to condemn individuals to death, and to ritualizing death itself, the author of the article shows Kira as a continuator of the said monarchs. The motif of death from the hands of another person is indicated as a form of revenge for harms suffered by one, based on considerations by Jean Baudrillard. The text also aims to show that comic books are not just entertainment for the masses, but can convey serious content instead.

9

Człowiek wobec prawdy o sobie. Michela Foucaulta „itinerarium” podmiotowości

89%

Bytniewski P.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2017

|

issue 23

209-221

XX

Punktem wyjścia Foucaulta jest stwierdzenie szczególnego rodzaju doświadczenia, w którym rozpoznajemy siebie jako podmiot. Czym jest to doświadczenie? Jak określić jego granice? Sądzę, że itinerarium podmiotowości zostało określone przez dwie intuicje, które rządzą naszym doświadczeniem siebie. Pierwszą jest ta, która podąża za ekspresją siebie, w której to, co własne, staje się obce. Druga to intuicja immanencji. Foucault sądzi, że w obydwu przypadkach tego doświadczania odnajdujemy to samo: normy bycia sobą i faktyczność utraty siebie w sobie. W tego rodzaju doświadczeniu granicznym – bycia sobą poza byciem podmiotem – ujawnia się granica między normami a faktycznością, zaś historyczność podmiotowości staje się ewidentna. Normalna/ unormowana jaźń to nie tylko podstawa bycia istot ludzkich, ale także podstawa rozpoznań siebie jak podmiotu. W konsekwencji wzajemna zależność „zobowiązania do prawdy” i sposobów bycia podmiotem odgrywa konstytutywną rolę w zachodniej „kultury jaźni”. W artykule proponuję trzyetapowy porządek Foucaultowskiego itinerarium podmiotowości rozłożonego na archeologiczną, genealogiczną i hermeneutyczną fazę. W każdym etapie wzajemne uwikłanie prawdy i bycia podmiotem odgrywa kluczową rolę.

EN

The starting point of Foucault’s itinerary through subjectivity is the recognition that there is an exceptional experience in which we can recognize ourselves as a subject. What is this experience? How to determine its limits? In my opinion, Foucault’s itinerary through subjectivity was determined by two intuitions which reign in the area of our self-experience. The first is the intuition which follows an expression in which what is mine becomes outer. The other one is, as opposed to the first, the intuition of immanence. Foucault maintains that in the two cases of this experience we find the same: the norms of being a self and the facticity of losing oneself in the self. Thus, in the extreme and specific limit-experience of “being the self” beyond “being a subject” this tacit border between norms and facticity discloses, and the historicity of subjectivity becomes evident. The normal/ normative self is not only a basis for modes of being for human beings but, of course, a basis for their recognition as a subject. In the consequence, the interplay of “the truth obligation’” and the modes of being plays a constitutive role in the western “culture of the self”. In the paper I imply that Foucault’s itinerary through subjectivity has three stages: archeological, genealogical, and hermeneutical. In all these stages of Foucault’s quest for the history of subjectivity, this interplay has a crucial function.

10

Althusser i Foucault – dwie epistemologie lektury

89%

Bytniewski P.

Filozofia i nauka. Studia filozoficzne i interdyscyplinarne

|

2016

|

vol. 4

43-59

PL

Filozoficzne rekonstrukcje tekstów, wypowiedzi, dyskursów, nauk – tak można sformułować zadanie, jakie stawiają sobie Louis Althusser i Michel Foucault w swych pracach. Zadanie to pojmują nieidentycznie, choć ich drogi myślowe niejednokrotnie się krzyżowały. Tak czy inaczej pojmowane zadanie tego rodzaju zawiera pewien warunek istotny dla spełnienia wymogu czystości jego epistemologicznych intencji. W zamysł wkomponowany musi być pewien sposób odczytywania tekstów, który roszczenia poznawcze dyskursu-przedmiotu pozwalałby oddawać epistemologicznej krytyce. Spełnienie tego warunku nadawałoby całemu przedsięwzięciu charakter koncepcji produktywnej, wzbogacającej naszą wiedzę o sposobach mówienia prawdy, jakie zna historia myśli. W jakiej kulturze słowa wykształciły się propozycje omawianych autorów? Jak programy badawcze, jakimi stały się te rekonstrukcje, same odnoszą się do tej kultury? Przeczą jej, wpisują się w jej paradygmaty, poddają ją selektywnej krytyce? Jaką reformę stosunku znaczącego do znaczonego proponują? Oto kwestie podejmowane w artykule.

EN

The philosophical reconstruction of texts, utterances, discourses, sciences—in this way we can formulate the task set in Louis Althusser and Michel Foucault’s works. Both the philosophers determine this task non-identically, although their paths often intersect with each other. Anyway, this kind of work includes a condition essential to meet the requirement of the purity of epistemological intentions. In the task of this kind a way of readings texts must be set it, namely the way which would allow to epistemologically criticize the matter of discourse-subject. The satisfaction of this condition would give the whole enterprise a character of a productive conception, enriching our knowledge on the way of speaking about the truths known in the history of thought. What is the “culture of the word” in which Althusser and Foucault have developed proposals for the epistemologically valid theory of reading? What is the richness of research programmes which have become the matrix of these reconstructions, and what is its concern to this culture? Critics, refutations or another way of special treatment? What the reform of the relation between significant and signifié they offer? These problems are considered in the paper.

11

Rebellions History

89%

Kierzkowski M.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2009

|

vol. 39

12

Descartes, Foucault, Derrida

88%

Karel K.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2010

|

vol. 58

|

issue 2

171-202

EN

The article offers a detailed interpretation of Foucault’s and Derrida’s readings of the passages about madness and dreaming in Descartes’ First Meditation. The article begins by focusing on Descartes’ text and Foucault’s original reading of it in his History of Madness, a reading clearly determined by the overall direction of Foucault’s first great book. It then inquires into Derrida’s criticism of Foucault in “Cogito and the History of Madness”, and shows how Foucault, in his rejoinder, „My Body, This Paper, This Fire“, subtly changes his original line of interpretation. In fact, Foucault’s new reading, strongly emphasising the meditative dimension of Descartes’ text, directly anticipates the key issues treated by Foucault in his final period. As for Derrida’s dialogical approach to Descartes’ Meditation, the article submits that it may have been directly influenced by a passage on dreaming from Descartes’ later Search for Truth. Besides these particular points and some further detailed analyses, the article summarises the wider implications of the dispute for our understanding of the philosophical positions of both thinkers.

13

Dialektyka równości.

88%

Nikodem J.

Nowa Krytyka

|

2017

|

issue 38

235-243

EN

Michał Kozłowski Review, Signs of Equality. On social construction of egalitarian relations, Scholar, Warsaw 2016

14

The docile body – Reflecting the school

88%

Bánovčanová Z., Masaryková D.

Journal of Pedagogy

|

2014

|

vol. 5

|

issue 2

251-264

EN

The paper deals with corporeality in the school environment from a historical perspective. The body has tended to appear and disappear in the discourse and scientific disciplines and has permeated education. This permeation can be viewed traditionally within Merleau-Ponty’s phenomenological theory of the “lived body” but also in school discipline. Discipline is typically used to organise the school and is unquestionably associated with the body and corporeality. In this article, we therefore rely on Foucault’s theories. Docile bodies are typically found in schools and classrooms and are shaped by the institution so that they are easy to manage and control. In part, we demonstrate this using handwriting in schools as an example.

15

Sztuka bycia nikim, czyli o problemie odpodmiotowienia jako akcie oporu

88%

Dworakowska K.

Kwartalnik Pedagogiczny

|

2019

|

vol. 64(4 (254))

39-52

PL

The aim of the article is to analyse Foucault’s pedagogy of resistance that positions itself not against power but against the states of domination. The states of domination, being the states of coagulation, annihilate the flow of the power-freedom force. In the first part of the paper, the vital relation between freedom and power as well as two opposed modes of production of the subject are presented (passive subjection that is assujetissement and active subjectivisation that is subjectivation). The second part is devoted to the issue of being nobody. Therein, being nobody is conceived of as the situation that completely works for the flow of the power-freedom force and at the same time is directed against identity as one of the states of domination.

16

Workload Allocation Models in Academia: A Panopticon of Neoliberal Control or Tools for Resistance?

88%

Boncori I., Bizjak D., Sicca L.

Tamara. Journal for Critical Organization Inquiry

|

2020

|

vol. 18

|

issue 1

51-69

EN

Academic ‘labour’ within the Higher Education landscape is changing as universities are increasingly managed as business organisations. In the contemporary neoliberal academic context, departments and individuals are required to develop forms of accountability based on quantitative metrics regarding performance, budgets, human resource management and income generation. Drawing from Foucauldian theories of power, this article explores the contentious implementation of workload allocation models in the UK Higher Education sector not only as an illustration of a superimposed managerial tool of control but also as an instrument of resistance. This article suggests that in order to counteract the systematic failure of neoliberal academia at the individual and collective level, these performance management tools can be used as forms of empowerment and resistance. Further, it is recommended that these instruments are designed in a collaborative way to ensure fair and transparent allocations of tasks and responsibilities, and to avoid unmanageable workloads.

17

Prawdy biznesu i kłamstwa akademii – porządek dyskursu o szkolnictwie wyższym w Polsce

88%

Ostrowicka H., Stankiewicz Ł.

Nauka i Szkolnictwo Wyższe

|

2019

|

issue 1-2(53-54)

EN

The article presents the results of the analysis of the strategies of hierarchization in public utterances which appeared in the media debate over unemployment among university graduates. The aim of the investigation was to grasp the way the procedures of discourse control, which were introduced into the public debate over higher education in Poland, interact with one another to produce and reinforce a particular “truth” about the university. The objects of our analysis were the ways of identifying the following places by the media actors: a) the privileged positions from which the truth of a given social order is told and within which the common good may be expressed, and b) the positions which are opposite to the latter and from which only a particular interest and “populist” demands can be articulated. These two categories in the debate were successively filled by the following groups: entrepreneurs (bearing witness to the truth about the low level of instruction at universities) and the representatives of social sciences and humanities defending themselves against these accusations. The diversity of argumentative strategies was revealed at the three levels of the order of discourse, namely, hierarchization of responsibility, hierarchization of access to the truth and hierarchization of interests.

PL

W artykule przedstawiono wyniki analizy strategii hierarchizacji wypowiedzi publicznych, które pojawiły się w debacie medialnej na temat bezrobocia wśród absolwentów szkół wyższych. Celem badań było uchwycenie sposobu, w jaki procedury kontroli dyskursu, które zostały wprowadzone do debaty publicznej na temat szkolnictwa wyższego w Polsce, wchodzą ze sobą w interakcje, tworząc i wzmacniając szczególną „prawdę” o uniwersytecie. Przedmiotem analizy były sposoby identyfikacji przez aktorów medialnych następujących miejsc: a) uprzywilejowane pozycje, z których mówi się prawdę o danym porządku społecznym i w których można wyrazić dobro wspólne oraz b) pozycje, które są przeciwne do tych pierwszych, z których można wyartykułować jedynie szczególne zainteresowanie i żądania „populistyczne”. Te dwie kategorie w debacie były kolejno wypełniane przez następujące grupy: przedsiębiorców (zaświadczających o niskim poziomie edukacji na uniwersytetach) oraz przedstawicieli nauk społecznych i humanistycznych broniących się przed tymi oskarżeniami. Różnorodność strategii argumentacyjnych została ujawniona na trzech poziomach porządku dyskursu, a mianowicie: hierarchizacji odpowiedzialności, hierarchizacji dostępu do prawdy i hierarchizacji interesów.

18

Technological Exercises

88%

Dobkowski P.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2021

|

vol. 5

|

issue 2

78-87

EN

The paper aims at setting the problem of the relation between technology, and the individual within the framework of Pierre Hadot’s idea of spiritual exercises. It compares two rivaling views of technology that originated in the Weimar Republic in order to outline a problematic field for examining the present position of the individual and technology. As the approaches of Weimar philosophers call for an actualization, the conception of Michel Foucault’s technologies of the self is brought forth. In the conclusion of the paper, the need for contradistinction within the very notion of technology is stressed, in an attempt to incorporate the topical issue into Hadot’s theory of philosophy as a way of life.

19

Bezpieczen´stwo a wydarzenie. Wywiad z Maurizio Lazzarato przeprowadzony przez Colectivo Situaciones

88%

Lazzarato M.

Praktyka Teoretyczna

|

2011

|

vol. 2

51-63

PL

Wywiad z Maurizio Lazzarato przeprowadzony przez Colectivo Situaciones.

20

Pedagogizacja życia społecznego — spojrzenie z oddalenia

88%

Marynowicz-Hetka E., Łódzki U., Ewa Marynowicz-Hetka — pedagog społeczny p. w. U. Ł., Ewa Marynowicz-Hetka — social pedagogue p. a. t. U. o. Ł.

|

2015

|

vol. 1

|

issue 1

PL

Tekst stanowi sproblematyzowaną odpowiedź na niektóre uwagi zawarte w eseju recenzyjnym Heleny Ostrowickiej. Stanowi także ponowne spojrzenie na zagadnienia pedagogizacji życia społecznego, które było przedmiotem analizy zespołu autorów. Nawiązuje także do zagadnień hermeneutyki siebie i znaczenia tej koncepcji dla pedagogiki społecznej.

EN

The text is a problematized response to a number of comments contained in the review essay by Helena Ostrowicka. It is also a re-look at the aspects of pedagogization of social life, which were analyzed by a team of authors. It refers to the issues related to the sources of the hermeneutics of the self and the importance of this concept for social pedagogy.

Refine search results

The infraspace. (il)legal and a-legal spaces as producers of subjectivity

On Dr. Stockmann’s Parrhesia: Ibsen’s “An Enemy of the People” in the Light of Foucault

Michel Foucault – inwigilacja

Manet i narodziny podmiotu

Krytyczna analiza codziennej pracy kuratora społecznego w świetle koncepcji władzy i rządomyślności Foucault

Corruption and genealogical analysis

Toward postmodern social work

Kira jako (nie)obcy. O protagoniście mangi Death Note Takeshi Obaty i Tsugumi Ohby

Człowiek wobec prawdy o sobie. Michela Foucaulta „itinerarium” podmiotowości

Althusser i Foucault – dwie epistemologie lektury

Rebellions History

Descartes, Foucault, Derrida

Dialektyka równości.