Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Freiheit,

Sort By:

Limit search:

Filozoficzna koncepcja sumienia w ujęciu Mieczysława A. Krąpca

100%

Boużyk M. M.

Forum Teologiczne

2014

vol. 15

39-53

W swoich analizach Autorka stawia sobie za cel wydobycie z dorobku filozoficznego Mieczysława A. Krąpca najistotniejszych fragmentów dotyczących problematyki sumienia oraz odniesienie ich do tematów, które podsuwa refleksja nad aktualnym stanem kultury, np. dezorientacji aksjologicznej, absolutyzacji wolności, uprzedmiotowienia człowieka. Rozważania Krapca dotyczące sumienia posiadają metafizyczny charakter i czerpią z tradycji filozofii klasycznej, np. Arystotelesa czy Tomasza z Akwinu. Według Krąpca sumienie to: praktyczny sąd, który podpowiada człowiekowi, co ma czynić (norma normująca postępowanie); świadomość moralna o charakterze refleksyjnym lub nierefleksyjnym (towarzyszącym); czynnik kluczowy w rozwoju ludzkiej wolności; norma normowana obiektywnym dobrem – podlegająca wychowaniu. Chociaż nie da się całkowicie zracjonalizować ludzkiego zachowania, to jednak człowiek może kształtować swoje postępowanie. W związku z tym Krapiec podkreśla, że człowiek powinien doskonalić swoją sprawność oceny moralnej (sumienie). Prowadzone przez Krąpca badania ludzkiego działania, zostawiają przestrzeń dla badań psychologicznych, socjologicznych i teologicznych w tej dziedzinie, a wyjaśniona przez niego kwestia sumienia może być przyczynkiem do formułowania zintegrowanej teorii sumienia, a więc teorii, w której uwzględnione są wyniki badań różnych nauk oraz przestrzegane są zasady autonomii metod naukowych.

In her analysis, the author aims to bring out from M.A. Krąpiec’s philosophical works the most important pieces concerning the issues of moral conscience and refer them to the current socio-cultural problems, such as axiological disorientation, the absolutisation of freedom and the objectification of a human being. The author points out that Krąpiec’s theory of moral conscience is metaphysical and draws on the tradition of classical philosophy, e.g. of Aristotle and Thomas Aquinas. According to Krąpiec, moral conscience is: the norm regulating human conduct (e.g. a practical judgment that tells man what to do); awareness that accompanies human action in a reflective or non-reflective manner; a key factor in the development of human freedom; the norm which itself is normalized by objective good and therefore can be subject to education. People can shape their own conduct, although it is impossible to fully rationalize human behaviour. Therefore, Krąpiec points out that man must work to improve his moral judgment (moral consciousness): to recognize in any matter at hand what is good and what is evil. Krąpiec’s study of human actions leaves room for psychological, sociological and theological research in this area. Moreover, his explanation of the issue of moral conscience can contribute to formulating an integrated theory of moral conscience, i.e. the theory in which the results of research in various fields of science are taken into account and in which the autonomy of different scientific methods is respected.

In ihren Analysen versucht die Autorin jene Fragmente aus dem philosophischen Gedankengut von Mieczysław A. Krąpiec herauszufiltern, welche das Thema des Gewissens betreffen. Sie werden dann mit den für den aktuellen Stand der Kultur wichtigen Themen, wie z. B. mit der axiologischen Desorientierung, dem Absolut setzen der Freiheit oder der Versachlichung des Menschen zusammengebracht. Die auf das Thema Gewissen bezogene Reflexion von Krąpiec hat einen metaphysischen Charakter und ist dem Erbe der klassischen Philosophie, z.B. Aristoteles oder Thomas von Aquin, verpflichtet. Nach Krąpiec ist das Gewissen: ein praktisches Urteil, das dem Menschen vorgibt, was zu tun ist (die das Handeln normierende Norm); das moralische Bewusstsein vom reflexiven, wie auch nicht reflexiven (begleitenden) Charakter; der entscheidende Faktor in der Entwicklung der Freiheit; die nach dem objektiv Guten normierende (zu erziehende) Norm. Das menschliche Handeln lässt sich zwar nicht gänzlich rationalisieren, der Mensch kann es jedoch gestalten. In diesem Zusammenhang betont Krąpiec, dass der Mensch seine Fähigkeit des moralischen Urteilens (Gewissen) vervollkommnen soll. Die von Krąpiec angestellten Untersuchungen des menschlichen Handelns lassen Raum für weitere psychologische, soziologische und theologische Vertiefungen auf diesem Gebiet. Die von ihm vorgeschlagene Theorie des Gewissens kann ein Beitrag zu einer intergierten Theorie des Gewissens bilden, also einer Theorie, in der die Ergebnisse der Forschung von verschiedenen Disziplinen unter der notwendigen Wahrung der methodologischen Autonomie einer jeden von ihnen berücksichtigt werden.

Paweł Apostoł o sumieniu chrześcijańskim w Pierwszym Liście do Koryntian

75%

Żywica Z.

Forum Teologiczne

2014

vol. 15

23-38

Paweł rozumie sumienie jako wewnętrzny «trybunał» sprawdzający i pomagający chrześcijaninowi kierować swoim własnym zachowaniem. Nie ma ono jednak na stałe charakteru absolutnie doskonałego i nieomylnego w swych ocenach i osądach. Dlatego musi podlegać procesowi nieustannej formacji i udoskonalania poznaniem Boga i Jego woli ogłoszonej w osobie i zbawczym dziele Jezusa Syna Bożego. Poznanie to nie polega na zdobywaniu samej tylko intelektualnej wiedzy o Bogu i Jego dziele zbawczym, lecz przede wszystkim na egzystencjalnym doświadczeniu Jego odkupieńczej miłości i osobistej miłości odkupionego. Sama wiedza o Bogu również musi być osiągana na drodze miłości aż do absolutnie pełnego zjednoczenia się z Nim w doskonalej harmonii jako odwieczną Miłością zbawczą wszelkiego stworzenia. Dla Pawła wewnętrzny «trybunał» w swej istocie to poznanie Boga Ojca i Jego Syna Jezusa w miłości i przez miłość, która stawia granice nawet wolności ludzkiej. Nie jest ono dla Apostoła jakąś rzeczywistością zewnętrzną względem podmiotu, lecz jawi się jako wewnętrzna intelektualno-duchowa substancja podmiotu, kształtowana i udoskonalana na drodze poznawania Boga w miłości. Konstytutywna funkcja tej substancji polega na ocenie i osądzie zachowania samego podmiotu w kategoriach dobra bądź zła, zbawienia bądź potępienia, zdobycia bądź niezdobycia nagrody nieprzemijającej.

Paul defines a conscience as inner «tribunal» seat testing and advises Christians on how to guide their behaviour. However, it is neither absolutely perfect nor unmistakable in its assessments or opinions. Thus, it shall be continuously improved by the recognition of God and His will, claimed in the person and saving creation of Jesus, the Son of God. Not only does this particular cognition refer to intellectual knowledge but, above all, it is linked with existential experience of His redemption love and personal love of the redeemed. What is more, the knowledge about God shall also be gained through love of Him as far as absolute communion with Him is concerned in perfect harmony as perpetual redemption and love to all creation. For Paul, his inner judgment seat, in essence, means the knowledge of God the Father and His Son Jesus Christ in love and through it, which sets borders even to human love. However, for the Apostle, there is no external reality towards the subject, but appears to be an intellectually-spiritual subject substance which is formed and improved through the knowledge of God in love. The constitutional function of this substance depends on assessments and opinions of the subject in categories of good and evil, salvation or condemnation and reception or denial of an eternal reward.

Paulus versteht das Gewissen als ein inneres urteilendes "Tribunal", das dem Christen hilft, sein eigenes Handeln zu leiten. Es besitzt jedoch nicht den stabilen vollkommenen und irrtumsfreien Charakter in seinen Urteilen und Weisungen. Es muss deswegen einem ständigen Formations- und Vervollkommnungsprozess durch die Erkenntnis Gottes und seines Willens durch die Person und das Heilswerk des Sohnes Gottes Jesus unterliegen. Diese Erkenntnis besteht nicht nur in der Erwerbung eines intellektuellen Wissens über Gott und sein Heilswerk, sondern vor allem in der existentiellen Erfahrung seiner erlösenden Liebe sowie der persönlichen Liebe der erlösten Person. Das Wissen über Gott muss seinerseits ebenfalls auf dem Weg der Liebe erreicht werden bis hin zur Harmonie der vollkommenen Vereinigung mit ihm als der erlösenden Liebe aller Kreatur. Für Paulus besteht dieses innere "Tribunal" in der Erkenntnis des Gottvaters und seines Sohnes Jesus Christus in der Liebe und durch die Liebe, die sogar der menschlichen Freiheit Grenzen setzt. Sie ist für den Apostel keineswegs eine dem Subjekt äußere Wirklichkeit, sondern sie zeigt sich als eine innere, intellektuell-geistliche Substanz des Subjekts, die auf dem Weg der Gotteserkenntnis in der Liebe gestaltet und vervollkommnet wird. Die konstitutive Funktion dieser Substanz besteht in der Beurteilung des Handelns dieses Subjekts in den Kategorien von Gut oder Böse, Heil oder Verdammung, Erreichen oder Verlieren der nicht vergehenden Belohnung.

Refine search results

2 Forum Teologiczne

2 2014

1 Boużyk M. M.

1 Żywica Z.

Search results

Filozoficzna koncepcja sumienia w ujęciu Mieczysława A. Krąpca

Paweł Apostoł o sumieniu chrześcijańskim w Pierwszym Liście do Koryntian