Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 13

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Fyodor Dostoyevsky
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Lwa Szestowa egzystencjalistyczna interpretacja dzieła Dostojewskiego

100%
Mróz P.
Estetyka i Krytyka
|
2010
|
issue 19
97-111
EN
The present paper analyses an iconoclastic approach to the life and works of Dostoyevsky. Lev Shestov – a Russian existentialist philosopher and the author of The Philosophy of Tragedy – attempts to debunk the myth that Dostoyevsky was the greatest moralist in pre-revolution Russia. Instead of portraying him as a figure of moral authority, Shestov presents Dostoyevsky as a man harbouring resentment, full of hatred and contempt for all the lofty ideals of the Russian intelligentsia of the 19th century.
2
Publication available in full text mode
Content available

„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego w ujęciu doktryny eurazjatyckiej Aleksandra Dugina

100%
Bala M.
Kultury Wschodniosłowiańskie - Oblicza i Dialog
|
2017
|
issue 7
9-22
PL
The present article amounts to an attempt to analyze the work Axe is the name of mine by Alexander Dugin - a theorist of Eurasianism ideology in Russia. In this article Dugin touches upon the novel Crime and Punishment by Fyodor Dostoyevsky. Dugin analyzes the novel in the context of cultural opposition between the orthodox Russia and the secular Western Europe, whose symbol is the capital of the Russian Empire- Saint Petersburg. The city in this case is the negation of the orthodox tradition of Moscow - The Third Rome. Dugin extremely relativized the meaning of Dostoyevsky‘snovel.
3
Publication available in full text mode
Content available

Концепция болезни как ценности в романах Идиот Федора Достоевского и Волшебная гора Томаса Манна

88%
Stryjakowska A.
Studia Rossica Posnaniensia
|
2020
|
vol. 45
|
issue 1
PL
The article is an attempt to analyse the novels The Idiot by Fyodor Dostoyevsky and The Magic Mountain by Thomas Mann in the context of the category of illness. The author undertakes a comparison of the characters suffering from turberculosis: Hans Castorp and Ippolit Terentyev. It is claimed that in both of the works illness acquires the status of a value and opens before the characters a path to self-knowledge. However, while Castorp’s illness develops in comfortable conditions and he finally decides to cease his fascination with death, for the terminally ill Terentyev it is far too late to fight for his life. For this reason, the sacralisation of death is alien to Dostoyevsky’s character. In his case, death can be perceived as the Lacanian Real that interrupts the self-narrative. The noted phenomenon can be attributed to Dostoevsky’s maximalism that urges the Russian novelist to bring the disease to the limits, and take it out of control. Mann, in turn, portrays the disease as a kind of safety valve, keeping the fascination with the dark sides of life in a healthy framework.
4
Publication available in full text mode
Content available

Językowy obraz miłości w ujęciu translatorycznym (na podstawie „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego)

75%
Nawacka J.
Acta Neophilologica
|
2020
|
vol. XXII/1
127-148
EN
Emotions and feelings, which determine mental experiences and activities of individuals, find their reflection in literary works. Love manifests itself externally as a behaviour of an individual, including the language he or she uses to communicate. The article constitutes an attempt to present the linguistic image of the world embodied in a Polish translation from Russian. For that purpose the research material was excerpted from Crime and Punishment, a novel by Fyodor Dostoyevsky.
5
Publication available in full text mode
Content available

Lidiya Zinov’yeva-Annibal and F. Dostoyevsky: Echos of The Idiot in the Drama The Wedding Rings (Selected Aspects)

75%
Gozdek A.
Slavia Orientalis
|
2022
|
vol. LXXI
|
issue 2
6
Content available remote

Widzialny symbol wiary. Motyw ikony w twórczości literackiej Fiodora Dostojewskiego

75%
Walczak D.
Kultury Wschodniosłowiańskie - Oblicza i Dialog
|
2018
|
issue 8
253-262
EN
The present work is devoted to the analysis of the icon motif in the works of F. M Dostoyevsky (1821 – 1881). The author of this paper tries to prove her own thesis that the famous writer’s opinion of his literary characters depended distinctly on their attitude towards icons. In this paper Dostoevsky's books such as The Landlady, Netochka Nezvanova, Demons, The Adolescent, The Meek One and The Brothers Karamazov are analyzed.
7
Publication available in full text mode
Content available

Ciało i świętość. Przypadek XIX-wiecznych świętych starców rosyjskich

63%
Grygiel S.
Adeptus
|
2017
|
issue 9
EN
The body and the sanctity. The case of the 19th-century Russian holy startsyThe article considers references to the body appearing in selected texts concerning 19thcentury Russian holy startsy. Three conditions of a holy man’s body are discussed: living, immediately after death and as relics. The body plays an important role in creating the image of holiness of startsy during their lifetime. In the chapter The Breath of Corruption in Fyodor Dostoyevsky’s Brothers Karamazov, the sacred status of starets Zosima’s dead body is cancelled by the crowd’s interpretation of his body’s putrefaction as judgment of God refuting the holiness of the deceased monk. This, in turn, allows for a discrediting the life of the starets. Mirroring the events of Dostoyevsky’s novel, the dead body of a monk became subject of dispute shortly before the canonization of the starets Seraphim of Sarov in 1903. Drawing on the commonness of the view identifying putrefaction of the body with profanity, a Petersburg anti-Orthodox association sought to discredit the Russian Orthodox Church by demanding that the coffin of Seraphim of Sarov is reopened. The answer of Antonius, the Metropolitan of Petersburg, was an article, in which he argued that inviolability of the body was not a necessary condition of holiness. During the canonization, the adored relics of Saint Seraphim were used by the state power to strengthen the bond between Tsar Nicholas II and the people.  Ciało i świętość. Przypadek XIX-wiecznych świętych starców rosyjskichArtykuł rozważa odniesienia do ciała pojawiające się w wybranych tekstach dotyczących XIX-wiecznych rosyjskich świętych starców. Zostały w nim omówione trzy stany ciała świętego: za życia, tuż po śmierci oraz w postaci relikwii. Ciało odgrywa ważną rolę w kreowaniu obrazu świętości starców podczas ich życia. W rozdziale Odór trupi w powieści Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego sakralny status martwego ciała starca Zosimy zostaje unieważniony przez zgromadzony tłum poprzez zinterpretowanie gnicia ciała jako wyroku bożego przeczącego świętości zmarłego. Dzięki temu możliwa jest dyskredytacja osoby starca za życia. Podobnie jak w powieści Dostojewskiego ciało zmarłego mnicha stało się przedmiotem sporu niedługo przed kanonizacją starca Serafina z Sarowa w 1903 roku. Powszechność poglądu utożsamiającego gnicie ciała z profanum sprawiła, że zwalczający prawosławie petersburski związek domagał się ponownego otwarcia trumny Serafina z Sarowa, chcąc podważyć wiarygodność Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Głos w sprawie szczątków starca zabrał metropolita Petersburga Antoni, przekonując, że nienaruszalność zwłok nie jest koniecznym warunkiem świętości. Podczas uroczystości kanonizacyjnych adorowane relikwie św. Serafina zostały wykorzystane w służbie władzy państwowej w celu wzmocnienia więzi pomiędzy carem Mikołajem II a ludem.
8
Publication available in full text mode
Content available

Analiza etyczna fenomenu uczciwości na podstawie powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow

63%
Janas A.
Logos i Ethos
|
2019
|
vol. 50
|
issue 2
PL
W artykule została zastosowana metoda analizy etycznej w celu przedstawienia znaczenia fenomenu uczciwości na przykładzie powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow. Etyka nikomachejska oraz Etyka wielka Arystotelesa zostały wykorzystane do dokonania oceny etycznej bohaterów powieści i ich działań. Ranga poruszanych przez pisarza problemów umożliwia interpretację dzieła jako powieści – tragedii. W ostatniej części artykułu została przedstawiona charakterystyka jednego z tytułowych bohaterów powieści, Dymitra, z uwzględnieniem cech umożliwiających uznanie go za bohatera tragedii, którego czyny nie wynikają z nikczemności i podłości, ale z powodu „zbłądzenia”. Celem artykułu jest ukazanie analizy etycznej dzieł literackich jako sposobu interpretowania i odbioru samego dzieła przez pryzmat ukazanych w nim wartości.
EN
This paper is written by using ethical analysis method to depict the significance of phenomenon of honesty by the example of The Brothers Karamazov by Fyodor Dostoyevsky. For this purpose The Nicomachean Ethics and The Great Ethics of Aristotle is used to accomplish an assessment of characters and their behavior. The significance of raising problems in the novel enable interpretation of the composition not only as a novel but also as a tragedy. In the last part of the article characteristic of one of main characters, Dymitry is introduced. His features allow to classify him as a figure of the tragedy, whose actions do not result from dishonorableness or shabbiness but from hamartia. The aim of the article is to show ethical analysis method of literary works as a method of interpretation and reception of a novel by showing values hidden in the text.
9
Publication available in full text mode
Content available

Problem ideałów w twórczości i życiu Fiodora Dostojewskiego. Polemika z uwagami Lwa Szestowa

63%
Putała N.
Logos i Ethos
|
2021
|
vol. 56
|
issue 1
101-118
EN
In Shestov’s study of the work and life of Fyodor Dostoyevsky, Shestov presents the writer as a thinker who, together with his life experience, disposes of naive reference to ideals and gradually discovers the essence of the drama of human existence. Shestov, a critic of idealism and reason-based tradition, shows Dostoyevsky’s process of abandoning ideals as an act of philosophical courage and a way out of the limitations of rational discourse. At the same time, Shestov ignores the positive and cognitive function of reference to ideals, whereas Dostoyevsky distinguishes it despite the views attributed to him by Shestov, as the author observes.
PL
Lew Szestow w swoim studium nad twórczością i życiem Fiodora Dostojewskiego ukazuje pisarza jako myśliciela, który wraz z doświadczeniem życiowym wyzbywa się naiwnego odniesienia do ideałów i stopniowo odkrywa istotę dramatu ludzkiej egzystencji. Szestow – krytyk idealizmu i tradycji opartej na rozumie – pokazuje proces porzucania przez Dostojewskiego ideałów jako akt filozoficznej odwagi i wyjście z ograniczeń racjonalnego dyskursu. Przy tym Szestow pomija pozytywną, poznawczą funkcję odniesienia do ideałów, którą – zdaniem autorki – Dostojewski, wbrew przypisywanym mu przez Szestowa poglądom, zauważa.
10

Motyw „podwójnego ojcostwa” w Młodziku i Braciach Karamazow Fiodora Dostojewskiego

51%
Borowski M.
Slavica Wratislaviensia
|
2018
|
vol. 166
69-80
EN
Theme of “double fatherhood” in The Raw Youth and The Brothers Karamazov by Fyodor Dostoyevsky The purpose of this paper is to analyze the motive of two fathers in novels The Raw Youth and The Brothers Karamazov by Fyodor Dostoevsky. The major character in The Raw Youth has two fathers — biological and “formal”. That is the reason of Arkady’s specific dual personality. His main problem is lack of connection with his roots, and therefore his inability of ontological self-determination. Arkady tries to answer the question who his father is. With the passage of time, he realizes that he needs to know the answer to understand his belonging. To understand who he is himself. The theme of “double fatherhood” was also used in The Brothers Karamazov. The characters of the last Dostoyevsky’s novel are a kind of continuity of the character from The Raw Youth. In addition, the author uses the same model of holy old man — fallen father — innocent young man. “Double fatherhood” is also associated with the characters of Fyodor Karamazov, Ivan and Smerdyakov in the context of “real father — educator”. “Double fatherhood” theme in Dostoevsky’s literary creation is not only the origin but also the foundation of people’ existence.
RU
Проблема «двойного отцовства» в Подростке и Братьях Карамазовых Федора Достоевского Цель настоящей статьи — анализ мотива двух отцов в романах Подросток и Братья Карамазовы Федора Достоевского. У главного героя Подростка, Аркадия, два отца: биологический и юридический. Это положение является причиной его раздвоенности. Основная проблема Аркадия заключается в невозможности определить свои корни, значит, онтологически самоопределиться. Он начинает осознавать необходимость найти ответ на вопрос: «кто его отец?». Однако с течением времени молодой человек начинает понимать, что раскрытие семейной тайны прежде всего нужно ему для того, чтобы узнать, кем является он сам. Прием «двойного отцовства» писатель применяет также в Братьях Карамазовых. Герои последнего романа Достоевского — это своеобразное продолжение персонажей Подростка. Притом писатель создает похожую систему: святой старец — павший отец — ищущий подросток. «Двойное отцовство» выступает также в связи с образами Федора Карамазова, Ивана и Смердякова в контексте «родной отец — воспитатель». «Двойное отцовство» у Достоевского — это не только проблема определения собственного происхождения, родословия, крови, но это более широкое явление, касающееся фундаментов, на которых можно (или невозможно) строить свою личность.
11
Publication available in full text mode
Content available

Биография и орнаментализм в постмодернистском романе о Достоевском (Лето в Бадене Л. Цыпкина)

51%
Szabó T.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
|
2017
|
issue 10
67-80
EN
The paper examines how Leonid Tsypkin’s novel Summer in Baden-Baden utilises the apparatus of symbolist ornamental prose, one of the characteristic features of Russian Modernism, while it applies postmodern devices to construct the myth of Dostoyevsky as a gambler. The plot of Tsypkin’s novel, which relies on primary sources, especially Anna Dostoyevskaya’s diary, highlights the feeling of humiliation as a central component of the personality of Dostoyevsky as a character. At the same time, on the ornamental level of the text, repetitive motifs and equivalences are applied with the aim of placing emphasis on transcending the humiliation, which can be achieved through “aspiring for the summit” and a network of motifs connected with it. As a result, the motif structure of The Gambler, the most autobiographical of Dostoyevsky’s novels, becomes transcoded.
RU
В статье рассматривается роман Л. Цыпкина Лето в Бадене одновременно и как современная версия орнаментальной прозы русских символистов и как постмодернистский миф о Достоевском-игроке. В сюжете романа, основанном на первоисточниках, прежде всего на дневнике А. Г. Достоевской, выделяется чувство униженности как основное слагаемое нравственно-психологического облика Достоевского-героя. С точки зрения орнаментализма, благодаря приему повтора разнообразных эквивалентных элементов, в романе изображается преодоление чувства униженности, которое в тексте реализуется с помощью метафор «стремления вверх». В результате в романе происходит перекодировка мотивной структуры романа Игрок, наиболее автобиографического романа Ф. М. Достоевского.
12
Content available remote

Мотив греха в романах Ф.М. Достоевского

38%
Padsasonny S.
Studia Rossica Gedanensia
|
2014
|
issue 1
303-318
RU
В статье раскрывается смысл диалектики греха как литературного мотива в творческом наследии Ф.М. Достоевского. Объектом исследования послужили романы писателя Преступление и наказние, Идиот, Подросток, Бесы, Братья Карамазовы. Прослеживается связь мотива греха с темой и сюжетом произведений писателя. Дан анализ мотивов-вариантов, а также смежных мотивов. Герои художественного пространства автора через анализ мотива греха разделены на типы.
EN
The article explains the meaning of the dialectic of sin as a literary motif in Dostoevsky's creative heritage. The object of study is based on the writer's novels Crime and Punishment, The Idiot, The Adolescent, The Devils, The Brothers Karamazov. We analyze the connection between the motif of sin and the theme and plot of the writer`s novels. The variant motifs and the related motifs are explored in the article. All the characters of Dostoyevsky`s art space are divided into types through the analysis of the motif of sin.
PL
W artykule rozważany jest sens dialektyki grzechu jako motywu literackiego w twórczości Fiodora Dostojewskiego. Przedmiotem badań są powieści "Zbrodnia i kara", "Idiota", "Młodzik", "Biesy", "Bracia Karamazowy". Dokonano analizy motywów-wariantów oraz motywów powiązanych. Autor wyodrębnia typy bohaterów przestrzeni literackiej na podstawie analizy motywu grzechu.
13

O chrześcijaństwie i cywilizacjach – przypomnienie myśli wybranych autorów dwudziestowiecznych

32%
Piekarski R. M.
Pieniądze i Więź
|
2019
|
vol. 22
|
issue 2(83)
7-19
PL
Artykuł zawiera przypomnienie myśli wybranych autorów dwudziestowiecznych, prognozujących przyszłość chrześcijaństwa. Autor mierzy się z pytaniem, czy ateistyczny humanitaryzm, liberalizm i naukowy racjonalizm potrafią odpowiadać na głębokie, ludzkie wyzwania egzystencjalne. Dopiero bowiem poszerzenie myśli egzystencjalnej prowadzi do otwarcia człowieka na doświadczenie sacrum. Mierząc się z tą niełatwą kwestią przywołuje Piekarski myśl Alaina Besançona, według którego zbrodnicze ideologie i reżymy totalitarne XX wieku przedstawiają się właśnie jako zastępcze formy zbawienia. Z kolei Charles Taylor czy Eric Voegelin poskreślali, że postawa szczególnego racjonalizmu, cechująca ludzi Oświecenia, stanowi przeszkodę w podążaniu za boskimi podstawami bycia. Stwierdziwszy to, Piekarski zastanawia się nad możliwą przyszłością chrześcijaństwa i dialogu międzywyznaniowego czy międzyreligijnego. Zwłaszcza analizy tego ostatniego zagadnienia wymagają uwzględnienia w procesie badawczym największych społecznych struktur, tj. cywilizacji. Raz jeszcze powraca zatem Piekarski do myśli Arnolda Toynbee’go, który opowiadał się za pewną wersją pluralizmu religijnego. Myśliciel ten sądził, że różne Kościoły i wyznania mogą się uzupełniać, za cenę jednakże wyrzeczenia się roszczeń do ekskluzywnego posiadania depozytu prawdy o człowieku, Bogu i świecie.
EN
The article contains a reminder of the thoughts of selected twentieth-century authors forecasting the future of Christianity. Its author confronts the question of whether atheistic humanitarianism, liberalism and scientific rationalism can respond to deep human existential challenges. For it is only the extension of existential thought that leads to the opening of a man to the experience of the sacred. Facing this difficult issue, Piekarski recalls the thought of Alain Besançon, according to which criminal ideologies and totalitarian regimes of the 20th century are presented as substitute forms of salvation. In turn, Charles Taylor or Eric Voegelin emphasized that the attitude of special rationality, characteristic for people of the Enlightenment, is an obstacle in following the divine foundations of being. Having found this, Piekarski reflects on the possible future of Christianity, and interfaith and interreligious dialogue. In particular, the analysis of the latter issue requires taking into account in the research process the largest social structures, i.e. civilizations. Once again, Piekarski returns to the thought of Arnold Toynbee, who advocated a certain version of religious pluralism. This thinker believed that different churches and denominations could complement each other, for the price of renouncing claims for an exclusive deposit of the truth about man, God and world.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.