Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Gaudium et Spes
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Boží lid putující: Od mysteria církve po Lumen gentium 1

100%
Sauer H.
Studia theologica
|
2015
|
vol. 3
84-92
EN
The Fathers of Vatican II made a commitment to talk about hope and provide it with a face and name in the horizon of the faith in Jesus Christ. Given the social changes, they produced an extremely generous work picturing the unique legacy of faith, documented in the texts of the Council. The Council did not want to make proclamations, but develop arguments. They wanted to express with the Council’s teaching that the Church invites people to worship their faith, reflect on it and pass it on. In order to do this they need guidance and focus but in a way that will not ignore their own experience in life and faith. Their own initiative is not only possible but required.
2

Inspiracje Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym dla teologii znaków czasu

63%
Fiałkowski M.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 6: Teologia pastoralna
27-34
EN
The theology of signs of the times is an essential element of the pastoral strategy of the Church and is one of the basic theological categories related to properly discovering the mutual relations between the Church and the world. The development of that theology began during the pontificate of John XXIII, who brought back the expression “signs of the times” in ecclesial terminology and gave it new meaning. The idea of “the signs of the times” has made its imprint on the teachings of Vatican II. This article is an attempt to present the inspirations for the theology of the signs of the times contained in the Apostolic constitution On the Church in the Modern World. For that purpose the expression “signs of the times” was explained, which as of yet has no explicit definition. The article then presents the recommendations formulated by the Gaudium et spes on the ways of interpreting the signs of the times. At the end the objectives of recognition and study of the signs of the times by the Church were disclosed.
PL
Teologia znaków czasu stanowi istotny element duszpasterskiej strategii Kościoła oraz jedną z podstawowych kategorii teologicznych związanych z właściwym odczytaniem wzajemnych relacji Kościoła ze światem. Jej rozkwit nastąpił wraz z pontyfikatem Jana XXIII, który przywrócił do terminologii kościelnej wyrażenie „znaki czasu”, nadając mu nowe znaczenie. Idea znaków czasu znalazła także swoje odbicie w nauczaniu Vaticanum II. Artykuł jest próbą ukazania inspiracji dla teologii znaków czasu płynących z nauczania soborowej Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. W tym celu omówiono najpierw samo pojęcie „znaki czasu”, które nie doczekało się dotąd jednoznacznego zdefiniowania. Następnie zaprezentowano wskazania sformułowane przez Gaudium et spes dotyczące sposobów interpretacji znaków czasu. Na koniec ukazano cel rozpoznawania i badania znaków czasu przez Kościół.
3

Person and Conscience: Augustinian Strands in John-Paul's Ethics

51%
O'Donovan O.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 3: Teologia moralna
17-31
PL
Wielkie uznanie dla encykliki Veritatis splendor zrodziło się z jej augustynizmu. W myśli Wojtyły dominują dwa augustyńskie motywy, jeden zaczerpnięty z Maxa Schelera, drugi z Henri de Lubaca i nouvelle théologie. Jedność bytu i dobra to podstawa, na której potwierdza on integralność ontologiczną osobowego podmiotu działania. Pierwszeństwo łaski Bożej, prowadzącej człowieka jako podmiot działania do moralnego urzeczywistnienia, kieruje jego myśleniem o sumieniu jako wewnętrznym dialogu z Bogiem. Cała moralna samoświadomość zależy od tego spotkania, natomiast ciągłość osoby umożliwia rozwój moralnego doświadczenia.
EN
The wide appeal of Veritatis Splendor lay in its Augustinianism. Two Augustinian themes predominate in Wojtyła's thought, one derived from Max Scheler, the other from Henri de Lubac and the nouvelle théologie. The unity of being and the good is the basis on which he can reassert the ontological integrity of the personal agent. The priority of divine grace in leading the human agent to moral fulfilment directs his thinking about the conscience as an inner dialogue with God. All moral self-awareness depends on that encounter, while the continuity of the person makes possible the accrual of moral experience.
4

Gaudium et spes inspiracją dla duszpasterstwa rodzin w Polsce

51%
Mierzwiński B.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 6: Teologia pastoralna
17-25
EN
The Apostolic constitution Gaudium et spes of the Second Vatican Council indicates its pastoral nature. This document places the matter of marriage and family as the first one among the important problems of the modern world and dedicates a significant portion of its reflection to it (nos. 47-52). The author of this article makes the point that this part had an essential influence on the concept and activity of pastoral care of the family in Poland. The teaching of the Second Vatican Council on marriage and family was later authoritatively interpreted and developed in Papal documents: Paul VI (mainly in the encyclical letter Humanae vitae) and John Paul II (especially in the Apostolic exhortation Familiaris consortio, the encyclical letter Evangelium vitae, and Letter to the Families). Papal teaching has allowed the pastoral care of the family to deeper understand the message of the Second Vatican Council and to better incorporate it into everyday life. But it was easier to present the doctrine of the Catholic Church on marriage and family than to convince the youth, betrothed and married couples to apply it in life. The first paragraph of the article contains an analysis of the new aspects of the Second Vatican Council’s teaching on marriage and family, the second paragraph studies the part of the apostolic constitution Gaudier et spes, entitled De matrimonii dignitate and shows its implications in the pastoral care of the family in Poland.
PL
II Sobór Watykański miał przede wszystkim charakter pastoralny, o czym świadczy konstytucja Gaudium et spes. Ten dokument kwestię małżeństwa i rodziny umieszcza na pierwszym miejscu wśród problemów palących współczesnego świata i poświęca jej obszerny fragment swojej refleksji (KDK 47-52). Autor w swoim artykule uzasadnia tezę, że ten właśnie fragment miał istotny wpływ na koncepcję i działalność duszpasterstwa rodzin w Polsce. Soborowe nauczanie na temat małżeństwa i rodziny znalazło miarodajną interpretację i rozwinięcie w dokumentach papieży: Pawła VI (głównie encyklika Humanae vitae) i Jana Pawła II (zwłaszcza adhortacja Familiaris consortio, encyklika Evangelium vitae, List do rodzin). Nauczanie papieskie pozwoliło duszpasterstwu rodzin głębiej zrozumieć sens przesłania soborowego oraz lepiej wcielić je w życie. Jednak łatwiej było przedstawić doktrynę Kościoła katolickiego w zakresie małżeństwa i rodziny, trudniej natomiast przekonać młodzież, narzeczonych i małżonków do zastosowania jej w życiu. Pierwsza część artykułu zawiera analizę nowych aspektów nauczania soborowego na temat małżeństwa i rodziny. Wymownym przykładem było przejście od czysto prawnego ujęcia istoty małżeństwa, zawartego Kodeksie Prawa Kanonicznego (CIC) z 1917 r. do koncepcji małżeństwa jako wspólnoty życia i miłości. W sposób wyraźny akcent został położony na miłości, jako istotnego elementu sakramentu małżeństwa. Jan Paweł II określił to terminem communio personarum. Swoiste credo polskiego duszpasterstwa rodzin zostało wyrażone w wystąpieniu Jadwigi i Jacka Pulikowskich – audytorów podczas Synodu Biskupów o rodzinie w 2015 r. Autor przytacza treść ich wystąpienia. Druga część artykułu analizuje fragment soborowego dokumentu Gaudium et spes, zatytułowany De matrimonii dignitate i ukazuje jego implikacje w polskim duszpasterstwie rodzin. Jest ono cennym dowodem troski Kościoła o tę podstawową komórkę każdego społeczeństwa, jaką stanowi rodzina.
5

Dialog ad intra i ad extra Kościoła w Polsce

45%
Wielebski T.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 6: Teologia pastoralna
51-74
EN
The Pastoral Constitution on the Church in the Modern World resulting from the Second Vatican Councilappeals to all people for developing the dialog in accordance with the following rule: Hence, let there be unity in what is necessary; freedom in what is unsettled, and charity in any case (GS 92). The 50th anniversary of issuing this document is a great opportunity to take a good look at the Church in Poland in the context of performing the dialog both ad intra and ad extra. The author is seeking an answer to the question to what extent the directions of the Magisterium of the Catholic Church included in the teaching of the Second Vatican Council and the Encyclical Ecclesiam suam of Paul VI concerning the essence and rules of carrying on the dialog are reflected in the Polish reality, both within the Magisterium and the everyday practice. First, he introduces the general character and types of the dialog, and, next, he presents how the dialog should be carried on, basing on the chosen texts of the Magisterium of the Catholic Church. Then, he presents, how the teaching about the dialogue is done by the Church in Poland, both in the ad intra (diocesan and parish pastoral councils) and ad extra context (ecumenism, Islam, Judaism). Finally, the author discusses his conclusions and pastoral postulates.
PL
Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym II Soboru Watykańskiego wzywa wszystkich ludzi do rozwijania dialogu w myśl zasady: „niechaj w sprawach koniecznych panuje jedność, w wątpliwych wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Pięćdziesiąta rocznica opublikowania tego dokumentu jest dobrą okazją do przyjrzenia się Kościołowi w Polsce pod kątem realizacji wezwania do dialogu w aspekcie ad intra i ad extra. Autor szuka odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu wskazania Magisterium Kościoła powszechnego zawarte w nauczaniu II Soboru Watykańskiego i encyklice Ecclesiam suam Pawła VI, dotyczące istoty i zasad prowadzenia dialogu, znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości, zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w codziennej praktyce. Najpierw przedstawia on istotę i rodzaje dialogu, następnie ukazuje, jak powinien wyglądać dialog w świetle wybranych tekstów Magisterium Kościoła powszechnego. Następnie ukazuje, jak nauczanie dotyczące dialogu jest realizowane przez Kościół w Polsce w wymiarze dialogu ad intra (diecezjalne i parafialne rady duszpasterskie) i dialogu ad extra (ekumenizm, islam, judaizm, niewierzący), aby w końcu przejść do wniosków i postulatów pastoralnych.
6

Wpływ soborowej konstytucji Gaudium et spes na rozwój teologii pastoralnej i duszpasterstwo

38%
Kamiński R.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 6: Teologia pastoralna
5-15
EN
The Apostolic constitution Gaudium et Spes is a groundbreaking moment. The novelty of this document lies in its inductive and pastoral approach to the relationship of the Church and the world. The pastoral nature of the Apostolic constitution Gaudium et Spes is based on the fact that not only God, but man as well as the world, are in the horizon of its preoccupation. Pastoral nature of the constitution is also seen in the way in which it is written as well as in the inductive presentation of its contents. The image of pastoral ministry which comes up from the constitution Gaudium et Spes is personalistic and universal. In this concept the pastoral ministry is the task of the entire Church and is realized for people and through people. The teaching of the constitution Gaudium et Spes has fundamental meaning for the relationship of the Church and the world. The Church’s ministry of salvation and its ministry toward the world are not excluded since the Church, while taking care for the salvation of the faithful, has to look to sanctification of the world.
PL
Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes jest wydarzeniem przełomowym. Oryginalność tego dokumentu soborowego wyraża się w indukcyjnym i pastoralnym podejściu do problemu stosunku Kościoła i świata. Pastoralny charakter konstytucji Gaudium et spes wyraża się w tym, że nie tylko Bóg, ale także człowiek i świat są w horyzoncie zainteresowań, a także w sposobie zredagowania tegoż dokumentu. O pastoralnym charakterze konstytucji świadczy też indukcyjne podejście do przedstawiania jej treści. Obraz duszpasterstwa, jaki wyłania się z konstytucji Gaudium et spes, jest personalistyczny i uniwersalistyczny. W koncepcji tej duszpasterstwo jest zadaniem całego Kościoła i realizuje się dla ludzi i przez ludzi. Fundamentalne znaczenie ma nauczanie konstytucji Gaudium et spes na temat relacji Kościół–świat. Realizowana przez Kościół posługa zbawienia i posługa wobec świata nie wykluczają się, a Kościół troszcząc się o zbawienie wiernych, ma także dbać o uświęcenie świata.
7
Publication available in full text mode
Content available

Osoba ludzka jako „byt relacyjny” – antropologiczne fundamenty eklezjologii Soboru Watykańskiego II

26%
Choromański A.
Studia Teologii Dogmatycznej
|
2015
|
vol. 1
EN
In this article the Author proves existence of an intrinsic and inseparable connection between anthropology and ecclesiology. The necessity of the Church as a community of believers can be demonstrated not only by the will of God explicitly expressed in the Holy Scriptures, but also by an anthropological analyses of the very nature of man, who is a social being opened towards God and towards other human beings. In the first part of the article, referring to a long philosophical tradition dating back to pre-Christian times and ending in the modern era, the Author illustrates by many examples the social dimension of human nature deliberately ignoring the biblical data and the teaching of the Magisterium. In the second part, he shows how the Conciliar teaching on the human person based on the Revelation remains in harmony with philosophical, anthropological and scientific arguments depicting human person as a relational (social) being. In the third part of the article, the Author demonstrates the correlation of the Conciliar teaching on the Church as community with anthropological data. The necessity of the Church can be justified not only by the authority of God (Revelation), but also by reflecting on the man’s nature (anthropology). Individualistic conception of faith, to which the Second Vatican Council wanted to react by its ecclesiology of communion, not only does not correspond to the biblical teaching, but also runs counter to the rational thinking on the human person who, in the light of diff erent sciences, is a relational being.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.