Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Gimnazjum Gubernialne w Lublinie

Sort By:

Limit search:

Ludwik Baltzer – powstaniec styczniowy, sybirak, przedsiębiorca

100%

Sadurski I.

Bibliotekarz Lubelski

2022

issue 65

73-85

This study is the result of conducted research on the history of the January Uprising in the Lublin region. For this reason, the figure of Ludwik Baltzer (Balcer), a graduate of the Gubernial Gymnasium in Lublin, and then a student at the School of Fine Arts in Warsaw, who was one of the important organisers of patriotic and independence life already in the pre-insurrection period, deserves due attention. For this activity, he was imprisoned in the 10th Pavilion of the Warsaw Citadel. In 1861, he was sentenced by a court martial to five years' imprisonment, which he served in Kronstadt. Owing to the efforts of his family, in November 1862, Ludwik obtained a pardon from Grand Duke Konstantin. After the outbreak of the uprising, he became actively involved in its development. He was an active member of the National Gendarmerie. For his activities, he was again sentenced by a court martial to 20 years of imprisonment. He served his sentence in Tobolsk, Krasnoyarsk, Akatua, and Irkutsk. After 22 years in exile, as a result of an amnesty, Baltzer returned to the Kingdom of Poland. He held the post of administrator of a shareholding company in Ciechocinek. He spent the last years of his life in Warsaw. He died on 15 February 1924, at the age of 83. He was buried in the Evangelical Augsburg Cemetery in Warsaw.

Предложенная работа появилась в рамках более широкого исследования истории Январского восстания на Люблинщине. Здесь, в частности, особого внимания заслуживает фигура Людвика Бальцера – выпускника губернской гимназии в Люблине, а затем студента Школы изящных искусств в Варшаве, который был одним из важных организаторов патриотической жизни ещё перед восстанием. За эту деятельность он был заключён в Х павильоне Варшавской цитадели, а в 1861 г. приговорён военно-полевым судом к 5-летней каторге, которую отбывал в Кронштадте. Благодаря усилиям семьи в ноябре 1862 г. Людвик получил помилование от великого князя Константина. После начала восстания принял в нём деятельное участие, являясь активным членом Национальной жандармерии. За эту деятельность военно-полевой суд снова приговорил его к 20 годам каторжных работ. Наказание отбывал в Тобольске, Красноярске, Акатуе и Иркутске. После 22 лет ссылки в результате амнистии Бальцер вернулся в Царство Польское. Он занимал должность администратора акционерного общества в Цехоценке. Последние годы жизни провёл в Варшаве. Скончался 15 февраля 1924 г. на 83 году жизни. Похоронен на Евангельско-Аугсбургском кладбище в Варшаве.

Niniejsze opracowanie jest wynikiem prowadzonych badań nad dziejami powstania styczniowego na Lubelszczyźnie. Z tej racji na należną uwagę zasługuje postać Ludwika Baltzera (Balcera), absolwenta Gimnazjum Gubernialnego w Lublinie, a następnie studenta Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, który należał do ważnych organizatorów życia patriotyczno-niepodległościowego już w okresie przedpowstaniowym. Za tę działalność był więziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W 1861 r. wyrokiem sądu wojennego został skazany na pięcioletnią katorgę, którą odbywał w Kronsztadzie. Dzięki staraniom rodziny, w listopadzie 1862 r., Ludwik uzyskał ułaskawienie wielkiego księcia Konstantego. Po wybuchu powstania aktywnie włączył się do jego rozwoju. Był czynnym członkiem Żandarmerii Narodowej. Za swoją działalność sąd wojenny skazał go ponownie na 20 lat katorgi. Karę odbywał w Tobolsku, Krasnojarsku, Akatui i Irkucku. Po 22 latach zesłania, wskutek amnestii, Baltzer powrócił do Królestwa Polskiego. Piastował stanowisko administratora spółki udziałowej w Ciechocinku. Ostatnie lata życia spędził w Warszawie. Zmarł 15 II 1924 r. w wieku 83 lat. Pochowany został na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.

Struktura demograficzna uczniów Gimnazjum Lubelskiego w latach 1832–1864

63%

Sadurski I.

Bibliotekarz Lubelski

2019

issue 62

111-141

The results of the research based on the source documentation of the State Archive in Lublin allow us to summarise the essential elements of the demographic structure of the students of the Lublin Gymnasium in the inter-insurrection period. The school functioned within this new political reality in the years 1833–1862. As a result of Aleksander Wielopolski's reform in 1862, the school was converted into a secondary school, which demonstrated that the institution had been imparted a nature which went beyond the framework of an ordinary gymnasium school. Finally, at the end of 1864, it was redesignated as a Gymnasium again. Over the course of these over thirty years, 95.5% of all students came from the Kingdom of Poland. The vast majority came from the Lublin Province (81.86%), including nearly 21% from Lublin itself. As far as the governorates bordering with Lublin are concerned, 6.92% of the pupils came from the Warsaw Governorate and 4.28% from the Radom Governorate. The eastern territories of the former Commonwealth accounted for 3.49% of the total. 56.71% of the students recruited from Congress Poland came from urban centres, and 43.28% from rural areas. In terms of the Lublin Governorate, 46.19% of the total number of students came from urban centres, while 20.35% originated from rural settlements. The sons of officials, coming from noble and bourgeois families, constituted the largest group among the gymnasium students. Although the required age for starting education was determined by the Act of 1833, the figures indicate a fundamental discrepancy between the requirements of this Act and the actual age of students at the time of starting gymnasium. The youngsters were Roman Catholic, and only a few were recruited from Orthodox, Evangelical, Mohammedan (as called then), and Uniate faiths.

Результаты исследований, основанных на источниках, хранящихся в Люблинском государственном архиве, позволяют обобщить основные элементы демографической структуры учащихся Люблинской гимназии в период между восстаниями. Эта школа функционировала в новой политической реальности в 1833–1862 годах. В результате реформы Александра Велёпольского в 1862 году, она была преобразована в лицей, что свидетельствовало о придании институции характера, выходящего за рамки обычной средней школы. Однако, в конце 1864 года ее снова переименовали в гимназию. За тридцать с лишним лет 95,5% учеников выводилось из Царства Польского. Подавляющее большинство было из Люблинской губернии (81,86%), в том числе почти 21% из самого Люблина. Из губерний, граничащих с Люблином, 6,92% воспитанников были из варшавской губернии и 4,28% из радомкой губерни. С восточных территорий бывшей Речи Посполитой происходило 3,49%. Ученики, набираемые из Конгрессовки, в 56,71% выводились из городских центров, а 43,28% – из деревни. С территории люблинской губернии на долю городских центров приходилось 46,19%, а на сельские поселения приходилось 20,35% всех учащихся. Самой многочисленной группой среди гимназиалистов были сыновья чиновников из дворянских и мещанских семей. Хотя требуемый возраст для начала обучения был определен в законе 1833 года, цифры указывают на фундаментальное несоответствие между требованиями этого закона и фактическим возрастом ученика, в моменте поступления в гимназию. Молодые люди были в основной массе католиками, и лишь немногие принадлежали к православному, протестантскому, мусульманскому или униатскому вероисповеданям.

Wyniki badań oparte na dokumentacji źródłowej Archiwum Państwowego w Lublinie, pozwalają dokonać podsumowania zasadniczych elementów struktury demograficznej uczniów Gimnazjum Lubelskiego w okresie międzypowstaniowym. Szkoła ta w nowej rzeczywistości politycznej funkcjonowała w latach 1833–1862. W wyniku reformy Aleksandra Wielopolskiego w 1862 r. została ona zamieniona na Liceum, co świadczyło o nadaniu placówce charakteru wykraczającego poza ramy zwykłej szkoły gimnazjalnej. Ostatecznie pod koniec 1864 r. ponownie została przemianowana na Gimnazjum. Na przestrzeni ponad trzydziestu lat z terenu Królestwa Polskiego wywodziło się łącznie 95,5% uczniów. Zdecydowana większość pochodziła z guberni lubelskiej (81,86%), w tym blisko 21% z Lublina. Z guberni graniczących z lubelską, 6,92% wychowanków wywodziło się z guberni warszawskiej i 4,28% z guberni radomskiej. Z ziem wschodnich byłej Rzeczypospolitej łącznie pochodziło 3,49%. Uczniowie rekrutujący się z Kongresówki wywodzili się w 56,71% z ośrodków miejskich, a 43,28% pochodziło ze wsi. Z obszaru guberni lubelskiej na ośrodki miejskie przypadało 46,19%, natomiast na osady wiejskie 20,35% ogółu uczniów. Najliczniejszą grupę wśród gimnazjalistów stanowili synowie urzędników, wywodzący się z rodzin szlacheckich i mieszczańskich. Choć wymagany wiek rozpoczęcia nauki określała ustawa z 1833 r. to dane liczbowe wskazują na zasadniczą rozbieżność, jaka zachodziła między wymogami tej ustawy, a faktycznym wiekiem ucznia w momencie wstępowania do gimnazjum. Młodzież była wyznania rzymskokatolickiego, a tylko nieliczni rekrutowali się z prawosławnych, ewangelików, mahometanów i unitów.

Refine search results

2 Bibliotekarz Lubelski

1 2022

1 2019

2 Sadurski I.

Search results

Ludwik Baltzer – powstaniec styczniowy, sybirak, przedsiębiorca

Struktura demograficzna uczniów Gimnazjum Lubelskiego w latach 1832–1864