Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  God’s mercy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Spowiednik jako uczestnik rewolucji czułości w świetle nauczania Papieża Franciszka

100%
Wanat Z.
Studia Gdańskie
|
2016
|
issue 38
227-236
PL
Ojciec św. Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium wezwał do odnowy duszpasterskiego zaangażowania. Wskazał, że drogą do tego celu jest udział w „rewolucji czułości”. Polega ona na naśladowaniu sposobu, w jaki miłosierny Bóg zwraca się do potrzebującego pomocy, słabego i grzesznego człowieka. Autor artykułu odniósł to papieskie wezwanie do księży-spowiedników. W świetle licznych wypowiedzi ojca świętego wskazał, że ich postawa czułości jest naśladowaniem wzoru Boga Ojca, który swoje ucieleśnienie znalazł w osobie Jezusa Chrystusa. To On jako Dobry Pasterz staje się punktem odniesienia dla postawy i sposobu działania spowiednika wobec penitenta. Zwrócił uwagę, że papieskie zachęty mają nade wszystko charakter pozytywny, podkreślają bowiem możliwość naśladowania Bożej czułości. Zawierają jednak także – w formie przestrogi – pewne negatywne przykłady oraz pobudzające wyobraźnię porównanie spowiedzi z torturami. Te dwa aspekty nauczania uzupełnia wątek osobisty Franciszka – wskazanie na spotkanych w życiu bardzo wielu dobrych spowiedników, którzy byli autentycznymi świadkami czułości i miłosierdzia Boga.
EN
Pope Francis called for a renewal of pastoral commitment in apostolic exhortation Evangelii gaudium. He pointed out that the way to this target is to participate in the “revolution of tenderness”. It involves imitating the way in which merciful God addresses a weak, sinful man in need. The author of the article referred the Pope’s call to priests-confessors. In the light of the numerous speeches of the Holy Father, he pointed out that the attitude of sensitivity is the imitation of the pattern set for us by God the Father, which found its embodiment in the person of Jesus Christ. He as a Good Shepherd becomes the point of reference for the attitudes and mode of action of a confessor towards an penitent. He pointed out that Pope’s incentives have above all positive character, because they emphasize the possibility of following God’s tenderness. However, they also contain in the form of a warning – some negative examples and an imaginative comparison of a confession with torture. These two aspects of teaching are complemented by the personal story of Francis – an indication of the significant number of confessors who have been authentic witnesses of God’s tenderness and mercy.
2
Publication available in full text mode
Content available

TEIZM UMIARKOWANY JAKO INTEGRACJA TEIZMU CHRZEŚCIJAŃSKIEGO I ATEIZMU. PRÓBA PORÓWNANIA TRZECH STANOWISK W KWESTII ISTNIENIA BOGA

100%
Ciesielski M.
Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW
|
2015
|
issue 3
19-37
EN
The article compares three religious a comparison of three approaches to religion: Christian theism, atheism, and moderate theism – a concept built by the author of the article and presented in its first part. Moderate theism is one possible approach to the Supreme Being, within the framework of the classification formed by the intersection of two criteria: the beginning or a lack of the beginning of the existence of the Absolute and the end or a lack of the end of the existence of the Absolute. The author proposes the thesis that moderate theism, i.e. an approach which presupposes that the absolute does not have a beginning of its existence but that there is an end to it (it is eternal regressively but not eternal progressively) may be a concept which in a specific manner generalizes theism and atheism. What is more, a comparison of moderate theism with Christian theism and with atheism allows us to suppose that the concept of moderate theism avoids the weak points of both theism (i.a. the problem of reconciling human freedom and responsibility with the existence of a caring Good-shepherd, the problem of religious violence) and atheism (i.a. the problem of satisfying the existential need to exist after death, the problem of the ultimate justification of moral norms). The author also presents in his article a mercy-based argument for the current non-existence of God, which constitutes a philosophical justification of moderate theism.
3
Publication available in full text mode
Content available

Miłosierdzie w homiliach św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza

100%
Baron A.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 1
EN
This article deals with the question concerning God’s mercy according to the homilies of John Chrysostom on the Gospel according to Mathew and its role in Christian life. Mercy is God’s name. Chrysostom notices that God’s mercy is the only reason for the incarnation of God’s Son, because He accepted human life to save people from all kind of maladies and evils. Therefore mercy is the essence of Christian life. Chrysostom underlines that rewards for mercy given to people during earthly life cannot been compared with God’s mercy, because human mercy is involved with temporal maters and God’s mercy offers eternal salvation. God’s mercy is always connected with salvation. Therefore even human beings can obtain God’s mercy without any condition, but metanoia and forgiveness are required.Mercy is so important for real Christian life that Christians have to learn it throughout the entire life. God the Father and Jesus Christ are the best teachers of mercy. Mercy is the best measurement of humanity. Man without mercy is dead spiritually even if he is still living his earthly life. There is a penalty for a lack of mercy and the penalty is eternal punishment. Mercy can not be offered to others from the goods stolen or possessed in a dishonest way.
PL
Artykuł podejmuje problem Bożego miłosierdzia w ujęciu homilii św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza i św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza oraz jego rolę w życiu chrześcijańskim. Miłosierdzie jest imieniem Boga. Chryzostom uważa, że Boże miłosierdzie jest jedyną racją Wcielenia Syna Bożego, ponieważ przyjął On ludzkie życie, aby wybawić ludzi od wszelkich chorób i zła. Dlatego miłosierdzie stanowi istotę chrześcijańskiego życia. Chryzostom podkreśla, że nagród za miłosierdzie okazane ludziom w ciągu życia doczesnego nie można porównywać z Bożym miłosierdziem, ponieważ ludzkie miłosierdzie dokonuje się w sprawach doczesnych, a Boże miłosierdzie oferuje wieczne zbawienie. Boże miłosierdzie zawsze jest powiązane ze zbawieniem, które ludzie mogą otrzymać bez udziału człowieka i bez żadnych warunków; potrzebne jest natomiast tylko nawrócenie i przebaczenie.Miłosierdzie jest tak ważne dla autentycznego życia chrześcijańskiego, że chrześcijanie powinni uczyć się go udzielać przez całe życie. Bóg Ojciec i Jezus Chrystus są jego najlepszymi nauczycielami. Miłosierdzie jest miarą człowieczeństwa. Człowiek niemiłosierny jest duchowo martwy nawet jeśli jeszcze żyje życiem doczesnym. Kara za brak miłosierdzia jest wieczna. Nie jest autentycznym miłosierdziem obdarzanie innych nie swoimi lub nieuczciwie zdobytymi dobrami.
4
Publication available in full text mode
Content available

Oblicza postawy miłosierdzia ludzkiego w świetle Bulli Papieża Franciszka "Misericordiae Vultus"

100%
Wejman H.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2018
|
issue 1
233-243
PL
Zasadniczym celem refleksji w niniejszym artykule jest ukazanie postawy miłosierdzia ludzkiego. Ów cel był realizowany w trzech etapach. Przede wszystkim zostało odsłonięte źródło tej ludzkiej postawy miłosierdzia. Jest nim miłosierdzie Boga, który powołał człowieka do istnienia, odkupił go w Chrystusie i wciąż mu się udziela w Duchu Świętym. Kolejny etap refleksji dotyczył uchwycenia istoty ludzkiej postawy miłosierdzia. W toku analiz naukowych stwierdzono, że postawa miłosierdzia polega na okazaniu potrzebującemu wsparcia w duchu poszanowania jego godności i w zawierzeniu Bogu. Ostatnim etapem refleksji było zaprezentowanie form tej ludzkiej postawy miłosierdzia. Do nich należą: niesądzenie bliźnich, okazywanie im przebaczenia i wspieranie w jakichkolwiek potrzebach. Tak świadcząc miłosierdzie drugiemu, człowiek spełnia się w człowieczeństwie i daje świadectwo Bogu.
EN
The main purpose of this article is to show the attitude of human mercy. This purpose was implemented in three stages. In the first place, the source of human attitude of mercy was revealed. It is the mercy of God who called man into existence, he redeemed him in Christ and continues to give him this mercy in the Holy Spirit. The next stage of reflection was about capturing the essence of human attitude of mercy. In the course of scientific analyzes, it was stated that the attitude of mercy manifests itself in showing to those in need the respect of their dignity in entrusting to God. The last stage of reflection was to present multiple forms of human attitude of mercy. These include: do not judge your fellow men, show them forgiveness and support them in any need. Thus, by giving mercy to the other, man fulfills himself in humanity and gives testimony to God.
5
Publication available in full text mode
Content available

Bóg w Księdze Jonasza

100%
Ferenc K.
Studia Ełckie
|
2019
|
vol. 21
|
issue 3
325-341
EN
The Book of Jonah is remarkably theocentric. The events underline that JHWH is truly the only God, because he has the power of over natural elements, flora and fauna and destiny of other nations who are subordinate to Him even far from the homeland of the Israelites. JHWH Himself is the origin of all creation and will lead it to its final fulfillment. There are no other gods, and JHWH alone determines what is sinful, and JHWH Himself can show mercy in response to people’s repentance. God thus pictured is the only God, full of mercy. In His infinite mercy, he is not exclusively concerned with the Jewish nation. On the contrary, JHWH sends the Prophet to the pagans and in doing so he offers His mercy and redemption to them, which is undoubtedly extraordinary in the Bible.
6
Publication available in full text mode
Content available

Misja profetyczna św. Faustyny Kowalskiej i jej znaczenie dla Kościoła we współczesnym świecie

84%
Król L.
Polonia Sacra
|
2018
|
vol. 22
|
issue 3(52)
81-99
PL
Struktura treściowa artykułu wprowadza w misję prorocką św. Faustyny Kowalskiej, którą otrzymała od Chrystusa jako wiedzę wlaną w darze szczególnego powołania. Przedmiotem tej misji jest miłosierdzie Boże, które zostało przypomniane Kościołowi i światu. Chrystus z treścią tego orędzia posłał ją do całego świata, mówiąc: „Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem”. On bowiem pragnie, aby dotarło ono do wszystkich ludzi. W jego realizacji poleca s. Faustynie, a przez nią Kościołowi, ufną modlitwę do miłosierdzia Bożego, jego przepowiadanie i ukazywanie w dziełach dobroczynnych. Tak więc misja św. Faustyny nie jest tylko jej osobistą, ale całego Kościoła. Jest wpisana w jego posłannictwo, które winien podejmować w duchu treści utrwalonych przez nią w Dzienniczku. Zatem jej misja ma szczególne znaczenie dla misji Kościoła, która charakteryzuje się ewangelicznym uniwersalizmem. Są w niej obecne także elementy eschatologiczne, których realizacja ma przygotować ludzkość na powtórne przyjście Chrystusa. Tym samym treść tej misji wpisuje się w przestrzeń nowej ewangelizacji. Faustyna realizowała ją zgodnie z Jego wolą, a więc według otrzymanych od Niego wskazań: w modlitwie, w słowach i w dziełach miłosierdzia. Powyższa triada zawiera w sobie pełnię objawionego jej miłosierdzia Bożego, które pragnie być obecne w życiu całego Kościoła i w jego działalności. Te więc elementy treściowe wyznaczyły strukturę niniejszego artykułu zakończonego wnioskami wynikającymi z przeprowadzonej refleksji.
EN
The article introduces the prophetic mission of St. Maria Faustyna that she received from Jesus Christ as the Infused Knowledge with a gift of a special calling. The subject of this mission is God’s Mercy which was reminded to the Church and the world. Jesus Christ sent her to the entire world with the message saying: “Today I am sending you with My mercy”. He wants it to be reached by all the people. Jesus Christ order St. Maria Faustyna, and the whole Church, to realise the mission through the trusting prayer to the God’s Mercy, its prediction and showing it in the charity works. So, the mission of St. Maria Faustyna is not only her personal one, but also the entire Church. It is a significant part of the Church mission which should be taken according to the contents of Diary: “Divine Mercy in My Soul”. Therefore, her mission has got a significant meaning for the Church’s mission which is characterised by the evangelical universalism. There are also eschatological elements which realisation is to prepare the humankind for the Second Coming of Jesus Christ. Thereby, the matter of this mission is accurate for the New Evangelism. St. Maria Faustyna was realising it according to His will, so by the directions got from Him: in the prayer, in words and in the acts of mercy. This triad consists of the completeness of revealed God’s Mercy which wants to be present in the entire Church’s life and its activity. Those contents determined the structure of the article ended with conclusions ensuing from the reflections taken.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Bogactwo” Bożego miłosierdzia w listach św. Pawła

84%
Rycerz Z.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 1
EN
The author aims at presenting mercy in the letters of St. Paul in the aspect of the enriching relation of God towards man. He analyses the most representative texts, containing the semantic base: ἔλεος–ἐλεέω and οἰκτιρμός–οἰκτίρω. He takes the personal experience of God’s mercy in the apostle’s life as the starting point. Then, he attempts to deduce how it has influenced the development of the doctrine of mercy and how it has reflected in the practice of the Christian life. Finally, he enquires about the maturity of the Pauline doctrine of God’s mercy.
PL
Autor stawia sobie za cel prezentację miłosierdzia w listach św. Pawła w aspekcie ubogacającej relacji Boga do człowieka. Poddaje analizie najbardziej reprezentatywne teksty, które zawierają bazę semantyczną: ἔλεος–ἐλεέω i οἰκτιρμός–οἰκτίρω. Punktem wyjścia czyni osobiste doświadczenie miłosierdzia Bożego w życiu apostoła. Następnie podejmuje próbę wnioskowania jak ono wpłynęło na rozwój nauki o miłosierdziu i jakie znalazło przełożenie na praktykę życia chrześcijańskiego. W końcu zadaje pytanie o dojrzałość Pawłowej nauki o Bożym miłosierdziu.
8
Publication available in full text mode
Content available

Wyjście z Egiptu jako przejaw Bożego miłosierdzia na podstawie Wj 15,1-21 – w reinterpretacji Psalmu 136

84%
Kurzeja K.
Scriptura Sacra
|
2021
|
issue 25
15-68
EN
The context of the research was that on December 8, 2015, Pope Francis declared the Extraordinary Jubilee of Mercy, also known as the Year of Mercy, in order for Christians to become "merciful like the Father." The purpose of the study became to show that God in the Old Testament is full of mercy, compassion and pity. Historical-critical methods and rhetorical analysis (Hebrew rhetoric) were applied. The results have been achieved: a scientific reflection on the Book of Exodus, its structure, authorship and the time of its composition has been made; an analysis of the "Song of Victory" (Exodus 15:1-21); Psalm 136 was examined and compared with the "Song of Victory". A conclusion was drawn: the exodus from Egypt was a work of God's mercy.
PL
Kontekstem badań było to, że 8 grudnia 2015 r. papież Franciszek ogłosił Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, nazywanym także Rokiem Miłosierdzia, aby chrześcijanie stawali się „miłosiernymi jak Ojciec”. Celem badań stało się wykazanie, że Bóg w Starym Testamencie jest pełen miłosierdzia, współczucia i litości. Zastosowano metody historyczno-krytyczną oraz analizy retorycznej (retoryki hebrajskiej). Osiągnięto wyniki: udało się dokonać naukowej refleksji nad Księgą Wyjścia, jej strukturą, autorstwem i czasem powstania; przeprowadzona została analiza „Pieśni zwycięstwa” (Wj 15,1-21); przebadany został Psalm 136 oraz dokonano porównania go z „Pieśnią zwycięstwa”. Wyciągnięto wniosek: wyjście z Egiptu było dziełem Bożego miłosierdzia.
9
Publication available in full text mode
Content available

Ignacjańskie korzenie duchowości papieża Franciszka

67%
Kotlewski T.
Studia Bobolanum
|
2019
|
vol. 30
|
issue 3
59-70
EN
y Jesuit spirituality grows out of the roots of the Spiritual Exercises. It is in the Exercises, thanks to them and through them, that every Jesuit forms his mind and heart. Also the spirituality of Pope Francis grows from the Ignatian roots, and he is the spiritual son of Saint Ignatius. Ignatian spirituality is characterised by seeking and finding God in everything, to love Him and to serve Him in all aspects. Also for Jorge Bergoglio, the world is the mission environment, help in the mission and the object of the mission. Everyone is sent to a „such” and not different world, to the world in which they live and which needs redemption, transformation and a return to the Source. Return to God is through prayer and discernment. In Ignatian spirituality, prayer and spiritual discernment are closely related. There is no truly Christian spiritual discernment without prayer. However, true prayer always leads to authentic spiritual discernment. In the thought of Saint Ignatius through prayer and discernment the human being becomes a tool to love and serve God in everything. The purpose of the article is to show the Ignatian roots of the spirituality of Pope Francis, in the centre of which is the message of God’s mercy.
PL
Duchowość jezuitów wyrasta z korzeni, jakimi są Ćwiczenia duchowe. To w nich, dzięki nim i na ich drodze każdy jezuita formuje swój umysł i serce. Duchowość papieża Franciszka także wyrasta z ignacjańskich korzeni, bo jest on duchowym synem św. Ignacego. Duchowość ignacjańska charakteryzuje się szukaniem i znajdowaniem Boga we wszystkim, aby Go miłować i służyć Mu we wszystkich rzeczach. Także dla Jorge Bergoglio świat jest pomocą w misji oraz jej obiektem misji. Wszyscy są posłani do takiego a nie innego świata, do świata, w którym żyją i który potrzebuje odkupienia, przemiany oraz powrotu do Źródła. Powrót do Boga dokonuje się przez modlitwę i rozeznawanie. W duchowości ignacjańskiej modlitwa i rozeznawanie duchowe są ściśle powiązane. Nie ma prawdziwie chrześcijańskiego rozeznania duchowego bez modlitwy. Natomiast prawdziwa modlitwa zawsze prowadzi do autentycznego rozeznawania duchowego. W myśli św. Ignacego przez modlitwę i rozeznawanie człowiek staje się narzędziem, aby kochać i służyć Bogu we wszystkim. Celem artykułu jest pokazanie ignacjańskich korzeni duchowości papieża Franciszka, w której centrum znajduje się przesłanie o Bożym miłosierdziu.
10
Publication available in full text mode
Content available

Buscar, escuchar y abrirse al Amor

67%
Kotlewski T.
Studia Bobolanum
|
2019
|
vol. 30
|
issue 2
119-132
PL
Artykuł pokazuje, jak w świetle Bożego Miłosierdzia człowiek na nowo odkrywa i uświadamia sobie podstawową prawdę, że w jego sercu kryje się wielka tęsknota za miłością i głód Boga. Bóg sam zaprasza do słuchania tego, co mówi do człowieka przez słowa Pisma Świętego. Zaprasza, aby człowiek, słuchając, uświadomił sobie pełną miłości obecność Boga w swoim wnętrzu. Autor artykułu pokazuje, że ufnośćjest owocem relacji, w której człowiek wie, że jest kochany. Ufność zakłada tęsknotę za Bogiem i szczere poszukiwanie Go we wszystkim. Droga do ufności wyraża się w trzech postawach: w poszukiwaniu Boga w swoim wnętrzu, we wrażliwym słuchaniu Jego głosu we własnym sercu oraz w ufnym otwarciu się na Jego miłość i zanurzeniu w Jego miłosierdziu. Dzięki samotności, milczeniu i modlitwie człowiek odkrywa Źródło życia, które kryje się w głębi jego serca. W człowieku bowiem, w jego wnętrzu, jest źródło, z którego czerpie on życie i karmi swoją nadzieję. Zanurzenie w tym źródle miłosierdzia sprawia, że człowiek doświadcza wewnętrznej przemiany.
EN
The article shows how in the light of God’s Mercy a human being rediscovers and realises the basic truth that in his/her heart is a great longing and hunger for God’s love. God invites to listen to what He says to humans through the words of the Holy Bible. He invites people to listen and realise the loving presence of God inside. The author of the article shows that trust is the fruit of a relationship in which a person knows that he/she is loved. Trust presupposes a longing for God and a sincere search for Him in everything. The road to trust is expressed in three attitudes: in seeking God inside; in sensitive listening to His voice in one’s heart; and in trustingly opening oneself to His love and immersion in His mercy. Thanks to loneliness, silence and prayer, a human being discovers the Source of life which lies deep inside his/her heart. In the human being, in his/her interior is the source from which he/she draws life and nourishes hope. Immersion in this source of mercy means that one experiences inner change.
11
Publication available in full text mode
Content available

Duch Święty a miłosierdzie Ojca zrealizowane w Synu.

59%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 1
35-49
PL
Teologii Bożego miłosierdzia nie wolno rezygnować z perspektywy trynitarnej, nawet jeśli wiąże się to z trudnościami. Okazuje się bowiem, że refleksja wiary, która w kwestii miłosierdzia Bożego nie traktuje objawionej prawdy o Trójcy Świętej jako podstawowej, generuje jeszcze większe problemy. Miłosierdzie Ojca, zrealizowane w Synu, nie tylko wyjaśnia się, ale wprost dotyka człowieka w Duchu Świętym, którego nie wolno ograniczać tylko do kontynuacji dzieła Jezusa. Duch Boży – według najbardziej ugruntowanej w teologii chrześcijańskiej interpretacji – najlepiej tłumaczy objawioną tajemnicę wewnętrznego życia Bożego, które określamy jako Miłość. Najlepiej także – na tej podstawie – tłumaczy istotę Bożego miłosierdzia, pokonując wszelkie trudności, związane zwłaszcza z zawężaniem tej prawdy i jej jednostronnym rozumieniem.
EN
The perspective of Trinitarian theology of God’s mercy do not allow to limit the Holy Spirit only to continue the work of Jesus in the Church and to forgive sins. It protects indeed the same theology of God’s mercy before narrowing and one-sidedness. In the economy of salvation, God’s Spirit is shown as cooperating in all the works of God and inseparable from the Father and the Son. This also applies to God’s mercy, which, by the revelation of the mystery of the inner life of God, in the Holy Spirit is better understood and accessible. The basis for this is the essence of God defined in the New Testament as Love, which, according to Christian theology, is concretized by the Holy Spirit. Penetrating God and man in Jesus Christ, He is the Gift restoring the original innocence and introducing into a relationship of love and unity proper to the Father and the Son.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.