Search results

1

Charisms in the Service of the Universal Church

100%

Adam A.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

vol. 66

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

53-69

EN

The Church, as a community, is accompanied by the constant presence of the Holy Spirit, whose Son of God has not only promised, but has sent in the day of Pentecost. It is not the purpose of the Holy Spirit; The Church is to be revived by the Holy Spirit, which sanctifies it in individual believers. Jesus' requirement of holiness is the expression of the attitude of a just man who gives him the gift of grace − charisms, he uses for the benefit of the development of his own personal perfection, and also every person use charisms to serve the Church Community. As an individual is not the saint of egoism but a community servant. If he is to persevere in this truth, he must constantly nourish the consciousness of God's presence and work for the benefit of the community.

PL

Z eklezjologicznego punktu widzenia Kościół należy rozumieć jako dar Ojca i Ciało Mistyczne Chrystusa. Ciało Chrystusowe ożywiane jest Duchem Świętym, który obdarza Kościół posługiwaniami, urzędami i charyzmatami. Duch Święty prowadzi Kościół, mający udział w życiu Trójcy Przenajświętszej, do jego pełni. Równocześnie obdarza go szczególnymi impulsami i darami zwanymi charyzmatami. Dokument Kongregacji Nauki Wiary Iuvenescit Ecclesia wskazuje na wzajemne relacje między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi. Charyzmaty powinny służyć dobru Kościoła uniwersalnego. Każdy poszczególny chrześcijanin przyczynia się do budowania Kościoła poprzez swoje charyzmaty oraz swoją służbę. Żaden charyzmat nie udziala dyspensy od obowiązku akceptacji urzędu pasterskiego w Kościele oraz od konieczności podporządkowania się decyzjom pasterzy Kościoła. Jasnym znakiem autentyczności charyzmatu jest jego eklezjalność, jego zdolność do harmonijnego włączenia się w życie świętego Ludu Bożego dla dobra wszystkich.

2

Kryzys nadziei i zadanie filozofii w myśli Józefa Tischnera

80%

Niezgoda T.

Logos i Ethos

|

2022

|

vol. 59

|

issue 1

149-176

EN

The crisis of modernity is a fundamental crisis for, as Józef Tischner claims, in its core it is a crisis of hope. To overcome this crisis is a task of contemporary man, and philosophy serves its role within this effort – thinking can arrive at the original experience of hope and reach to those layers of reality which enable the renewal of hope. From this perspective, both Tischner’s philosophy of drama and agathology – thinking aimed at the description of drama salvation and damnation, as well as engaged in the proces of revealing the peculiar logic of what is beyond beings and Being – open up to the possibility of overcoming the crisis-marked situation of contemporary man. Eventually, there seems to be an irreducible element of good within the reality.

PL

Kryzys nowoczesności jest kryzysem fundamentalnym, jest bowiem, jak uważa Józef Tischner, kryzysem nadziei. Zadaniem współczesnego człowieka jest przezwyciężenie tego kryzysu, a filozofia może w tym dopomóc – ponieważ myśl może sięgnąć do źródłowego doświadczenia nadziei, może odnaleźć te pokłady rzeczywistości, które umożliwiają odnowienie nadziei. W takiej perspektywie Tischnerowska filozofia dramatu i agatologia – a więc myślenie skupione na analizie i interpretacji dramatu ocalenia i zguby, a także na ujawieniu swoistej logiki tego, co ponad bytem i byciem – prowadzą do możliwości przezwyciężenia naznaczonej kryzysem sytuacji współczesnego człowieka. W rzeczywistości wydaje się nieusuwalnie tkwić nieredukowalny element dobra.

3

Podstawowe aspekty chrześcijańskiego wychowania według bł. Jerzego Matulewicza

80%

Zawadka J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2013

|

vol. 33

141-152

EN

Blessed Jerzy Matulewicz, created an original conception of Christian formation, irrespective of age and education level. It was addressed to his renewed Congregation of Marian Fathers, and thus, indirectly, to the laypersons among whom they were to work. Basically, it consisted in attaining the unity of body, mind, and spirit. To this end, he envisaged a combination of the Marian and the Pauline charisma, spirituality and apostolate, simplicity and the radicalism of the Gospel, love and commitment. In this way, a new man (homo Dei) comes into existence, whose desire is to see God (visio Dei). This aim may be achieved through sanctifying grace and asceticism. Without this spiritual work assisted by God’s grace it is impossible to be pleasing to God, that is to become a saint.

4

Nieograniczone odkupienie i odparta łaska. Klasyczny arminianizm we współczesnej teologii ewangelikalnej

80%

Dorocki D.

Rocznik Teologiczny

|

2016

|

vol. 58

|

issue 1

37-58

PL

Teologia ewangelikalna w pewnych obszarach nie pozostała monolitem. Jednym z dowodów takiego stanowiska jest istnienie dwóch wielkich tradycji w łonie ewangelikalizmu, a mianowicie: kalwinizmu i arminianizmu. Artykuł ten prezentuje ewangeliczny arminianizm by ukazać go jako alternatywną stronę ewangelikalnego protestantyzmu. Autor wychodzi od historyczno-teologicznej perspektywy, przedstawiając soteriologię Jakuba Arminiusza i jego naśladowców (tzw. remonstrantów) jako główne źródło współczesnej ewangelikalnej arminiańskiej myśli. Dalsza część zawiera ekspozycję poglądów arminiańskich teologów (F. Leroy Forlines, Robert E. Picirilli, Jack Cottrell, I. Howard Marschall, Roger E. Olson). Poczyniona analiza wskazuje, że reprezentanci tego nurtu wierzą w totalną deprawację ludzkiej natury; uniwersalne odkupienie Chrystusa oraz partykularną jego aplikację; konieczność Bożej łaski, która nie jest nieodparta w swej naturze, jak i w warunkową predestynację, realizującą się w zbawczej unii z Chrystusem. Autor ponadto włączył arminiańską egzegezę trzech biblijnych perykop, odnoszących się do działania łaski (J 6,37.39.44); odwiecznej predestynacji (Ef 1,3-14); i zasięgu powszechnej zbawczej woli Boga oraz odkupienia (1Tm 2,1-6).

EN

The evangelical theology is not monolith in some areas. One of the evidence for such statement is the existence of two great traditions in evangelical bosom, namely Calvinism and Arminianism. The article presents the evangelical Arminianism in order to show that it is an alternative side of the evangelical Protestantism. The author starts from historical-theological perspective, exposing the soteriology of Jacob Arminius and his followers (so-called Remonstrants) as the main source of modern evangelical Arminian thought. The next part contains the presentation of views of Arminian theologians (F. Leroy Forlines, Robert E. Picirilli, Jack Cottrell, I. Howard Marschall, Roger E. Olson). The analysis, which has been made, indicates that the representatives of this theological stream believe in total depravity of human nature, Christ’s universal atonement and the particular application of redemption, the necessity of God’s grace, which is not irresistible in its nature, and in conditional predestination, which is realized in the saving union with Christ. Moreover, the author includes the Arminian exegesis of three biblical passages that relate to the operation of grace (John 6: 37.39.44); eternal predestination (Eph 1: 3-14); and the extent of the universal salvific will of God and the atonement (1Tim 2: 1-6).

5

Kardinální ctnosti po smrti člověka Argument o přetrvání ctností optikou Augustina, Petra Lombardského a Tomáše Akvinského

80%

Kilbergr P.

Studia theologica

|

2019

|

issue 3

113-127

EN

In the realm of virtue ethics, the question of whether virtues remain after this life is a minor one. The basic text on this issue, written by St Augustine, is followed by Peter Lombard and Beda Venerabilis. These sources deal from the theological perspective with the basic question positively; however, they admit a change in the operations of virtues. Thomas Aquinas elaborates this perspective in philosophical argumentation. This article analyses the importance of the question from Aquinas’s perspective for virtue ethics. It then argues for the key role of this topic for the classical concept of virtue since it underlines the key role of infused cardinal virtues that connect the immanent and transcendent dimension of virtue ethics.

6

Źródło usprawiedliwienia w świetle "Homilii na List św. Pawła do Rzymian" Jana Chryzostoma

61%

Drygier M.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

121-138

EN

In The Homilies on the Epistle of St. Paul to Romans, John Chrysostom enunciates the traditional teaching of the Church about righteousness of a man. According to him, since the beginning of the salvation history, God has aimed to give people the free grace of righteousness, as with Abraham who was justified not because of the acts following from the Law of Moses, but because of his faith in the promises of God. For John the Golden-Mouthed the origin of the justifying grace lies in the Gospel, especially the passion, death and resurrection of Jesus Christ. By the intercession of the Redeemer the justice of God became accessible to a mortal. In order that the state of righteousness be real and effective for mankind, two individual acts are necessary: faith in God and baptism as a sign of unification with Christ.

PL

W Homiliach na List św. Pawła do Rzymian Jan Chryzostom wyłożył tradycyjną naukę Kościoła na temat usprawiedliwienia człowieka. Za podstawę uważał sprawiedliwość Boga, który, czego dowodzi przykład Abrahama, od początku historii zbawienia dążył do udzielenia ludziom darmowej łaski usprawiedliwienia, opierającej się nie na uczynkach wynikających z Prawa Mojżeszowego, ale na wierze w Bożą obietnicę. Źródłem łaski usprawiedliwienia była dla Złotoustego Ewangelia, a zwłaszcza męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Przez pośrednictwo Odkupiciela sprawiedliwość Boża staje się dostępna śmiertelnikowi. Aby jednak człowiek rzeczywiście i skutecznie został przeniesiony w stan sprawiedliwości, wymagane są dwa jego osobiste akty: wiara Bogu i chrzest będący znakiem zjednoczenia z Chrystusem.

Refine search results

1 Logos i Ethos

1 Rocznik Teologiczny

1 Roczniki Teologiczne

1 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Studia theologica

1 Vox Patrum

1 Adam A.

1 Dorocki D.

1 Drygier M.

1 Kilbergr P.

1 Niezgoda T.

1 Zawadka J.

1 2022

1 2020

2 2019