Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Gradiva

Sort By:

Limit search:

Gradiva – Magdalena. Problem archiwów

100%

Klinger M.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

2020

vol. 74

issue 1-2 (328-329)

18-30

Problem postawiony w trójkącie: Jensen–Freud–Derrida w odniesieniu do Gradivy jest skonfrontowany z podobnym przedstawionym niegdyś w Ewangelii w odniesieniu do Magdaleny. Wnioski prowadzą do granicy Archiwum i „życia”, problemu relacji Archiwum do niepowtarzalnego wydarzenia. Zjawisko Archiwum w ujęciu Derridy wydaje się odróżniać od hermeneutyki intertekstualności. Wykazuje na swych granicach potencjał odbudowania starożytnych metod hermeneutycznych – typologicznej i werbalnej. Nie podejmując wyzwań zachowania „idiomu” wobec potęgi semiozy i mitu poddawalibyśmy się „Wielkiemu Inkwizytorowi”.

The problem posed within the Jensen–Freud–Derrida triangle in reference to Gradiva is confronted with a similar one presented in the Gospel regarding Mary Magdalene. Conclusions lead to the border between Archive and “life”, the problem of the relation of the Archive towards a unique event. The phenomenon of the Archive as interpreted by Derrida appears to differ from the hermeneutics of intertextuality. Along its borders it indicates a potential for recreating ancient hermeneutic methods – typological and verbal. Without tackling the challenges of preserving the “idiom” in the face of the force of semiosis and myth we would surrender to the “Grand Inquisitor”.

„Celle qui avance”. O zastyganiu w akcie, czytaniu i ponownym odczytywaniu „Gradivy”, nie tylko przez Alaina Robbe-Grilleta

71%

Stasiowski M.

Kwartalnik Filmowy

2015

issue 89-90 Redefinicje klasyki

82-101

Rewizja klasyki przez pryzmat Gradivy – postaci z noweli Wilhelma Jensena, którą zaanektował Freud, surrealiści, a której tranzytywny status podkreślał Alain Robbe-Grillet – może się wydawać przekorna. To fałszywa muza; konstrukcja archeologicznej wyobraźni. Do kanonu XX-wiecznej sztuki (literatury, malarstwa, filmu) wpisali ją interpretatorzy, czyniąc z niej motyw przechodni. Postać Gradivy skłania do refleksji nad procesem patrzenia „na nowo” na teksty przeszłości, do zastanowienia się nad intencją przywracania, poprawiania, odświeżania dzieł filmowych, nie tyle stanowiąc motyw filmów Raymonde’a Caresco, Robbe-Grilleta i Leosa Caraxa, ile ilustrując akt transgresji znaczeń między dziełami literackimi, plastycznymi, filmowymi. Postać ta na nich odciska swoje piętno, adaptując się do każdego z mediów w odmienny sposób. Stasiowski, śledząc pochód tego motywu, odsłania mechanizmy, jakimi kierują się współczesne przetworzenia klasycznych tekstów odnoszące się tyleż do obiegowej jego percepcji, interpretacji, ile do prototypu.

A revision of a classic through the prism of Gradiva – a character from the novel by Wilhelm Jensen, which was annexed by Freud and the surrealists, and whose transitive status was emphasised by Alain Robbe-Grillet – may seem willful. This is a false muse; a construction of an archaeological imagination. It was introduced into the canon of twentieth-century art (literature, painting, film) by interpreters who turned her into an interconnecting theme. The character of Gradiva leads one to reflection on the process of looking “anew” on texts of the past, and rethinking the intention of bringing back, correcting and refreshing old films, which is not only a motif of films by Raymonde Caresco, Robbe-Grillet and Leos Carax, but an illustration of the transgression of meaning between the works of literature, fine arts, and film. The figure of Gradiva has an impact on each of these forms of art, but adapts to different mediums in a different manner. Following the traces of this theme, Stasiowski reveals the mechanisms which lead contemporary transformations of classic texts, which applies to their common perception, interpretation but also to the prototype.

Refine search results

1 Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

1 Kwartalnik Filmowy

1 2020

1 2015

1 Klinger M.

1 Stasiowski M.

Search results

Gradiva – Magdalena. Problem archiwów

„Celle qui avance”. O zastyganiu w akcie, czytaniu i ponownym odczytywaniu „Gradivy”, nie tylko przez Alaina Robbe-Grilleta