Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Greek mythology
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Shades of Arthur: The Irish Legend of Conaire

100%
Keane B.
Acta Philologica
|
2014
|
issue 45
7-14
PL
Niniejszy artykuł podejmuje analizę postaci mitycznego irlandzkiego króla Conaire z cyklu Ulaid i omawia zarówno pochodzenie historii jak i jej miejsce w tradycji irlandzkiej literatury. Artykuł spekuluje na temat tabu, które powstrzymało panowanie Conaire’a i analizuje tajemnicze okoliczności zdrady jaka spotkała go z rąk jego przybranych braci. Ponadto ukazuje podobieństwa mitu Conaire’a z tradycją mitów greckich oraz z tradycją arturiańską i udowadnia, że mit Conaire’a jest w rzeczywistości pomostem pomiędzy tymi dwoma tradycjami.
2
Publication available in full text mode
Content available

Uroki świata tellurycznego, czyli o korekcie kosmosu chtonicznego

75%
Roskal Z.
Studia Philosophiae Christianae
|
2013
|
vol. 49
|
issue 3
107-118
EN
In this article, I argue that “Polemical Remarks about the Concept of the Chthonic Universe” are not quite reliable. First of all I’m not entirely convinced that the title of my book must be changed. My first objective in this paper is to prove that the adjective chthonic in the title of the book Chthonic Universe is more appropriate than the adjective telluric, which is proposed by my adversary. Next, what it demonstrated is that subsequent objections to the concept of the chthonic universe are invalid. In particular, so-called “methodological objection” is invalid because the concept of the chthonic universe is first and foremost a philosophical view of the universe, which emerges from the development of astrophysics and then is not an obstacle to the progress of this science. Without going into the details of my response to Dziadkowiec’s article, it should be pointed out that most of the objections to the concept of the chthonic universe in it are mere misunderstandings.
PL
W artykule wykazuje się, że "Uwagi polemiczne do koncepcji kosmosu chtonicznego" autorstwa Jakuba Dziadkowca nie są całkiem wiarygodne. Przede wszystkim nie zostało przekonująco wykazane, że tytuł mojej książki powinien być zmieniony. Pierwszym celem tego artykułu jest zatem pokazanie, że użycie przymiotnika chtoniczny w tytule książki Kosmos chtoniczny było bardziej zasadne niż użycie proponowanego przez polemistę przymiotnika telluryczny. Następnie pokazuje się, że kolejne zarzuty stawiane koncepcji kosmosu chtonicznego nie są zasadne. W szczególności nie jest zasadny tzw. „zarzut metodologiczny”, ponieważ koncepcja kosmosu chtonicznego jest przede wszystkim filozoficzną interpretacją rozwoju astrofizyki i nie może być przeszkodą w postępach tej nauki. Nie wchodząc zbytnio w szczegóły, należy tylko odnotować, że większość zarzutów do koncepcji kosmosu chtonicznego to zwykłe nieporozumienia.
3
Publication available in full text mode
Content available

Indo-European Roots of the Helen of Troy

75%
Jaszczyński M.
Studia Ceranea
|
2018
|
vol. 8
11-22
EN
As a part of the series on female deities and demons in the Indo-European culture, the article begins by establishing Helen’s divine character in the Greek tradition and religion. The first area where the Indo-European character of Helen is displayed concerns the etymology of her name, which has been the subject of discussion and controversy throughout several decades. The most prominent theories are presented, including the concept of Pokorny and West to explain her name as ‘Lady of Light’ from the Proto-Indo-European root *swel- or *swelh1-, the idea of Skutsch to connect Helen with Vedic Saṛanyū, the etymology by Clader relying on the local Greek ritual practices and finally the new etymology provided by Pinault explaining the name as ‘having a year like a thread’ from Proto-Indo-European *suh1-l̥-h1eno. The second part of the article deals with the cultural, literary and religious attributes of Helen which connect her with the Indo-European world, especially with the Vedic tradition. The most interesting aspects include the issue of Helen’s parenthood and her birth, her relationship with her brothers – the Dioskouroi – the prototypical Indo-European Divine Twins, as well as similarities with Vedic goddesses Uṣās – Dawn and Sūryā́ – the Sun Princess. The final part of the article establishes Helen as the Greek representation of the Indo-European myth of an abducted wife. Relying heavily on the analysis of Jamison, it draws on the similarities between the passages in the book III of the Mahābhārata and the book III of the Iliad, which from the comparative perspective explains well the inclusion of this scene in the Homeric epic and Helen’s role in it as well as sheds more light on the Indo-European practices regarding marriage. Lastly, the article mentions a connection between Helen and Vedic Saṛanyū by the story of eidolon – a phantom, which both characters created at certains points in some literary traditions.
4
Publication available in full text mode
Content available

The Nature and Characteristics of the Gods in Classical Mythology

65%
Bär S.
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
|
2020
|
vol. 30
7-46
PL
This article is intended for students and teachers of classical mythology. It gives an overview of the nature and the characteristics of the gods in Greek and Roman mythology, explaining what the Greek and Roman gods are and what they are not. Furthermore, the relationship between gods and humans in classical mythology is discussed.
5
Content available remote

Penelopa i jej współczesne filmowe inkarnacje

63%
Rojek P.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2015
|
vol. 17
|
issue 26
177-187
EN
Penelope and Her Cinematic Incarnations By analysing contemporary cinematic incarnations of Penelope, the wife of Odysseus, the author shows a thematic relation between cinema and ancient mythologies. Although an interest in mythical motifs is visible in film from its very beginnings, their popularity has constantly changed due to e.g., technological developments in filmmakers’ capabilities. However, what never changes is the presence of mythical plots in deeper story structures, which include the recreation of ancient characters. Examining Penelope’s spirit in today’s culture proves that the mythical story in which she appears provides excellent material for building new things – it easily adapts to modern times, constantly inspires artists, and stimulates various reflections about our cultural heritage.
6
Publication available in full text mode
Content available

Minotaur i Historia Adversus paganos Orozjusza

63%
Suski R.
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
|
2022
|
vol. 29
|
issue 1
5-20
EN
Orosius mentioned the mythical monster Minotaur and legendary war between the Athenians and Cretans in his History Against the Pagans. Although he devoted two sentences to this story, it is interesting. The source used by Orosius cannot be identified. He rationalized the story of the Minotaur by calling him a wild man. His narrative contains some unprecedented facts compared to other tales of the monster: he omitted the figure of Theseus, and more than other authors emphasized the bloodiness of the mythical war between Athens and Crete.
PL
W Historia adversus paganos Orozjusz wspominał mitycznego potwora Minotaura, wojnę między Ateńczykami i Kreteńczykami. Mimo że poświęcił tej opowieści dwa zdania, to jest ona ciekawa. Nie można wskazać źródła, z którego korzystał Orozjusz. Racjonalizował on opowieść o Minotaurze, nazywając go dzikim człowiekiem. Jego narracja zawiera kilka niespotykanych faktów w porównaniu z innymi opowieściami o potworze: pominął on postać Tezeusza oraz bardziej niż inni autorzy podkreślał krwawość mitycznej wojny między Atenami a Kretą.
7
Publication available in full text mode
Content available

Orszak Dionizosa: Waza Townleya i jej poznańskie kopie

63%
Rosół R.
Collectanea Philologica
|
2021
|
issue 24
173-183
PL
At the main entrance to the Adam Mickiewicz Park in Poznań, there are two identical stone vases with ancient motives. The author indicates that they are not merely neoclassical works from the beginning of the 20th century, but copies of the famous Townley Vase dating back to the Roman times. Then, he focuses on the retinue of Dionysus on the main frieze of the vase and discusses all ten figures occurring in it.
8
Publication available in full text mode
Content available

Figura mitologicznej Kasandry w filmach science fiction

55%
Rojek P.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2020
|
vol. 28
|
issue 37
234-246
EN
The article reflects on how characters with the features of the mythological Cassandra function in science fiction films. Such references are part of the rich tradition of building fictional depictions of the near or distant future on the foundation of mythical stories. The study aimed to examine the considerable and complex meaning which Cassandra conveys through the ages and to determine its usefulness in constructing pop culture ideas about the current condition of humanity. In contemporary fiction, Cassandra is brought to the fore more often than in ancient sources, and her fullest portrait is drawn in those films that both consider her a figure of the powerlessness of the prophets and take into account her personal drama. In Terminator 2: Judgment Day (1991) by James Cameron, 12 Monkeys (1995) by Terry Gilliam, Minority Report (2002) by Steven Spielberg, and Arrival (2016) by Denis Villeneuve, the figure of Cassandra is examined through her prophetic gift, the alleged madness of the seer and the fearfulness of the prophetism itself.
9
Publication available in full text mode
Content available

Symbolizm złotego pasa Chrystusa zmartwychwstałego (Ap 1,13) w świetle literatury greckiej

51%
Podeszwa P. A.
Verbum Vitae
|
2021
|
vol. 39
|
issue 3
881-894
EN
The article deals with the symbolic meaning of Jesus’ golden sash (Rev 1:13) in the inaugural vision of Revelation (1:12-20). The source of this chromatic symbolism is first found in The Old Testament, in the light of which gold color points at Jesus as God, King, and High Priest. In the proposed reflection, the author looks for the possible source (of inspiration) in ancient Greek literature, especially in mythological depictions of divinities: Zeus, Poseidon, Artemis, Apollo, and Circe. The analysis of chosen fragments, cited from Homer’s Iliad and Odyssey and Challimachus’ Hymns, enable us to ascertain that gold is the dominant color and that many elements of garment, inventory, and equipment used by Greek divinities are made from this valuable material. It becomes clear that gold or gold ore is naturally associated with diety and is the “color of gods.” The author of Revelation could use images and motives borrowed from Greek imagery and mythology, treating them as literary material which symbolically expresses the truth about Jesus’ transcendence.
PL
Artykuł podejmuje zagadnienie symbolicznego znaczenia złotego pasa Jezusa (Ap 1,13) w inauguracyjnej wizji Apokalipsy (1,12-20). Źródłem tego symbolizmu chromatycznego jest najpierw Stary Testament, w którego świetle złoty kolor wskazuje na Jezusa jako Boga, Króla i Arcykapłana. W zaproponowanej refleksji poszukuje się także możliwych źródeł (inspiracji) w antycznej literaturze greckiej, zwłaszcza w opisach bóstw mitologicznych: Zeusa, Posejdona, Artemidy, Apollona, Kirke. Analiza wybranych fragmentów, zaczerpniętych z Iliady i Odysei Homera oraz Hymnów Kallimacha, pozwala stwierdzić, że złoto jest ich dominującym kolorem, a wiele elementów stroju, ekwipunku i sprzętów, którymi posługują się greccy bogowie, zostało wykonanych z tego szlachetnego i cennego materiału. Można zatem powiedzieć, że barwa złota jest „kolorem bogów”, a sam kruszec kojarzy się w sposób naturalny w bóstwem. Autor Apokalipsy mógł zatem wykorzystać obrazy i motywy zapożyczone z mitologii i symboliki greckiej, traktując je jako materiał literacki, wyrażający symbolicznie prawdę o transcendencji Jezusa.
10

Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea

51%
Dubrowska M.
Roczniki Humanistyczne
|
2013
|
vol. 61
|
issue 5: Neofilologia
225-237
EN
In this article, describing the two contemporary dramas written by European writers (Glowacki, Loher), the author is paying a particular attention to the two women that were listed in the titles of these dramas-Antigone and Medea. Both were placed in the neo-contemporary re-reading of their antique prototypes (written by Sophocles and Euripides), now both of them are residents of New York City, illegal immigrants with a baggage of tragic life events, they are defeated in the world of new ideas and plans. Multiethnic New York City, a “promised land” for the thousands of immigrants, portrayed by the two dramatists, appears to be a lost paradise, a cursed place, metropolis that is ruled by the tough business laws. Both protagonists fail, they lose paramount principles: hope and love.
PL
W omawianych w artykule dramatach współczesnych europejskich pisarzy (Głowacki, Loher) szczególną uwagę autorka kieruje na tytułowe postaci kobiece – Antygonę i Medeę, które, w uwspółcześnionej re-lekturze ich antycznych pierwowzorów (Sofokles i Eurypides), są mieszkankami Nowego Jorku, nielegalnymi emigrantkami z bagażem tragicznych przeżyć, ponoszącymi klęskę także w świecie nowych nadziei i planów. Multietniczny Nowy York, „ziemia obiecana” dla tysięcy emigrantów, sportretowany przez dramatopisarzy, jawi się jako raj utracony, miejsce przeklęte, metropolia rządząca się bezwzględnymi prawami rynku. Obydwie protagonistki przegrywają, tracąc wartości nadrzędne: nadzieję i miłość.
DE
Bei der Analyse der im vorliegenden Beitrag behandelten zeitgenössischen Theaterstücke der namhaften europäischen Dramatiker (Głowacki, Loher) legt die Autorin des Textes ihr besonderes Augenmerk auf die weiblichen Titelfiguren: Antigone und Medea. Die Protagonistinnen, in der aktualisierten Re-Lektüre ihrer antiken Vorlagen (Sophokles und Euripides), sind Einwohnerinnen von New York, illegale Einwanderinnen mit Last der Vergangenheit, die in der „neuen“ Welt ihrer Pläne und Hoffnungen eine Niederlage zu erleiden haben. Die multiethnische Metropole, das Gelobte Land für Exilanten und Emigranten, wird in den beiden Stücken zum verlorenen Paradies, zur Stätte der Verdammnis, in der das Geld regiert und der Ankömmling nicht wahrgenommen wird. Die beiden Protagonistinnen scheitern, indem sie um die wichtigsten Werte, Liebe und Hoffnung, gebracht werden.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.