Search results

1

Czy Hermogenes oglądałby telewizję? – starożytny podręcznik dla medioznawców

100%

Kampka A., Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego W. N. S., Agnieszka Kampka – ukończyła studia w zakresie polonistyki i historii sztuki h. u. w. d. s. S. P. T. R., agnieszka_kampka@sggw.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 31

|

issue 1

EN

The purpose of this article is to examine whether the work of Hermogenes can be useful in the analysis of the media. The Polish translation of the Byzantine textbook becomes an opportunity to reflect on the universality of the principles of creating persuasive messages. According to Hermogenes, rhetoric is the practical, civic skill of persuasion on important matters. Today, his ideas can be applied to television news. His textbook teaches us how to analyse the structure of television programmes, how to find – at a verbal and visual level – rhetorical figures.

2

Pseudo Aristides: On political style and On simple style. Attribution and the nature of treaties

71%

Podbielski H.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 3: Filologia klasyczna

249-267

EN

The main problem analysed in the article is the authorship of two treatises from the 2nd century AD: On political style and On simple style. The treatises have been preserved in Parisinus gr. 1741, a famous Byzantine manuscript from the 10th century kept at the National Library in Paris, as works of Aelius Aristides, one of the most eminent representatives of the Second Sophistic. Aristides lived in the years 117-180 and was the author of over 50 preserved speeches. After explaining the main reasons why contemporary scholars refuse to accept Aristides as the author of the treatises, the article presents more extensively M. Patillon’s attempt to find real authors of the treatises, made by the scholar in the latest academic edition of the treatises published within „Belles Lettres” series in 2002. His findings have been a direct inspiration for the author of this article to analyze again the testimonies of Byzantine commentators: Syrianus (5th century) and John of Sicily (10th century) in historical and literary context. In the light of this analysis it turns out that there is no basis for the division of the treatise On political style, adopted by M. Patillon, into part covering the explanation of the first seven “ideas” (& 2-128), treated as Basilikos’ (a 2nd/3rd-century sophist’s) work De ideis, and the second part including a brief theoretical explanation of the remaining five “forms” of style, treated as the work of Dionysius of Miletus, a little-known sophist. On the basis of Syrianus’ testimony there is a certain possibility that Basilikos was the author of the entire lecture on the “forms” of political style (& 2-140). But, in this case it should be explained first how the treatise De ideis, which was known to Syrianus in the 5th century and was included in the Suda in the 10th century, easily lost its author, became an anonymous work and in the very 10th century was copied in Byzantium under a different title as Aristides’ work. Similar difficulties are connected with the attribution of the treatise On simple style to Aelius Harpokration which was proposed by M. Patillon. Aelius Harpokration was a famous sophist whose rhetorical works, including On forms of style, functioned in Byzantine culture under his own name. Even if we question Byzantine attribution of these treatises to Aristides, we must continue to treat them as works of an anonymous author attributed to Aristides by tradition.

PL

Głównym, analizowanym w artykule problemem jest sprawa autorstwa pochodzących z II wieku po Chr. traktatów O stylu politycznym i O stylu prostym. Traktaty te zachowały się w przechowywanym w Bibliotece Narodowej w Paryżu, sławnym bizantyjskim rękopisie z X wieku Parisinus gr. 1741, jako dzieła jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Drugiej Sofistyki, żyjącego w latach 117-180 Eliusza Arystydesa, autora ponad 50 zachowanych mów. Po wyjaśnieniu głównych przyczyn odmówienia mu autorstwa tych traktatów przez nowożytnych badaczy przedstawiona jest szerzej podjęta przez M. Patillona próba znalezienia ich rzeczywistych autorów, jakiej dokonał w swym najnowszym wydaniu i naukowym opracowaniu tych traktatów w serii „Belles Lettres” (2002). Jego ustalenia stały się dla autora artykułu bezpośrednią inspiracją do ponownej analizy w kontekście historyczno-literackim świadectw komentatorów bizantyjskich: Syriana (V wiek) i Jana z Sycylii (X wiek). W świetle tej analizy okazało się, że nie ma podstaw do przyjętego przez M. Patillona podziału traktatu O stylu politycznym na część obejmującą wyjaśnienie pierwszych siedmiu „idei” (& 2-128), jako dzieła De ideis sławnego sofisty Basilikosa (II/III wiek) i na część drugą, obejmującą krótkie, teoretyczne wyjaśnienie pozostałych pięciu „postaci” stylu, jako dzieła mało znanego sofisty Dionizjusza z Miletu. Na podstawie świadectwa Syriana istnieje wprawdzie pewna możliwość przyjęcia, że autorem całego wykładu o „postaciach” stylu politycznego (& 2-140) był Basilikos, ale w tym przypadku należałoby wcześniej wyjaśnić, w jaki sposób jego traktat De ideis znany w V wieku Syrianowi i w X wieku Księdze Suda tak łatwo utracił swą tożsamość autorską, stał się utworem anonimowym i w tym samym X wieku został przepisany w Bizancjum pod innym tytułem jako dzieło Arystydesa. Analogiczne trudności wiążą się z proponowaną przez M. Patillona atrybucją traktatu O stylu prostym sławnemu Sofiście Eliuszowi Harpokrationowi, jako autorowi traktatu O postaciach stylu, którego dzieła retoryczne funkcjonowały w kulturze bizantyjskiej pod jego własnym imieniem. Jeśli podważamy bizantyjską atrybucję tych traktatów Arystydesowi, musimy je więc raczej nadal traktować jako mu przez tradycję przypisane dzieła anonimowego autora.

3

„Na slunci si postavil svůj stan“: Nejstarší křesťanské výklady Žl 18(19), zvláště v. 5c

63%

Plátová J.

Studia theologica

|

2014

|

vol. 2

70-81

EN

The aim of this paper is to present ancient commentaries on Psalm 18 (LXX), with a special focus on verse 5c, in the works of Christian authors up to Origen. The paper initially draws attention to relevant passages in the works of the Apostolic Fathers as well as to the christological understanding of Psalm 18 in the work of Justin the Martyr. The main part consequently follows which is dedicated to the commentary of Psalm 18 in Eclogae Propheticae 51–63 written by Clement of Alexandria. This text in which Clement refers to Hermogenes and Pantainos, two less known figures of Early Christianity, represents the first systematic commentary on Psalm 18. Clement interprets the verse “In the sun he pitched his covert” not only from the christological, but also from the ecclesiological and eschatological point of view. The final part of the paper treats Origen’s commentary preserved in Pamphilus’ Apologia pro Origene. Origen supposedly interpreted Psalm 18 from the christological and ecclesiological point of view, however, unlike Clement he strongly disagrees with the interpretation of Hermogenes’ followers and, additionally, his interpretation lacks the eschatological level, so typical for Clement’s interpretation.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia theologica

1 2018

1 2016

1 2014

1 Agnieszka Kampka – ukończyła studia w zakresie polonistyki i historii sztuki h. u. w. d. s. S. P. T. R.

1 Kampka A.

1 Plátová J.

1 Podbielski H.

1 Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego W. N. S.

1 agnieszka_kampka@sggw.pl

Czy Hermogenes oglądałby telewizję? – starożytny podręcznik dla medioznawców

Pseudo Aristides: On political style and On simple style. Attribution and the nature of treaties

„Na slunci si postavil svůj stan“: Nejstarší křesťanské výklady Žl 18(19), zvláště v. 5c