Search results - CEJSH

1

Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie protestanckim

100%

Kalbarczyk A.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

149-162

PL

W obrębie protestantyzmu kaznodziejstwo traktowane jest jako główne zadanie Kościoła. Teologia luterańska widzi w kazaniu uobecnienie Chrystusa i źródło usprawiedliwiającej wiary rodzącej się ze słuchania i przyjęcia głoszonego słowa, jak też miejsce działania Ducha Świętego, który wznieca wiarę w tych, którzy słuchają Ewangelii. Dla ojca reformacji, Marcina Lutra, działanie Ducha Świętego jest ściśle związane z Ewangelią, która została przez Niego natchniona i dzięki Jego wsparciu może być w ogóle głoszona i słyszana. Zaś według Jana Kalwina, to Duch Święty jest prawdziwym nauczycielem (magister) i sprawcą (effector), który jako właściwy Autor kazania czyni zeń zbawcze wydarzenie. Przypisanie Trzeciej Osobie Boskiej istotnej roli w głoszeniu słowa Bożego zrodziło pytanie o to, co w kazaniu jest dziełem Boga, a co dziełem człowieka. Poszukiwania w tej materii takich dwudziestowiecznych teologów protestanckich jak Rudolf Bohren, Manfred Josuttis czy (późny) Karl Barth, doprowadziły do stworzenia teorii kaznodziejstwa opartej na paradygmacie pneumatologicznym. Jest ona próbą teologicznego uzasadnienia połączenia elementu boskiego i ludzkiego w kazaniu. To w Duchu Świętym, który chce działać w nas i poprzez nas (zasada teonomicznej obopólności), kaznodziejstwo, widziane jako leżące całkowicie w możliwościach Boga, staje się całkowicie rzeczą kaznodziei i rzeczą słuchacza, leży całkowicie w możliwościach człowiekazarówno w sztuce, jak i technice – pod warunkiem, że zarówno kaznodzieja, jak i słuchacz będą otwarci na Jego działanie. Homiletyka pneumatologiczna dała nie tylko odpowiedź na pytanie o stopień aktywności Boga i człowieka w procesie kazania, lecz także jeszcze wnikliwiej opisała przemożną rolę Ducha Świętego w kaznodziejstwie.

EN

Within Protestantism preaching is regarded as the main task of the Church. Lutheran theology sees in the sermon the presence of Christ and the source of the justifying faith born of hearing and accepting the word proclaimed, as well as the place of the Holy Spirit who promotes faith in those who hear the Gospel. For the father of the Reformation, Martin Luther, the work of the Holy Spirit is closely related to the Gospel which was inspired by Him and thanks to His support can be preached and heard at all. And according to John Calvin, the Holy Spirit is a true teacher (magister) and perpetrator (effector) who, as the proper author of the sermon, makes it a saving event. Assigning the Third Person of God a vital role in proclaiming the word of God gave birth to a question about what is the work of God in the sermon and what is the work of man. The search for such Protestant theologians in the 20th century as Rudolf Bohren, Manfred Josuttis and (late) Karl Barth led to the creation of the theory of preaching based on the pneumatological paradigm. It is an attempt to theologically justify the connection of the divine and human elementsin the sermon. It is in the Holy Spirit who wants to act in us and through us (the principle of the theonomical reciprocity), preaching, seen as completely lying in God’s possibilities, becomes the preacher’s thing and the thing of the listener, lies entirely in the possibilities of man (both skills and technique) – provided that both the preacher and the listener are openfor His actions. The pneumatological homiletics gave not only an answer to the question about the level of God’s and man’s activity in the process of preaching, but also even more insightfully described the overwhelming role of the Holy Spirit in preaching.

2

Duch Święty a Jezus Chrystus w czwartej Ewangelii

100%

Gryglewicz F.

|

1977

|

vol. 24

|

issue 1

47-57

PL

Auf dem Grund des Wortschatzes und der johanneischen Äusserungen über die Ankunft und Aufgaben des Heiligen Geistes, besonders über seine belebende, heiligende, belehrende und bewahrende Funktion, beweist der Verfasser, dass der Heilige Geist dasselbe in der Kirche erfüllt, was Christus in seinem irdischen Leben erfüllte. Die Beschreibung der Herkunft der Lehre über den Heiligen Geisit und seiner Rolle wird durch die Abgrenzug desjenigen gezeigt, was von Johannes, von der kirchlichen Tradition und was von Jesus stammt. Der Verfasser zieht in Betracht die von Joh beliebten Wörter und Ausdrücke: auf diesem Grund hat er gezeigt, dass die johanneischen Ingerenzen in das aus kirchlichen Tradition stammende Gut betreffen fast nich mehr als die Stilisierung; in diesem Gut kann man auch diejenige Elemente zeigen, die wahrscheinlich direkt von Jesus stammen.

3

Rola Ducha Świętego w procesie interpretacji Biblii

100%

Szymik S.

|

1999

|

vol. 46

|

issue 1

5-19

PL

Der Verfasser fragt nach der Stelle und Funktion des Heiligen Geistes im hermeneutischen Verfahren − vom biblischen Text her bis zu seiner Deutung und seiner Interpretation. Zuerst werden manche der von den evangelischen Theologen veröffentlichten Beiträge besprochen (Z. H. Klooster, R. B. Zuck, C. H. Pinnock) und ebenfalls katholischer Standpunkt dargestellt (I. de la Potterie), und danach theologische und biblische Prämissen genannt, die den Heiligen Geist im Leben der Kirche postieren, darunter Wechselbeziehung Heiliger Geist − die Bibel und Leitgedanken der biblischen Pneumatologie. Im vierten Teil wird es versucht im Licht der biblischen Texte eine Antwort auf die Frage zu geben: der Heilige Geist gibt den Mitgliedern der Kirche verschiedene Gaben und Fäkigkeiten (1 Kor 12, 6-8) und befähigt alle dem Leib Christi zu dienen. In dem ekklesiologischen Kontext soll man gerade exegetische Arbeit sehen: dazu sind vorgegebene Begabung und persönliche Befähigungen der Exegeten gefragt, ebenfalls aber der Glaube und geistiges Leben; gleichbedeutend bleibt Beistand des Heiligen Geistes, der den Menschen unterstützt und ihm zur Seite steht.

4

Duch Święty jako dar w Liście do Hebrajczyków

100%

Paciorek A.

|

1999

|

vol. 46

|

issue 1

93-109

PL

In the Letter to the Hebrews the word πνευμα (pneuma) appears twelve times in total (1,7.14; 2,4; 3,7; 4,12; 6,4; 9,8.14; 10,15.29; 12,9.23). In seven cases, as it seems, it refers to the Holy Spirit (2,4; 3,7; 6,4; 9,8.14; 10,15.29). Analyzing these passages, we can state that the Holy Spirit is meant in the Letter to the Hebrews to be, first of all, a gift. Therefore it is the Holy Spirit who makes the preachers of the Gospel (2,4) to be particular gifted to do it. Christians participate in Him (6,4). He exhorts and speaks to man (3,7b; 9,8), is the Spirit testifying that man has received salvation (10,15), is the One who leads the faithful to the Divine throne of grace (10,29). Only once is the Holy spirit shown as the One who led Jesus in the work of the offering of the cross (9,14).

5

Tajemnica Ducha Świętego w katechezie sakramentu bierzmowania

100%

Dziekoński S.

Studia Pastoralne

|

2008

|

vol. 4

90-104

EN

Preparing for the Sacrament of Confirmation is one of the more important issues of contemporary catechesis. In Poland many interesting programs directly concerning this preparation have been published. These differ between them on the level of substance and methods. Whatever a program is to be accepted, it must be remembered that the central theme of these encounters should be the mystery of the Holy Spirit. This mystery can be fathomed from different sides and in many ways, but always with the use of biblical sources, patristic sources, the teaching of the Church and the rich theological reflection that is available. In the context of Confirmation especially important are the issues concerning the presence and action of the Holy Spirit at the beginning of the Church and in full Christian initiation; the gifts and fruits of the Holy Spirit; life in the power of the Holy Spirit in the contemporary world. These issues have been developed in this article, addressed above all to those responsible for the catechesis of those preparing for the Sacrament of Confirmation.

6

It is the Spirit who gives life (John 6:63): Experience and the Formulation of Theology

88%

Zaprometova O.

Review of Ecumenical Studies Sibiu

|

2015

|

vol. 7

|

issue 2

169-183

EN

This paper was presented at the international conference “Theology of the Holy Spirit: Personal Experience and Charismatic Movements in Contemporary Churches” held in Sibiu (2014). Although the role of the charismatic experience in the history of Christianity is a well-known fact it is still of particular interest for today due to the growth of Pentecostalism and charismatic movements worldwide. By turning to Hildegard of Bingen and to Martin Luther for a better understanding of the “faith of the heart”, this study aims to emphasize faith not just as a matter of understanding God but rather as experiencing the real presence of the Holy One. A particular focus is on clarifying terms and seeking the understanding of one another’s positions on the issue of the Holy Spirit.

7

The Charismatic Dimension of the Vocation of a Theologian

88%

Walczak M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2: Teologia dogmatyczna - English Version

253-263

EN

It is doubtless that theology first of all puts questions about God and man. However, for ages theologians have been also asking questions about the meaning of their own work. One may speak about a peculiar meta-theology that tries to show the role and significance of theology in the life of the Church. The most frequently given answers to the questions about the meaning and character of theology oscillate around the concept of rationality. In such a view theology is a normal human process of making revealed truths understandable for people of a given epoch. However, it seems that such a vision of theology is tantamount to extremely simplifying it and to making it superficial. The question about the significance of theology may only be answered in the light of faith. This light allows seeing theology as a God’s gift, a charisma that helps the Church read the signs of the times and prophetically interpret the Biblical Revelation for a given epoch and culture. A theologian participates in a special charisma, so he should be perceived first of all as one who performs a special service of the word in the Church, and only then as a scholar. Such a charismatic position of theology allows reminding with full strength that the first and fundamental theologian is the Holy Spirit.

8

Communional Aspects of the Doctrine of the Holy Spirit According to John D. Zizioulas

88%

Jagodziński M.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

31-45

EN

What deserves emphasizing in the significant theological thought of John D. Zizioulas is his ecumenical openness and deep theology saturated with communion thought, which also produces the communion perspective of the reality of the Holy Spirit. Pneumatology has its origins in the Trinitarian-ecclesial reflection, which developed the fundamental concept of the Communion of the Holy Trinity. Zizioulas completely agrees with the Orthodox Trinitarian-pneumatological vision, which critically refers to the Trinitarian contribution of the thought of St. Augustine and he presents also a communional view on the contentious issue of Filioque – emphasizing the ecumenical perspectives of this topic and of ongoing dialogues which are still trying to bring the consensus of the Churches of East and West.

9

Przedstawienia Ducha Świętego na ikonach bizantyjskich i ruskich. Kanon ikonograficzny a dogmat teologiczny

88%

Cyrek O.

Analecta Cracoviensia

|

2012

|

vol. 44

EN

The article describes how Christian art depicted in the Third Person of the Trinity. It was quide difficult, because the Holy Spirit could not appear as a man. Nevertheless, it can be concluded that the hidden remains an icon of the Holy Spirit, Mary, as a person completely penetrated him. On the third hypostasis of Marian icons also appeared as a dove further (the icon Annunciation), or as a light-gold.Christ’s presence on the perceptions of the Holy Spirit has been emphasized by showing the radius, or a small circle (the icon of Christ’s birth). He revealed himself as a dove hovering (the icon of the Baptism of Christ), or as light (the icon of the Transfiguration).However the icon showing a scene “Pentecost”, he reveals himself tongues of fire descending figure, which rest upon the Apostles.

10

L’Esprit-Saint comme celui qui accomplit l’action du Père et du Fils

88%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

147-164

EN

Duch Święty jako trzecia Osoba Trójcy Świętej istnieje odwiecznie. W Starym Testamencie objawiał się jako Duch Boży. Izraelici pojmowali Go nie tyle jako samoistny byt, lecz raczej jako wyraz działania Boga Jahwe. Przypuszcza się, że nieosobowa forma działania wynikała z potrzeby zachowania monoteizmu. Na kartach Nowego Testamentu dostrzegamy działanie Ducha Świętego w stosunku do osób, które żyjących na pograniczu Starego i Nowego Przymierza. Duch Święty natchniął Symeona co do Dzieciatka Jezus; On zstąpił na Maryję, aby mogła począć Syna Bożego, o Nim mówił Jan Chrzciciel. O Nim nauczał Jezus Chrystus; zapowiadał, że będzie prosić Ojca, aby zesłał Ducha Świętego, zapowiedział, że On, gdy przyjdzie, doprowadzi uczniów do całej prawdy i pomoże im zrozumieć to, czego Jezus nauczał oraz dzieło zbawcze. Istotnie, po Zmartwychwstaniu Duch Święty został zesłany. Mamy dwa opisy: jeden w Ewangelii Jana, a drugi w Dziejach Apostolskich. Według relacji Jana sami tylko apostołowie otrzymali dar Ducha Świętego połączony z prawem do odpuszczeniem grzechów, co jest – jak wiadomo – atrybutem samego Boga. Zesłanie Ducha Świętego, o którym mówi Łukasz miało charakter bardziej okazały, było związane z darem języków (glosolalia), a także i ukazaniem się nadzwyczajnego zjawiska podobnego do języków z ognia. Była to realizacja zapowiedzi Jana Chrzciciela, że Apostołowie będą ochrzczeni Duchem Świetnym i ogniem. Ogień, jak wiadomo, jest symbolem obecności i działania Boga. Duch Święty raz udzielony przez Boga Ojca na prośbę Chrystusa, pozostaje w Kościele i kontynuuje dzieło oświecenia, uświecania i umocnienia wiernych w wyznawaniu wiary. Duch Święty zawsze działa w łączności z Ojcem i Synem dla zbawienia wierzących.

11

Cel modlitwy Jezusowej w tradycji wschodniej

75%

Jasiewicz A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2010

|

vol. 28

7-13

EN

The Jesus prayer is very powerful in its simplicity. But it is not a method of meditation or simply a method to discipline the mind. It is much more. It enables us to participate in the life of Christ. It allows us to call Him into our thoughts and feelings continually, to make Him a part of our minds and hearts in a living way. This prayer brings Christ into every aspect of our life. It is with us no matter where we are or what we are doing. It eventually becomes a living part of us and is continually repeated in our heart. Remember, its aim is union with Christ and not some kind of spiritual experience or peaceful state. The Jesus Prayer has three important purposes. The first is worship as with all prayer. The second is a discipline to help our soul gain control our overactive brains and create stillness so the Holy Spirit can work through us and help us live the virtues in union with God. The third is deification.

12

Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa

75%

Ptak R.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

173-184

PL

Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa wskazuje na Jego stałe i dynamiczne działanie. Duch Święty mówi o Jezusie jako umiłowanym Synu Ojca, z którym stanowi jedno. Objawienie zaś, które przynosi Jezus o swoim Ojcu, osiąga swoją pełnię w objawieniu Ducha Świętego, jako odwiecznej więzi miłości między Ojcem i Synem. Duch Święty objawia całą tajemnicę Chrystusa i daje nam poznać swoją rolę w życiu i misji Jezusa. Wyraźnie można dostrzec to w następujących wydarzeniach: wcielenie, nawiedzenie, ofiarowanie w świątyni, duchowy rozwój, chrzest w Jordanie, kuszenie na pustyni, przepowiadanie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.

EN

The role of the Holy Spirit in the salvific event of Jesus Christ points to His constant and dynamic action. The Holy Spirit speaks of Jesus as the beloved Son of the Father, with whom he is one. The revelation that Jesus brings about his Father reaches its fullness in the revelation of the Holy Spirit as the eternal bond of love between the Father and the Son. The Holy Spirit revels the whole mystery of Christ and gives us an insight onto his role in the life and mission of Jesus. This can be clearly seen in the following events: incarnation, visitation, offering in the temple, spiritual development, baptism in the Jordan, temptation in the desert, preaching, death on the cross and resurrection.

13

An attempt to define the charismata in the main Christian traditions

75%

Ştefănică D.

Review of Ecumenical Studies Sibiu

|

2015

|

vol. 7

|

issue 2

230-242

EN

The aim of the present article is to analyse the way in which the main Christian traditions define the charismata, or the gifts of the Holy Spirit. As we shall see, the definitions provided by the Catholic, the Eastern Orthodox or the Reformed Theologies are very broad, while in Pentecostal theology charismata have a rather technical meaning. Finally, we will observe that a good clarification of the concepts in question could help the development of the interfaith theological dialogue, from the pneumatological point of view.

14

Uzdrowienie w „spoczynku w Duchu Świętym” i jako owoc modlitwy wstawienniczej

75%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 5: Teologia Duchowości

65-78

EN

The present article raises anthropological, theological and salutary aspects of such phenomena as the interceding prayer for healing, healing, and “rest in the Holy Spirit”. The definition and nature of these phenomena are discussed, as well as their biblical sources and such anthropological aspects as the necessity of a comprehensive look at healing, at the threat of reducing these phenomena to a purely psychological mechanism etc. Also symptoms of internal healing are presented, and testimonies are quoted that were given by people who have experienced „rest in the Holy Spirit” which was connected with internal healing in their lives.

PL

Niniejszy artykuł porusza antropologiczne, teologiczne i zbawcze aspekty takich zjawisk, jak modlitwa o uzdrowienie, uzdrowienie, spoczynek w Duchu Świętym. Omówiona jest definicja i natura tych zjawisk, źródła biblijne, takie aspekty antropologiczne, jak konieczność całościowego spojrzenia na uzdrowienie, niebezpieczeństwo zredukowania tych zjawisk do czysto psychologicznego mechanizmu itd. Ukazane są też symptomy uzdrowienia wewnętrznego. Przytoczone są także spisane świadectwa osób, które doświadczyły „spoczynku w Duchu Świętym” i łączyło się to w ich życiu z uzdrowieniem wewnętrznym.

15

Liturgia źródłem młodości Kościoła

75%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

37-50

EN

The article focuses on the liturgy as an aspect of the Church's life, which is the constant source of Her youth. The first part points at the liturgical renewal in the twentieth century, because it has given rise to the renewal of the Church in other areas of its life. The second part shows the trinitarian roots of the liturgy and the role of the Holy Trinity in maintaining the Church's constant youth. Finally, the last part of the article reveals an individualistic aspect of the liturgy, because the youth of the Church manifests itself in the youth of each of its members participating in the liturgy.

PL

Artykuł poświęcony jest liturgii jako aspektowi życia Kościoła, który jest nieustannym źródłem jego młodości. Pierwsza część dotyczy odnowy liturgicznej w XX wieku, ponieważ to ona stała się początkiem odnowy Kościoła w jego innych sferach życia. Część druga ukazuje trynitarne zakorzenienie liturgii i rolę działania Trójcy Świętej w celu utrzymywania nieustannej młodości Kościoła. Część trzecia ukazuje indywidualistyczny aspekt liturgii, ponieważ młodość Kościoła polega i objawia się w młodości każdego z jego członków uczestniczących w liturgii.

16

Nauka o Duchu Świętym w Pasterzu Hermasa na tle problematyki pneumatologicznej. Studium wprowadzające

75%

Baron A.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

5-28

PL

Celem artykułu jest pokazanie złożoności problematyki dotyczącej świata duchowego i świata duchów, z którą zmierzały się poczynając od czasów starożytnych kolejne pokolenia ludzi z trzech różnych cywilizacji i kultur, od semickiej przez helleńską aż do łacińskiej. Dotyczy to także pojmowania Ducha Świętego, zwłaszcza w dwóch pierwszych wiekach. Na takim tle zostaną przedstawione uwagi na temat poglądów Pasterza Hermasa, którego pneumatologia jakkolwiek prosta, łączy wspomniane trzy światy, ponieważ autor dziełka wywodzi się z judaizmu, spisał swoje myśli po grecku i dokonał tego w Rzymie. Pasterz jest kapitalnym świadectwem chrześcijan pierwszych wieków w ukazywaniu działania Ducha Świętego, który będąc Bogiem okazuje swoją wielką delikatność wobec człowieka grzesznego, umożliwia mu powrót do Boga, ale w każdej chwili respektuje dokonywane przez niego wolne wybory.

EN

The goal of this article is to show the complexity of the spiritual world and the world of spirits and how ancient generations of people from three different civilizations and cultures, Semitic, Hellenistic and Latin, dealt with it. This also applies to the understanding of the Holy Spirit, especially in the first two centuries. From this background, comments are made about the views of the Shepherd of Hermas, whose pneumatology, however simple, combines the three worlds, because the author of the work came from Judaism, wrote his thoughts in Greek and did it in Rome. The Shepherd is a great testimony of Christians in the first centuries, showing how the Holy Spirit who, being God, shows his great gentleness towards sinful man and enables him to return to God, but at the same time respects his free choices.

17

Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina na podstawie wybranych homilii św. Jana Chryzostoma

75%

Dera M.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

29-40

PL

Święty Jan Chryzostom, który urodził się ok. 349 roku po Chrystusie, był jednym z najwybitniejszych kaznodziejów w historii Kościoła. W swoich homiliach koncentrował się na formacji moralnej chrześcijan. Uczynił to kosztem przepowiadania stricte doktrynalnego. Do dzisiaj zachowały się rozprawy Złotoustego z ówczesnymi herezjami, które podważały boskość Ducha Świętego oraz wystąpienia związane z uroczystością Pięćdziesiątnicy i Epifanii. Do jego wypowiedzi na temat Ducha Świętego należy zaliczyć także niektóre homilie katechetyczne oraz mowy przeciw Żydom, judaizantom i Hellenom. Dynamiczna retoryka oraz bezkompromisowość św. Jana Chryzostoma może być dla współczesnego homilety inspiracją w przygotowywaniu przepowiadania o Duchu Świętym.

EN

St. John Chrysostom, who was born about 349 after Christ, was one of the greatest preachers in the history of the Church. In his homilies, he focused on the moral formation of Christians. He did so at the expense of strictly doctrinal preaching. To this day, only his polemical homilies with heresies of that time have been preserved, which undermined the divinity of the Holy Spirit and the occurrence connected with the celebration of Pentecost and Epiphany. His statements about the Holy Spirit include also some catechetical homilies and speeches against Jews, Judaizers and Hellenes. Dynamic rhetoric and intransigence of Saint John Chrysostom can be an inspiration for the modern homilist in preparing the proclamation of the Holy Spirit.

18

Duch Święty jako inspiracja twórcza w głoszeniu słowa Bożego a inspiracja artystyczna – podobieństwa i różnice

75%

Sikora J.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

123-133

PL

Porównując inspirację pneumatologiczną z artystyczną w głoszeniu słowa Bożego, wchodzimy na teren psychologii twórczości. Dotykamy zagadnienia procesu twórczego. Badamy w kaznodziejstwie związki między komponentem „ludzkim” a „boskim”. Na ambonie głosi się słowo Boga, a nie własne i dlatego Duch Święty jawi się jako inspiracja, a zarazem ontologiczna cecha głoszonego Słowa. Posiada moc ożywczą, a także uświęcającą. To inspiracja bardziej altruistyczna, wspólnotowa niż natchnienie artystyczne. Wprawdzie „Duch Święty wieje, kędy chce” (J 3, 8), jednak natchnienie Ducha Świętego – zwłaszcza wymodlone i wyproszone – jest więcej przewidywalne niż artystyczne. Sztuka może być podstępna, zachłanna, a nawet diaboliczna, o faustowskim obliczu. I natchnienie artystyczne może mieć takowe źródła, co oczywiście nie przystoi kaznodziei. Inspiracja artystyczna i inspiracja pneumatologiczna to raczej nie długotrwały stan, lecz szczególne momenty łaski. Jeśli na ambonie kaznodzieja nie potrafi być natchniony, powinien przyjąć i wypełnić rolę dobrego rzemieślnika.

EN

Comparing pneumatological and artistic inspiration in proclaiming the word of God, we enter the area of psychology of creativity. We touch the issues of the creative process. In the preaching, we examine the relationship between the human and divine components. On the pulpit is preached the word of God, not the own, and therefore the Holy Spirit appears as an inspiration and an ontological quality of the proclaimed Word. It has an invigorating and sanctifying power. This inspiration is more altruistic, communal than artistic inspiration. Although „the Holy Spirit blows wherever it wants” (J 3, 8), the inspiration of the Holy Spirit is more predictable than artistic. The art can be tricky, greedy, even diabolical, about a Faustian face. And artistic inspiration can have such sources, which – of course – is not befitting for preacher. Artistic inspiration and pneumatological inspiration is not a long-term condition, but special moments of grace. If the preacher can not be inspired on the pulpit, he should accept and fulfill the role of a good craftsman.

19

Głosiciel z Duchem. Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie według Evangelii gaudium

75%

Szewczyk L.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

57-70

PL

Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie z 2013 roku podejmuje wiele zagadnień dotyczących roli Ducha Świętego w praktyce kaznodziejskiej. W opracowaniu zostały podjęte zagadnienia dotyczącekwestii pneumatologicznych w przepowiadaniu kaznodziejskim, powołania do słuchania ludzi i głoszenia słowa Bożego, roli Ducha Świętego w przygotowaniu do głoszenia słowa Bożego, duchowości głosiciela słowa Bożego. Wskazane również zostały niebezpieczeństwa zagrażające współczesnym kaznodziejom. Podstawowym źródłem opracowania jest przesłanie Evangelii gaudium, z której powyższe zagadnienie zostały wydobyte i przeanalizowane.

EN

Pope Francis in his apostolic exhortation on preaching the Good News in the contemporary world Evangelii gaudium published in 2013 discusses numerous issues related to the role of the Holy Spirit in the preaching practice. The study includes the topic of pneumatological content in preaching, the call to listen to people and preaching the word of God, the role of the Holy Spirit in preparation for preaching the word of God, spirituality of a preacher of the word of God. Also, it focuses on dangers faced by contemporary preachers. The basic source of the study is the apostolic exhortation Evangelii gaudium which the issues mentioned above have been derived from and analyzed.

20

L’opération propre de l’Esprit Saint d’après Didyme l’Aveugle

75%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 67

133-148

EN

The article presents the proper operation of the Holy Spirit within the Holy Trinity according to Didyme the Blind; because he lived and worked in Alexandria he is called sometimes Didyme of Alexandria. We have his treatise De Spiritu Sancto in Latin translation by Saint Jerome who adapted author’s terminology to the post-Nicaean theology. That diminishes its theological value. Didyme shows the operation of the Holy Spirit in the time of the Old Testament; he gave inspiration to the prophets, even if they ignored his existence as an individual being. When the prophets say: “the Lord said to me” they mean: the Holy Spirit. Didyme quoted some passages from the Bible concerning David and Isaiah as the men inspired by the Holy Spirit. Didyme of Alexandria underlines than the Holy Spirit helps to understand the Word of God; he completes the teaching of Christ; he grants wisdom to the faithful. The people enlightened by the Holy Spirit are able to understand the things with are not possible to understand only with purely human intellect. Following Origen, Didyme stresses that moral purity is required for receiving the gifts of the Holy Spirit because he does not operate in the souls of the sinners. The Holy Spirit introduces the faithful into the mystery of the Holy Trinity. The Holy Spirit not only makes the Christians able to understand God’s mysteries, but also he gives strength in difficult situations, as we can see it, for example in the life of Saint Stephen; he had wisdom for discussing with his adversaries and courage to die for Christ’s sake.

FR

Niniejszy artykuł dotyczy własnego działania Ducha Świętego, będącego w jedności z Ojcem i Synem. Dydym z Aleksandrii wykazuje na podstawie Pisma Świętego, że Duch Święty dawał natchnienie prorokom Starego Testamentu, nawet, jeśli oni nie wiedzieli o Jego istnieniu jako indywidualnej istoty. Duch Święty udziela światła do lepszego zrozumienia Słowa Bożego, w tym sensie dopełnia On dzieła Chrystusa. Tych, którzy są odpowiednio przygotowani wewnętrznie Duch Święty wprowadza w tajemnicę Trójcy Świętej. Daje On także moc w trudnych sytuacjach, jak to widzimy na przykładzie św. Szczepana, który posiadał dar mądrości w dyskusji z przeciwnikami oraz męstwo w złożeniu świadectwa wiary poprzez śmierć męczeńską.

Refine search results