Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Imperialism
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Historyczne determinanty kształtowania się cech charakterystycznych i specyfiki polityki zagranicznej Chin

100%
Dryjańska E.
Forum Politologiczne
|
2010
|
vol. 11 - Chiny i państwa azjatyckie - karty z historii i wyzwania współczesności
19-27
EN
The paper presents the major characteristics of the Chinese political culture. The author selected those of the attributes of the Chinese political culture which in her view have had the biggest influence on the Chinese foreign policy - both strategic thinking and the methods used. The article examines such characteristics as paternalism, Sino centrism, imperialism, nationalism and pragmatism. The author explains them by their genesis in history of China and she provides analysis of their effects on foreign policy
2
Publication available in full text mode
Content available

Pojęcia imperium i imperializm w nauce o stosunkach międzynarodowych

86%
Gałganek A.
Przegląd Strategiczny
|
2013
|
issue 1
79-108
EN
Contrary to appearances, it is difficult to make a straightforward distinction between „internationalism” and „imperiality”. On the one hand, from the point of view of a normative theory of international politics, crossing this line seems to lead from legitimization of international relations (internationalism) to a lack of it (imperiality), and from normality to uniqueness. On the other hand, from a historical point of view, the empire is a ubiquitous form of participation in the internationalism of the social world. One of the „sacred” rules in the discourse on the modern international system seems to be the prohibition of the empire. During the last twenty years the notions „empire” and „imperialism” have returned to the language of analysis of international relations. One can observe a specific rehabilitation of the notion of empire as a unit of analysis and imperialism as an international relation practice. The article presents the understanding of the notions „empire” and „imperialism” in the studies of international relations and the history of international relations. The author discusses often ignored in the international relations studies ideas and practices shared by empires and the influence that the overseas empires exerted on Europe and its culture. A significant problem discussed by the author is the explanation of a lack of particular interest in imperialism in the main research streams in studies of international relations. Therefore, the author presents the essence of understanding of the problem of imperialism in the streams of theorizing in international relations inspired by Marxist critique of capitalism, starting with W. Lenin and K. Kautsky, through E. Wood, A. Gunder Franka, I. Wallerstein, and finishing with M. Hardt, A. Negri and theorists of new imperialism. In the last part of the article the author motivates his thesis that one hundred years of theoretical reflection over the empire and imperialism, in which a significant place is taken by research carried out in the 2nd half of the 20st century in the form of dependency theory and analysis of world-systems, has taken a roundabout way, returning at the beginning of the 21st century to the problem of violence and strength within the capitalist social relations. Recent events in international relations have shown troublesome relations between the ideal of social agreements, especially in the economic sphere, and using military force in international relations.
PL
Wbrew pozorom trudno przeprowadzić jednoznaczny rozdział pomiędzy „międzynarodowością” i „imperialnością”. Z jednej strony, z punktu widzenia normatywnej teorii polityki międzynarodowej przekraczanie tej linii wydaje się prowadzić od legitymizacji stosunków międzynarodowych (międzynarodowość) do jej braku (imperialność) i od normalności do wyjątkowości. Z drugiej strony, z historycznego punktu widzenia imperium jest wszechobecną formą uczestnictwa w międzynarodowości świata społecznego. Jedną ze „świętych” zasad w dyskursie o nowożytnym systemie międzynarodowym wydaje się być zakaz imperium. W ostatnich dwudziestu latach pojęcia „imperium” i „imperializm” wróciły do języka analizy stosunków międzynarodowych. Dokonuje się swoista rehabilitacja pojęcia imperium jako jednostki analizy i imperializmu jako praktyki stosunków międzynarodowych. Artykuł przedstawia rozumienie pojęć imperium i imperializm w nauce o stosunkach międzynarodowych i historii stosunków międzynarodowych. Autor omawia często pomijane w nauce o stosunkach międzynarodowych idee i praktyki podzielane przez imperia oraz wpływ jaki zamorskie imperia wywarły na Europę i jej kulturę. Istotnym problemem omawianym przez Autora jest wyjaśnienie braku szczególnego zainteresowania imperializmem w głównych nurtach badawczych w nauce o stosunkach międzynarodowych. Autor przedstawia zatem istotę rozumienia problemu imperializmu w nurtach teoretyzowania o stosunkach międzynarodowych inspirowanych marksowską krytyką kapitalizmu poczynając od W. Lenina i K. Kautskiego przez E.Wood, A. Gunder Franka, I. Wallersteina na M. Hardt, A. Negri oraz teoretykach nowego imperializmu kończąc. W końcowej części artykułu Autor uzasadnia tezę, że sto lat refleksji teoretycznej nad imperium i imperializmem, w której istotne miejsce zajmują także badania prowadzone w drugiej połowie XX w. w formie teorii zależności i analizy systemów-światów, zatoczyło koło powracając na pocz. XXI w. do problemu przemocy i siły w ramach kapitalistycznych stosunków społecznych. Ostatnie wydarzenia w stosunkach międzynarodowych ukazują kłopotliwe związki między ideałem umów społecznych, szczególnie w sferze ekonomicznej a stosowaniem siły militarnej w stosunkach międzynarodowych.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zrod a vývoj japonského imperialismu

86%
Kodet R.
Dvacáté století - The Twentieth Century
|
2018
|
vol. 10
|
issue 1
34-45
EN
Japanese imperialism was an important factor of the policy in the Far East in the first half of the 20th century. Due to its victories in the First Sino-Japanese War and the Russo-Japanese war, Japan obtained a considerable empire on the Asian mainland. In this step it followed as the only Asian nation the European imperial countries. Japanese imperialism is therefore sometimes considered as an extension of the European one. On the other hand, Japanese overseas expansion was motivated by quite different reasons — especially by an effort to ensure national security. It also used completely different rhetoric of Pan-Asianism and anti-colonialism. The building of empire was perceived differently than the same process in European countries. The shape of Japanese imperialism was therefore quite distinct and had a completely different legacy as in the case of Europe.
4
Publication available in full text mode
Content available

History as an Apology for Totalitarianism

86%
Nowak A.
Institute of National Remembrance Review
|
2019
|
vol. 1
311-349
EN
This article discusses selected publications which reinterpret Russian history in a spirit of rehabilitating the Soviet past and highlighting the USSR’s role as a vehicle for Russia’s assumed historical role (including Utkin 1993, Utkin 1999a, Utkin 1999b, Solzhenitsyn 1995, Solzhenitsyn 2001–2002, Mel’tyukhov 2001, Narochnitskaya 2005c, Narochnitskaya 2005a, Mitrofanov 2005). In addition to this, it contextualises them with initiatives undertaken by the Russian Federation’s government (including the standardisation of history textbooks’ content and the activities of the Presidential Commission to counteract attempts to falsify history to the detriment of Russian interests). The points of view presented here, which are considered representative for a certain part of the historical discourse in contemporary Russia, integrate Russia’s totalitarian period (the USSR from 1917 to 1991) into the course of its broader history, as the basis of an interpretation which accepts a priori statements regarding the sense of Russia’s history and her role in world history. Among the observed trends, this text highlights the approval of certain features of the communist dictatorship as corresponding to Russian ideology; the adaptation of Soviet ideology to Russia’s policy of memory; the emphasis on ideological, political and military confrontation with the Western world as a permanent feature of Russian history; and the reinterpretation of Russian history in such a way as to continuously justify all the actions of the Russian state over the centuries, both externally (interpreting Russian aggression and imperialism as a means of defence against her enemies, liberation, or the reintegration of the Russian community) and internally (presenting terror as a means of defence against an alleged ‘fifth column’, or as the modernisation of the country).
5
Publication available in full text mode
Content available

A Kingship Ritual in Baktria. Antiochos III and the Reorganization of Seleukid Central Asia

86%
Strootman R.
Studia Hercynia
|
2023
|
vol. 27
|
issue 1
88-97
EN
The article analyzes Polybios’ account of the ritual reception of Demetrios, the son of Euthydemos of Baktria, at the court of the Seleukid emperor, Antiochos III, outside of Baktra. In 206 BCE, after a long and inconclusive war, Antiochos III gave the title of king to the rebellious ruler Euthydemos. Euthydemos thereby gained legitimacy through imperial recognition of his royal status in return for his acceptance of Seleukid suzerainty and incidental military support. Creating a friendly satellite kingdom in Central Asia was more useful for the empire than reestablishing direct control. The alliance was sealed with a dynastic marriage. Baktria and Sogdia were thus reintegrated into the Seleukid imperial networks of connectivity and exchange, especially after Antiochos III reopened the ancient sea routes between the Indus Valley and Mesopotamia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Wątki ofiarnicze

72%
Etkind A.
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
|
2015
|
issue 31
EN
Treating the imperial experience as its departure point, the article identifies a parallel relationship between the empire and the people reflected by the relationship between a man and a woman, the former presented as a noble savage the latter as a victim of the imperialist situation. The space outlined between them is however further complicated by the counter-character of the “man of culture” who interrupts the purity of the idyllic environment and contaminates it with historical and ideological dilemmas illustrated, among other works, in Dostoyevsky’s novels.
PL
Wychodząc od dyskusji nad doświadczeniami imperialnymi, niniejszy artykuł dostrzega paralelę pomiędzy relacją imperium - lud a relacją mężczyzna kobieta, w której jedno z nich przedstawione jest jako szlachetny dzikus a drugie jako ofiara imperializmu. Tak nakreślona sytuacja zostaje jednak zaburzona przez trzeci czynnik: "człowieka kultury", który zaburza czystość idylicznego porządku i zartuwa go historycznymi i ideologicznymi dylematami, opisanymi, między innymi, w powieściach Dostojewskiego.
7

Germany and the Boxer Uprising in China

72%
Kočvar J.
West Bohemian Historical Review
|
2015
|
vol. 5
|
issue 2
121-167
EN
In late 1890’s, a xenophobic Yihetuan (“Boxer”) movement emerged in German sphere of influence in Shandong. In 1900, the movement spread into the neighbouring province of Zhili and was largely tolerated by anti-foreign officials. Foreign diplomats failed to understand this threat. As a consequence of hasty and miscalculated moves of both sides, the Chinese court found itself in the middle of an open conflict with the great powers. Since mid-June, foreign detachments were fighting with governmental troops in Zhili; on June 20, German Minister to China was killed and the siege of the Beijing legations began. German forces in the Far East were too limited to participate much on the fighting. Germany sent a large expeditionary force to the Far East, but these troops arrived too late to take part on the conquest of Beijing on 14 August 1900. Allied forces under supreme command of German Field Marshall Alfred von Waldersee occupied Zhili and conducted many punitive operations at the country. During the crisis, Germany gained bad reputation for the conduct of her troops.
8

W poszukiwaniu swojego „miejsca pod słońcem”. Kryzys ukraiński z perspektywy Federacji Rosyjskiej

72%
Stępniewski T.
Roczniki Nauk Społecznych
|
2017
|
vol. 9(45)
|
issue 3
119-137
PL
Celem niniejszego artykułu jest próba spojrzenia na trwającą wojnę Rosji z Ukrainą z punktu widzenia neoimperialnej polityki Federacji Rosyjskiej (także: Rosja). W celu efektywnego rozwiązania problemu badawczego podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi na następujące pytania: Jakie są przyczyny rewizjonizmu Rosji na arenie międzynarodowej? Co spowodowało, że Rosja kieruje się w swej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa rewizjonizmem wobec Zachodu? Jakie będą skutki tego rewizjonizmu dla Ukrainy, dla Europy i dla samej Rosji? Czy konflikt na Ukrainie kończy pozimnowojenny okres współpracy Rosji z Zachodem? Czy konflikt na Ukrainie jest symbolicznym końcem porządku międzynarodowego po zimnej wojnie? Czy uda się Rosji dokonać rewizji porządku międzynarodowego po zimnej wojnie zdominowanego przez USA? Czy Ukraina jest stawką w grze między Rosją a Zachodem? Czy konflikt zbrojny z Ukrainą zniweczy plany Rosji związane z ponowną reintegracją przestrzeni poradzieckiej, w której to koncepcji Ukraina odgrywa kluczową rolę? Czy Rosja – dzięki wojnie z Ukrainą – stanie się mocarstwem regionalnym, a może nawet mocarstwem globalnym?
EN
The objective of the present study is an attempt at viewing the ongoing Russo-Ukrainian war from the point of view of the Russian Federation’s (also Russia’s) neo-imperial policy. In order to tackle the research problem effectively, the following questions will be discussed: What are the reasons for Russia’s revisionism in international politics? What motivates Russia to apply revisionism towards the West in its foreign and security policies? What will be the outcome of the revisionism for Ukraine, Europe, and Russia itself? Does the Ukrainian conflict constitute the end of the post-Cold-War period of Russia- the West cooperation? Is the Ukrainian conflict a symbolic end of the post-Cold-War world order? Will Russia succeed in revising the post-Cold-War world order and USA’s dominance? Is Ukraine a hostage in the game between Russia and the West? Is the armed conflict destroying Russia’s plot for the reintegration of the post-Soviet space, whose pivot revolves around Ukraine? Will Russia, as a result of the Ukrainian war, become a regional and even a global superpower?
9
Publication available in full text mode
Content available

Our Capitalogenic World: Climate Crises, Class Politics, and the Civilizing Project

72%
Moore J. W.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
|
2023
|
vol. 11
97-122
PL
Żyjemy w czasach antropogenicznego kryzysu klimatycznego. Ale czy na pewno? Szkic pokazuje, jak w krwawej łaźni zmilitaryzowanej akumulacji i podboju po 1492 r. ukształtował się na wskroś nowoczesny fetysz „ludzkości”. Twierdzenie, że to Antropos napędza kryzys klimatyczny, implikuje aktora historycznego, który nie istnieje. Rzeczywistość jest odmienna: ludzkość nie robi niczego. Historię tworzą określone grupy ludzi – imperia, klasy, instytucje religijne, armie, finansiści. Artykuł określa antropocen jako coś więcej niż kiepską historię – choć ucieczka od historii światowej ma tu kluczowe znaczenie. Dowodzi, że dzisiejszy antropocen jest jednym z filarów ekologizmu bogatych. Jego korzenie historyczne tkwią w projekcie ucywilizowania oraz w niedawnym, powstałym po 1970 r. ekologizmie „statku kosmicznego Ziemia”. Zarówno Ekologizm, jak i współczesna moda na antropocen dążą przede wszystkim do jednego: zrzucenia winy z kapitalizmu jako głównego sprawcy kryzysu ekologicznego. Od samego początku Ekologizm unikał „nazywania systemu po imieniu”. Tylko określenie kryzysu klimatycznego jako „kapitałogenicznego” – „spowodowanego przez kapitał” – pozwoli nam stworzyć skuteczną socjalistyczną politykę sprawiedliwości klimatycznej.
EN
We live in times of anthropogenic climate crisis. Or do we? This essay shows how “humanity” is a thoroughly modern fetish forged in the bloodbath of militarized accumulation and conquest after 1492. To say that the Anthropos drives the climate crisis implicates a historical actor that does not exist. But the reality is different. Humanity does nothing. Specific groups of humans make history – empires, classes, religious institutions, armies, and financiers. This essay reveals the Anthropocene as more than lousy history – although the flight from world history is crucial. It argues that today’s Anthropocene is one pillar of the Environmentalism of the Rich. It is rooted historically in the Civilizing Project, and, more recently, in post‑1970 “Spaceship Earth” environmentalism. Both Environmentalism and its recent Anthropocene craze have sought to do one thing above all: deflect blame from capitalism as the prime mover of the climate crisis. From the beginning, Environmentalism avoided “naming the system.” Only by identifying the climate crisis as capitalogenic – “made by humans” – can we begin to forge an effective socialist politics of climate justice.
10
Publication available in full text mode
Content available

Nasz kapitałogeniczny świat. Kryzysy klimatyczne, polityka klasowa i projekt ucywilizowania

72%
Moore J. W.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
|
2023
|
vol. 11
123-151
EN
We live in times of anthropogenic climate crisis. Or do we? This essay shows how “humanity” is a thoroughly modern fetish forged in the bloodbath of militarized accumulation and conquest after 1492. To say that the Anthropos drives the climate crisis implicates a historical actor that does not exist. But the reality is different. Humanity does nothing. Specific groups of humans make history – empires, classes, religious institutions, armies, and financiers. This essay reveals the Anthropocene as more than lousy history – although the flight from world history is crucial. It argues that today’s Anthropocene is one pillar of the Environmentalism of the Rich. It is rooted historically in the Civilizing Project, and, more recently, in post‑1970 “Spaceship Earth” environmentalism. Both Environmentalism and its recent Anthropocene craze have sought to do one thing above all: deflect blame from capitalism as the prime mover of the climate crisis. From the beginning, Environmentalism avoided “naming the system.” Only by identifying the climate crisis as capitalogenic – “made by humans” – can we begin to forge an effective socialist politics of climate justice.
PL
Żyjemy w czasach antropogenicznego kryzysu klimatycznego. Ale czy na pewno? Szkic pokazuje, jak w krwawej łaźni zmilitaryzowanej akumulacji i podboju po 1492 r. ukształtował się na wskroś nowoczesny fetysz „ludzkości”. Twierdzenie, że to Antropos napędza kryzys klimatyczny, implikuje aktora historycznego, który nie istnieje. Rzeczywistość jest odmienna: ludzkość nie robi niczego. Historię tworzą określone grupy ludzi – imperia, klasy, instytucje religijne, armie, finansiści. Artykuł określa antropocen jako coś więcej niż kiepską historię – choć ucieczka od historii światowej ma tu kluczowe znaczenie. Dowodzi, że dzisiejszy antropocen jest jednym z filarów ekologizmu bogatych. Jego korzenie historyczne tkwią w projekcie ucywilizowania oraz w niedawnym, powstałym po 1970 r. ekologizmie „statku kosmicznego Ziemia”. Zarówno Ekologizm, jak i współczesna moda na antropocen dążą przede wszystkim do jednego: zrzucenia winy z kapitalizmu jako głównego sprawcy kryzysu ekologicznego. Od samego początku Ekologizm unikał „nazywania systemu po imieniu”. Tylko określenie kryzysu klimatycznego jako „kapitałogenicznego” – „spowodowanego przez kapitał” – pozwoli nam stworzyć skuteczną socjalistyczną politykę sprawiedliwości klimatycznej.
11
Publication available in full text mode
Content available

Germany, China, and the Way to the Boxer Uprising

58%
Kočvar J.
Prague Papers on the History of International Relations
|
2014
|
issue 1
41-62
EN
Prior to 1897, Sino‑German relations were generally peaceful and in some respects beneficiary. Yet since the seizure of Jiaozhou, Germany was following a policy of harshness and used any opportunity to exert pressure on China. This was due to widespread feeling of racial, cultural, and religious superiority. Even though Germany wasn’t the first great power to gain Chinese territory after the Sino‑Japanese War, German seizure of Jiaozhou started the Scramble for Concessions. Christian missionaries didn’t respect Chinese beliefs, and they were in most cases supporting their converts against Chinese justice at all costs. The missionaries themselves were supported by Germany. German military had undertaken many punitive expeditions against inhabitants of Shandong, thus radicalized the people. At the same time, the “Boxer” movement had emerged in Shandong Due to inappropriate response of the authorities, the movement gained significance, and at the eve of the year 1900 it was ready to cause havoc in the metropolitan province of Zhili. At the court in Beijing, the most influential group was represented by anti‑foreign aristocrats.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.