Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Influence
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Rocznik Teologiczny
|
2012
|
vol. 54
|
issue 1-2
185-196
RU
В статье производится анализ культурных связей России и Украины в XVII-XVIII веках. Показысается влияние украинских богословских школ на формирование научной и культурной жизни Российского государства. Автором подчеркивается то обстоятельство, что в Россию, начиная с XVII века, приглашаются украинские учёные заданием которых было создание образовательной системы. Вместе с ними в России появилась западная модель богословской мысли, регулярная наука и новые для местной традиции елементы эстетической культуры, проявляющиеся в литературе, живописи и музыке. Автора главным образом интересует музыкальная культура России XVII-XVIII веков, развивающаяся под влиянием киевских образцов. Подчеркивается, что мимо теоретической стороны, которая до этого времени в России была неизвестна, развитие музыкальной культуры происходило главным образом в практической среде. В Россию приезжают отдельные певцы и целые коллективы, которые внедрают партесное пение; именно партес становится образцом, согласно которому с XVII века развивается церковная музыкальная культура. Важно вспомнить, что украинские певцы образуют первые светские коллективы, находящиеся на содержании царского двора или аристократии и в репертуарах которых появляются первые итальянские оперы в России. Украинское влияние становится решающим для появления первой национальной композиторской школы, связанной с петербургскими капеллами. В связи с этим автор подчеркивает, что музыкальная культура Украины определила собой развитие церковной и светской музыки.
PL
To ludzie są główną przyczyną sukcesu lub niepowodzenia różnych orga-nizacji, włączając w to wojsko. Niniejsza publikacja omawia dwa zagadnie-nia: główną podstawę przywództwa oraz przywództwo w siłach zbrojnych. Siły zbrojne związane są z rozwojem przywództwa o wiele dłużej niż świat korporacyjny. Zmieniały się zarówno działania wojenne, jak i świat biznesu. Współczesny przywódca powinien dążyć do tego, aby tworzyć sytuacje, w których inni ludzie pragną za nim podążać, a nie narzucać na nich swoje oficjalne przywództwo. Terminy kierownictwo oraz przywództwo są często używane do określenia tego samego pojęcia. Kierownicy mogą, ale nie muszą być przywódcami, podczas gdy przywódcy mogą być lub mogą nie być kierownikami. Sukces przywódcy zależy od jego zdolności zrozumienia siebie samego, innych osób w organizacji, organizacji, jako całości oraz wymagań środowiskowych. Przywództwo w siłach zbrojnych to umiejętność oficerów która, łącząc oficjalną władzę oraz cechy osobowe, zapewnia funkcjonowanie podwładnych. Jest ona szczególna głównie ponieważ zawód żołnierza jest pracą wysokiego ryzyka i każda improwizacja lub brak szacunku dla określonych procedur może doprowadzić do utraty życia. Przywództwo wojskowe rozwijane jest w taki sposób, że oficerowie (oficjalni przywódcy) w ciągu swoich karier są szkoleni oraz ćwiczą, żeby być nieformalnymi przywódcami odnoszącymi sukcesy, i żeby ich podwładni postrzegali ich, jako swoich przywódców. Obecnie przywódcy potrzebni są, jak nigdy wcześniej. Są wynikiem i rozwijają się w zależności od sytuacji. Przywództwo jest spojrzeniem w przyszłość.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.