Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Introligatorstwo

Sort By:

Limit search:

Archiwalia u introligatora. Zarys problemu

100%

Kwaśniewicz K.

Nowa Biblioteka. Usługi, Technologie Informacyjne i Media

2019

issue 1(32) Bezpieczeństwo i ochrona zbiorów bibliotecznych i archiwalnych

57-73

Znajdujące się w zbiorach archiwów państwowych księgi w przeszłości poddawane były zabiegom introligatorskim. Prace te, wykonywane przez introligatorów na zlecenie urzędów, dziś w wielu przypadkach budzą sporo wątpliwości. Do najczęstszych błędów introligatorskich należy zaliczyć: zszywanie bloku „na okrętkę”, zszywanie bloku „na sztych” oraz zbijanie grzbietu gwoździami. Poważnym błędem było również mechaniczne obcinanie wszystkich kart w bloku, nierzadko wraz z tekstem, oraz wymienianie oryginalnych opraw ksiąg na nowe, pozbawione historycznego charakteru. Używane do tego celu tanie materiały złej jakości (syntetyczne kleje i okleiny introligatorskie) szybko ulegały zniszczeniu, nie spełniając swej funkcji. Zlecenia prac introligatorskich powinny być zatem obwarowane szeregiem wskazówek i wymagań precyzujących zakres i technologię wykonywanych prac, by uchronić materiał przed dewastacją. Zawód introligatora można zaliczyć do ginących rzemiosł, co świadczy o konieczności sprawdzania kompetencji osób, którym powierzany jest materiał archiwalny, oraz skłania do stawiania postulatów o powrocie szkolnictwa zawodowego do rękodzieła.

The books which comprise the collections of state archives were subject to bookbinding treatment in the past. These activities, commissioned by offices, were carried out by bookbinders and in many cases they are a source of a great deal of doubt. The most recurrent mistakes of bookbinders include the following: sewing a stack of sheets “na okrętkę”, sewing a stack of sheets “na sztych”, and the application of nails to the back of a book. A serious mistake was associated with the mechanical trimming of all sheets in a stack, frequently along with the text, and the replacement of the original cover of books with new ones, which were deprived of the historical character. Cheap materials of inferior quality (synthetic glues, covering materials) deteriorated quickly and failed to perform their function. Therefore the commission of bookbinding tasks should be associated with a number of recommendations and requirements which specify the scope and the technology of the tasks in order to save the material from destruction. The dying bookbinding trade enforces the verification of the competences of the people to whom the archive material is entrusted and induces one to put forward postulates about the return of the professional education to craftsmanship.

„Witajcie koledzy” – poznańska „Książka wpisów wędrujących czeladników introligatorskich”

61%

Nowakowski A., Rosadziński L.

Biblioteka

2010

issue 14(23)

21-31

From its inception bookbinding has been inseparably linked to science and arts, and closely connected with books, both hand-written and printed. Throughout centuries, thanks to favourable social and historical circumstances triggered by a constant growth in the number of various publications, bookbinders organized themselves in guilds. The guilds included master book binders, journeymen and young apprentices in the craft. During their 3-4 year long traineeship, apprentices learnt their trade and professional tricks of trade. On finishing the apprentice period they became journeymen. One of the stages in the development of their professional career involved, according to custom, traveling and offering their services. This, besides maintaining craft standards, was in intention to provide them with an exchange of experiences, which was to improve the level of craftsmanship in the country. Poznań “Register of the entries in the book of journeymen bookbinders” is a unique document and records the activity of the Association of Bookbinders in Poznań in the latter half of the nineteenth century. It includes many entries made by German and Polish journeymen looking for employment in the town. The “Book” is a valuable and important proof for the existence of a rich professional life of the then bookbinders in the town.

Od najdawniejszych czasów introligatorstwo było związane z nauką i sztuką, ściśle powiązane z książką – zarówno rękopiśmienną, jak i drukowaną. Na przestrzeni dziejów, dzięki korzystnej koniunkturze spowodowanej ciągłym zwiększaniem się liczby różnorodnych publikacji, introligatorzy zaczęli organizować się w cechy. Zrzeszały one między innymi mistrzów, czeladników oraz adeptów sztuki oprawiania książek. Uczniowie podczas 3-, 4-letniej nauki zdobywali potrzebną wiedzę i umiejętności zawodowe. Po jej zakończeniu stawali się czeladnikami. Jednym z etapów stanu czeladniczego był zwyczajowy obowiązek wędrowania zawodowego, mającego na celu wymianę doświadczeń, co miało prowadzić do podnoszenia kunsztu introligatorskiego w kraju. Poznańska „Książka wpisów wędrujących czeladników introligatorskich” jest dokumentem unikatowym i rejestruje działalność Stowarzyszenia Introligatorów w Poznaniu w drugiej połowie XIX wieku. Zawiera wiele wpisów niemieckich i polskich wędrujących czeladników, szukających w mieście zatrudnienia. „Książka” jest cennym i ważnym dowodem na istnienie bogatego życia rzemieślniczego z zakresu introligatorstwa w XIX-wiecznym Poznaniu.

Refine search results

1 Biblioteka

1 Nowa Biblioteka. Usługi, Technologie Informacyjne i Media

1 2019

1 2010

1 Kwaśniewicz K.

1 Nowakowski A.

1 Rosadziński L.

Search results

Archiwalia u introligatora. Zarys problemu

„Witajcie koledzy” – poznańska „Książka wpisów wędrujących czeladników introligatorskich”